Zwarte engel door Joost Heyink

Zwarte Engel Schrijver: Joost Heyink
Uitgever: Van Holkema & Warendorf
Uitgegeven in: 2004
Aantal blz.: 159
Plaatjes: Geen
Soort boek: thriller, detective
Onderwerpen: Moord, verliefdheid, dementie De Schrijver Joost Heyink is in 1946 geboren in Scheveningen. Hij heeft op verschillende scholen gezeten verspreid over heel Nederland. Hij heeft van alles gestudeerd in Groningen, en is op het laatst afgestudeerd als psycholoog. Hij kon niet aan de slag en heeft toen een tijd als barkeeper gewerkt, totdat hij wetenschappelijk onderzoek kon gaan doen aan de universiteit van Groningen voor zes maanden, dit werd uiteindelijk dertien jaar. Hij moest daar allerlei artikelen schrijven. Toen begon het schrijven van boeken toch wel te kriebelen. Daarna trouwde hij met Jolanda en kreeg in 1994 een zoon Joep. Hij is nu sinds vijf jaar huisman en schrijven is het allerliefste wat hij doet. De onderwerpen die Joost Heyink in zijn boeken behandelt, zijn erg van deze tijd en dus herkenbaar voor velen jongeren. Daarom worden ze door vele verschillende mensen aangeraden. Zelf omschrijft Joost Heyink zijn schrijfstijl al volgt: ‘Jeugdboeken. Plus 12 jaar, zoiets. Heerlijk. Er moet spanning in, het moet om te lachen zijn en een beetje seks is ook nooit weg’ Zijn boeken: De kwetsplek (2000) Katapult (2001) De afgrond (2002) Obsessie (2002) v Dit boek is getipt door de Jonge Jury. Het web (2003) Loverboy & girl (2004) v Dit boek is getipt door de Jonge Jury. Zwarte engel (2004) De indringer (2005) Tweestrijd (2006)
De Tijd Wanneer speelt het verhaal zich af? Het speelt zich gewoon in deze tijd af. Er zitten dingen in verwerkt waaraan je herkent dat het gewoon nu, in deze tijd kan afspelen. Dit merk je aan dingen die de personages zeggen en doen, er gebeuren dingen op internet en op de computer. Ook hieraan zie je dat het zich in deze tijd heeft afgespeeld. Ook gaat er een stukje over ‘Ziekenhuis Amalia’ dit zal waarschijnlijk vernoemd zijn naar kroonprinses Amalia, en die is niet al te lang geleden geboren. Hoe verloopt de opbouw in tijd? Het verhaal wordt chronologisch verteld. Er wordt dus in een bepaalde volgorde geschreven. Vanaf het begin word je eigenlijk voorbereid, door aanwijzingen en door dingen die door de personages worden gezegd, op het moment dat de zuster Marie Donkersloot de opa van Tom wilt vermoorden. Stapje voor stapje wordt het je verteld, dit komt mede doordat je vaak (bijna in elk hoofdstuk) een stuk uit het dagboek van de zuster krijgt te lezen. Er komen geen flashbacks in het verhaal voor; er wordt dus niet op een moment uit het verleden teruggeblikt. Verder speelt het verhaal zich de meeste tijd af in het weekend, omdat Tom dan zijn opa in het ziekenhuis bezoekt. Ook gaat hij dan meestal met Floor op onderzoek uit. Plaats Er wordt niet duidelijk verteld waar het in Nederland zich afspeelt, alleen weet je dat het zich hier afspeelt. Dit komt door de Hollandse namen in het boek (zoals Tom en Floor) en ook doordat er een keer in het boek de naam van een ziekenhuis: ‘het Amalia Ziekenhuis’ voorkomt. Daarvan weet je dus dat het in Nederland afspeelt. Het speelt zich de meeste tijd af in een ziekenhuis waar de opa van Tom verblijft. Verder speelt het zich af bij Tom thuis of in een café. De plaatsen waar het boek zich afspeelt, zijn er in het echt ook. Dus je weet dat het kan bestaan. Vertellersperspectief Er wordt verteld in verschillende perspectieven. Wanneer je in het dagboek van de zuster leest, is het een ‘ik-perspectief’. Wat logisch is in een dagboek. Wanneer het gewone verhaal wordt verteld, krijg je dat te lezen in een ‘hij/zij perspectief’. Dit merk je doordat er altijd wordt geschreven: ‘Tom stond op’ of ‘Toen ze de wastafel passeerde’. Voorbeeld uit het boek van een stukje ‘ik-perspectief’: ‘’Ik liep vannacht de benen uit mijn lijf voor mevrouw de Waard. Ze belde om een glaasje water. Ik erheen. Was ze vergeten dat ze gebeld had. Kan gebeuren, ze is oud. Maar toen had ze nog praatjes ook! Ik zeg: nou drink je het ook op.’’ Voorbeeld uit het boek van een stukje ‘hij/zij perspectief’: ‘’Floor haalde haar schouders op. ‘Ik bedoel het meer in het algemeen.’ ‘Hij komt telkens met een raar verhaal,’ zei Tom. ‘Hij heeft vaak idiote verhalen. Vooral over vroeger. Hij kan erg leuk vertellen,’ zei Floor’’ Hoofdpersoon Er zijn eigenlijk verschillende personen waar het verhaal om draait. Ik denk dat de belangrijkste daarvan Tom is. Met hem leef je mee, je gaat met hem mee naar huis, je weet zijn gevoelens. De schrijver vertelt het in een hij/zij perspectief, maar je krijgt het meest te weten over de gevoelens en gedachtes van Tom.
Tom is een jongen van een jaar of 15/16. Hij ziet er gewoon normaal uit, heeft donkere krullen en is lang. Het is een lieve, vriendelijke jongen. Hij gaat elke zaterdagochtend bij zijn dementerende opa op bezoek in het ziekenhuis. Hij staat voor iedereen klaar, als ze problemen hebben. Verder speelt hij vaak schaak op internet met een vriend in Zuid-Afrika. Ook is hij bezig met het schrijven van een boek, waar hij alleen de titel van heeft en maar niet verder kan komen. Hij gaat samen met Floor op onderzoek uit, als hij hoort dat er de laatste tijd zoveel mensen sterven in het ziekenhuis waar zijn opa woont. Belangrijkste Bijpersonen Floor: Floor is een meisje van 15 á 16 jaar oud. Zij werkt in het weekend (meestal op zaterdag) in het ziekenhuis waar de opa van Tom ligt. Ze voegt daar zakelijk gegevens in de computer en maakt af en toe een praatje met de bewoners. Floor ontmoet Tom wanneer hij van zijn opa op weg naar huis gaat. Het klikt gelijk, en hun (vriendschaps)band wordt steeds intiemer. Zij gaat samen met Tom op onderzoek uit, om te kijken of ‘het complot’ echt waar is. Meneer Duvalier: Meneer Duvalier is de opa van Tom. Hij ligt op de afdeling langdurige opname in een particulier ziekenhuis. Hij lijdt aan dementie. Elke zaterdag komt zijn kleinzoon Tom op bezoek. Hij vertelt vaak over ‘een complot’, waarbij oudere mensen die gezond zijn op zijn afdeling plotseling overleden. Hij denkt dat ze allemaal vermoord worden. Tom weet niet of hij het wel moet geloven of niet. Zuster Marie Donkersloot: Zij is een zuster (van ongeveer een jaar of 40) die op de afdeling van meneer Duvalier werkt. Meestal 's nachts. Overdag is ze een hele, sociale aardige vrouw. Maar 's nachts lijkt het of ze een heel ander mens is. Ze vindt het zuster zijn een dankbaar beroep, alleen ziet ze ook hoe de mensen lijden. Daarom wilt ze de ouderen op de afdeling, graag een handje helpen door ze een spuitje te geven. Verder heb je nog Ab&Harm en de vader en moeder van Tom, maar die spelen geen belangrijke rol in het verhaal. Samenvatting Een keer per week gaat Tom op bezoek bij zijn dementerende opa in het ziekenhuis. Zijn opa is soms helder (wanneer hij grapjes maakt), maar soms is hij de draad kwijt. Tom weet dan niet of hij zijn opa wel of niet moet geloven. Wanneer opa vertelt over een complot, dat er mensen worden vermoord bij hem op de afdeling, weet Tom zeker dat opa de draad nu echt kwijt is. Maar wanneer hij erachter komt dat er toch wel erg veel tamelijk gezonde mensen plotseling overleden. Weet hij het opeens niet meer zo zeker. Samen met Floor, die hij in het ziekenhuis ontmoet heeft en waarmee hij wel een hele goeie band krijgt, gaat hij op onderzoek uit. Al snel komen ze erachter dat opa het verhaal niet zomaar heeft verzonnen wat ze hoopten, maar dat ze in een nachtmerrie beland zijn.
Mijn Mening Dit boek is ontzettend spannend, je komt beetje bij beetje erachter wat er nou eigenlijk precies gebeurd en aan de hand is. Ik kon me goed inleven in Tom, omdat hij ongeveer even oud is en je krijgt ook de twijfels die hij krijgt, want zijn opa is dementerend dus je weet niet of het nou wel of niet waar is wat hij zegt. Het is ook een afwisselend boek, je krijgt niet alleen de gevoelens van Tom te weten, maar ook die van de zuster die in haar dagboek vertelt over het wel en wee in het ziekenhuis en wat zij daarbij voelt. Daardoor weet je zelf al snel (door logisch na te denken) wie de dader is, maar voor Tom&Floor duurt dit nog even. Ook zie je tussen al die spanning ook nog wat romantisch namelijk de groeiende verliefdheid tussen Floor&Tom. Het boek is echt een aanrader, vooral omdat het spannend én romantisch is. Spannend stukje uit het boek: ‘Tom!’ ‘Wat is er?’ Tom schoot overeind. ‘Ik hoor iets. Luister.’ Tom luisterde. Het duurde even voor hij wat hoorde, er moest eerst een hoop gedoe uit zijn hoofd. Toen begreep hij waar Floor op doelde. Een zacht geschuif. Sssjt sssjt sssjt. Een moment stilte en weer sssjt sssjt. ‘Het komt dichterbij,’ fluisterde Floor. ‘Kun je wat zien?’ ‘Nee, niks’ ‘Misschien houdt het op’ zei Tom. Hij voelde gebonk in zijn keel, in zijn borst, overal. ‘Het lijkt er niet op. Het wordt luider.’ ‘Wat is het?’ ‘Geen kat, die hoor je niet. Dit zijn sloffen.’ ‘Misschien een patiënt die slaapwandelt,’ fluisterde Tom. ‘Zou kunnen.’ Het geschuif was nu dichtbij. En wat er aan het schuiven was, moest nu binnen hun gezichtsveld komen. Floor keek Tom aan en legde een vinger tegen haar lippen. Tom wist in zijn hart wat hij te zien zou krijgen, maar schok toch zoals hij nog nooit geschrokken was. Hij was op slag weerloos en verlamd.