A. Zakelijke gegevens
Boek: girl, interrupted
Auteur: Suzanna Kaysen
Vertaald: Marian Lameris
Uitgever: baarn, Bodoni ‘Autobiografische notities van een vrouw, die op 18-jarige leeftijd werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis en daar twee jaar verbleef’. B. Eerste persoonlijke reactie Ik heb dit boek gekozen omdat we twee boekverslagen moesten maken over één onderwerp. Dit boek heb ik al eens gelezen een tijd terug, en het beviel heel erg goed, dus ik lees hem nog eens. Ik hou van boeken met psychiatrische patiënten, de sfeer, maar ook de leuke dingen die ze in de inrichting meemaken. En ook dit is een verslag, dan weet ik zeker dat ik geen onzin lees, daar hou ik niet van. Dit is een mooi boek, de sfeer komt duidelijk naar voren, ook de gesprekken tussen Suzanna en de mede patiënten zijn leuk. Daarom wil ik hier een verslag over schrijven en lees ik het boek voor de tweede keer. C. Samenvatting van de inhoud Siuzanna Kaysen is achttien jaar als ze in een psychiatrische inrichting terechtkomt. Ze wordt hier door de dokter heen gestuurd. De dokter zegt vrijwillig, ook al is het volgens Suzanna niet geheel vrijwillig gegaan. In de psychiatrische inrichting aangekomen word geconstateerd dat ze een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft. Ook kan ze niet tegen bepaalde patronen, in een supermarkt schiet Suzanna bijvoorbeeld helemaal uit haar stof, door de lange gangpaden met geblokte vloeren. In een gordijn kan ze niet zien of het nu een berglandschap, of een gordijn is. En ook als ze met de inrichting ijsjes gaan eten, kan ze niet tegen de zwart/wit betegelde vloer. Ze kon fantasie en werkelijkheid soms moeilijk uit elkaar halen. Suzanna had ook problemen met gezichten van mensen, ze zag niet een hele gezicht, maar ze zag delen en ontleedde het gezicht deel voor deel. Ze zag niet het mens achter de gezichtsdelen. Ook had Suzanna zelfmoordneigingen. Zo heeft ze vijftig aspirines genomen, ze ging naar buiten en viel flauw. Ze overleefde deze poging wel. Suzanna wou niet helemaal zelfmoord plegen, ze wou een deel van haar karakter vermoorden. In de inrichting zit ze in een groep, soms gaan er mensen weg uit de groep doordat ze niet meer ‘gek’ zijn of weglopen. Bij suzanna zitten nog wat meisjes in de groep, geen jongens. Haar kamer genoot Georgina is schizofreen. Ook zit ze in de groep met Polly, een meisje dat zichzelf in de brand stak en ook schizofreen is. Ook is er Daisy, Daisy is erg schuw en leeft vooral op kip, ze is gek, op kip. Lisa is ook een meisje uit de groep, Lisa moet veel aandacht hebben en wist alles van iedereen uit het ziekenhuis. Lisa liep wel eens weg, maar kwam altijd weer terug. De sfeer in het boek is wantrouwig. De meisjes gedroegen zich ook wantrouwig naar de zusters. Er was maar één zuster die ze vertrouwden, Valerie. Ze vertelde haar niets, maar namen dingen van haar aan. De rest van de zuster had eigenlijk weinig directe invloed op de patiënten. Elke dag moesten ze naar de psychiater, die ongeveer vijf minuten de tijd voor ieder had, van tevoren bedachten Suzanna en de meisjes wat ze haar zouden gaan vertellen. Ook was er controle, de hele dag door. Om de vijf minuten ging de deur open om te kijken of iedereen er was, en waar je mee bezig was. Als het beter met je ging, mocht het om de tien minuten, daarna om het halfuur, enzovoorts. ‘s Nachts kon er geknuffeld worden met de nachtploeg als de meisjes daar behoefte aan hadden. Overdag gold de regel: geen lichamelijk contact. Soms beschrijf Suzanna hoe ze naar de wereld keek. Haar gedachtes en de manier waarop ze dingen ziet zijn vreemd, anders. De oosterse tapijten waren eng, de mensen die haar wouden helpen zijn absoluut niet te vertrouwen, en moeten zo weinig mogelijk met je te maken hebben. Als er nieuwe meisjes in de groep kwamen, werden die meegesleurd in het verbannen van de meeste verpleegsters. Maar ik denk dat ze ondanks dat de meiden het zelf niet doorhadden toch werden geholpen door de mensen om hen heen. Uit eindelijk komt Suzanna uit de inrichting en kan weer normaal tegen de wereld aankijken, maar in dit boek is het vooral heel veel sfeer, en geen duidelijke lijn van een verhaal. Ziet het als een dagboek vol gedachtes, redeneringen en stukjes gesprek tussen haar en de meisjes.
E. Leeservaringen
Ik vond dit boek echt prachtig. Zo veel sfeer als Suzanna Kaysen er in heeft gekregen. Je merkt echt hoe de meisjes zich voelen in die kliniek als je dit leest. Ook lief Suzanna goed zien hoe zij tegen de wereld aankeek. Ook al vertelde ze niet wat ze echt bij de psychiater besprak, en wat voor therapieën ze kreeg. De sfeer in dit boek zegt genoeg.
Sommige stukjes uit dit boek komen je bekend voor, want iedereen kijkt wel eens naar iets en begint er mee te spelen, te dagdromen. Maar bij Suzanna ging dit wel erg ver, daardoor werd het soms wel ingewikkeld. Ook vind ik het interessant, Suzanna ziet het heel anders dan dat wij doen. De sfeer in dit boek is er mooi, erg duidelijk, er zit niet echt een goede verhaal lijn in, zoals ik al zei: er zit geen duidelijke lijn van een verhaal in. Ziet het als een dagboek vol gedachtes, redeneringen en stukjes gesprek tussen haar en de meisjes.
Ook heb ik nog een stukje uit het boek wat ik erg mooi vond;
Mijn Zelfmoord
Zelfmoord is een vorm van moord – moord met voorbedachten rade. Het is niet iets wat je doet als je er voor het eerst aan denkt. Je moet eraan wennen. En je moet de middelen hebben, de gelegenheid, het motief. Een geslaagde zelfmoord moet je goed organiseren en je moet je hoof koel houden, twee dingen die meestal slecht samengaan bij zelfmoordneigingen. Het is belangrijk afstand te nemen. Dat kun je doen door er een gewoonte van te maken je voor te stellen dat je dood bent, of bezig bent dood te gaan. Als er een raam is moet je je voorstellen dat jou lichaam uit het raam valt. Het motief is het allerbelangrijkste. Zonder sterk motief lukt het je nooit. Mijn motieven waren zwak. F. Verwerkings-/Verdiepings-opdracht Ik heb gekozen voor de drie zelfgeschreven of opgezochte gedichten. Gedachtes verdwaald Gedachten door elkaar
wat ben ik? Wie ook eigenlijk
gedachten verdwalen in mijn hoofd
mijn hoofd
nog te klein om in te verdwalen
maar toch gebeurd het te vaak
Soms wil ik wegdwalen in fantasie
fantasie nog zo groot
nog zoveel kunnen lachen
om eigen fouten kunnen huilen
toch zal je verdwalen
verdwalen is niet te stoppen
niet door regen, niet door wind
zoekend naar mezelf
verdwalen in mijn eigen hoofd
bossen om in te verdwalen
bomen door elkaar
hoofd om gek te worden
gedachtes verdwaald
Anniek
Dit gedicht heb ikzelf geschreven, ik vind het hierbij passen, omdat Suzanna nog niet helemaal weet wie en waar ze is. A battle I sit in my room full emotional air
Wasting and bleeding, cause you don't longer care
A gnawing feeling of trust destroyed deep within
Trying to take everything from me to win
The tears I can't hold much longer, it end in vain
I try to live day by day, but the wounds still maintain
I'm I trying to wear a mask like a pretender? The worse is not over now, shall I surrender? A pain to lose my standars and believe of this fight
The dark full sorrow strikes and makes this a lonely plight
Tears dropping and swords shuffled deeper
Sadness is my guide and haunting keeper
Trapped in this doubt of emotional cell
These swords has broke me inside as well
In the window I can see that the sun has broke down
It's time for the night, the stars takes me there to drown
Some words still strike for the thoughtfull lie
I'm wondering why at the stars to the nightsky
This is the time when I'm losing my true identity
Where does it stop why can't I see? S†erre H. Dit is een gedichtje van een meisje dat ik vaag ken. Ik vond dit bij het boek passen door de sfeer in het gedicht. Op sommige momenten is het boek ook zo, soms is het ook heel anders dan hier, Suzanna heeft ook haar vrolijke momenten. Realiteit Vluchtend uit de realiteit
waarbij ik logica vermijd
die geen waarheid lijkt te zijn
Vreemde vorm van zekerheid
waarbij ik mog'lijkheid vermijd
om mezelf te kunnen zijn
Een schim van duidelijkheid
brengt me die vermeden waarheid
remedie tegen de pijn
Gelegen in realiteit
verscholen achter deze strijd
Jezelf zijn is ook fijn! Marleen
Dit gedicht heb ik ook gekozen op sfeer. Suzanna leefde niet in de werkelijkheid, en misschien was de realiteit ook wel te hard. Vooral stukje 3, doordat Suzanna vaak wel wist dat het een gordijn was, en geen berglandschap.
Auteur: Suzanna Kaysen
Vertaald: Marian Lameris
Uitgever: baarn, Bodoni ‘Autobiografische notities van een vrouw, die op 18-jarige leeftijd werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis en daar twee jaar verbleef’. B. Eerste persoonlijke reactie Ik heb dit boek gekozen omdat we twee boekverslagen moesten maken over één onderwerp. Dit boek heb ik al eens gelezen een tijd terug, en het beviel heel erg goed, dus ik lees hem nog eens. Ik hou van boeken met psychiatrische patiënten, de sfeer, maar ook de leuke dingen die ze in de inrichting meemaken. En ook dit is een verslag, dan weet ik zeker dat ik geen onzin lees, daar hou ik niet van. Dit is een mooi boek, de sfeer komt duidelijk naar voren, ook de gesprekken tussen Suzanna en de mede patiënten zijn leuk. Daarom wil ik hier een verslag over schrijven en lees ik het boek voor de tweede keer. C. Samenvatting van de inhoud Siuzanna Kaysen is achttien jaar als ze in een psychiatrische inrichting terechtkomt. Ze wordt hier door de dokter heen gestuurd. De dokter zegt vrijwillig, ook al is het volgens Suzanna niet geheel vrijwillig gegaan. In de psychiatrische inrichting aangekomen word geconstateerd dat ze een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft. Ook kan ze niet tegen bepaalde patronen, in een supermarkt schiet Suzanna bijvoorbeeld helemaal uit haar stof, door de lange gangpaden met geblokte vloeren. In een gordijn kan ze niet zien of het nu een berglandschap, of een gordijn is. En ook als ze met de inrichting ijsjes gaan eten, kan ze niet tegen de zwart/wit betegelde vloer. Ze kon fantasie en werkelijkheid soms moeilijk uit elkaar halen. Suzanna had ook problemen met gezichten van mensen, ze zag niet een hele gezicht, maar ze zag delen en ontleedde het gezicht deel voor deel. Ze zag niet het mens achter de gezichtsdelen. Ook had Suzanna zelfmoordneigingen. Zo heeft ze vijftig aspirines genomen, ze ging naar buiten en viel flauw. Ze overleefde deze poging wel. Suzanna wou niet helemaal zelfmoord plegen, ze wou een deel van haar karakter vermoorden. In de inrichting zit ze in een groep, soms gaan er mensen weg uit de groep doordat ze niet meer ‘gek’ zijn of weglopen. Bij suzanna zitten nog wat meisjes in de groep, geen jongens. Haar kamer genoot Georgina is schizofreen. Ook zit ze in de groep met Polly, een meisje dat zichzelf in de brand stak en ook schizofreen is. Ook is er Daisy, Daisy is erg schuw en leeft vooral op kip, ze is gek, op kip. Lisa is ook een meisje uit de groep, Lisa moet veel aandacht hebben en wist alles van iedereen uit het ziekenhuis. Lisa liep wel eens weg, maar kwam altijd weer terug. De sfeer in het boek is wantrouwig. De meisjes gedroegen zich ook wantrouwig naar de zusters. Er was maar één zuster die ze vertrouwden, Valerie. Ze vertelde haar niets, maar namen dingen van haar aan. De rest van de zuster had eigenlijk weinig directe invloed op de patiënten. Elke dag moesten ze naar de psychiater, die ongeveer vijf minuten de tijd voor ieder had, van tevoren bedachten Suzanna en de meisjes wat ze haar zouden gaan vertellen. Ook was er controle, de hele dag door. Om de vijf minuten ging de deur open om te kijken of iedereen er was, en waar je mee bezig was. Als het beter met je ging, mocht het om de tien minuten, daarna om het halfuur, enzovoorts. ‘s Nachts kon er geknuffeld worden met de nachtploeg als de meisjes daar behoefte aan hadden. Overdag gold de regel: geen lichamelijk contact. Soms beschrijf Suzanna hoe ze naar de wereld keek. Haar gedachtes en de manier waarop ze dingen ziet zijn vreemd, anders. De oosterse tapijten waren eng, de mensen die haar wouden helpen zijn absoluut niet te vertrouwen, en moeten zo weinig mogelijk met je te maken hebben. Als er nieuwe meisjes in de groep kwamen, werden die meegesleurd in het verbannen van de meeste verpleegsters. Maar ik denk dat ze ondanks dat de meiden het zelf niet doorhadden toch werden geholpen door de mensen om hen heen. Uit eindelijk komt Suzanna uit de inrichting en kan weer normaal tegen de wereld aankijken, maar in dit boek is het vooral heel veel sfeer, en geen duidelijke lijn van een verhaal. Ziet het als een dagboek vol gedachtes, redeneringen en stukjes gesprek tussen haar en de meisjes.
Zelfmoord is een vorm van moord – moord met voorbedachten rade. Het is niet iets wat je doet als je er voor het eerst aan denkt. Je moet eraan wennen. En je moet de middelen hebben, de gelegenheid, het motief. Een geslaagde zelfmoord moet je goed organiseren en je moet je hoof koel houden, twee dingen die meestal slecht samengaan bij zelfmoordneigingen. Het is belangrijk afstand te nemen. Dat kun je doen door er een gewoonte van te maken je voor te stellen dat je dood bent, of bezig bent dood te gaan. Als er een raam is moet je je voorstellen dat jou lichaam uit het raam valt. Het motief is het allerbelangrijkste. Zonder sterk motief lukt het je nooit. Mijn motieven waren zwak. F. Verwerkings-/Verdiepings-opdracht Ik heb gekozen voor de drie zelfgeschreven of opgezochte gedichten. Gedachtes verdwaald Gedachten door elkaar
wat ben ik? Wie ook eigenlijk
gedachten verdwalen in mijn hoofd
mijn hoofd
nog te klein om in te verdwalen
maar toch gebeurd het te vaak
Soms wil ik wegdwalen in fantasie
fantasie nog zo groot
nog zoveel kunnen lachen
om eigen fouten kunnen huilen
toch zal je verdwalen
verdwalen is niet te stoppen
niet door regen, niet door wind
zoekend naar mezelf
verdwalen in mijn eigen hoofd
bossen om in te verdwalen
bomen door elkaar
hoofd om gek te worden
Anniek
Dit gedicht heb ikzelf geschreven, ik vind het hierbij passen, omdat Suzanna nog niet helemaal weet wie en waar ze is. A battle I sit in my room full emotional air
Wasting and bleeding, cause you don't longer care
A gnawing feeling of trust destroyed deep within
Trying to take everything from me to win
The tears I can't hold much longer, it end in vain
I try to live day by day, but the wounds still maintain
I'm I trying to wear a mask like a pretender? The worse is not over now, shall I surrender? A pain to lose my standars and believe of this fight
The dark full sorrow strikes and makes this a lonely plight
Tears dropping and swords shuffled deeper
Sadness is my guide and haunting keeper
Trapped in this doubt of emotional cell
In the window I can see that the sun has broke down
It's time for the night, the stars takes me there to drown
Some words still strike for the thoughtfull lie
I'm wondering why at the stars to the nightsky
This is the time when I'm losing my true identity
Where does it stop why can't I see? S†erre H. Dit is een gedichtje van een meisje dat ik vaag ken. Ik vond dit bij het boek passen door de sfeer in het gedicht. Op sommige momenten is het boek ook zo, soms is het ook heel anders dan hier, Suzanna heeft ook haar vrolijke momenten. Realiteit Vluchtend uit de realiteit
waarbij ik logica vermijd
die geen waarheid lijkt te zijn
Vreemde vorm van zekerheid
waarbij ik mog'lijkheid vermijd
om mezelf te kunnen zijn
Een schim van duidelijkheid
brengt me die vermeden waarheid
remedie tegen de pijn
Gelegen in realiteit
verscholen achter deze strijd
Jezelf zijn is ook fijn! Marleen
Dit gedicht heb ik ook gekozen op sfeer. Suzanna leefde niet in de werkelijkheid, en misschien was de realiteit ook wel te hard. Vooral stukje 3, doordat Suzanna vaak wel wist dat het een gordijn was, en geen berglandschap.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden