Last van liefde door Anneke Scholtens

Titel: Last van liefde Auteur: Anneke Scholtens Samenvatting: Het is maandag en eindelijk herfst. Laura trok haar fiets uit de schuur om naar het “Rhijnvis Feith” college te fietsen. Onderweg komt ze haar vriendin Kiki tegen. Al gauw vraagt kiki; ‘En? Titus al gezien?’. Laura had in het afgelopen weekend met Titus gezoend. In de pauze komt Titus naar Laura toe. Laura voelt zich fijn op de manier waarop Titus naar haar kijkt en lijkt te bewonderen bij elke beweging die Laura maakt.. Het was een vertrouwde blik. Laura en Titus zijn al vanaf begin eerste klas dikke maatjes. Opeens voelde dat allemaal anders. Laura dacht dat het misschien wel een vergissing was: die kus. Tot dat ze een briefje in haar jaszak vind. Het was een gedichtje van Titus waarin hij vertelde hoe verliefd hij is op Laura. Laura word er niet bepaald vrolijker van. Laura heeft een zusje: Flo. Ze moet vaak voor Flo zorgen omdat Nicolet, de moeder van Laura en Flo, geen tijd heeft. Nicolet doet aan een soort yogacursus. Laura moet die avond op tijd thuis zijn. Ze moet koken maar ze heeft met Titus afgesproken. Titus en Laura fietsen van het strand terug naar huis. Ze fietsen langs “Café Suyderooghe” op waar een groepje jongens uit de zesde klas staat. Één jongen te midden van de groep riep uitbundig: ‘Hé Laura!’. Laura keek verbaasd want ze kent die jongen helemaal niet. De jongen is een vriend van Titus. Titus verteld Laura dat hij met die jongen over Laura had gepraat. De jongen heette Mink. Laura vond dat hij een bepaalde blik in zijn ogen had. Laura is weer thuis en Nicolet is inmiddels naar haar cursus vertrokken. Laura gaat naar haar kamer om Koos, haar beste vriendin, te bellen. Koos heeft een vriend: Milan. Ze heeft vaak ruzie met Milan en probeert hem te vergeten. Koos verteld een heel verhaal over verliefdheid. Ondertussen droomt Laura weg. Ze ziet die jongen weer staan. Mink. Die jongen met die dwingende blik, waar je wel naar moest kijken. Laura noemt het een ‘mannenblik’. Laura gaat naar Titus. Titus is inmiddels haar vriendje geworden. Nicolet was vrolijk thuisgekomen. Nicolet heeft het de hele tijd over Medeja. Medeja is een vrouw die bij Nicolet op yogacursus zit. Nicolet is erg verandert sinds ze Medeja heeft leren kennen. Zo krijgen Laura en Flo bij het ontbijt ineens geraspte rauwe aardappelen. Laura denkt dat Medeja de nieuwe vriendin is van haar moeder. In de weken die daarop volgden, is het steeds beter gegaan tussen Laura en Titus. Mink heeft Titus gevraagd om mee te gaan naar een filmopname. Ook Laura wordt meegevraagd door Mink. Laura begint zich aangetrokken te voelen tot hem. Ze houdt van de geur, een buitengeur, de geur van Mink en krijgt de kriebels als Mink haar filmt. Ze weet niet goed wat ze moet doen en ze weet ook niet wat hij met het stukje film gaat doen. Toen Laura en Flo weer thuis waren, zat Medeja in de kamer met Nicolet. Nicolet heeft haar haren erg kort laten knippen. Laura denkt dat ze dat doet voor Medeja. In Laura’s ogen doet Nicolet alles voor Medeja. Laura wordt ontzettend boos op Medeja omdat zij denkt dat ze alles kan maken. Toen Medeja Nicolets buik ging masseren was dat de druppel voor Laura om op te staan en naar haar kamer te vluchten. Toen Laura op school haar fiets in de fietsenkelder ging zetten, kwam Mink naar haar toegelopen. Hij helpt Laura met haar slot en ziet haar paarse handen. Op dat moment houd Mink Laura’s handen vast. Laura voelde zich op dat moment verlamt, ze wilt zo gauw mogelijk weg. Toen ze weg liep kwamen de eerste tranen. Op de gang barstte het los. ‘Wat een etter’, zij Laura over Mink. De rest van de week ziet Laura Mink niet meer, maar haar ogen dwalen telkens het schoolplein over. Haar ogen zoeken die jongen met die leren zwarte jas. Zonder succes want Mink is nergens meer te vinden. Laura zit een beetje te dromen in de klas, totdat de juffrouw haar aanspreekt en zegt dat Laura maar even koffie moet gaan halen. Toen Laura de kantine inliep zag ze die leren zwarte jas
met die witte letters van kane. Mink ziet Laura en leest een gedicht voor, voor Laura. Ook vertelt hij Laura dat hij het stukje film gebruikt om Laura te schilderen. Mink vraagt Laura om voor hem model te staan, zodat hij haar echt kan naschilderen. Die middag gaat Laura mee naar Minks huis. Mink heeft een eigen huisje naast het huis van zijn ouders. Hij vertelt dat hij na zijn eindexamen naar het oosten vertrekt om daar te gaan studeren. Ook vertelt hij dat hij vaker modellen heeft gehad bij hem thuis. Mink houd van het vrouwelijk lichaam, de mooie rondingen. Hij zou graag een model naakt na willen tekenen. Laura verteld hem dat zij dat graag wil doen. Eigenlijk wil ze dit niet, maar om een beetje lef te tonen doet ze dat. Tussen Laura en haar beste vriendin Koos gaat het niet zo goed. Koos gaat steeds meer om met Floor. Die twee hebben natuurlijk zat te kletsen: ze zijn allebei hun vriendjes kwijt geraakt. Tussen Laura en Titus gaat het ook niet goed. Ze zegt Titus af als Titus haar vraagt om iets af te spreken. Laura vind dat alles wat Titus doet, tegenvalt tegenover de het gedrag van Mink. Laura moet een aantal dekens naar het yogacentrum, Aurora, brengen. Als ze daar is hoort ze Medeja met een jongen praten. De jongen is Daniël. Hij is het vriendje geweest van Floor. Laura ziet een tijdschrift over India liggen en besluit langs Minks huis te fietsen om het af te geven. Uiteindelijk zoent ze met Mink, maar voelt zich hierover wel schuldig als ze aan Titus denkt. Laura spreekt met Titus af en zegt dat het over is. Ze denkt dat dit beter is. Die dag nadat het uit was gegaan met Titus ging Laura alleen winkelen. Ze wou graag sexy kleren kopen voor Mink. Waarom ze dat wil weet ze zelf ook niet. Laura gaat die middag bij Mink langs. Opnieuw begonnen ze te zoenen en verdwenen Mink zijn handen onder Laura’s shirt. Al gauw waren al hun kleren uit en lagen ze op bed. Ze is ontmaagd door Mink. Wel zaten de lakens van het bed helemaal onder het bloed. Mink baalde hiervan. Als Laura weer naar huis gaat, blijft het bij twee korte kusjes terwijl Laura wel meer had verwacht. Op zondag gaat Laura naar Mink toe. Toen ze bij zijn huis aankwam zag ze zijn ouders in de tuin staan. Klaar om weg te gaan. Als Mink aan komt lopen en Laura ziet staan kijkt hij haar geërgerd aan en zei: ‘wat doe jij hier?!’ Laura schrok ervan en zag hoe Mink met zijn ouders verdween. Een poosje later biedt Laura zich aan om naakt te poseren voor Mink zodat hij haar kan schilderen. Uiteindelijk is ze hier niet klaar voor en zegt Mink allerlei gemene dingen tegen haar. Laura voelt zich gebruikt en fietst weg, weg naar het strand. Laura wist niet hoelang ze daar wel niet precies gezeten had, maar ze had moeite met opstaan. Ze fietste naar huis en wankelde het huis binnen. Nog net zag ze hoe verschrikt Nicolet keek voordat alles zwart werd voor Laura’s ogen. Laura was erg ziek geweest nadat ze van Mink wegging. Mink had op haar voicemail ingesproken en zei dat het hem speet voor al die gemene dingen die hij had gezegd die zondag. Hij vraagt of Laura langs wil komen maar Laura wijst hem af. Kiki komt bij Laura langs en zat weer vol rare verhalen. Kiki en Laura hebben de grootste lol samen nadat het vervelende met Mink was gebeurt. Kiki heeft Laura enorm gesteund in die moeilijke tijden. Kiki is de nieuwe beste vriendin van Laura geworden.
De hoofdpersoon: Laura: Een meisje van ongeveer 15 jaar. Ze heeft lang dik donker haar. Laura heeft een zusje en een moeder. Haar ouders zijn gescheiden en ze heeft nog maar weinig contact met haar vader. Laura is een meisje dat met allerlei problemen zit. Op het begin van het verhaal is er niks aan de hand. Ze leid een gewoon leven totdat ze met een goede vriend van haar zoent: Titus. Sinds dat is gebeurt verandert alles. Ze krijgt verkering met Titus maar Laura weet niet goed wat ze precies voor hem voelt. Alles bij Titus voelt wel vertrouwd. Laura heeft problemen thuis met haar moeder Nicolet. Laura moet vaak op haar zusje, Flo, passen, voor het eten zorgen, Flo ophalen van school etc.. Nicolet komt een tijdje later met Medeja thuis, een vrouw van de yogacursus, die bij Laura thuis blijft eten. Nicolet verandert erg door Medeja. Ze eten voortaan thuis vies, Nicolet laat haar haren lelijk knippen, en het ergste: toen Flo ziek was, had Nicolet een steen aan een kettinkje gehangen en om Flo’s nek gehangen in de hoop dat Flo’s keelpijn overging. Dit vind Laura nergens op slaan en schel Medeja de huid vol. Laura is die gekke ideeën van Medeja zat. Het grootste probleem van Laura is dat ze verliefd word op een ander. Laura weet niet goed hoe ze dit moet aanpakken, maar gaat toch voor die andere liefde en gaat dus als het ware vreemd. Ze is hierin wel eerlijk tegen Titus maar ze voelt zich nog wel steeds schuldig. De ontwikkeling van de hoofdpersoon is niet zo duidelijk in dit verhaal. Je ziet wel dat Laura in het begin van het verhaal een vrij verlegen meisje is, die ook zeker niet actief is op seksueel gebied. Zodra ze Mink leert kennen verandert dit wel allemaal. Ze krijgt een grotere mond, doet dingen die ze eigenlijk niet durft en niet wil, en ze krijgt een grotere mond. Ook wordt ze actief op seksueel gebied en gaat ze gelijk tot het einde met een jongen die ze misschien net 2 weken kent via Titus. Bijpersonen: Titus: Een lange dunne jongen met wit/blonde krullen. Hij is op het begin van het verhaal Laura’s vriendje. Later in het verhaal valt hij een beetje weg. Hij is 16 jaar. Mink: Laura vind hem maar arrogant. Maar hoe verder het verhaal loopt, des te interessanter vind Laura hem worden. Uiteindelijk steekt Mink veel aandacht in Laura om haar in te palmen. Hij krijgt zijn zin en gaat ver met Laura. Hij heeft Laura ontmaagd en ziet haar uiteindelijk niet meer zitten. Na een tijdje bied Mink zijn excuses aan over zijn gemene gedrag. Laura trapt er niet in, en Mink word afgewezen. Hij dacht dat hij met één telefoontje Laura toch wel weer zover kreeg dat zij op haar fietsje zou springen en naar hem toe zou komen. Mink is een jongen uit de 6de klas met lang zwart haar, een gespierd lijf en een zwart jack van Kane. Mink heeft altijd mensen om zich heen lopen Koos, Floor en Kiki: Vriendinnen van Laura. Hoe ze eruit zien is niet duidelijk uit het verhaal op te merken. Koos en Floor komen op het eind van het verhaal niet meer zoveel voor. Koos was de beste vriendin van Laura, maar ging steeds meer met Floor om. Op het eind van het verhaal is Kiki de beste vriendin van Laura.
Flo: Het zusje van Laura. Een klein meisje van drie/vier jaar. Een meisje dat goed gebekt is. Nicolet: De moeder van Laura. Heeft weinig aandacht voor haar kinderen. Verandert heel sterk in het verhaal. Nicolet laat gauw over zich heen lopen. Medeja: De vrouw die Nicolet heeft leren kennen bij de yogacursus. Plaats: De gebeurtenissen spelen zich af op het ‘Rhijnvis Feith’ college. Ook spelen de verhalen zich af buiten school zoals bij Mink in zijn eigen huisje. Ook komt Laura vaak op het strand, gaat ze winkelen, is ze bij een centrum voor yogacursus, Flo ophalen op een buitenschoolse opvang. Het speelt zich op vele plaatsen af. Tijd: De gebeurtenissen spelen zich af vanaf het begin van de herfst (eind september) tot aan Oud en Nieuw (eind december). Het verhaal loopt mooi af, met af en toe wat tijdsprongen. Af en toe heb je niet echt door waar je nou precies zit. Nog in de herfst of al in de winter. Dat is soms wel wat raar. Bespreking van een verhaalaspect: Voor de bespreking van een verhaalaspect heb ik gekozen voor personages. In het boek komen veel personages voor, daarom heb ik ze hieronder even op een rijtje gezet met hun bepaalde kenmerken.
Laura: Een verlegen meisje dat een beetje over zich heen laat lopen. Laura is een heel zorgzaam meisje want ze moet altijd voor haar zusje zorgen. Tegen de tijd dat ze een oudere jongen leert kennen (Mink), draait alles om. Laura is niet zo zorgzaam meer voor haar zusje, ze verwaarloosd zichzelf en laat Mink alles bij haar doen wat ze eigenlijk niet wil. Uiteindelijk ziet Laura zelf dat ze fout zat, door het uit te maken met Titus en voor Mink te gaan, die eigenlijk niet zoveel om haar geeft dan Titus deed. Titus: Het vriendje van Laura op het begin van het verhaal. Titus is een goede, lieve, zorgzame jongen. Hij helpt Laura graag en is graag bij haar. Titus zou Laura nooit in de steek laten. Als Laura vindt dat Titus te ver bij haar gaat op seksueel gebied houdt hij daar ook gelijk rekening mee. Als het uit gaat tussen Laura en Titus is Titus helemaal van streek en laat niets meer van zich horen. Het is een lange dunne jongen met krulletjes. Koos: Laura’s vriendin, die op het begin van het verhaal vaak met Laura omgaat. Ze bellen elkaar elke avond, ze hebben lol met elkaar en ze kunnen samen over alles praten. Als Laura verkering met Titus krijgt verandert dit en zoekt Koos naar een nieuwe beste vriendin. Koos had ook nog een vriendje, maar voordat Laura met Titus kreeg was die liefde al over. Floor: Ook een vriendin van Laura, maar niet zo’n goede als wat Koos was. Floor heeft ook een vriendje gehad (Daniël). Dit was ook gauw over, en daarom zocht Floor weer steun bij Koos. Floor en Koos kunnen het goed met elkaar vinden en samen praten over hun gebroken relaties. Flo: Het zusje van Laura. Het is een meisje dat Laura alles durft te vertellen. Ze ziet Laura eerder als moeder dan als een zus. Flo wordt altijd opgehaald op haar buitenschoolse opvang door Laura. In het verhaal wordt Flo erg ziek. Haar moeder (Nicolet) doet hier niet veel aan, waardoor Laura het weer voor Flo opneemt. Flo is blij met zo’n zus als Laura. Kiki: Een vriendin van Laura. Kiki staat wel altijd klaar voor Laura. Ze luistert ook altijd naar de spannende verhalen van Laura. Er wordt niet veel over Kiki gezegd in het verhaal, maar op het eind van het verhaal is Kiki de beste vriendin van Laura.
Nicolet: De moeder van Laura en Flo. Ze zorgt niet goed voor haar kinderen al helemaal niet toen ze een vrouw van het yogacentrum heeft leren kennen. Waarschijnlijk is Nicolet in dit verhaal lesbisch maar dat wordt niet duidelijk verteld. Nadat Laura erg was uitgevallen tegen Nicolet verandert de zaak. Ze ziet dat ze fout zit en probeert erg aan zichzelf te werken. Medeja: De vrouw die Nicolet heeft leren kennen bij de yogacursus. Medeja heeft Nicolet gauw onder de duim en zegt allerlei dingen die Nicolet moet gaan doen om een beter leven te krijgen. Medeja denkt dat ze bij Laura thuis de baas kan zijn en geeft Laura een grote mond en zegt dat Laura normaal moet doen tegen Nicolet. Medeja maakt de stemming bij Laura thuis alleen maar slechter. Op het eind van het verhaal komt Medeja niet meer bij hun thuis. Medeja zoent nog wel met een jongen die ongeveer vijftien jaar jonger is. Mink: De jongen die veel denkt van zichzelf. Mink heeft overal wel vertrouwen in. Het is een jongen die eerst gaat slijmen met een meisje, daarmee een paar keer afspreekt en uiteindelijk beland zo’n meisje bij hem in bed. Laura was hier één van. Uiteindelijk hoeft Mink niets meer te hebben van die meisjes en zegt hij gemene dingen tegen hen. Maarten: De vader van Laura en Flo. Hij is gescheiden van Nicolet. Op zondagen spreken Maarten en Laura meestal iets af om iets te gaan doen. Maarten zegt dit vaak af. Hij woont ver van hun vandaan. Maarten ziet zijn kinderen in het verhaal niet. Wel belt hij af en toe op naar Laura. Zoek ten minste vier songteksten die goed bij het verhaal passen. Leg duidelijk en uitvoerig uit, waarom ze van toepassing zijn. The Pussycat Dolls – I don’t need a man I see you looking at me

I see you looking at me
Like I got something for you Pussycat
And the way that you stare
Don't you dare 'Cause I'm not about to Dolls
Just give it on up to you 'Cause there are some things I won't do Don't
And I'm not afraid to tell you
I don't ever want to leave you confused Need
The more you try
The less I buy it
And I don't have to think it through Man
You know if I'm into you
I don't need a man to make it happen
I get off being free
I don't need a man to make me feel good
I get off doing my thing
I don't need a ring around my finger
To make me feel complete
So let me break it down
I can get off when you ain't around
Oh! You know I got my own life
And I bought everything that's in it
So if you want to be with me Alle

It ain't all about the bling you bringing
I want a love that's for real Pussycat
And without that then no deal
And baby I don't need a hand Dolls
If it only wants to grab one thing
The more you try Don't
The less I buy it
And I don't have to think it through Need
You know if I'm feeling you
I don't need a man to make it happen Man
I get off being free
I don't need a man to make me feel good
I get off doing my thing
I don't need a ring around my finger
To make me feel complete
So let me break it down
I can get off when you ain't around
Let it go
Let it go
Let it go
Let it go [Repeat 4X] I don't need a
I don't need a man, I don't Alle
I don't need a man

I'll get me through Pussycat 'Cause I know I'm fine
I feel brand new
I don't need a Dolls
I don't need a man, I don't
I don't need a man Don't
I'll make it through 'Cause I know I'm fine Need
Without you! I don't need a man to make it happen I get off being free
I don't need a man to make me feel good
I get off doing my thing
I don't need a ring around my finger
To make me feel complete
So let me break it down
I can get off when you ain't around
Oh! I don't need a man (I'm over you) I don't need a man (I'm over you) I don't need a man (I'm without you) (I'm over you) I don't need a man
I don't need a man
I don't need a man Keuzeverantwoording: Deze songtekst heb ik gekozen omdat Laura zich op het eind van het boek zo voelt. Ze heeft geen behoefte meer aan jongens omdat ze gebruikt is. Haar leven hoeft is niet bepaald compleet als er één bepaalde jongen in verschijnt. Rihanna – Unfaithful Story of my life, searching for the right, but it keeps avoiding me

Sorrow in my soul, 'cause it seems that wrong
really loves my company
He's more than a man, and this is more than love
the reason that the sky is blue
The coulds are rollin' in, because I'm gone again
and to him I just can't be true - Bridge - And I know that he knows I'm unfaithful
and it kills him inside
To know that I am happy with some other guy
I can see him dying - Chorus - I don't want to do this anymore, I don't want to be the reason why
Everytime I walk out the door, I see him die a little more inside
I don't want to hurt him anymore
I don't want to take away his life
I don't want to be, a murderer
I feel it in the air, as I'm doin' my hair, preparing for another day
A kiss upon my cheek, as he reluctantly
as if I'm gonna be out late

I say "I won't be long. Just hangin' with the girls." A lie I didn't have to tell
Because we both know, where I'm about to go
and we know it very well 'Cause I know that he knows I'm unfaithful
and it kills him inside
To know that I am happy with some other guy
I can see him dying
I don't want to do this anymore
I don't want to be the reason why, Everytime I walk out the door, I see him die a little more inside
I don't want to hurt him anymore
I don't want to take away his life
I don't want to be
a murderer, Our love, his trust
I might as well take a gun and put it to his head
Get it over with, I don't want to do this
anymore --whoa-oooh-- anymore - Chorus - And I don't want to do this anymore
I don't want to be the reason why
And everytime I walk out the door, I see him die a little more inside

And I don't want to hurt him anymore
I don't want to take away his life
I don't want to be
a murderer -- ooh
A murderer
No, No, No, Yeah, Yeah Keuzeverantwoording: Dit nummer omdat Laura Titus geen pijn wil doen, maar toch van een ander houd. In dit liedje komen daar een aantal stukjes tekst over voor die daar op lijken. Van Dik Hout – Stil in mij Kom bij me zitten sla je arm om me heen en houd me stevig vast
Al die gezichten bekend maar beleefd of ik een vreemde was
Vanavond toont het leven zijn ware gezicht
Kom bij me liggen sla je lijf om me heen ik heb het koud gehad
We moeten winnen, de schijn is gemeen en wordt van ons verwacht

Vanavond toont de liefde haar ware gezicht
Het is zo stil in mij ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil in mij en de wereld draait maar door
Kom bij me zitten sla je arm om me heen en houd me stevig vast
Al die gezichten en en jij alleen zoals je gister was
Vanavond toon jij je ware gezicht
Kom bij me liggen sla je lijf om me heen ik heb het koud gehad
Je hoeft niks meer te zeggen de waarheid spreekt al uit ons oogcontact
Vanavond tonen wij ons ware gezicht
Het is zo stil in mij ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil in mij en de wereld draait maar door
Iedereen kijkt maar niemand zegt wat hij denkt
Iedereen kijkt maar niemand is wie je denkt
en het is zo ......... stil in mij
want er zijn zoveel redenen
als je denkt ik zie er geen één
weet dan lief ik zie er duizend inéén
duizend inéén in jou alleen

er is altijd wel iemand die iets van je wil
er is altijd wel iemand die iets in je ziet
er is altijd wel iemand die iets van je wil
er is altijd wel iemand Keuzeverantwoording: Dit nummer omdat Laura had gehoopt dat Titus er voor haar was, nadat ze erachter was gekomen dat Mink haar als het ware heeft gebruikt. Jan Smit - Laura Kijk... ze lacht zonder gevoel
Een onbereikbaar doel...wordt er toch naar gestreefd.. Ruik.. de geur van grootse moed.. het stroomt door haar bloed...maar waarom
Haar naam is Laura... Een hele lieve meid... Als ik in haar ogen kijk ben ik de weg heel even kwijt... Ooh Laura
Een leven vol verdriet... al haar vrienden lopen buiten
Voor Laura geldt dat niet... Proef... de smaak van haar gewedt
Het is zo onterecht, maar daar legt zij zich bij neer.... Hoor... de stemmen in haar hoofd... waardoor ze weer gelooft... maar waarom... Haar naam is Laura.. Een hele lieve meid... Als ik in haar ogen kijk ben ik de weg heel even kwijt... ooh Laura.. Een leven vol verdriet... al haar vrienden lopen buiten
Maar...Voor Laura geldt dat niet... Maar waarom.... Is alles nu voorbij.. Laat het leven nooit meer vrij... Haar naam is Laura... Een hele lieve meid... Als ik in haar ogen kijk ben ik de weg heel even kwijt.. Oooh laura... Een leven vol verdriet... al haar vrienden lopen buiten

Maar... voor Laura geldt dat niet...! Keuzeverantwooring: Dit nummer omdat het meisje in het boek ook Laura heet en omdat ik de songtekst wel een beetje bij de gevoelens van Laura vind passen. In de loop van het verhaal gebeurt het misschien wel dat je je boos maakt over wat een van de personages doet of nalaat. Stel je voor dat je iets aan het verhaal zou mogen veranderen en een nieuw personage zou kunnen toevoegen. Bedenk in welke situatie je een nieuwe persoon zou willen laten optreden en beschrijf wat er dan gebeurt. Mijn nieuwe personage: Katja. Katja is een soort informele contactpersoon / vriendin van Laura. Op het begin van het verhaal is Katja een gewone vriendin van Laura. Katja zit net als Laura op het Rhijnvis Feith college. Katja is twee jaar ouder dan Laura en zit in de zesde klas. Maarten, de vader van Laura, is gescheiden van Laura’s moeder. Hij heeft een nieuwe vriendin Klaartje. Klaartje heeft een dochter genaamd Katja. Toen Laura’s ouders pas waren gescheiden zagen Maarten en Laura elkaar niet veel. Laura was niet graag bij de nieuwe vriendin van haar vader. Ze hoorde ook dat Klaartje een vriendin was. Laura was erg verdrietig toen haar vader haar dit vertelde. In het vervolg gaat het steeds beter en proberen Maarten en Laura elkaar vaak op Zondagen te zien. De eerste zondag die ze afspreken zijn Klaartje en Katja er ook. Laura leert voor het eerst Katja een beetje kennen. Laura had niet echt verwacht dat ze het zo goed met Katja kon vinden. Ze kunnen goed met elkaar opschieten en goed met elkaar praten. Uiteindelijk zien ze elkaar als een soort zusjes. Laura is verliefd op Titus en krijgt uiteindelijk verkering met hem. Laura gaat naar Katja toe en vraagt Katja of dit wel echte liefde is. Katja kan haar niet meer zeggen dan: ‘je moet je hart volgen en goed naar je hart luisteren Laura’. Laura heeft dit een tijdje geprobeerd totdat ze Mink leerde kennen. Katja zit bij Mink in de klas en verteld Laura dat ze een beetje voor hem moet oppassen. Hij laat meisjes op hem vallen en zodra ze verliefd op hem worden wil hij die meisjes afwijzen. Katja waarschuwt Laura hiervoor. Als Laura echt naar Katja had geluisterd in mijn verhaaltje was ze waarschijnlijk niet gebruikt door Mink. Ik vind dit een domme fout van Laura en hier heb ik me erg aan geërgerd. Ook dat ze een hele lieve jongen dumpte voor een enge griezel die meisjes gebruikt. Ik heb Katja verzonnen omdat ik hoopte dat Laura niet zo dom was geweest. Het ergste vond ik nog wel, dat ze het uitmaakte met haar vriendje die zo ontzettend lief en zorgzaam voor Laura was. Maar dat ze gebruikt is, is eigenlijk haar eigen schuld. Het klinkt wat grof maar zo zie ik het. Informatie over de auteur: Biografie Vroeger
Ik ben geboren in 1955 in Voorschoten als jongste van vijf kinderen. Toen ik twee jaar was verhuisden we naar Haarlem. Ons huis stond op de grens tussen Haarlem en Heemstede, één van de beste plekken om op te groeien, dat kan ik je wel vertellen. Zo hadden wij bijvoorbeeld de Haarlemmer Hout, zomaar aan de andere kant van de straat. Dat was een geweldig groot bos, vond ik. Ik wist zeker dat je er vreselijk in kon verdwalen. En hoe hard je ook om hulp riep, niemand zou je horen. Nee, ik bleef altijd op het pad of in de buurt ervan. Later ben ik nog wel eens in Haarlem teruggeweest en toen ben ik expres niet naar het bos gegaan. Al het andere was namelijk heel klein geworden: de lange weg naar school, waar wij wel een half uur over deden en al die pleinen die ik overgestoken was. Ze moeten het achter mijn rug verbouwd hebben of met krimpolie ingesmeerd. Er was gewoon niks van over! En dat, terwijl ik al jaren aan iedereen vertelde dat ik als kind wel víer keer per dag een hàlf uur moest lopen. Zodat iedereen dat maar heel zielig zou vinden. Hoe heb ik daar ooit zo lang over kunnen doen, dacht ik vol schaamte. Een prutsstukje was het, je kon aan het begin van de weg het einde al bijna zien. Dat bos daar ga ik mooi niet naar toe, dacht ik, daar moeten ze afblijven. Je zou de Haarlemmer Hout in mijn hoofd eens moeten zien, dat is pas een goed bos! Groot, donker en geheimzinnig. Je kunt er dagen in dwalen zonder ooit een levende ziel tegen te komen. Gelukkig is mijn hoofd nogal eigenwijs. Er zijn plekken, waarvan ik heel goed weet (ik heb het zelf gezien) dat ze veranderd zijn, maar dat onthou ik lekker niet. Ze hebben daar in Haarlem een plein, het Houtplein, daar was vroeger een bioscoop. Een hoge, gele gevel met van die rode letters: Lido. Wat ik daar niet allemaal gezien heb: The Sound of Music, Sissi, noem maar op en een heel enge film waarvan ik niet kon slapen. Ik schrijf de naam maar niet op. Als je nu op het Houtplein komt, dan is ie er niet meer, die bioscoop. Weg. Ik weet niet wat er nu is, want ik kijk er nooit goed naar. Als ik met de bus het plein nader, dan denk ik: Ha leuk, Houtplein, Lido. En het Sportfondsenbad is er in mijn hoofd ook nog. Het staat een beetje opzij van het plein. ZWEMMEN IS ZALIG, NIET ZWEMMEN IS ZIELIG stond er in grote zwarte letters op de muur. Dan had je nog eens iets om over na te denken tijdens het watertrappelen. Wij mochten thuis helemaal niet 'zalig' zeggen, dat was een fout woord en hier stond het zomaar, in koeienletters nog wel. Denk niet dat de Haarlemmer Hout de enige mooie plek bij mijn huis was. We hadden ook een tennisbaan die in de winter een schaatsbaan werd. Eén straatje verder, je wandelde er zo naartoe. In die tijd vroor het nog wel eens en je kreeg zelfs ijsvrij, dus ga maar na. De schaatsbaan is er nog, maar het kleine cafeetje, waar het altijd gezellig bomvol schaatsers was en waar een onwaarschijnlijk hoge ronde kachel stond, nee, dat is weg. Maar ach, wedden dat ze er anders wel weer een kleiner formaat kachel hadden neergezet? Een ander voordeel van onze straat was, dat hij nog niet af was. Aan het einde van ons stukje huizen begon het Grote Wijde Niks. Wij noemden het Het Landje, want land was er wel, en daar mocht je alles wat nodig is voor een prettig leven: vuurtje stoken, hutten bouwen, door de modder rollen en nog veel meer. En zelfs toen ze er een school en nieuwe huizen gingen bouwen, was het er nog leuk: je moest eens weten wat een afgronden ze vroeger groeven voordat ze huizen gingen neerzetten. De grootste waaghalzen durfden erin te springen. Ik ook een keer, geloof ik. Je hoort mij niet zeggen dat vroeger alles beter was (eerder groter en hoger) of dat Haarlem de leukste stad is om in op te groeien. Ik zou niet durven. Ik woon nu in Amsterdam-Oost met mijn twee kinderen: Daniël en Hannah. En daar is het ook niet mis, kan ik je zeggen. We hebben twee parken vlakbij: het Oosterpark en Frankendael. Het Oosterpark heeft een speeltuin en een kinderbad; Frankendael heeft kikkervisjes, die in onze vijver op hun gemak dikke kikkers kunnen worden. En Artis is bijna om de hoek. Schaatsen doen we op de Jaap Edenbaan: even op de fiets en je bent er. Ik zou niet zo gauw een betere plek weten. Maar als je ooit in Haarlem komt en je bent toevallig niet groter dan anderhalve meter, ga dan eens kijken in de Haarlemmer Hout, als je wilt. En kom je me dan vertellen hoe groot ie is, hoe donker en geheimzinnig? Later
Later wilde ik schrijfster worden. Dat wist ik heel zeker. Ik schreef vroeger ook al - verhalen over kinderen, beren en koningen en een boek waarin mijn Barbie de hoofdrol speelde - maar ik wilde het als beroep: schrijver. Gek genoeg heb ik toch eerst heel veel andere dingen gedaan. Ergens in mijn achterhoofd zwierf mijn schrijfwens nog rond, maar telkens als hij even boven kwam dacht ik: nee zeg, typisch zo'n wens van vroeger. Daar komt toch niks van terecht. Ik ging Nederlands studeren en Algemene Taalwetenschap en toen ik daarmee klaar was, kreeg ik een baan op een kantoor. En later op een ander kantoor en op een school voor bankmedewerkers (die wilden allemaal directeur worden, dat snap je). Ik schreef nog wel hoor, stiekem in mijn dagboek, over hoe vreselijk ik het allemaal vond. Toen ik een tijd thuiszat, omdat ik een beetje te moe geworden was van zo'n baan, ben ik een kinderverhaal gaan schrijven. En leuk dat ik het vond! Nee, die wensen van vroeger zijn zo gek nog niet! Nu schrijf ik verhalen en boeken voor jonge (6-10 jr) en oude (10 jr. e.o.) kinderen. De verhalen staan in de kindertijdschriften Okki en Taptoe. De boeken komen uit bij de uitgeverijen Leopold, Zwijsen, Maretak en Bekadidact. Toen ik elf jaar was, las mijn juf (lievelingsjuf) ons voor uit 'De brief voor de koning'. Heerlijk was dat. Ik verheugde me er elke dag op. Later, toen ik mijn man leerde kennen, vertelde hij me dat hij dat boek, op zijn zestiende, in één nacht heeft uitgelezen. Zó spannend vond hij het. Onze zoon Daniël heeft het verslonden toen hij negen was. Het lijkt me geweldig ooit nog eens een boek te schrijven waar kinderen van heel verschillende leeftijden van houden én dat zoveel jaren na verschijnen nog steeds met rode oren gelezen wordt.
Ideeën Hoe ik aan mijn ideeën kom? Dat is nogal makkelijk. In de eerste plaats ben ik zelf ook een kind geweest. En daarbij had ik het geluk op een school te zitten, waar de ene merkwaardige leerkacht de andere afwisselde. Zit je er middenin als kind, dan is het geen pretje. Maar word je later kinderboekenschrijver dan blijken dat soort dingen reuzehandig te zijn. Die meester van mij die altijd aan zijn kont krabde (als hij dacht dat wij het niet zagen) èn in zijn neus peuterde. Niet allemaal tegelijk maar toch .. En denk je dan even in dat wij hem aan het eind van de dag een hand moesten geven. Denk je dat in en je weet wat voor een jaar ik gehad heb bij die man. Elke dag,in de rij, denk je: als dat snotje nou maar aan een ander kind blijft plakken. Ik ging altijd achteraan staan, dat weet ik wel. Wij hadden ook een kwekeling, zo heette dan toen. Nu wordt zo iemand een stagiaire genoemd. Die man was zo ongelooflijk lelijk dat ik mijn ogen niet van hem af kon houden. Ik noemde hem in stilte De Aap. Nooit hardop natuurlijk! Dat zou meteen zijn scheldnaam worden en dat wou ik niet. De Aap was een koosnaampje, want ik vond hem lief en ik had het gevoel dat ik hem moest beschermen tegen de boze buitenwereld, tegen al die ogen die natuurlijk meteen zagen hoe lelijk hij was. Het leek mij een ramp. De hele dag voor een klas staan leek me een ramp, maar dan ook nog eens met zo'n hoofd! Op een dag kwam er een deftige meneer achter in onze klas zitten om te kijken of De Aap goed les gaf, een leraar van zíjn school. De Aap zou voor ons blokfluiten en wat er toen gebeurde ... Maar nee, dat wordt een veel te lang verhaal. Ik zal het eens opschrijven. Of mijn juf in de tweede, juffrouw van Drevelingen. Ik had van mijn moeder gehoord dat ze de dochter van een banketbakker was en of het daar het nou allemaal door kwam? In ieder geval werd ze in mijn ogen met de dag dikker. Ook begon ze steeds meer op een varkentje te lijken. Zo'n vrolijk varkentje dat je bij slagerijen wel buiten ziet staan. Misschien kwam dat ook door haar kleine neus die iets van een stopcontact weg had. In mijn herinnering zie ik haar zitten voor onze klas, een been onder haar (geweldige) kont gevouwen, half opzij hangend, haar ene elleboog steunend op haar tafel. Haar mollige handje (varkenspootje) verdween telkens weer in een krakend zakje om dan boven te komen met een soesje. En wij maar werken. Eindeloze bladen vol met sommen heb ik volgeschreven daar in die tweede klas. Het gekke is dat ik me nog steeds afvraag of mijn juf nou zo op een dik varkentje is gaan lijken door wat ik wist over haar vader, de banketbakker. Misschien heb ik alles wel verzonnen, dacht ik een tijdje geleden. Misschien at ze helemaal geen roomsoezen voor de klas. Ze was niet superslank - dat weet ik zeker! - maar dat varkenssnuitje en die mollige pootjes ...? En toen heb ik Nicolet Banket geschreven: een boek over een meisje, dat zeker weet dat iedereen haar dik en vet vindt, alléén maar omdat ze wéten dat haar vader banketbakker is. Als Nicolet verhuist, houdt ze die bakkerij dan ook supergeheim voor haar nieuwe klas. Jammer genoeg geeft dat weer andere problemen. Druk maar eens op de knop 'boeken' (hierboven), dan kun je erover lezen. Dat bedoel ik nou. Sla je eenmaal aan het herinneren, dan vliegen de ideeën vanzelf in en uit. Dan is het meer de kunst ze in hun hok te houden totdat ze aan de beurt zijn. Soms sluipen ze eruit zonder dat je het zelf in de gaten hebt. Dat is het leukst. Dan schrijf je een boek over een pinnige directrice van een bejaardenhuis die de bewoners van haar huis verlepte andijvie voorzet en opeens denk je: wacht eens even ... En voor je het weet springt er een man tevoorschijn. Met opgeheven vuisten staat hij op de stoep voor een groot wit huis te schreeuwen: dat het een schandaal is en dat zijn moeder niet goed verzorgd wordt. Het huis is een bejaardenpension tegenover de Haarlemmer Hout, op de hoek van het straatje waar ik vroeger woonde. Mijn broer werkte in die tijd in een groentewinkel bij ons in de buurt en hij vertelde ons altijd hoe 'dat opgedirkte mens van het bejaardenhuis' tweede keus groente kwam halen. Tweede keus, dat betekende oud en vies. Ik wist niet eens dat die man met zijn opgeheven vuisten nog ergens in mijn hoofd zat. Hij wel, gelukkig! In mijn verhaal is hij veranderd in een meisje met een konijn op haar arm en reken maar dat zij alsnog wraak neemt. Voor hem. Druk maar eens op de knop Boeken (hierboven)en zoek naar: Wij pikken het niet! Wat ook heel handig is voor een kinderboekenschrijver is het hebben, krijgen of desnoods lenen van kinderen. Ik zou ze zelf nemen als ik jou was, want verder kun je er ook veel plezier van hebben. Je moet wel een beetje leuke nemen, (zoiets als die van mij). Dan heb je een makkie. Ze slingeren de ideeën om je oren als je goed oplet. Toen mijn dochter Hannah klein was, had ze het idee dat je alles waar je last van had het beste op kon eten. Tegenwind bijvoorbeeld. Met wijd open mond liep ze op straat en nam grote happen uit die vervelende wind. Ik ben vergeten of het hielp. Op andere momenten hield ze juist van de wind en wilde hem iets van haarzelf geven. 'Ik schrijf mijn naam op de wind,' zei ze en ze deed het ook. En ik? Ik maakte er een verhaaltje van. Druk maar eens op de knop Verhaal 1 (hierboven), dan kun je het lezen. Mijn zoon Daniël schaamt zich wel eens voor zijn ouders. Wij snappen niet hoe dat komt, want wij doen meestal vrij normaal. Ik heb me laten vertellen dat het meer voorkomt onder elf-jarigen. Druk maar eens op de knop Verhaal 2 (hierboven), dan kun je er iets over lezen. Echt gebeurd? Ik schrijf zelden iets op wat echt gebeurd is. Het worden altijd slappe verhalen. Vooral zo onecht. Ik zal je een voorbeeld geven. Het is niet zo lang geleden gebeurd. Echt waar! Op een morgen zag mijn zoon Daniël een filmpje op de tv over kevers. Nu is hij gek op de natuur en dus ook op kevers. Hij wilde meteen echte kevers zien! Maar waar vind je in hemelsnaam echte kevers? In grasland, dachten wij. En we herinnerden ons dat we met de trein wel eens door een heleboel weilanden waren gekomen ergens ten noorden van Amsterdam. 'Purmerend,' mompelden wij tegen elkaar. 'Als daar geen kevers zijn ...' Mijn dochter Hannah was aan het kamperen met (de ouders van) een vriendinnetje, dus die hoefden we niet over te halen. We hebben van alles gezien daar in Purmerend, maar om nou te beweren dat het daar een waar keverparadijs was, nee. We vingen wel wat, rupsen en pissebedden en een heel klein kevertje, die we allemaal in de bugs-viewer bekeken, maar dat was het dan wel. Toen ik echter die avond de kampeertas van Hannah uitpakte, renden daar zomaar twee vette kevers uit. Ze holden als gekken over de badkamervloer, maar ik kreeg ze toch te pakken. Hup, vlug in de bugs-viewer. Daniel bladerde enthousiast in zijn keverboek. Het waren graafloop- of loopgraafkevers, dat weet ik niet meer, maar wij waren heel tevreden en moesten natuurlijk nogal om onszelf lachen: hadden wij die Grote Reis ondernomen om kevers te vangen, werden ze 's avonds zo bij ons thuis afgeleverd! In het echt was het leuk. Maar schrijf zoiets nooit. Wat een flauw verhaaltje zou dat worden. En wat zou je de grap al mijlen van tevoren hebben zien aankomen. Terwijl wij daar in Purmerend, in het echt, helemaal niks zagen aankomen. Wij bleven maar stenen en stukken boomschors omdraaien in de hoop een miezerig kevertje te vinden. Hàdden wij alles zien aankomen, dan waren we heus wel thuis gebleven. Vanavond komt Hannah met een tas vol kevers, zouden wij tegen elkaar gezegd hebben. Wij spelen wel een spelletje Ganzenbord tot het zover is. Nee, de werkelijkheid moet je nooit opschrijven, die beleef je al. En weet je wat ook zo akelig is met de waarheid? Iedereen kan zich er mee bemoeien. Heb jij het over 'een zacht briesje' -gewoon omdat je het woord briesje zo mooi vindt- beginnen ze allemaal te zeuren dat het minstens windkracht 10 was. Een Westerstorm! (want de windrichting moet er ook altijd bij als het echt gebeurd is.) Trouwens, als je je echt aan de waarheid wilt houden, mag je wel een beregoed geheugen kweken. Voor je het weet verzin je er iets bij of je laat iets weg wat volgens iedereen juist het belàngrijkste was. Stond je natuurlijk net weer de verkeerde kant op te kijken toen dat allerbelangrijkste gebeurde. Nee bah, de waarheid is me veel te streng! De verschillen in haar boeken en het boek dat ik gelezen heb: Dat is denk ik heel makkelijk. Anneke heeft eigenlijk geen boeken geschreven voor / over jongeren. Dit is een mooi boek over jongeren. Zo een heeft zij nog nooit geschreven. In 2007 komt er een nieuw boek van haar uit voor 13 jaar en ouder: Laura’s eiland.