Zakelijke gegevens
Titel: Monsieur Ibrahim et les fleurs du coran
Schrijver: Eric-Emmanuel Schmitt
Jaartal van publicatie: 2001
Uitgeverij: Magnard
Aantal bladzijden: 85 blz.

Korte samenvatting:
Momo is een joodse jongen die met zijn vader in een achterbuurt van Parijs woont.
Zijn moeder en zijn broer (Popol) zijn volgens zijn vader weggegaan. Zijn vader is altijd erg positief over Popol (de perfecte zoon), maar is dit nooit over Momo. Zijn vader werkt de hele dag en Momo moet eigenlijk alles zelf uitzoeken. Ook moet Momo altijd alle boodschappen doen. Dit doet hij bij de Arabier aan de overkant van de straat, Monsieur Ibrahim. Het wisselgeld spaart Momo. Als zijn vader hem minder geld gaat geven, gaat hij stelen bij Ibrahim, omdat hij toch maar een Arabier is. Maar dan zegt Ibrahim opeens dat hij geen Arabier is en dat hij uit Groisson d’Or komt.

Met zijn gespaarde geld gaat Momo naar de hoeren, om zo een man te worden.

Monsieur Ibrahim heeft al de hele tijd door dat Momo steelt, en zegt dit tegen hem. Hij geeft hem tips hoe hij goedkoper boodschappen kan doen. Momo verzwijgt zowel dat hij naar de hoeren gaat, als zijn vriendschap met Monsieur Ibrahim voor zijn vader.
Monsieur Ibrahim leert Momo dat je alles gedaan krijgt als je lacht. Momo en Monsieur Ibrahim krijgen een steeds hechtere band. Hij wordt als een soort vader voor Momo.
Dan vertelt Momo’s vader dat hij ontslagen is. En als Momo op een dag thuiskomt, is zijn vader vertrokken. Ik een achtergelaten brief schrijft zijn vader iets over Popol (niet afgemaakt) , over mensen waarmee Momo contact moet zoeken, en hij geeft Momo al zijn overgebleven geld. Momo blijft alleen achter en leeft voor 2, zodat niemand iets merkt. Dan komt er politie aan de deur om te vertellen dat zijn vader zelfmoord heeft gepleegd. Op een dag komt er een vrouw binnen in de flat. Zij is op zoek naar Moise. Het is de moeder van Momo, maar Momo wil niks met haar te maken hebben en zegt dat Moise is vertrokken. Hij komt erachter dat Popol helemaal niet bestaat! Momo vraagt aan Monsieur Ibrahim of hij hem wil adopteren. Dat gebeurt.
Momo en Monsieur Ibrahim gaan samen de geboortezee van Monsieur Ibrahim bezoeken. Monsieur Ibrahim leert Momo veel, over geloof en over het leven. Monsieur Ibrahim sterft door een auto ongeluk in zijn geboortezee. Momo erft alles.

Genre: Het boek is een Roman.
Thema: Het thema van het boek is vriendschap. Namelijk een bijzondere vriendschap tussen een joodse jongen en een islamitische man. Op bladzijde 11 verteld Moise waar hij woont en dat hij monsieur Ibrahim leert kennen; Je suis rentré en courant à l’appartement, je me suis rué dans ma chambre, j’ai regardé autour de moi ce que je pouvais offrir de plus précieux, puis j’ai recouru dare-dare rue de Paradis. C’est à peu près au même moment j’ai connu monsieur Ibrahim. Monsieur Ibrahim avait toujours été vieux. Unanimement, de mémoire de rue Bleue et de rue de Faubourg-Poissonière, on avait toujours vu monsieur Ibrahim dans son épicerie, de huit heures du matin au milieu de la nuit. Bladzijde 26 en 27 is de eerste keer dat monsieur Ibrahim verteld over de koran. Verder citeert hij vaak uit de koran.
Plaats: Het verhaal speelt zich af in een achterbuurt in Parijs, Frankrijk. Moise en zijn vader wonen op de Rue Bleue, en een groot deel van het verhaal speelt zich verder af in de kruidenierswinkel van Monsieur Ibrahim. Verder speelt het zich nog af buiten op straat. Bladzijde 11, hier legt Moise uit waar hij woont en waar de winkel van monsieur Ibrahim is ten opzichte van zijn huis.

Sociale milieu: Rijke Arbeiders. De vader van Moise werkt hard om voor hem en zijn zoon te zorgen. Hij is advocaat en is niet vaak thuis omdat hij veel werkt. Als hij thuis is wil hij uitrusten. Dit komt meerdere keren naar voren in het boek als de vader als argument geeft dat hij werkt. Onder andere op bladzijde 19 en 32. op bladzijde 19 verteld Moise dat hij zich niet op zijn gemak voelt bij zijn vader in de buurt en dat hij zich verwaarloosd voelt. Il ne faisait pas plus attention à moi qù’a un chien- d’ailleurs, il détestait les chiens,- il n’était même pas tenté de me jeter un os de son savoir. Dan probeert hij aandacht te trekken van zijn vader ; Si je faisais un peu de bruit… - Oh pardon. – Moise, tais-toi. Je lis. Je travaille, moi… « Travailler, ca c’était le grand mot, la justification absolue… »
Tijdperk: Het verhaal speelt zich af in de jaren ’50. Dat is te merken aan het leven dat de hoofdpersonen leiden en de denkbeelden die ze hebben en aan dat Brigitte Bardot een klein rolletje heeft in het verhaal als ze iets komt kopen in de winkel van monsieur Ibrahim.
Het Perspectief: het verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief, je leeft mee met Moise en weet zijn gedachtes. Dit komt naar voren in het hele boek.
Hoofdpersonen:
Moise:
Moise is een jongetje uit Parijs. Hij wordt Momo genoemd door monsieur Ibrahim. Hij is intelligent, maar hij denk niet goed na over anderen. Dat blijkt onder andere uit dat hij steelt en hoe hij met de dood van zijn vader omgaat. Hij bekijkt alles heel erg vanuit zichzelf. Moise woont alleen met zijn vader, die hem heeft wijsgemaakt dat hij nog een broer heeft, Popol. Deze oudere broer zou zogenaamd door zijn moeder meegenomen zijn toen ze vader verliet, tot zijn vaders grote verdriet. Momo kijkt erg tegen zijn zogenaamde broer op, ook al kent hij hem niet. Hij heeft het gevoel dat hij nooit goed genoeg zal zijn voor zijn vader. Dit komt doordat zijn vader altijd veel positiever over Popol is. De eerste keer dat dit in het boek beschreven wordt is op bladzijde 20, vlak nadat Moise verteld dat hij zich niet op zijn gemak voelt bij zijn vader en zijn vader zegt dat hij hem met rust moet laten; - Ah, heureusement que ton frère Popol n’était pas comme ca. “Popol, c’était l‘autre nom de ma nullité. Mon père me lançait toujours à figure le souvenir de mon frère aîné, Popol. Au fond, ce n’était pas plus mal que ma mère soit partie avec Popol, peu de temps après ma naissance, parce que c’était déjà difficile de se battre avec un souvenir mais alors vivre auprès d’une perfection vivante comme Popol, ça ça aurait été audessus de mes forces.
Monsieur Ibrahim:
Monsieur Ibrahim is een wijze man van middelbare leeftijd die een kruidenierswinkel heeft in Momo’s wijk, vlakbij zijn straat. Hij is erg slim en heeft al snel door dat Momo van hem steelt. Op bladzijde 12 en 13 lukt het monsieur Ibrahim voor het eerst om contact te krijgen met Momo en tot hem door te dringen. Monsieur Ibrahim haalt erg veel wijsheid uit de Koran en verteld Moise er ook veel over. Hij helpt Moise een beetje, en geeft hem steun en advies. Als de vader van Moise dood gaat, neemt monsieur Ibrahim Momo onder zijn hoede als was hij zijn eigen zoon.


Onderdeel 2
samenvatting of recensie van internet.
Ik kon geen samenvatting vinden op internet. Alle recensies waren meningen van een paar zinnen van mensen die het boek hadden gelezen of de film hadden gezien, maar niet de moeite waard. Ik kon wel iets anders vinden op de site
http://www.vpro.nl/programma/ram/afleveringen/22038184/items/22244261/
met informatie over de schrijver en een klein stukje over het boek.

Eric-Emmanuel Schmitt
en zijn geloof in de mensheid
Eric-Emmanuel Schmitt (1960) is de meest gelezen, meest vertaalde en meest gespeelde Franse schrijver van dit moment. Binnenkort verschijnt Het kind van Noach, het laatste verhaal uit zijn romancyclus over religies. Eerder schreef hij de indrukwekkende boeken Meneer Ibrahim en de bloemen van de koran en Oscar en Oma Rozerood. Verhalen over de relatie van de ene mens tot de ander en tot de religie.
Schmitt is niet alleen romanschrijver, ook als toneelschrijver maakt hij furore. In zijn 'Cyclus van het onzichtbare', een viertal boeken over de grote wereldgodsdiensten: jodendom, christendom, islam en boeddhisme, beschrijft Schmitt op ontroerende en eenvoudige wijze de verschillende geloven. In weinig zinnen weet Schmitt veel te vertellen. Schmitt zelf is gelovig, maar hij gelooft in een God zonder religie. Zoals hij zegt in een interview in De Standaard: 'Mijn geloof is geen vaststaande waarheid, geen rationele zekerheid. Ik besef dat het slechts een manier is om antwoord te geven op de vragen. Ik verzet me tegen een denken waaruit alle hoop verdwenen is en doet alsof religie ons niets meer te vertellen heeft.'

Meneer Ibrahim en de bloemen van de koran (Monsieur Ibrahim et les Fleurs du Coran):


De twaalfjarige joodse jongen Momo steelt boodschappen van de Arabische kruidenier Ibrahim in Rue Bleue, de straat waar Momo woont en Ibrahim zijn winkel drijft. Om zijn schaamte te verdrijven zegt Momo tegen zichzelf: 'hij is toch maar een Arabier!' Ibrahim is een wijze oude man en langzaam maar zeker ontwikkelt zich een gesprek tussen hen en uiteindelijk ontstaat er een diepe vriendschap tussen die twee. Ibrahim leert Momo glimlachen, citeert Rumi (Geef gestalte aan wat niet bestaat: dat is de intentie) maar bovenal steekt hij de opgroeiende jongen vanuit de wereld van de volwassenen een hand toe, waarbij hij de grenzen van de religie liefdevol overschrijdt.
Het verhaal is succesvol verfilmd door Francois Dupeyron met Omar Sharif in de rol van Meneer Ibrahim.

Het onderstreepte stukje over het boek, is niet hoe ik tegen het boek aan kijk. Ibrahim leert Moise glimlachen dat komt in een klein stukje naar voren op bladzijde 26, maar ik zie het in een andere context. In dit stuk van internet wordt er heel diepzinnig over gedaan terwijl het op mij weinig indruk maakte. Dat hij ene Rumi zou citeren wist ik ook niet. “waarbij hij de grenzen van de religie liefdevol overschrijdt”, vind ik ook een beetje overdreven. Deze recensie is iets te positief, iets te zweverig naar mijn mening, ik heb het boek niet zo ervaren. Het is natuurlijk een mooi boek, maar om het zo te zeggen gaat naar mijn mening wel erg ver. Het enige wat ik verder uit dit samenvattinkje kon halen wat ik niet wist, is dat monsieur Ibrahim ene Rumi citeert.

Onderdeel 3:
Keuzeopdrachten.
Wat heeft de titel met het boek te maken?
De titel van het boek is Monsieur Ibrahim et les fleurs du coran. De letterlijke betekenis komt in het boek naar voren als de droogbloemen die monsieur Ibrahim in zijn koran bewaart, maar de titel heeft volgens mij ook nog een figuurlijke betekenis dat monsieur Ibrahim Moise kleine dingen uit de Koran verteld. Hij leert hem “wijze levenslessen”, die hij uit de Koran haalt. Les fleurs, de bloemen, zou dus een metafoor zijn voor de citaten, omdat deze als bloemen zouden zijn. Welke andere titel zou ik kunnen bedenken? Dat wordt moeilijk, omdat de huidige titel gewoon het beste is. Als alternatieve titel zou ik denken aan iets met geloof en het ontstaan van een bijzondere band tussen een moslim en een joods jongetje. Dus “Une amitié particulière” of “Un voyage entre deux religions”.
Als ik dan moest kiezen zou ik gaan voor Une amitié particulière omdat de andere titel niet echt toepasselijk is. Maar ik denk toch dat de huidige titel het best weergeeft wat de kern van het verhaal is.

Onderdeel 4:
Eigen mening.
Ik vond het een super leuk boek! Omdat ik de film eerder had gezien dan dat ik het boek had gelezen, kon ik het boek goed begrijpen. Ik vond het verhaal indrukwekkend. Ook al was er een groot leeftijdsverschil tussen Moise en Monsieur Ibrahim, ze waren alsnog in staat om een bijzondere vriendschap op te bouwen. Ik vond het heel mooi om te lezen hoe Monsieur Ibrahim zijn levenslessen leerde aan Moise. En wat voor effect dat had op zijn leven. Bijvoorbeeld dat hij zelf gelooft in de Koran, maar dat hij dan vervolgens wel veel verschillende kerken en geloven aan Moise laat zien. Hij probeert zijn eigen geloof dus niet op te dringen, maar Moise moet er zelf naar zoeken.
Als Moise Monsieur Ibrahim nooit had ontmoet, had het veel slechter met hem kunnen aflopen. Ik denk dat Moise alle heftige dingen die hij meemaakt in het boek anders ook niet had kunnen verwerken, Monsieur Ibrahim geeft hem vel steun. Er gebeuren verrassende dingen in het boek. Van die kleine details die het leuk maken. Zoals dat Brigitte Bardot langskomt. Het boek was simpel geschreven, lekker korte zinnen. Mijn Frans is echt niet zo heel goed, maar doordat ik de film al had gezien, en de taal niet al te moeilijk was, was het goed te doen. Ondanks dat het over hele zware onderwerpen ging, heel vrolijk. Ik kan me niet echt goed inleven in het boek, omdat Moise een heel ander leven heeft dan ik en hele andere keuzes maakt. Het lijkt me ook duidelijk dat ik mezelf niet herken in Monsieur Ibrahim, een oude Moslim. Maar ondanks dat vond ik het boek wel erg leuk om te lezen en ik zou het zeker aanraden. Het is een grappig boek en ook al zijn sommige onderwerpen redelijk zwaar, ze worden luchtig verteld waardoor het verhaal nooit deprimerend wordt.