1. Informatie over de schrijfster Sophie van der Stap is 23 jaar oud en is freelance columniste bij de NL20, Viva en Cosmopolitain nadat ze haar boek ‘Meisje met negen pruiken’ schreef. Ze studeerde politicologie op haar 21ste, voordat ze kanker kreeg. Omdat ze dat kreeg, moest ze stoppen met haar studie, wat ze heel jammer vond. Sindsdien ze een weblog startte, trok ze veel lezers en dat bracht haar op het idee om een boek te schrijven over haar 54 weken chemokuur. Sophie is overigens ook verschenen in programma’s als De Wereld Draait Door, waar ze nog ziek was. Uiteindelijk, na 54 weken chemokuur, wordt Sophie ‘schoon’ verklaard. 2. Titel De titel van dit boek is afgeleid aan Sophie’s negen pruiken, nadat ze erachter kwam dat ze een tumor aan haar long had hangen, kocht ze in verschillende periodes negen verschillende pruiken omdat ze kaal werd door haar chemokuren. En elke pruik had een eigen persoonlijkheid.
3. Personen Sophie van der Stap: de hoofdpersoon, en de degene die dit verhaal geschreven heeft en beleefd. Sophie had altijd donker haar, nadat ze kaal werd door de chemokuren en er 9 kapsels bij kwamen, bij elke pruik beleefde ze weer een nieuw avontuur, terwijl niemand wist wat er achter dat meisje school, namelijk een erge ziekte, kanker. Sophie’s vader & moeder (namen niet vermeld): Sophie’s moeder was net van haar borstkanker af toen er bij Sophie kanker werd ontdekt, haar ouders spelen zich in het boek voor als sterke, maar toch emotionele personen. Zus (Sophie’s zus, naam niet vermeld): Sophie noemt haar zus nooit bij naam, alleen bij haar koosnaampje ‘zus’. Zus komt veel in het boek voor, ook als Sophie’s grote steun als zij tóch naar het buitenland moet voor haar carrière. Annabel: de beste vriendin van Sophie al sinds ze klein waren. Annabel komt Sophie regelmatig opzoeken in het OLVG en heeft ook een vriend, Bart, die ook vaak meegaat. Bij Annabel kun je merken op de manier hoe Sophie het verteld, dat Annabel en zij twee handen op één buik zijn, onafscheidelijk dus. Rob: Aangezien Sophie op ‘oudere’ mannen valt, viel ze op Rob. Rob is twee keer zo oud als Sophie en ze zijn altijd beste vrienden geweest, totdat Sophie’s kanker werd ontdekt en alle emoties naar boven kwamen en ze verliefd werden, helaas was het na een paar maanden over omdat ze toch doorhadden dat ze beter vrienden konden blijven. Dokter K.: Sophie’s eerste arts die haar zal behandelen. Sophie wordt smoorverliefd op de dokter, althans, dat denkt ze te zijn, omdat de dokter haar leven in zijn handen heeft. Dokter L: Als Sophie te horen krijgt dat ze dokter K. niet meer zal hebben, krijgt ze dokter L. Daar had ze haar mening al over klaar; Dokter L. was passé, ze wilde alleen maar dokter K.! 4. Thema Het belangrijkste onderdeel van dit verhaal is wat Sophie allemaal meemaakt in haar 54 weken chemokuur. Het is soms op het ene moment erg zielig, zoals ze met de dood geconfronteerd wordt, en de ene keer maakt ze weer ontzettend grappige en leuke dingen mee. 5. Tijd Dit boek speelt zich af gedurende 54 weken, als een soort dagboek. Het verhaal begint aan het begin van haar chemokuur, en hoe ze in het ziekenhuis zit als ze hoort dat ze kanker heeft. 6. Plaats De plek waar het verhaal zich afspeelt, is verschillend. Toch speelt het zich vaak af in het ziekenhuis van het OLVG (Onze Lieve Vrouwe Gasthuis) 7. Perspectief Je ziet het verhaal door de ogen van Sophie, wat zij allemaal mee maakt en voorál wat ze denkt. 8. Korte samenvatting Het was té moeilijk om een korte samenvatting te maken van een dagboek, zodoende heb ik een stuk van het verhaal overgetypt en zo kun je een beetje een stuk van het verhaal lezen, want het komt steeds op hetzelfde neer. ‘Als je stropdas maar goed zit. Sue was ooit verliefd op geld en luxe, totdat ze met echte romantiek in aanraking kwam toen haar ogen die van een Italiaanse vuilnisjongen ontmoetten. Sindsdien weet ze wel beter en houdt ze meer van gympen dan van loafers, van spijkerbroekjes dan van chino’s en van scheve stropdasjes met oude colbertjes van Jojo in plaats van zakendassen met een colbertje van Oger. Zo vielen haar ogen gisteravond in Rain op een jongeman met de benen van John Travolta en bijpassende allstars en das. Sue liep de trappen van Rain af, nog wat onwennig maar tegelijkertijd ook alsof ze nooit was weggeweest. Sue had immers haar mooiste jurk aangetrokken met daarbij haar nieuwe Italiaanse zomerhakjes. Haar bruine huidskleur, uit een flesje, was goed verzorgd en gaf haar het laatste beetje zelfverzekerdheid dat ze nodig had om met zoveel mogelijk skin de nieuwe nachtclub te betreden. Of waren het de cocktails die ze sinds nieuwjaar niet meer had aangeraakt? Zoals het hoort in een goede nachtclub stonden de struikelblokken van de wereld buiten even stil. Ze merkte op dat het licht in Rain zo donker en sfeervol mogelijk was gehouden. Het donkere zorgt voor dat laagje vernis, een beetje afstand dat je als het ware over je heen gegoten krijgt op het moment van binnenkomst. Naar dat laagje vernis zijn de dames allemaal regelmatig op zoek en met name Sue die gisteravond alles even wilde vergeten en gewoon wilde genieten als een meisje zonder verhaal. Aan haar tafel zat Arthur. Arthur is trendwatcher van beroep, zo een die altijd ronddolt en doorgaat en nooit settelt. Arthur neemt de dames graag mee uit eten voor een goed glas wijn met een goed gesprek. Het is altijd weer een beetje bekvechten thuis welke van de drie aan de beurt is. Gisteravond was het Sue. Na een heerlijk avondmaal zochten zij de dansvloer beneden op om elkaar vervolgens uit het oog te verliezen. Arthur raakte aan de praat met een oud Barlaeuscollega van Sue, een heel lang dunnetje die sinds haar zestiende al op slagroomdieet is. Tja, zo kan het ook. Hij stelde zichzelf al graag in de vaderlijke rol voor en had zijn nieuwe dochter het komende uur niet meer nodig. Gelukkig is Sue net als Arthur en waren haar ogen al afgegleden naar het swingende stropdasje op de dansvloer. Met een lange tongzoen namen ze afscheid van elkaar. Het swingende stropdasje lag inmiddels met zijn hoofd op de schoot van Sue, die half slapend lag te spinnen in de TCA taxi. Het was voor beide een leuk intermezzo geweest, gezien het zo goed klikte. De jongen wist echter niet dat hij dat mysterieuze roodharige meisje heel gelukkig heeft gemaakt die avond door tijdens het zoenen met zijn handen door haar haren te strijken zonder enig besef van het werkelijke wereldje van Sue. En dat hij niet alleen het hart van Sue heeft gewonnen, maar ook die van Daisy en Blondie. Sue stapte de taxi uit, terug in haar eigen wereld waar ze zich voorbereidde op haar komende week in het OLVG. Tegen het swingende stropdasje heeft ze gezegd dat ze een weekje op vakantie is gegaan. Gewoon met haar hutkoffer naar schiphol en een last-minute naar Marrakesh. Moest hij eens weten dat die smoes slechts een droom van het meisje is gebleven en dat ze eigenlijk maar drie straten van hem vandaan ligt. Drie straten en een hele wereld, die ze swingend met hem even helemaal kon vergeten.’ 9. Beoordeling Het was een ontroerend, maar toch een ijzersterk en een realistisch mooi boek. Keuzevragen Boekverslag. 1. (8.) Welke vraag zou je aan de hoofdpersoon stellen in een interview en wat zal het antwoord zijn? Ik zou de volgende vraag stellen: ‘Waarom besloot je een boek te schrijven over je kanker?’. Het antwoord van Sophie zou misschien zijn: ‘Ik vind het sowieso leuk om te schrijven en ik wilde mijn 54 weken als dagboek uitgeven als een leesboek’. 2. (51.) Wat heb je geleerd van dit boek? Ja, je gaat kanker van een hele andere manier bekijken. En dat een meisje met kanker óók toch ondanks haar ziekte lol heeft en plezier wil maken, en dat het niet alleen maar treurig hoeft te zijn. 3. (55.) Zou er van dit boek ook een stripverhaal gemaakt kunnen worden? Leg uit. Nee, daar gebeurt te veel voor. Het is veel te moeilijk om een stripverhaal te tekenen van dit verhaal, bovendien teken je niet zo snel een stripverhaal over kanker. 4. (50.) Zou het boek verboden kunnen zijn? In welk land en waarom? Misschien in Amerika. Er wordt redelijk tot aan veel gescholden in het boek en Sophie noemt de dingen ook echt bij naam, dat zou in landen als Amerika verboden kunnen worden. 5. (45.) In welk beroep zou de hoofdpersoon geïnteresseerd zijn? In denk ik schrijfster. Aangezien ze nu haar debuut heeft geschreven en ze nu werkt als freelance columniste bij de Viva en NL20. 6. (40.) Als je het boek in 1 woord moest samenvatten, welk woord zou dat dan zijn? Leg uit. Realistisch, want dat is het boek ook. Er staan geen fabeltjes in, dit is de keiharde waarheid. 7. (22.) Wat gebeurt er met de hoofdpersoon als het boek is afgelopen? Sophie hersteld van haar kanker, ze is ‘schoon’ verklaard. Toch heeft het een vrij open einde. 8. (16.) Wat zou jouw reactie zijn als je de schrijfster ontmoet en zij zou je vragen wat je van het boek vond? Ik zou zeggen dat ze geweldig kan schrijven, en dat ik hoop dat ze in het vervolg nog meer boeken zal schrijven. 9. (34.) Als er een film van dit boek gemaakt wordt, waar speelt het zich ad en hoe zijn de personages gekleed? Het zal zich merendeel afspelen in het ziekenhuis. Dus veel zusters en dokters in hun witte doktersjassen en zieke mensen in hun pyjama. 10. (17.) Doe alsof je de schrijfster bent en vertel waarom je hebt gekozen voor de titel van het boek. ‘Ik heb gekozen voor deze titel omdat ik 9 pruiken heb gekocht tijdens mij haarverlies door de chemo. Deze pruiken hadden elk een eigen verhaal, en was elk een andere Sophie. Zo ben ik het meisje met de negen pruiken’.