Titelbeschrijving Titel: Komt een vrouw bij de dokter
Pseudoniem: Kluun
Auteur: Raymond van de Klundert
Publicatiejaar: 2003
Uitgever: Uitgeverij Podium Samenvatting Stijn (36) is pas getrouwd met Carmen (35), met wie hij een dochter heeft, Luna (1). Ze zijn hip, heel gelukkig, en kunnen dankzij hun eigen bedrijfje zonder geldzorgen en met een flinke vriendenkring leven in het bruisende Amsterdam. Hun leven neemt een dramatische wending. Als Carmen een brandende pijn aan haar tepel voelt en voor een onderzoek naar het ziekenhuis gaat, wordt er een agressieve borstkanker geconstateerd. Ze zijn woedend, omdat Carmen een halfjaar geleden wegens pijn in haar borst ter controle was doorverwezen naar hetzelfde ziekenhuis en toen te horen kreeg dat alles in orde was. Door die kardinale fout heeft Carmen nu een grote tumor. Een vreselijke periode van controles, onderzoeken en chemotherapie breekt aan. Stijn houdt oprecht van Carmen, maar kan geen weerstand bieden aan zijn monofobie: zijn ziekelijke angst om monogaam te zijn en dwangmatige behoefte tot vreemdgaan. Wel gaat hij elke keer met Carmen mee voor de controles en doet hij werk voor zijn bedrijf, maar hij wringt zich in allerlei bochten om zijn afspraakjes met collega's, vriendinnen (ook bevriend met Carmen!) en nieuwe veroveringen na te komen. Het is ondenkbaar dat hij zijn wekelijkse uitgaansavond op vrijdag schrapt. Goede vrienden als Ramon en Frenk (mededirecteur) gebruikt hij als dekmantel om zijn vreemdgaan te verbloemen. Ook zijn jaarlijkse 'mannenweekend' in Miami of Barcelona wil hij voor geen goud missen. Omdat het met Carmen steeds slechter gaat, stopt ze met werken. Ze vindt het fijn dat Stijn zo zorgzaam is, maar heeft een dubbel gevoel omdat hij vaak weg is (vergadering, zakenlunch!) en na zijn stapavond steeds vaker pas zaterdagochtend vroeg het huis binnensluipt. Ze weet bijna zeker dat hij vreemdgaat, omdat hij haar dat in het begin van hun relatie heeft verteld, nadat zij een vreemd sms'je had onderschept. Sindsdien heeft ze het onderwerp laten rusten en weggestopt. Stijn is met enkele vrienden in Breda voor het carnaval en is dolblij als hij Roos ziet, een prachtige vrouw die hij vorig jaar al heeft ontmoet. Ze hield toen zijn versierpoging af en herhaalt dat ze ook nu haar grens stelt. Wel mag hij haar zijn visitekaartje geven. Terug in Amsterdam is hij verrast als ze hem belt voor een afspraakje. Er volgen er meer en het komt tot een verhouding. Dit is nieuw voor Stijn: zo ver is het met zijn scharrels nooit gekomen. Hij raakt aan haar verslaafd, probeert haar zo veel mogelijk te zien en vrijt op de vreemdste plaatsen. Hij moet zorgvuldig opereren, sms'jes wissen, populaire cafés vermijden en heel vaak tegen Carmen liegen. Het gaat steeds slechter met Carmen, de kanker heeft zich ook uitgezaaid in andere organen. Ze moet een borst laten amputeren, is kaal, weegt nauwelijks nog 50 kilo en wordt snel moe. Haar aftakeling heeft ook gevolgen voor hun relatie: Carmen heeft geen zin in seks meer, Stijn moet zijn best doen om te verbergen dat hij haar niet meer aantrekkelijk vindt, en vraagt zich af of medelijden de plaats van liefde heeft ingenomen. Hij zoekt Roos nog vaker op. Carmen weet hem zover te krijgen dat hij zijn vreemdgaan opbiecht, maar hij vertelt haar niet over Roos. Na ruim een jaar gaat het zo slecht met Carmen dat een chemokuur niet meer lijkt te baten en alleen pijnbestrijding (morfine) nog helpt. Ze geeft haar verzet op en besluit dat ze euthanasie wil, om zelf het moment van haar dood te kiezen. Via de huisarts wordt de euthanasie geregeld. Stijn, haar moeder en hun vrienden zijn opgelucht, want hoe wreed dat ook lijkt, haar lijden is vreselijk en ook voor hen is het zwaar geweest. Stijn is heel zorgzaam, helpt haar telkens als ze heeft overgegeven, wast haar en veegt haar billen af na het poepen. Tot hun verbazing bloeit Carmen weer wat op, nadat een laatste kuur toch aanslaat. Zij en Stijn besluiten alleen nog leuke dingen te doen, elke dag is winst. Ze gaan veel op vakantie, zoeken vrienden op, maken lol en worden opnieuw verliefd op elkaar. Stijn heeft afscheid van Roos genomen, maar na vier maanden zien ze elkaar toch weer. Ook sms'en ze veelvuldig. Op advies van Roos maar tegen zijn zin zoekt Stijn een alternatieve genezeres op, Nora. Het bezoek helpt, Nora geeft hem inzicht in zijn relatie tot Carmen en Roos. Carmen houdt een dagboek bij, speciaal voor Luna, voor later, en Stijn maakt met enkele vrienden een homevideo. Hoewel Luna pas drie is, willen ze haar zo goed mogelijk voorbereiden op Carmens dood. Als ook de laatste kuur niet meer werkt, is Carmens dood nabij. Ze komt het bed niet meer uit. Stijn is er nu alleen nog voor Carmen, ze zijn (naar omstandigheden) zielsgelukkig, en genieten van haar laatste dagen. Ze regelen haar afscheid tot in de puntjes, het afscheid van alle vrienden, de uitvaart en de dienst, tot en met de kaartjes en Stijns afscheidsspeech. Merkwaardig genoeg lijkt het door alle liefde die ze krijgt, beter te gaan met Carmen. Maar al snel is duidelijk dat ze zich flink voor hen houdt en dat het einde nabij is. Dan neemt Carmen een beslissing over het tijdstip van haar dood. De huisarts wordt gebeld en ingelicht. Opnieuw komen velen afscheid nemen. Nu het bijna zo ver is, wordt Stijn bang: hij heeft nog nooit iemand zien sterven. Hij bewondert zijn vrouw, die tot aan het einde zo flink blijft. Ze praten openlijk over zijn overspel, ook over Roos. Carmen zegt dat ze ondanks alles zielsveel van hem houdt, dat hij zich niet schuldig moet voelen en dat ze hem bewondert om alles wat hij de laatste jaren voor haar gedaan heeft. Alleen Stijn is er bij als de arts Carmen het dodelijke drankje geeft. Omdat dit na twintig minuten nog niet werkt ('Nee hoor, ik ben er nog', p. 310), geeft hij haar een extra spuit. Die maakt vijftien seconden later een einde aan haar leven. Stijn bekijkt met wat vrienden de video van Carmen en bereidt zich voor op de begrafenis van twee dagen later. Tegen enkele goede vrienden zegt hij dat hij erover denkt ook Roos uit te nodigen. Die weten van de situatie af en vinden dat het moet kunnen. 's Avonds gaat hij zorgvuldig op zijn eigen plaats in bed liggen. Hij zapt wat televisie en nodigt Roos met een sms'je uit voor de begrafenis. Plotseling ziet hij op het nachtkastje de Gucci's liggen, de gymschoenen die Carmen bij de begrafenis had willen dragen. Hij pakt de gympen en loopt naar de kist beneden om ze aan haar voeten te doen. Structurele analyse Personages Stijn

Hij is een succesvolle, snelle reclame jongen die houdt van zijn luxe, decadente bestaan dat hij met zijn vrouw Carmen heeft opgebouwd. Hij is trots op zijn kleine dochtertje Luna. Stijn leeft erop los; aan geld en vrienden geen gebrek. Als Carmen ziek wordt en blijkt dat zij zal overlijden, heeft hij het daar vreselijk moeilijk mee. Hij wil haar graag steunen, maar zijn eerste reactie is die van het compleet losslaan in uitgaan en andere vrouwen. In de loop van het verhaal kan Stijn steeds beter omgaan met deze onrust. Uiteindelijk kan hij aanvaarden dat hij zonder Carmen verder zal moeten, hoeveel hij ook van haar houdt. Carmen
Zij is een mooie, positive, geslaagde vrouw die net als haar man haar eigen bedrijf heeft. Ze i nuchter en heel sterk, hoewel ze tijdens haar ziekte ook momenten kent waarin ze de wereld oneerlijk vindt en niet kan opboksen tegen haar pijn en vermoeidheid. Over het algemeen is ze echter opgewekt en nuchter. Zelfs op haar sterfbed is zij een steun voor de mensen die ze moet achterlaten. Plaats en ruimte Het speelt zich af in ziekenhuizen, in uitgaansgelegenheden en een vakantieoord waar Stijn zijn zinnen probeert te verzetten. Maar het verhaal speelt zich vooral af bij Stijn, Carmen en Luna thuis. Tijd Het eerste hoofdstuk begint in het ziekenhuis, waar de Stijn en Carmen te horen krijgen dat Carmen borstkanker heeft. De lezer maakt het hele ziekteproces van Carmen mee; van het moment dat ze de diagnose krijgt tot het moment van haar dood. In totaal neemt dit zo’n drie jaar in beslag. De historische tijd is aan het begin van deze eeuw, Carmen sterft in 2001. Perspectief Het perspectief berust bij de schrijver Stijn,. Het verhaal wordt verteld in de ikvorm; in de o.t.t. Dus in het meelevende perspectief voor de lezer. Motieven Liefde en dood zijn de twee motieven uit het verhaal. Deze twee, in eerste instantie elkaar tegensprekende begrippen, lijken aan het eind van het verhaal toch samen te kunnen gaan, wanneer Carmen zich bij haar naderende einde kan neerleggen en Stijn Carmen steun tot het bittere einde. Thema NRC Handelsblad omschreef dit boek als een Ode aan de liefde en dat is het ook. Echte liefde is voor eeuwig, daar komen geen andere mensen tussen, zelfs de dood niet.
Recensie Bron: Leesideeën Off Line 2000-2003
Publicatiedatum: 31-12-2003
Recensent: Debby Van Otten
Recensietitel: Komt een vrouw bij de dokter
Op donderdag 16 oktober verscheen bij Podium de debuutroman "Komt een vrouw bij de dokter" van Kluun (ps. Raymond van de Klundert). De auteur beschrijft hierin de ziekte van zijn vrouw Carmen. Zij had borstkanker. Een hele gevaarlijke vorm. Diffuus noemden de artsen het. Geen knobbeltje maar een ontstekingsvorm die al in haar hele borst zat. De auteur kon het niet vatten. Ze waren beiden 36, ze hadden een schat van een dochter Luna, ze hadden allebei een eigen zaak, ze leefden als God in Amsterdam, ze barstten van de vrienden, ze deden alles wat in ze op opkwam, totdat kanker de kop op stak.In de eerste verwerkingsfase wilde Kluun eruit. Hij wilde zich bezatten, hij wilde feesten, hij wilde alles behalve praten over kanker. Hij haatte de kanker en wat die met hun leven deed. Hij haatte zijn nieuwe status als man van een kankerpatiënt. Hij was woedend, gefrustreerd en machteloos. Hij was ook kwaad op zichzelf omdat hij zo kwaad was. Dat hij er niet in kon berusten, dat hij niet kon accepteren dat Carmen kanker had en dat hij haar man was in voor- en tegenspoed. Hij had al zijn hele leven echter een dwangmatige behoefte tot lichamelijk vreemdgaan. Andere vrouwen mochten overal aankomen, behalve aan zijn hart. Zijn lichaam en geest mochten dan monofoob zijn, zijn hart was monogaam. Dat was voor Carmen. Ondanks die overtuiging, leerde hij tijdens Carmens ziekte Roos kennen en begon een verhouding met haar. Carmen, Luna en Roos waren op dat moment de drie belangrijkste vrouwen in zijn leven. Hij kon Carmen niet in de steek laten en hij kon ook niet zeggen dat hij een verhouding had, want dan moest hij daar een eind aan maken. En dan ging hij helemaal kapot. De auteur werd verscheurd door zijn gevoelens. Hij voelde zich schuldig, woedend, zielig, egoïstisch, zwak, slecht, tekortgedaan, huichelachtig, ondergewaardeerd, overspannen, gebroken, immoreel, onbegrepen, laf, leugenachtig en ongelukkig. Ook al gaat de auteur vreemd en begint hij een relatie met een andere vrouw terwijl zijn vrouw doodziek thuis achterblijft, toch heeft hij iets, een soort kracht, een soort romantiek en is het moeilijk om niet van hem te houden. Je krijgt als lezer een diepgaand inzicht in de lichte en donkere zijden van een relatie van man en vrouw die geconfronteerd worden met kanker. Hij tekent niet alleen een levendig portret van hemzelf, zijn vrouw en hun omgeving maar beschrijft ook op vaak rauwe wijze de psychologische veranderingen die optreden. Je reist in het boek mee door een landschap van herinneringen, verteld vanuit het standpunt van de auteur. Deel één, 'Carmen' genaamd, is een verslag over een allesvertederende passie en obsessie. Passie voor zijn vrouw. Obsessie voor het versieren van andere vrouwen. In deel twee, 'Stijn en Carmen en Stijn en Roos' genaamd, weet Kluun je mee te trekken en diep te raken. Zijn gevoelens worden zelden met naam genoemd, ze kruipen als een soort nevel doorheen de zinnen. Deel drie staat volledig in het teken van Carmen. Het is een ode aan de liefde, in al haar facetten. Ik moet zelfs bekennen dat ik in het laatste deel mijn tranen nauwelijks kon bedwingen. Wat het boek ook zo bijzonder maakt is dat er ondanks alle ellende minstens zo veel te lachen valt. Nooit komt zijn humor echter geforceerd over, nooit wekt hij indruk van kijk-eens-hoe-leuk-ik-wel-ben. Maar onder deze deklaag van humor is de onderstroom van gevoelens steeds aanwezig. "Komt een vrouw bij de dokter" is een heftig realitydrama, in een vlotte, rake stijl dat je meesleept en je imponeert. In één ruk uitgelezen! Samenvatting De recensent Debby van Otten is ontroerd door het boek en verteld erover dat je als lezer een diepgaand inzicht krijgt wanneer een gezin met kanker te maken heeft. In het tweede deel weet Kluun Van Otten diep te raken. Hierbij geeft zij aan dat zij haar tranen nauwelijks kon bedwingen. Komt een vrouw bij de dokter is een bijzonder boek omdat er ondanks alle ellende ook veel te lachen valt. Tot afsluiting zegt zij dat het een heftig realitydrama is dat je in één ruk uitleest. Persoonlijke reactie Onderwerp · Het onderwerp van het boek is hoe een gezin omgaat met kanker en alles wat daarbij hoort. · Het onderwerp vind ik erg interessant omdat het je echt raakt. Het is een gevoelig onderwerp waar je heel erg met meeleeft. Ook doordat er de laatste tijd veel mensen in mijn omgeving zijn gestoven aan de gevolgen van kanker, hierdoor weet je toch een klein beetje wat die mensen hebben doorgemaakt. · Er zijn wel een aantal verwachtingen toen ik aan dit boek begon, je weet van te voren dat het zwaar kan worden en emotionele momenten meemaakt tijdens het lezen. · De auteur werkt het boek op een goede manier gedetailleerd en diepgaand uit.
Gebeurtenissen · De gebeurtenis die het belangrijkste is in dit boek is wanneer Carmen overlijdt.In het begin van het verhaal was het nog onzeker of ze de kanker zou overwinnen of dat ze dood zou gaan, maar naarmate het verhaal verder gaat weet je dat op een bepaald moment dit zal gaan gebeuren. · De gebeurtenissen komen absoluut logisch met elkaar overeen omdat eerste de diagnose wordt gesteld dat Carmen borstkanker heeft, hierna volgen diverse behandelingen en chemokuren en tenslotte overlijdt Carmen aan de ziekte. · De gebeurtenissen die verteld worden waren humoristisch en ontroerend. De momenten waarop er een grappig iets voorkwam waren inderdaad op een leuke manier beschreven, maar wanneer het over Carmen ging was het erg zielig en medelevend. Tevens door de gedetailleerde uitvoering van de momenten waren ze erg realistisch. Personages · De karaktereigenschappen van Carmen en Stijn zijn erg goed beschreven, uit het verhaal blijkt dat Carmen een sterke en intelligente vrouw is die tot het bittere eind blijft strijden. Ook Stijn is goed beschreven in zijn doen en laten en dit komt mede doordat het verhaal vanuit zijn ogen geschreven is. In het verhaal lees je, dat hij het beste met Carmen voorheeft maar toch zijn drang om vrouwen te versieren niet kan bedwingen. · De personen in het boek zijn zeker levensecht, ze handelen en hebben gedachten zoals een ieder persoon. Ik kan me niet zo goed in een van de personen verplaatsen omdat Stijn en Carmen getrouwd zijn, bijna 20 jaar ouder zijn dan mij en veel andere interesses hebben dan ik. Maar dat betekent niet dat ik me niet kan inleven in wat zij allemaal doen en meemaken. · De persoon die voor mij het meest onsympathiek overkwam is Stijn. Dit omdat hij terwijl zijn vrouw ernstig ziek hij met iedere vrouw die hij tegen komt zoent en met sommige zelfs naar bed gaat. Daarnaast keur ik de verhouding die hij heeft met Roos gedurende Carmen’s ziektebed volledig af. Ik weet ook wel dat Stijn iemand is die niet kan zonder seks, maar ik vind het nogal hufterig dat je terwijl je vrouw doodziek op bed ligt, je eigen seksuele behoeften niet kan bedwingen. · De beslissing van Carmen om bij haar euthanasie te laten plegen vind ik begrijpelijk. Op dit moment beseft ze dat ze niet langer kan en wil blijven leven. Deze keuze maakt ze voor zichzelf, omdat ze dan geen pijn meer hoeft te lijden maar ook voor haar omgeving omdat zij het er steeds moeilijker mee krijgen om Carmen pijn te zien lijden. Opbouw · Het verhaal is helemaal niet ingewikkeld van opbouw omdat de grote lijnen chronologisch worden verteld. Van begin tot eind wordt het ziektebed van Carmen verteld. · In het verhaal zitten enkele tijdsprongen, die van belang zijn voor het lezen van het boek. Deze tijdsprongen worden telkens aangegeven, zodat je precies hoe lang geleden het is gebeurd. Daarnaast worden er telkens blokjes informatie gegeven en soms gaat het ook over het verleden maar dit is enkele om een beter zicht te krijgen over het leven van Stijn. · De opbouw past zeker bij het onderwerp van het verhaal omdat de lijdensweg/ ziektebed van Carmen worden beschreven. · De gebeurtenissen zie je vanuit het perspectief van Stijn. · Aan het einde zijn er niet veel vragen meer omdat je op dat moment weet dat Carmen is overleden en Stijn en Luna samen verder moeten met hun leven. Taalgebruik · Het taalgebruik in het boek was helemaal niet moeilijk, er werden woorden gebruikt die goed te begrijpen waren en wanneer er een medische term gebruikt werd door een van de behandelende artsen van Carmen werd dit uitgelegd. Het taalgebruik past bij de personages omdat zij gewoon de woorden gebruiken die bij hun leeftijdsgeneratie passen. Vooral een vriend van Stijn, Ramon maakt gebruik van moderne woorden. Algemene conclusie Dit boek zou ik zeker ter lezing aanbevelen omdat het een mooi boek is, wat je makkelijk leest. Het is een verhaal wat je echt raakt. Net als de recensent ben ik van mening dat het verhaal geschreven is in een vlotte, rake stijl dat je meesleept en imponeert.