Zakelijke gegevens
Eerste druk: mei 2007
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 222
Uitgever: Contact Amsterdam

Gegevens voorkant
De titel staat in grote, roze letters op de voorkant. Daarbij staat een tekening van een meisje met een rugzak, ongetwijfeld is dat Fiebie Koolfield.

Genre
Roman, maar is het een psychologische of een satirische? Is het verhaal een parodie.?
Gezien de ontwikkeling die Fiebie meemaakt, is er ook sprake van een zogenoemde “coming –of age- roman.” Ik kreeg bij het weinig serieuze karakter van deze roman herinneringen aan Remko Kampurts roman “Tjeempie! of Liesje in Luiletterland”, waarbij het tienermeisje Liesje veel overeenkomsten vertoont met Fiebie Koolveld. Ook het taalgebruik van Fiebie doet denken aan de parodie van Kampurt.

De flaptekst
Deze roman dankt zijn bestaan aan twee krantenberichten die ik kort achter elkaar las. Het ene bericht ging over groepsverkrachtingen door brugklassers. Het andere over ouders die hun ongeboren baby alvast hadden aangemeld bij Hyves, een vriendennetwerk op internet. Een knal in mijn hoofd was het gevolg. Hoe krankzinnig kan het leven worden? Echt sexy doet er nog een schepje bovenop, om te laten zien wat de consequenties zouden kunnen zijn.
Maak kennis met Fiebie Koolveld, mijn dertienjarige heldin. Bij haar op het schoolplein maken minderjarige dealers de dienst uit, in garageboxen en fietstunnels voltrekken zich duistere zaken, en volwassenen geven niet thuis. Vaak heeft Fiebie het gevoel dat zij de enige op aarde is die zou willen dat iedereen wat minder gemeen was. Wanneer haar beste vriendinnetje op een dag spoorloos verdwijnt, begint Fiebie, in de hoop haar terug te vinden, aan een lange zwerftocht door de stad. Opgejaagd door een griezelige jongen die erop uit is háár te laten verdwijnen, dromend over haar moeder in Oezbekistan en hunkerend naar Johnny, bij wie zij in huis woont, belandt ze ten slotte bij Van Hamelen, expert in het opsporen van vermiste meisjes. En dan komt ze niet alleen achter bepaalde economische wetten, ze ontdekt ook zichzelf. In Echt Sexy gaat een onthutsende wereld open. Het is de onze.

Motto en opdracht
De roman wordt opgedragen aan alle meisjes en voor Noor en Marieke in het bijzonder.

Het motto luidt: “No man is an island, entire of himself” (John Donne).

Structuur en verhaalopbouw
Er zijn in totaal 12 hoofdstukken. Deze hebben geen nummer maar wel een titel. Het opvallende aan deze titels is dat ze alle beginnen met “Samen……” De hoofdstukken worden in chronologische volgorde verteld. In de hoofdstukken zijn enkele keren heel korte flashbacks opgenomen.

Perspectief
De ikvertelster is de 13-jarige puber Fiebie Koolfield. Zij vertelt overwegend in de o.t.t. en doet verslag van de zoektocht die ze naar haar verdwenen vriendin Sacha op zoek gaat.
Ze doet voorkomen alsof ze het verhaal vertelt tegen een denkbeeldige luisteraar. Aan het einde van het boek wordt duidelijk dat ze de lotgevallen van Sacha noteert in haar laptop met het doel ze te publiceren als verhaal.
Voorbeelden van deze vertelfiguur die tegen een andere onzichtbare luisteraar vertelt, zijn zinsneden als:
- … en opeens heb ik weer een flashback, net zoals gisteren op het strand, en dan moet je weten dat ik de pest heb aan flashbacks want in het echt kun je die niet, zoals op een dvd’tje fastforwarden (blz 74)

- Kreeg jij dat ook toen hij het over al die verdwenen meisjes had (blz. 96)
- Voor het geval je de grap gemist hebt: notig is een dubbelwoord. (blz. 153)
- En aan het einde van het boek : Ik begin te schrijven. Je kunt wel zeggen: Ach het is een boek, straks lezen we weer een ander boek, en ieder boek eindigt, zonder de wereld te hebben veranderd, uiteindelijk als weesboek. Dat is waar. Maar ik heb het van mijn moeder woorden gekregen. Ik zou haar dochter niet zijn als ik ze ongebruikt liet . (blz. 222)

Af en toe vertelt Fiebie in flash backs wat over het verleden van haar moeder. Dat doet ze dan in de o.v.t. Dat gaat o.a. over dat ze weigerde om met Johnny te trouwen en over een samenzijn met zijn drieën op het strand. Fiebie heeft wel goede herinneringen aan haar moeder, hoewel ze drugs gebruikte.

Titelverklaring
“Echt sexy” is een uitdrukking die in het boek voorkomt. Het is een uitdrukking die Fiebie gebruikt om te vertellen.

Maar het leukst zijn woorden die van hun betekenis zijn losgezongen”, zei ze. Die vind ik echt sexy. “ (Fiebies moeder tegen Fiebie, op blz. 39)
Misschien heeft iemand haar ook wel in een niet normaal anaal gat in de grond gestopt. Echt sexy (blz. 133)
Ook in dit opzicht doet de roman me terugdenken aan Tjeempie ! van Kampurt. In die parodie is dat steeds het stopwoordje van Liesje.

Tijd en decor
De tijd is de actuele tijd van de 21e eeuw. Er wordt niet echt aangegeven in welk jaar de roman speelt, maar het is in ieder geval na 2001, omdat ook in de deze roman de aanslag op de Twin Towers wordt genoemd. Verder wordt er ook gesproken over € (de invoering was op 1 januari 2002) en de boekhoudschandalen van Ahold en Enron. (blz. 178) Bovendien wordt er gesproken over een tv-programma als de X-factor. (blz.184)
De maand waarin het verhaal speelt, is juni : er wordt gesproken over een “midzomernachtfeest” en “de bevordering op de middelbare school. “

De vertelde tijd (tijdsperiode die beschreven wordt) is van maandag tot en met vrijdag.
Het decor is Amsterdam. Fiebie gaat op zoek naar haar verdwenen schoolvriendinnetje in deze metropool, reist vaak met de metro. Er worden Amsterdamse aanduidingen gebruikt.

Samenvatting van de inhoud
Fiebie Koolveld is de 13-jarige tiener die in een hoofdstuk 1 te horen krijgt dat haar beste schoolvriendinnetje verdwenen is. Het is een vreemde school waarop Fiebie zit: het schoolplein wordt gedomineerd door drugsdealers van wie de bekendste de rijkelijk met puisten uitgedoste Klimwand is. Daaraan heeft hij dan ook zijn bijnaam te danken. Hij wordt ook de rest van de roman een geduchte tegenstander van Fiebie. Hij zit haar steeds achterna.
Fiebie woont in het huis van de door haar geadoreerde stiefvader Johnny die het zeven jaar geleden heeft aangelegd met haar moeder. Deze was echter een junk. Een biologische vader heeft Fiebie niet echt, omdat ze het product is van de spermabank. Het wordt beetje bij beetje duidelijk dat Fiebies moeder in de winter ervoor gestorven is. Intussen heeft stiefvader Johnny een nieuwe vriendin opgeduikeld. Deze Puck wordt door Fiebie steevast de stiefheks genoemd. Toch doet Puck die niet van overdreven slimheid kan worden verdacht niet echt onaardig tegen Fiebie. In het eerste hoofdstuk gaat Fiebie ook nog naar Artis waar ze een klein kindje ontmoet dat van haar moeder een string moet gaan passen. Te zot voor woorden, vindt Fiebie. Ook belt ze 112 wanner ze ziet dat er een meisje wordt aangevallen. Klimwand vindt dat niet zo’n goed idee.

Die avond gaat ze naar een galafeest waar Johnny uiteindelijke een toespraak houdt voor het welzijn van de kinderen, zelfs van de ongeboren foetus. Op het feest ontmoet ze Shireen, de baas van Johnny.

Fiebie wil graag een goede jurist hebben die de opsporing kan doen en van de bazin van Johnny krijgt ze het adres van de het bedrijf Van Hamelen Telecom. Ze heeft haar opgezocht tijdens een strand masterclass in Zandvoort. Shireen beweert dat ze op het punt staat om naar Argentinië te vertrekken. Ze geeft het adres aan Fiebie.
Van Hamelen heeft een opsporingsbedrijf voor vermiste meisjes, maar hij doet tevens in mobiele telefoons. Klimwand heeft een goed idee voor geld verzamelen opgepakt: hij wil graag dat Fiebie zich laat ontvoeren, waarna ze een losgeld kunnen eisen van de rijke stiefvader van Fiebie.. Klimwand zet Fiebie erg onder druk, maar die weet de dans te ontlopen. Hij was bij hen in de tuin jacuzzi gaan zitten met Puck in de hoop zo in het gezin te kunnen infiltrerend. Ze hoort van Johnny dat ze eind van die week naar een ponykamp moet. Ze had heel iets anders gewild, maar Johnny wil met Puck naar de Galapagoseilanden.

Intussen heeft ze een Chinese vriendin opgedoken (Mind–your-step) die bij de metro-ingang voor een geringe vergoeding metrobezoekers waarschuwt voor de roltrap. Deze wordt afgetuigd door enkele mannen die op hun beurt weer worden afgetuigd. In de Bijenkorf knappen ze zicheen beetje op en dan neemt ze Mind Your Step mee naar Van Hamelen. Van Hamelen chartert Fiebie om bonnen voor nieuwe mobiele telefoons aan blonde meisjes uit te delen. Bij het bedrijf ontmoet ze ook Happy, een ander meisje dat ook deze taak heeft. Ze geeft Mind Your Step af bij het bureau en Van Hamelen zal ervoor zorgen dat ze snel weer op haar bestemming is.

Samen gaan ze later ( midden in de nacht) naar een lollipopparty waar ze bonnen voor mobiele telefoons uitdelen aan kleuters. Er wordt door de vertelster aardig de draak gestoken met de ouders die steeds meer toegeven aan de grillen van hun kinderen. Ook wordt er een sneer uitgedeeld naar Breezer-sletjes, die jongens pijpen voor een frisdrank of een stel nieuwe Nikes. Na de party bezoeken ze een bar waar ze wat gaan pokeren. Happy wint en Fiebie heeft bijna geen geld meer: ze betalen met een bon voor een afhaalmobiel. Happy neemt ook nog een fles whisky mee die ze koud maakt. Van Happy hoort Fiebie dat Mind Your Step al op haar bestemming is. Dat gaat snel.
Daarna vertrekken ze weer naar de afhaalbalie van Van Hamelen Telecom, maar de mobieltjes zijn op. Er is ook een 5-jarig meisje dat Fiebie naar binnen ziet gaan, maar ze komt niet meer terug. Fiebie Koolveld krijgt nul op het rekest.

Dan bedenkt ze dat het wel eens tijd wordt om naar de moeder van Sacha Waterman te gaan. Die is heel nerveus want de politie komt er aan om te vertellen dat er wat van Sacha gevonden is. Hier neemt het verhaal een wending die de geloofwaardigheid niet ten goede komt. De politieagenten geven een zak af waarin een glazen pot zit, waarin de afgesneden vagina van Sacha zit. ''Een flamoes. Een bloody beflap! Een dwars overlangs genaaide gleuf! (blz. 158) Ze vlucht met de zak weg en komt Klimwand tegen die de zak openmaakt. Ze vlucht van hem weg in een taxi waarin ook toevallig weer happy zit. Ze rijden naar de afhaalbalie van Van Hamelen en komen daar het kleine meisje weer tegen dat duidelijk onder invloed van drugs is gebracht. Happy doet nu uit de doeken dat er sprake is van een bedrijf met kinderhandel en dan komt ook ineens Klimwand weer op de proppen. Op een bepaald moment slaat Happy met de glazen pot op het hoofd van Klimwand die dat niet overleeft. Dan is er wel paniek in de tent en Fiebie beseft dat ze een goede jurist nodig heeft.
Ze gaat naar Johnny, dringt door tot zijn kantoor waar hij met een jurist dingen doorneemt die niet voor de oren van Fiebie bedoeld zijn. Ze zitten in de handel met geënsceneerde ontsnappingen. Ook hoort ze dat Shireen wil overstappen naar justitie en wat zaken aanhangig wil maken ter meerdere glorie van haarzelf. Ze wordt door Johnny weggestuurd en ze gaan weer naar de afhaalbalie. Het lijk van Klimwand is opgeruimd; dat heeft Happy gedaan die het in een vriezer heeft gelegd: dat deden ze wel meer met de lijken van blonde meisjes. Deze werden zo behoed voor de handel in seksslavinnen. Beter dood dan seksslavin. Fiebie vertelt Happy dat ze geen moeder meer heeft. Happy onthult daarna de handel in de meisjes van het telecombedrijf. Zo zal ook Mind Your Step zijn gegaan. Dan neemt Fiebie de papegaai Nokia mee en ze laat de vogel in het park vrij. Daar wordt ze nog aangesproken door een soort loverboy, maar ze gaat niet op zijn verleidende voorstel in. In het laatste hoofdstuk heeft Shireen wereldwijd bekend gemaakt wat de kinderhandel inhoudt. Dat doet ze ter meerdere glorie van zichzelf. Fiebie denkt na over haar eenzaamheid en pesterijen die ze in het ponykamp zal tegenkomen. Ze denkt na over de dood van haar moeder en de eerste bezoeken aan d e psychiater om het te verwerken. Haar moeder las haar Moby Dick voor en “De vanger in het koren “ (is The catcher in the Rye” roman van Salinger.) Ze besluit het verhaal van Sacha op te schrijven in haar laptop. Haar moeder en Sacha zullen elkaar ontmoeten in de hemel. Dat stelt ze zich zo voor als het begin van het verhaal. Ze begint te schrijven. “Ik ben Fiebie Koolveld. Ik ben voor niemand bang.”


De stijl van Dorrestein
Waar Dorrestein in haar eerdere romans door een heldere, spannende vertelstijl moet ze in deze roman concessies doen aan de tienertaal.
Dorrestein probeert het taalgebruik van de jonge tiener te imiteren.
a. Dat doet ze o.a. met een raptaal te introduceren. Er zijn veel voorbeelden van dit taalgebruik in de roman te vinden.
Hard als een laser, scherp als een razor. Dat is Fiebie Koolveld, dat is Fiebie Koolveld, gaat er vet voor, net een drilboor. Nergens bang voor. (blz. 22)
De vanger in het koren gaat vandaag vet scoren. Hier komt Fiebie Koolveld, hier komt Fiebie Koolveld, zelfs professoren en conrectoren kunnen er niet bij: die Fiebie, die Fiebie, het is gewoon een kei. (blz. 66)
Terwijl ik op de trein wacht, loop ik verhit heen en weer. Heen en weer ommekeer staatsbosbeheer struisvogelveer zomerweer zoetwatermeer machinegeweer nasynchroniseer (blz. 67)
De vraag is of dit echt leuk is.

b. Het woordgebruik van Fiebie liegt er niet om:
Wie heeft haar van het schoolplein meegenomen en waarom? Een stelletje oversekste kamelenbeffers uit de bovenbouw? Een van die vingerknippende blingers van het skateteam. (blz. 15)

En als Mind-your-step het hier op aarde op dit moment toevallig het beste uithoudt ineen paar ieniemienies, dan gaan we daar echt niet een chador overheen gooien, omdat we zo nodig een of andere osama moeten pleasen. (blz. 80)
''Een flamoes. Een bloody beflap! Een dwars overlangs genaaide gleuf! (blz. 158)

c. De beeldspraak is lang niet altijd zo geslaagd en soms zelfs banaal .
Ze doet me denken aan een strandvogeltje na een ramp met een olietanker. (blz. 23)
De hitte zit als een dikke, harige oerang-oetan op mijn rug (blz. 151)
Zo traag alseen slak op een zondagmiddag (blz. 165)

d. Het gebruik van tiener (?) woorden. Ze waren mij niet bekend.
Hij is een beetje een dork “ (blz. 51)
Hij is nogal een stuk troglodiet (blz. 54)
Ga met je bla, pleur op met je bledder, bijt ik hem in gedachten toe (blz. 73)

e. Het gebruik van letterlijk uit het Engels vertaalde woorden of uitdrukkingen
Met beheerste stem zegt Shireen: “Heilige schijt , Heilige schijt “ (blz. 56)

“Maak daar twee van “, zeg ik zo koeltjes als ik kan (blz. 57)
..wat de fok denkt hij eigenlijk dat hij doet (blz. 69)

Zijn al de bovenstaande voorbeelden bedoeld om een roman te schrijven in de taal van een tiener, dan slaat de volgende passage toch min of meer de plank mis.
Jazeker edelachtbare, ik kom ter zake. Stappen we vanaf Erasmus met zevenmijlslaarzen door de tijd naar nu, dan moeten we constateren dat de toestand alleen maar is verslechterd en dat het doosje thans zowel conceptueel als realiter onlosmakelijk thuishoort in het publieke domein en dus geheel geen openbaar bezit is. (Blz. 150) zelfs voor een meisje met een talige moeder geen normale zin voor een 13-jarige.

Met bovenstaande voorbeelden van de stijl in de roman wil ik aangeven dat Dorrestein van haar gewone literaire pad behoorlijk is afgeweken en ik meen zelfs te kunnen stellen het spoor bijster is geraakt. Hopelijk heeft ze met kiezelsteentjes gestrooid en kan ze weg naar huis weer snel oppakken.

Thematiek
Het is dat Renate Dorrestein op de kaft heeft aangegeven wat de aanleiding voor dit boek is geweest, anders zou ik niet geweten hebben of het boek serieus bedoeld is , een parodie of wat ze er überhaupt mee wil. Blijkbaar zijn twee korte krantenberichten de aanleiding geweest voor het schrijven van het verhaal. Maar het verhaal gaat zulke bizarre vormen aan nemen (de vagina van een meisje op sterk water, het lijk dat daar het gevolg van is ) dat de geloofwaardigheid van de roman heel erg op het spel staat.
Opvallend is de verwijzing naar de roman van Salinger “The catcher in the Rye” De titel verwijst naar de jongen die kinderen wil behoeden voor de ellende in de wereld. In die roman staat dat zo verwoord :
I thought it was “ If a body catch a body, “ ‘ I said. ‘ Anyway, I keep picturing all these little kids playing some game in this big field of rye and all. Thousands of little kids. And nobody’s around – nobody big, I mean – except me. And I’m standing on the edge of some crazy cliff. What I have to do, I mean to catch everybody if they start to go over the cliff – I mean if they’re running and they don’t look where they’re going I have to come out from somewhere and catch them. That’s all I’d do all day. I’d just be the catcher in the rye and all. I know it’s crazy, but that’s the only thing I’d really like to be. I know it’s crazy.”
Het gaat in de roman van Salinger om een jongen die vier dagen van zijn leven vertelt. Hij is zestien jaar en heeft plannen om de wereld te verkennen. Hij heeft Holden Caulfield. Dan is de stap naar Fiebie Koolveld natuurlijk snel gemaakt. Een ook Fiebie heeft zich ten doel gesteld om andere kinderen voor het kwaad te behoeden:
(het meisje in het park dat gepakt wordt in hoofdstuk 1, het opsporen van haar vriendin Sacha neemt ze ter hand, ze probeert de Chinese analfabeet Mind your Step te redden, ze bekommert zich om heel kleine kinderen, die een mobieltje komen afhalen)
Ook in de recensie in Trouw van Jann Ruyters wordt de overduidelijke link naar Holden Caulfield gelegd. : De tijden zijn veranderd. Zaten de huichelachtige volwassenen Holden teveel op de nek, in 'Echt sexy' schijnen ze juist ieder perspectief op de jeugd verloren te hebben. Nooit groot geworden, precies zoals Holden het zich idealiter voorstelde. Niet dat die omwenteling goed uitpakte, want na de verbeelding blijkt nu de waanzin aan de macht. Anders dan Holden, is Fiebie ook niet het eerst een rebel - wat valt er te rebelleren tegen ouders die er niet zijn? - maar eerder slachtoffer.
'Echt sexy' is niet alleen een 'update' maar ook een feministische herschrijving van 'The catcher in the rye'. Een waarin Dorrestein de strijd aanbindt met 'loverboys' en badpakbillboards. [ Bron: Trouw , 5 mei 2007]
Je zou derhalve mogen stellen dat Echt sexy een soort remake is van The catcher in the Rye. Dorrestein verwijst zelf heel expliciet en enkele keren naar de roman ( het is de roman die Fiebies moeder voorlas, het is het standbeeld in het park in hoofdstuk 1 dat van zijn sokkel gevallen is) Voor leerlingen op scholen die letterkunde als een integraal vak aanbieden, kan het lezen van beide boeken een mooi uitgangspunt vormen voor vergelijkingen. Het verschil tussen beide romans zou zelfs een profielwerkstuk kunnen opleveren.
In de roman onderneemt Fiebie een zoektocht: een echte queeste. Ze gaat op zoek naar haar verdwenen vriendin. Een queeste voldoet aan drie kenmerken:

- het begint en het eindigt op dezelfde plek : Johnny’s huis
- op vreemd terrein worden bizarre avonturen beleefd (in de grote mensenwereld moet Fiebie , die niet bang is vreemde avonturen overwinnen)
- de queeste loopt meestal goed af: Fiebie besluit haar avonturen op te schrijven en er de mensheid kond van te doen.

In dit opzicht voldoet “Echt sexy”wel aan de kenmerken van de queeste.
Andere motieven:
- de moeder-dochterverhouding (overleden moeder)
- de dochter-stiefmoederrelatie (vgl. de stiefheks)
- seksualiteit
- de boze buitenwereld (criminaliteit, loverboys, slavinnenhandel)
- drugsgebruik
- kritiek op de maatschappij bijv. t.o.v. ouders en hun houding tegenover kinderen (uitbuiting door middel van reclame de Scarlet One posters)

Mijn mening
Naast de verwijzingen naar de voorbeeldroman The Catcher in the Rye (vgl. Holden Caulfield tegenover Fiebie Koolveld; zie verder onder thematiek ) ontgaat mij de diepere bedoeling van deze roman. Waar Dorrestein spannende en prachtige romans heeft geschreven, blijft dit ver onder het niveau van haar schrijfmogelijkheden. Zou ze zich een keer op het gebied van de parodie of satire hebben willen begeven, dan zou ik haar het advies willen geven om snel; terug te keren naar het vertrouwde genre van de psychologische roman. Ik heb me verbaasd over de relatief positieve kritieken in grote dagbladen. (zie hieronder) Ik vind het eigenlijk maar niets. Een waardering van 1 punt op onze scholieren -literatuurlijst. Maar het kan natuurlijk altijd zo zijn dat scholieren het beter kunnen waarderen dan de schoolmeester. Misschien vond ik vroeger Tjeempie! ook leuker dan mijn leraar Nederlands.

Recensies Voor de grote dagbladen is een nieuwe roman van Dorrestein altijd wel een aanleiding om de roman snel te recenseren.

Karen Overmans bespreekt op 3 mei 2007 in Het Parool de roman: Overtuigender en zelfs ontroerend is het coming of age-verhaal van Fiebie, die als dochter van een anonieme spermadonor en een overleden moeder genoeg van zich af heeft te praten. Toch wringt er iets. Er is tenslotte een meisje vermist en dat is een ernstige zaak. Hoe ernstig blijkt wel als de politie aan de deur verschijnt met de stoffelijke resten van het vriendinnetje. Die resten zitten in een pot en bestaan uit 'een envelopje van vlees.' Of, explicieter: ''Een flamoes. Een bloody beflap! Een dwars overlangs genaaide gleuf!'' Wat er vervolgens met die pot-met-gleuf gebeurt, is te absurd voor woorden. Of te gruwelijk, het ligt er maar net aan bij welke doelgroep je hoort. Maar zonder de clou te verraden, durf ik wel te zeggen dat Harry Potter daar nog een puntje aan kan zuigen.

In Trouw van 5 mei 2007 oordeelt Jann Ruyters : 'Echt sexy' is niet alleen een 'update' maar ook een feministische herschrijving van 'The catcher in the rye'. Een waarin Dorrestein de strijd aanbindt met 'loverboys' en badpakbillboards. Dat doet ze vaardig, voortvarend en vaak vermakelijk, zoals we van de schrijfster gewend zijn. Maar meeslepend en ontroerend, zoals ooit 'The catcher of the rye' was, wordt 'Echt sexy' toch niet echt. Daarvoor schiet het verhaal uiteindelijk te wild uit de bocht met het lijk bij het Telecombedrijf, de vagina op sterk water, en de gedrogeerde zesjarige. En doemt in Fiebie soms ook te duidelijk de scherp oordelende, middelbare moralist op naast die te mondige dertienjarige.

Pieter Steintz in het
NRC van 12 mei 2007 : Net als Salinger in The Catcher in the Rye heeft Dorrestein geprobeerd om de coming of age van haar hoofdpersoon te beschrijven. Fiebie houdt van taal en is dol op woorden, vooral op woorden die van hun betekenis zijn losgezongen ('Die vind ik echt sexy'). Geen wonder dat ze zich ontwikkelt tot schrijfster. Aan het einde van de roman besluit ze op te schrijven wat Sacha is overkomen. Dan kan niemand meer zeggen dat ze niet wisten dat zulke dingen kunnen gebeuren.' En ze vervolgt:Ik moet het zo zien op te schrijven dat je al lezende het gevoel krijgt dat je in een achtbaan bent beland en almaar over de kop blijft gaan totdat je bont en blauw bent en dan nog blijf je over de kop gaan en over de kop gaan.'
Dat laatste gevoel weet Dorrestein wel over te brengen; maar dat laat onverlet dat haar nieuwe roman zelfs voor een tussendoortje ondermaats is.

Over de schrijfster
Renate Dorrestein werd op 25 januari 1954 in Amsterdam geboren. Ze groeide op in een rooms-katholiek gezin. Haar vader was advocaat, haar moeder is voor haar huwelijk onderwijzeres geweest. Al op de lagere school begon Renate met schrijven.
In 1972 behaalde ze haar gymnasiumdiploma aan het Keizer Karel College in Amstelveen, waarna ze besloot niet te gaan studeren, maar te gaan werken. Ze werd verslaggeefster bij het weekblad Panorama en reisde daarvoor de hele wereld af. In 1977 verliet ze dit tijdschrift en werkte in de daaropvolgende jaren voor verschillende andere bladen, waaronder Opzij, Viva en De Tijd. In deze periode was de Tweede Feministische Golf in Nederland op z’n hoogtepunt. Met haar columns en artikelen beoogde Dorrestein de wereld wakker te schudden en te provoceren. Ook hielp zij in 1986 de Anna Bijns Stichting op te richten, die elke twee jaar een speciale prijs uitlooft voor ‘de vrouwelijke stem in de letteren’.
De zelfmoord van haar zusje in 1979 heeft op haar persoonlijkheid en haar schrijverschap een enorme invloed gehad, net als later de ziekte ME, die haar ruim tien jaar lang het leven moeilijk maakte.

Wanneer je meer over haar en de door haar gepubliceerde romans (inmiddels al 19) wilt weten, kun je haar website raadplegen (www.renatedorrestein.nl)