Reizigers in de anti-tijd door Hugo Raes

Boekanalyse boek 1: “Reizigers in de Anti-Tijd”

Titel: Mijn 1ste boek heet: “Reizigers in de Anti-tijd” dit is het tweede deel van een serie van Hugo Raes. Alleen heb ik het eerste deel (De Lotgevallen) nooit gelezen.

Auteur: Hugo Raes, geboren in Antwerpen 1929. Was een Belgisch- Nederlandstalige schrijver en leraar en debuteerde met experimentele gedichten, trok de aandacht met korte verhalen en vestigde pas zijn naam als romancier met De vadsige koningen (1961). Daarop volgden enkele experimentele romans, waarvan de techniek hoofdzakelijk berustte op snipperstructuren en associatie (Hemel en dier, 1964; Een faun met kille horentjes, 1966). Deze romans vormen eigenlijk een midden tussen romanvorm en verhalen.

Onderwerp: Zoektocht naar rust, is denk ik een goed onderwerp omdat de hoofdpersonen continu opzoek zijn naar rust. Maar dit nergens kunnen vinden.


Thema: “Teveel is nooit goed” Ik denk dat de thema van het boek “teveel is nooit goed” moet zijn. Dit is omdat de schrijver in het boek alles enorm uitvergroot. Zoals liefde, waarvan er te veel is, en dan is het niet meer zo mooi. Ook afschuwelijke dingen zoals het afval op aarde, het martelen van mensen en corruptie. Sommige dingen heeft de schrijver ook omgedraaid. Zoals de naam “Vredestad” waar het helemaal niet zo vredig is.

Perspectief: In het boek ligt het perspectief bij de ik-figuur. De hoofdpersoon is een ik-verteller, en vertelt alles alsof hij het opschrijft terwijl hij het beleeft. Ook is er heel af en toe een alwetende verteller, maar over het algemeen is Abdon (de hoofdpersoon) aan het woord. Het boek is echter heel raar geschreven. De hoofdstukken beginnen heel vaag, en je komt er aan het einde pas achter waar het overgaat. Zo zit het ook met het boek. In het begin begrijp je niks van het verhaal, maar naarmate je verder leest ontrafelt het boek zich.

Ruimte: De ruimtes waarin het verhaal/ boek zich afspelen zijn (bijna) elk hoofdstuk verschillend. Het boek heet ook “Reizigers in de anti-tijd” wat inhoud dat de hoofdpersonen op reis zijn. Het begin van het boek speelt zich af in Vredestad maar als de familie achterna gezeten wordt besluiten ze te vluchten.

Tijd: Het gekke aan dit boek is dat je helemaal niks te weten komt over de tijd. Je weet de vertelde-tijd niet. Het is onduidelijk hoeveel tijd er tussen het ene en het andere hoofdstuk zit. Toch gek voor een boek dat “Reizigers in de anti-tijd heet. De vertel-tijd zou ik niet uit mijn hoofd weten, maar aangezien het een flink boek is ben ik er toch nog 2 weken mee bezig geweest.

Titel Verklaring: Zoals ik bij ‘Ruimte’ al gezegd heb, De titel “Reizigers in de anti-tijd” is zeer makkelijk te verklaren. De familie van Abdon wordt gezocht in Vredestad, waar zij wonen. Daarom vluchten zij, om een rustig en vredig leven te zoeken, door alle beperkingen die in Vredestad zijn. Zij worden Reizigers. Duiken het riool in en komen alle goede en slechte dingen van het leven tegen. Wanneer ze in een draaikolk terecht komen reizen ze via de draaikolk in de Anti-tijd.

Hoofdpersonen: De belangrijkste hoofdpersoon is Abdon, de vader van het gezin, waarover hij meestal ook de leiding heeft. Als zij opzoek gaan naar een vredig leven. Je komt aardig wat te weten over Abdon, aangezien hij de verteller is van het boek. Zijn gevoelens staan erin.
Andere hoofdpersonen zijn:
Apollonia, zij is de moeder van het gezin. Over wie je eigenlijk weinig te weten komt. Apollonia gaat dood aan het einde.
Timotheus, is de zoon van Apollonia en Abdon. Soms neemt hij de leiding over op hun reis. Over hem kom je ook vrij weinig te weten.
Dymfna, is de dochter. Zij doet het boek lang eigenlijk vrij weinig. Je weet niet hoe deze hoofdpersonen zich voelen. Toch zou ik het wel hoofdpersonen noemen omdat ze vrijwel altijd aanwezig zijn.

Beoordeling:
Gebeurtenissen:
· Alle avonturen maakte een zeer surrealistische indruk op mij. Het is ook niet voor niets een Sciencefiction Roman. Dit vind ik niet goed of slecht, maar wel vond ik het heel knap geschreven/ beschreven.

· Nee, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, zeer onwaarschijnlijk ook lijkt mij, dat iemand zoiets raars meemaakt.
· Ja, er zijn natuurlijk wel boeken/ films die hierop lijken, maar toch vind ik het knap geschreven. Wat dat betreft is het echt een uniek boek.
· Ja, het boek is best schokkend af en toe. Dit komt ook door de manier van schrijven, ook wordt er veel over seks geschreven, wat niet echt normaal was in die tijd.
· Nee, Dit boek heeft me niet aan het denken gezet over bepaalde dingen.
Personen:
· D personen in het boek waren meer types. Alleen Abdon is een persoon waar je erg veel over te weten komt, hierdoor lijkt hij ook meer van vlees en bloed.
· Ik vond de personen over het algemeen erg sympathiek. Al kan ik dat niet echt bepalen aangezien ik ze niet persoonlijk ken.
· Het heeft mij verwonderd, en opnieuw herinnerd aan hoe hatelijk mensen soms kunnen zijn.
· Ik kon me vooral erg goed inleven in Abdon. De rest was allemaal een beetje stijfjes. Dat maakt het al gauw moeilijker je in te leven. Maar aangezien zij hetzelfde lot als Abdon hebben. Leef ik toch met ze mee.
· Ja, Zo af en toe herkende ik mezelf wel in de hoofdpersonen.
· Ergens in het boek komen ze op een plek waar alles mooi en goed is. Ik had hier gebleven, maar Abdon gaat verder. Dat zou ik niet gedaan hebben.
Opbouw:

· Ja het verhaal is heel lastig te lezen, vooral door de manier van schrijven. In het begin van elk hoofdstuk/ het boek is alles steeds heel vaag en weet je niet waar het over gaat. Dit wordt aan het einde pas helemaal duidelijk
· Elk begin van een hoofdstuk was moeilijk, omdat je niet weet waar het over gaat.
· Ja het verhaal was wel spannend, vooral door die manier van schrijven.
· Ja sommige stukken heb ik overgeslagen omdat ik er niks van begreep.
· Met een ik-verteller kun je je meestal meer inleven, dat vind ik stukken leuker.
· Dit is het eerste echte boek dat ik gelezen heb, waarvan het einde zo open is dat er een leeg gevoel bij me achterbleef. Ik dacht dat er nog een deel zou komen, maar dat is niet zo.
Taalgebruik:
· De woordkeuze was over het algemeen goed en ik heb me er niet aan gestoord.
· Nee, er kwamen geen zinnen voor die echt indruk op me maakte.
· Ja, het taalgebruik was beeldend genoeg.
· Er waren weinig dialogen en veel beschrijvingen.