Oosterschelde, windkracht 10 door Jan Terlouw

A. Algemeen Jan Terlouw, Oosterschelde windkracht 10, 20e druk, Rotterdam, 1983. Jan Terlouw werd geboren in een dorp aan de IJssel, in het jaar1931. Hij was een zoon van dominee Terlouw. Jan was de oudste thuis en had nog twee broers en twee zussen. Zijn boeken spelen zich meestal af in de omgeving van zijn geboorteplaats. Garderen wordt beschreven in bij ons in Caddum en Wezep wordt beschreven in Oorlogswinter. Hij studeerde wiskunde en natuurkunde. Jan werkte en woonde in veel landen. Jan Terlouw is getrouwd met Alexandra van Hulst en heeft vier kinderen gekregen. Sinds 1973 is hij lid van de Tweede Kamer, waar hij vecht voor een betere samenleving. Hij was daar fractievoorzitter van de D66. Jan Terlouw heeft nog meer banen/functies gehad in de politiek; minister van Economische Zaken, Commissaris van de Koningin en sinds 1999 Senator van de Eerste Kamer. Jan Terlouw heeft veel boeken geschreven, zijn eerste boek was: De avonturen van oom Willibrord. Eén van zijn laatste werken was: Eigen rechter (1998), Gaan waar de woorden gaan (1999) De boeken van Jan Terlouw vallen bij veel mensen goed in de smaak. Dat is wel te zien aan de hoeveelheid prijzen die Jan Terlouw voor zijn boeken heeft gekregen. Voor Koning van Katoren en Oorlogswinter ontvong hij in 1972 en 1973 de Gouden Griffel. De Kunstrijder werd in 1990 onderscheiden met de Prijs van de Nederlandse Kinderjury. In 2000 werd Eigen rechter genomineerd door de Jonge Jury. Zelfs heeft Jan Terlouw twee buitenlandse prijzen gekregen: Pjotr werd onderscheiden met de IJslandse jeugdboekenprijs. Koning van Katoren werd onderscheiden met de Oostenrijkse jeugdboekenprijs. Zijn boeken zijn echter niet alleen in Nederland populair, maar ze worden ook veel in het buitenland gelezen. Veel boeken zijn vertaald in het: - Frans - Pools - Tsjechisch - Duits - Spaans - Deens - Engels - IJslands - Japans - Fins - Zweeds - Chinees - Hongaars - Zuid-Afrikaans - Iers - Italiaans - Fries - Welsh B. Genre Het boek heeft als genre: Ø Historisch verhaal: De watersnoodramp van 1953 wordt beschreven, dat is duidelijk historie. Daarna wordt er gesproken over de verdere voortgang van de Deltawerken. Dit is allemaal geschiedenis wat er in dit boek wordt beschreven.
C. Onderwerp In het eerste deel wordt beschreven dat grote delen van Zeeland en Zuid-Holland verwoest door de watersnood van 1953. In het tweede deel wordt er na gedacht hoe de volgende keer een watersnood voorkomen kan worden. Hier ontstaan de Deltawerken uit. D. Thematiek Discussiëren is perfect, maar je moet wel met eerlijke argumenten komen. E. Samenvatting van de inhoud Deel 1: Vloed Anne Strijen is, na ruzie met haar vader, gaan varen op de Grevelingen. Als Anne op de Grevelingen is, ziet ze een soort kistje in het water. Anne wil weten wat voor een kistje dat is en wil het gaan pakken. Maar als ze het wil pakken slaat haar boot om. Een kwartier later heeft Anne zich uitgekleed, om haar kleren te laten drogen. Precies op dat moment komt er een agent lang, Giel Nolen, hij houdt een heel verhaal en wil een proces-verbaal opmaken over naaktloperij. Als Anne thuis komt, maakt haar vriend Henk het kistje open. In het kistje zitten allerlei geschriften van meneer Brooshoofd. Hierin staat dat de dijken van Zeeland zullen breken bij een springvloed en een noordnoordwesten wind. Al deze dingen maken Anne en Henk benieuwd en ze gaan op zoek naar meneer Brooshoofd. Als Anne en Henk bij zijn huis zijn, blijkt dat meneer Brooshoofd al een tijd afwezig is. In de zomer blijkt Anne zwanger te zijn en trouwt met Henk, en tegelijkertijd verspreid zich het bericht dat het lijk van meneer Brooshoofd is gevonden. Anne wordt van deze moord verdacht. Maanden later. Elke week komt Henk naar Anne toe. Op 31 januari 1953 hoort hij op de radio dat er een zware storm komt. Een half uur nadat het bericht bekend werd, breken de dijken door. Meneer Brooshoofd heeft toch zijn gelijk gekregen. Vlakna de ramp wordt de moord op Brooshoofd ook opgelost, Elbert Kroeskamp heeft bekend. Deel 2: Eb Het is ongeveer twintig jaar later. Anne en Henk hebben twee zoons: Piet en Valeer. Het is een tijd van discussie over de afsluiting van de Oosterschelde. Valeer zit bij actiegroep NogTijd, die tegen afsluiting zijn van de Oosterschelde. Door deze dam zou een groot deel van de natuur verloren gaan. Deze actiegroep heeft een plan gemaakt om meneer Lievenbach, ingenieur van Rijkswaterstaat, uit de weg te ruimen. Lievenbach wordt uitgenodigd, door de actiegroep NogTIJd, voor een interview. Hierop reageert meneer Lievenbach enthousiast. Na het interview gaat de actiegroep aan het werk om de tape te vervalsen. NogTIJd dreigt de tape uit te zenden op de radio, tenzij Lievenbach opstapt, en dan zwicht Lievenbach. In 1974 komt er een plan klaar waar de beide partijen het mee eens kunnen zijn. Nu komt er en stormstuwcaissondam. Bij deze dam blijft de natuur gespaard, NogTIJd heeft zijn doel bereikt. F. Hoofdpersonen Er zijn veel belangrijke personen in dit boek, toch is er maar één persoon heel het boek aanwezig en dat is Anne. Anne is een felle dame, ze heeft vaak ruzie met haar vader. Anne is in het eerste deel rond de 18 á 20 jaar. In het tweede deel is Anne getrouwd met Henk en in dat deel is zij ongeveer 40 jaar oud. Anne woont in Battenoord, en verhuist na haar trouwen naar Zierikzee. Anne is er één van het felle soort, ze heeft ook een sterke wil en daarom heeft ze vaak ruzie met haar vader. Toch kan Anne ook heel rustig en geduldig zijn. Haar karakter wordt duidelijk beschreven en heeft vooral aan het begin van het boek veel invloed op het verhaal. Anne heeft zelf geen problemen, maar ze vecht samen met haar man en haar zonen voor een damvrije Oosterschelde. Ze vechten voor de natuur en voor de recreatie. Anne houdt heel erg van varen en ze vindt dat varen alleen spannend is als er eb en vloed is.
G. Plaats Het verhaal speelt zich af in Zeeland en Zuid-Holland, vooral op Schouwen-Duiveland en Goeree-Overflakkee. Zonder de omgeving zou dit boek niet hebben bestaan, want de watersnood heeft alleen maar afgespeeld in Zeeland en Zuid-Holland. Ook het tweede deel kan niet zonder die omgeving. Je ziet de ruzie om de Oosterscheldedam. Of er wél een dam moet komen, voor de veiligheid van de inwoners, of dat er géén dam moet komen, omdat dan de natuur zou verdwijnen. H. Tijd Het eerste deel speelt zich af in 1953, in het jaar waarin de watersnood zich in Nederland voltrok. Het eerste deel is wel chronologisch opgebouwd maar er wordt wel een paar keer teruggekeken. Het tweede deel, speelt zich ongeveer 15 – 20 jaar later af. In dit deel wordt er gediscussieerd over de Oosterscheldedam. Dit deel is iets minder chronologisch opgebouwd, doordat er best wel vaak wordt teruggekeken naar het eerste deel. I. Perspectief Het boek is geschreven in een personaal perspectief. Je komt wel dingen te weten over het karakter van de personen, maar je leeft niet helemaal vanuit die persoon. Je kunt vanuit beide partijen kijken, omdat ze allebei met argumenten aankomen. Het verhaal wordt dus verteld vanuit de persoon die aan het woord is. J. Spanning Voor de mensen uit die tijd moet het volgens mij een verschrikkelijk spannende tijd zijn geweest. Maar als je het boek zo leest, kan ik toch niet echt zeggen dat er veel spanning in het verhaal zit. In het eerste deel zit er nog een zekere spanning in, dat komt omdat daar meer actie in zit. Je ziet als het ware de golven tegen de dijken opspringen en huizen wegsleuren. In het tweede deel zit er bijna geen spanning in. Hier wordt meer geruzied over de zeearmen en de beslissingen die daarover zijn genomen. K. Opbouw Het boek is best goed verdeeld. De hoofdstukken komen vaak op het juiste moment. Soms kan een bepaald hoofdstuk wel iets korter, dan wordt het iets te langdradig, maar meestal komt een nieuw hoofdstuk precies op tijd. Het verhaal is wel in chronologische volgorde opgebouwd, er zijn alleen best wel veel flashbacks in het boek. Dat maakt het boek soms wat onduidelijker, gelukkig wordt er niet in de toekomst gekeken want dan zou het boek, denk ik, nog onduidelijker worden. In het eerste deel wordt er langzaam opgebouwd, eerst wordt er verteld over het leven in huize Strijen en dan langzaam toeleven naar de komende watersnood. Dat maakt het boek mooi. Als de climax is geweest, dan volgt deel twee. In dat deel komt niet echt een climax voor. Hierin wordt meer besproken, hoe je de volgende keer een watersnood kan voorkomen. Aan het einde van het boek is het feest, omdat de Oosterscheldedam zo wordt gebouwd dat er ook rekening wordt gehouden met de natuur. Het boek is dan echt afgelopen.
L. Mening Ik vind het een matig boek want er worden soms een beetje ontoepasselijke dingen gezegd, zoals naaktzwemmen. Ik vind dat je dat niet in een jeugdboek moet plaatsen. Toch zit het boek goed in elkaar, alles heeft met elkaar te maken. Het boek is een beetje somber beschreven. Je ziet het bij de watersnood gewoon voor je ogen gebeuren. Die angstige blikken in de ogen. Je krijgt echt medelijden als je ziet hoe radeloos meneer Strijen wordt, als hij hoort dat zijn zoon Piet is verdronken. Het boek is best interessant, zeker omdat het je allemaal bekend voorkomt. Ik ben zelf niet bij de watersnood geweest maar toch weet ik er veel van en komt het bekend voor. De lengte van het boek vind ik iets te uitgebreid, er worden te veel details verteld. Zeker in het tweede deel “eb”, daar wordt de discussie over de deltawerken te uitvoerig beschreven. Toch maak dat het boek wel duidelijker, je komt zo nog meer te weten. Levensecht is het boek beschreven. Zoals ik net al zei; je kijkt mee met hun verdriet, ze ziet de bange blikken. Wat het boek uniek maakt is dat je het met beide partijen eens kan zijn. In de ruzie met vader en Anne, in de discusie over de Deltawerken; wél of géén dam. Bij allebei de partijen worden goede argumenten aangedragen, dat maakt het boek uniek en tegelijkertijd levensecht. Een echt minpunt aan het boek is, dat er soms lelijke of grove dingen in staan. Christelijk is het boek niet maar antichristelijk ook niet. Strijen en zijn gezin gaan naar de kerk, maar er komen ook weer dingen in voor waarvan je zegt “moet dat nu echt”?