Amel door Zohra Zarouali

A. Samenvatting van de inhoud Amel is een achttienjarig meisje dat in een Marokkaans gezin in Nederland opgegroeid. Amel heeft nog een oudere zus, Tima, en nog een kleiner broertje en zusje. Haar ouders zijn moslims, Amel ook, alleen soms heeft ze het er best wel moeilijk mee. Ze mag bijvoorbeeld geen verkering met iemand hebben, want dan vindt iedereen haar gelijk een hoer. Haar zus trekt hiervan niet zo veel aan. Ze heeft dan ook verkering met een Italiaanse jongen. Haar ouders zijn ontevreden over Amel, omdat ze zich te veel als Nederlandse gedraagt. En niet als een moslim meisje. Ze spreekt haar ouders aan in het Nederlands, weigert thuis Marokkaanse kleding te dragen en wil niet naar haar ouders luisteren. Haar ouders doen net alsof ze nog in Marokko leven. Ze heeft naast Marokkaanse ook veel Nederlandse vrienden en vriendinnen. Als ze met haar vriendin, Esmeralda, weg wil om te winkelen, mag ze dit nooit van haar vader. Amel gaat dan stiekem. Wanneer de moeder van Amel door de vader slecht behandeld wordt, vraagt Amel aan haar waarom zei niet van haar man gaat scheiden. De moeder vertelt dit door aan haar vader. Haar vader slaat Amel bont en blauw en scheld haar uit en noemt haar een hoer. Ze wil eerst weglopen, maar besluit dat niet te doen. Ze vindt het niet goed dat haar vader geweld gebruikt, maar zijn strengheid is volgens haar een teken van liefde. Haar vader kan als Marokkaan niet anders. Ze vindt ook dat ze er mee moet leven, in hun cultuur is dat nou eenmaal zo. Verder zit Amel ook nog op het volwassen onderwijs. Als Amel een keer geen zin heeft om naar school te gaan, gaat ze naar Johnny, de ex-vriend van haar beste vriendin Esmeralda. Daar is het heel gezellig want Johnny woont alleen. Johnny is heel erg nieuwsgierig naar de Marokkaanse cultuur en vraagt of Amel vaker wil komen. Amel vindt het prima. Maar net voordat Amel weg wil gaan, geeft Johnny haar een zoen. Daar schrikt Amel heel erg van. Verder zegt hij ook nog dat hij heel erg van Amel houdt, maar Amel denkt alleen maar aan haar geloof. Zij mag niet verliefd worden op een Nederlandse jongen! Maar opeens op een dag, mag ze alles van haar vader. Haar vader biedt haar aan om een keer naar Arnhem te gaan, terwijl hij het haar altijd verbood. Amel zoekt er al wat achter, maar is allang blij dat ze een keer mag gaan. Haar vader vertelt ook nog dat ze daarna een weekje samen met haar zus Tima naar haar lievelingstante in Rotterdam mag. Dan is Amel helemaal blij. Ze gaat samen met haar buurmeisje, Nora, naar Arnhem en koopt wat leuks voor haar tante en nichten. De week gaat super snel voorbij. Ze heeft het echt heel erg naar haar zin bij haar tante. Haar tante is ook Marokkaans maar zij doet niet zo moeilijk. Die vindt dat haar kinderen zelf mogen weten of ze met een Marokkaan of met een Nederlander trouwen. Ze is dus minder ouderwets dan de ouders van Amel. Als ze terug komt van haar tante Aïcha, vragen haar ouders of het leuk was bij haar tante. Amel vertelt dat ze het echt geweldig vond. Dan vertelt haar broertje dat zij ook visite hebben gehad. Een familie die om Amels hand kwam vragen. Eerst gelooft Amel het niet, maar ze ziet aan haar ouders, dat het echt zo is. Dan stort Amels wereld in ze houdt immers zielsveel van Johnny! Haar ouders vertellen wel dat ze haar niet kunnen dwingen om met die jongen te trouwen. Dat staat in de Koran. Wel vertelt haar vader dat ze die jongen niet moet beoordelen voordat ze hem gezien heeft. Hij komt volgende week vrijdag weer samen met zijn oom en tante, want hij heeft geen ouders meer. Samen met haar moeder en zus maakt Amel de heerlijkste dingen klaar. Alles moet er perfect uitzien, ze willen een goede indruk maken. Dan wordt er op de bel gedrukt en komt de jongen binnen samen met zijn tante en oom. Hij heet Yassine en is heel knap. Amel denkt wel gelijk aan Johnny en vergelijkt hen. Ze ziet gelijk dat ze nooit zo van Yassine zal houden als van Johnny. Om haar ouders niet te kwetsen zegt ze dat ze wel met Yassine wil trouwen. Eigenlijk wil Amel het helemaal niet. De week voor de verloving gaat Amel nog bij haar tante Aicha logeren. Daar komt alles eruit. Als ze haar tante ziet staan in de deuropening barst ze in huilen uit. Ze wil helemaal niet met Yassine trouwen. Tante Aicha zegt dat ze wel wil helpen, maar ze weet nog niet hoe. Dan vertelt haar neef Faisel, de zoon van Aicha, aan zijn moeder dat hij heel graag met Amel wil trouwen. Tante Aicha vertelt het gelijk aan Amel omdat dit de oplossing is voor het probleem. Eerst denkt Amel dat Faisel niet echt van haar houdt maar het uit medelijden doet. Maar al snel blijkt dat Faisel echt van haar houdt. Tante Aicha vraagt haar hand aan Amels ouders, en die vinden het fantastisch. Ze hadden altijd al gehoopt dat er een dochter van hun met Faisel zou trouwen. En zo gebeurt het. Haar vader belt de tante en oom van Yassine op, en zegt dat het niet doorgaat, en ze trouwt met Faisel. Er komt een groot feest, maar eigenlijk is ze nog niet gelukkig. Ze houdt nog steeds van Johnny maar ze weet dat niet kan. Hij is een Nederlander en zij een Marokkaan. Dan schrijft ze met pijn in haar hart nog een afscheidsbrief naar Johnny, waarin staat dat ze altijd van hem zal blijven houden. Tegen haar zelf zegt ze; “ik zal mijn best doen om Faisel gelukkig te maken”. B. Boekbespreking 1. Titel De titel van het boek is vernoemd naar de hoofdpersoon, Amel.
2. Soort verhaal. Het is een liefdes roman. 3. Gebeurtenissen: problemen en hoofdlijn. Het verhaal begint met een stukje waar Amel naar de bus loopt en dingen over zichzelf en haar gezin denkt. Hierdoor stelt ze zichzelf en haar gezin voor. Amel is een Marokkaans meisje dat op het volwassen onderwijs zit. Ze is 18 jaar. Amel woont ergens tussen Arnhem en Nijmegen. Amel voelt zich vaak ouderwets. En haar ouders vinder haar vernederlandst. Haar vader is heel erg streng. Zij wordt verliefd op een Nederlandse jongen. Haar ouders willen haar uithuwelijken aan een wild vreemde jongen. Amel wilt dit niet en ze huilt heel veel. Ze zegt toch “ja”, alleen om haar ouders tevreden te stellen. Dan gaat ze naar Rotterdam om nieuwe kleding voor het verlovingsfeest te kopen. Daar hoort ze dat haar neef Faisel al heel lang verliefd op haar is. Zij neemt de beslissing en gaat met Faisel trouwen. Het boek heeft een gesloten einde, want het boek eindigt met de zinnen: “Johnny is nu verleden tijd. Ik prent mezelf in dat ik moet proberen gelukkig te worden. En het is mijn taak om Faisel gelukkig te maken, want dat heeft hij verdiend.” Het is dus erg duidelijk wat Amel verder wil en gaat doen. Het is geen spannend verhaal, maar eerder boeiend. Je leest de gedachten van Amel en dat is heel prettig, dan voel je zelf ook hoe zij zich voelt. Je kunt je echt helemaal inleven. Bovendien is alles heel duidelijk te volgen, want alles volgt op elkaar. Er zitten bijna geen terugblikken in verwerkt, alleen als ze even aan Johnny denkt. 4. Personen. De hoofdpersonen zijn: Amel en Johnny
Amel heeft een grote bos met zwarte krullen en heeft een donkere huid en donkere ogen. Amel is ongeveer 17 jaar oude. Amel is een mooi Marokkaans meisje dat op het volwassen onderwijs zit. Ze heeft lange donkere haren en is wat aan de iele kant. Amel denkt veel aan haar eigen gevoelens en die van anderen. Ze is heel sociaal, ze zou nooit expres iets willen doen om anderen te kwetsen. Ze is ook erg emotioneel, er zijn vaak momenten waarbij ze moet huilen. Verder komt ze wel overal eerlijk voor uit. Als ze iets recht moet zetten, zal ze dat ook zeker doen. De mensen in haar omgeving geven haar veel liefde, behalve haar ouders denkt zij. In het begin durfde Amel niet zo goed voor zichzelf op te komen, dat veranderde door de steun van haar tante, neef, nichten en natuurlijk haar zus Tima. Johnny heeft donkerblond haar en groene ogen. Hij ziet er altijd verzorgd uit, een beetje playboyachtig. Hij is slank en lang. Johnny is van karakter een erg lieve jongen en heeft erg veel voor Amel over. Hij houdt veel van haar en wil haar voor geen goud kwijt. Hij is daarom ook heel erg van streek, wanneer hij hoort dat Amel besluit om te trouwen met haar neef Faisel. Hij beseft nu dat hij haar voorgoed kwijt is. Bijpersonen
Vader van Amel: Hij is een strenge en stugge man, en hij vindt dat Amel vernederlandst is. Slaat Amel en wil haar uithuwelijken aan een man. Amel snapt haar vader niet helemaal, waarom haar vader zo gemeen en dan weer aardig kan zijn. Moeder van Amel: Zij staat altijd achter Amels vader. Zij weet ook niet beter, van thuis uit is ze ook zo opgevoed. In het begin was zij net als vader, maar daar is later verandering in gekomen. Zij is nu een zorgzame moeder die het beste wil voor haar kinderen. Haar moe
Tima (de oudste zus van Amel): Ze kon in het begin niet zo goed opschieten met Amel. Ze hadden vaak ruzie, maar dat veranderde later. Ze doet waar ze zin in heeft, haar ouders zeggen er bijna niks van. Tima is modern en ze heeft een vriend die Mario heet. Amel heeft ook een broertje en een zusje. Esmeralda: Zij is de beste vriendin van Amel en ze is ook haar klasgenootje. Ze is Indisch en is altijd netjes gekleed. Ze kan goed met haar moeder opschieten. Haar moeder is voor haar net haar vriendin. Saida: Dat is een nichtje van Amel, ze is 15 jaar. Salou: Dat is ook een nichtje van Amel, maar die is iets ouder. Ze rookt drinkt en gaat uit. Faisel: Dat is haar neef en later ook haar man. Hij is lief en Amel mag bijna alles van hem. Aicha: Dat is de moeder van Salou, Faisel en Saida. Ze is heel lief en zorgzaam. Yassine: toekomstige man van Amel. Ze wijst hem af en trouwt met haar neef Faisel.
5. Tijd. Het boek speelt zich af in de tijd van nu. Het kan niet vroeger zijn omdat ze toen nog geen elektrische apparatuur hadden (walkman). De tijd van het verhaal is ongeveer 2 maanden, vanaf ze mishandeld werd. In het laatste stuk van het gaat het heel snel. In de ene zin heeft ze het er nog over dat ze met Faisel gaat trouwen en de zin daarna is ze al getrouwd; ze spreekt dan over de tweede dag, de dag van de Henna. Het verhaal wordt chronologisch verteld. Soms wordt er midden in het verhaal wat verteld over dingen die al gebeurd zijn. Een soort flashbacks. Er zitten soms tijdssprongen in maar niet van die hele grote, bijvoorbeeld een week of 2 weken, maar niet langer. 6. Plaats. Het verhaal speelt zich op verschillende plaatsen af. In het huis van Amel, in het huis van haar Tante Aicha en haar nichten Saloua en Saida, op straat en in het huis van Johnny. 7. Met wie kijk je mee? Je kijkt samen met Amel. (Door Amels ogen zie je de dingen gebeuren). Het draait helemaal om haar, om wat zij ziet, zij vindt, zij voelt, zij denkt. Maar je weet niet wat de anderen denken. Bijvoorbeeld: Johnny stapt in en maakt het portier voor me open en dan richt zijn moeder weer het woord tot mij. 'Hoe oud ben je?' 'Ik word in juli achttien.' 8. Onderwerp. Leven in twee culturen. Amel is Marokkaans en heeft Nederlandse vrienden(innen). Ze wordt verliefd op een Hollandse Jongen. Zij moet op laatst tussen twee jongens gaan kiezen. Gaat ze naar Johnny, waar ze heel veel van houd of gaat ze naar Faisel. Het boek gaat ook over de keuzes die je in je leven moet maken. 9. Bedoeling / boodschap. Toen ik het verhaal las, vond ik best wel erg voor haar. Ik ben ook een moslim, maar mijn vader zal mij nooit uithuwelijken. De schrijver Zohra Zarouali wil ons duidelijk maken, dat de Marokkaanse meisjes heel erg moeilijk mee hebben om in twee culturen op te groeien. Thuis leren ze de cultuur van hun ouders en buiten hebben ze Nederlandse vrienden(innen). De meeste meisjes worden ook uitgehuwelijkt, tegen de wil in. Als een moslim meisje verliefd wordt op een Nederlandse jongen en daarmee gaat trouwen, wordt ze vaak door haar ouders verstoten. Zij schaadt de eer van haar ouders. Het is dus heel erg moeilijk voor vele Marokkaanse meisjes om hier in Nederland te kunnen leven. Ze komen vaak in een crisis terecht. Ze vragen zichzelf de vraag: ”Wie ben ik”? En “Waar hoor ik thuis”?. 10. Taalgebruik. Je leest het boek in een stuk door. Er zitten geen moeilijke woorden in, dus je doet er niet zo lang over om het boek uit te lezen. Alles is duidelijk wie wat zegt en wie wat denkt. Het is echt geschreven zoals dat wij nu met elkaar zouden praten. Heel open dus. Verder worden er wel wat Marokkaanse woorden in gebruikt zoals “Salem” wat hallo betekend, “Sebach-el-geer” goede morgen, en “Beslamma” en dat is zoiets al doei.