1. Zakelijke gegevens 1.1 Kees van Beijnum, De oesters van Nam Kee, 2004, 1e druk, Groningen, Wolters-Noordhoff, 2000, 320 blz. 1.2 De thema’s van het boek zijn criminaliteit en liefde. 2. Korte introductie 2.1 Berry een achttienjarige jongen uit Amsterdam maakt zijn gymnasiumopleiding niet af. Hij ontmoet Thera een stripdanseres en wordt verliefd op haar. Het leven van Berry komt helemaal op zijn kop te staan. Door een ruzie met Thera gaat hij drank en drugs gebruiken. Hij wordt een crimineel. (Uit : Hoofdstuk 13 Recensie 2) 2.2 Ik heb dit boek gekozen omdat k het al een keer in de derde klas had gelezen en het boek is me nog steeds bijgebleven. 2.3 Ik wist nog niks van de schrijver toen k dit boek las. Ik wist al wel een aantal dingen over criminaliteit en dergelijke. 3. De hoofdpersonen 3.1 De belangrijkste personen in dit boek zijn: Berry (of Diablo) en Thera. Berry fotografeert graag de lucht en kijkt heel vaak naar de details van allerlei dingen. De relatie tussen Berry en Thera is op het begin heel goed, maar op gegeven moment houdt Berry veel meer van Thera dan andersom en ze krijgen ruzie. Toen was de relatie slecht. Andere personen in het verhaal zijn: - Otman, vriend van Berry. Zijn leven draait om drugs en alcohol. - Rachid (of de Laatste Mode), ook zijn leven draait om drugs en alcohol maar ook om vechten en de laatste mode. - Jamal, ook een vriend van Berry. Hij had een ajax-opleiding gevolgd maar door reuma moest hij stoppen maar in het boek is hij hetzelfde type als Otman. - Frees Feek, hij doet alsof hij veel goede dingen doet voor de jeugd maar probeert het alleen maar voor zichzelf zo goed mogelijk te maken. - Ellen Kooijman, moeder van Berry, een goedgelovende vrouw. - Rein Kooijman, de broer van Berry, een onzekere jongen. De relatie tussen hem en Berry is een normale broerrelatie, ze hebben een haat/liefde relatie. Zijn vader houdt hem erg bezig. - Meesters, de psychiater van Berry. 3.2 Berry is iemand die niet echt goed durft gewoon zichzelf te zijn. Hij doet alsof hij asociaal, een leugenaar en bedrieger is. Maar in het echt is hij een normale, slimme en romantische jongen. Thera is heel zelfverzekerd en heeft last van epilepsie. De vrienden van Berry zijn normale Amsterdamse jongens. Ellen is een hele aardige sociale vrouw maar ook heel goedgelovend. Rein is onzeker en heel erg braaf. Frees Feek is een asociaal en egoïstische man die alleen maar aan zichzelf denkt en Meesters is iemand die het beste voor heeft met Berry. Ik herken wel bepaalde karaktertrekken vooral van Berry, maar ook van Rein, ben zelf ook romantisch en soms wel onzeker. (Uit : Hoofdstuk 12 Lange samenvatting van de inhoud) 3.3 Ik vind dat de problemen van Berry eigenlijk niet nodig zijn. Zoals al die criminaliteit en die leugens. Alleen dat hij voor de liefde voor Thera crimineel wordt kan ik aan een kant wel begrijpen. Maar ik zou geen crimineel worden als mij hetzelfde zou overkomen als met Berry. Ik zou hulp gaan zoeken bij vrienden of naar mijn eigen ouders toegaan. Ik vind de moeder van Berry het meest sympathiek, ze heeft veel over voor haar zoons en is heel aardig. Het meest onsympathiek vind ik Frees Feek, want hij denkt alleen maar aan zichzelf en maakt eigenlijk misbruik van andere dingen of zelfs mensen om een betere publiciteit te krijgen.
4. De tijd 4.1 Het speelt zich af rond deze tijd; ongeveer tussen 1995 en nu. Dat kun je herleiden van de drugs en de nieuwe gebouwen etc. 4.2 Het is van groot belang, want als het in een andere tijd was dan was het verhaal heel anders geworden. Ze dachten vroeger heel anders over drugs en over de relaties. 4.3 N.v.t. 4.4 Ja, de schrijver gebruikt heel veel flashbacks en flash forwards. Hij gebruikt wel meer flashbacks dan flash forwards. Het verhaal is dus helemaal niet chronologisch verteld. (Uit: Hoofdstuk 13 recensie 2) 5. De plaats van handeling 5.1 Het verhaal speelt zich grotendeels af in Amsterdam, maar ook in Bretteville-sur-Laize. Dat is waar Berry zijn vakantiehuisje heeft. 5.2 Het is wel een beetje van belang, want dit verhaal over drugs en criminaliteit kan natuurlijk niet in een dorp afspelen. Het kan echter wel in een andere stad afspelen. Als dit verhaal in een dorp had afgespeeld zou het niet zo extreem zijn verteld dat als het nu verteld wordt. 5.3 De omstandigheden in het boek zijn dingen die normaal ook kunnen voorkomen. Zoals het heel erg verliefd worden op iemand, maar dat diegene niet zo verliefd is op jou. De problemen met drugs en alcohol komen ook in het verhaal voor. Het speelt zich in een stad af. 6. Het vertellersstandpunt Het verhaal wordt verteld hoe Berry het door zijn ogen ziet. Hij is dan ook de ikpersoon in het verhaal en de verteller is dus wel aan een persoon gebonden. Deze manier van vertellen heet het ik-perspectief. 7. Wat het verhaal de lezer wil zeggen De schrijver wil eigenlijk duidelijk maken dat er nogal wat problemen zijn in de wereld. En hoe het eraan toe kan gaan in een stad als Amsterdam. 8. Zou je nog eens een verhaal of boek willen lezen. 8.1 Ik zou wel nog een boek van Kees van Beijnum willen lezen want ik vind zijn manier van vertellen heel goed. 8.2 Ik wil ook wel nog een boek van deze tijd lezen want het gaat ook heel erg over hoe nu het leven is. 8.3 Nee, liever niet nog een boek over deze plaats, want ik wil graag ook over andere gebieden wat te weten komen. 8.4 Ja, ik vind dit een erg interessant onderwerp dus ik zou hier nog wel een boek over willen lezen. 9. De titel e.d. 9.1 De titel is Oesters van Nam Kee. Dat is de naam van het restaurant waar Thera en Berry regelmatig oesters gaan eten. Ook als het uit is eet Berry af en toe nog oesters in dat restaurant. Maar de oesters zeggen ook wat over het karakter van Berry. Van de buitenkant ziet hij er ‘hard’ uit, maar hij is eigenlijk heel gevoelig. 9.2 N.v.t. 9.3 N.v.t

9.4 N.v.t. 10. De auteur 10.1 Kees van Beijnum is geboren en opgegroeid in Amsterdam. Als de zoon van een man die in de horeca werkt, bracht hij het grootste deel van zijn jeugd door in cafés van zijn familie, in de omgeving van de Zeedijk. Na het gymnasium volgde een niet kinderachtig aantal baantjes, tot hij in 1991 besloot zich fulltime aan het schrijven te wijden. Dit heeft inmiddels diverse romans en filmscripts opgeleverd. 10.2 Hij is opgegroeid in Amsterdam, dus hij heeft vast wel invloeden gehad voor zijn verhaal terwijl hij daar opgroeide. Het zou best kunnen dat hij dingen die hij heeft meegemaakt in het boek heeft verwerkt of dingen die hij heeft gezien en/of gehoord. 10.3 In 1991 verscheen het eerste boek van Kees van Beijnum, Over het IJ, de reconstructie van een moord, dat in brede kring voor bewondering zorgde. (Uit: Hoofdstuk 13 Recensie 2) 10.4 'Eindelijk een eigen equivalent van Truman Capotes In Cold Blood,' schreef Rene Zwaap in De Groene Amsterdammer. Na Over het IJ verscheen begin 1994 Hier zijn leeuwen, waarmee de auteur als romancier debuteerde. Dit boek werd genomineerd voor de Debutantenprijs en geselecteerd voor de longlist van de Libris Literatuur Prijs. Begin 1995 verscheen Dichter op de Zeedijk, een semi-autobiografische roman die door de lezers en critici in de armen werd gesloten. Dichter op de Zeedijk werd genomineerd voor de AKO-literatuurprijs. 'Een groot en groots boek,'aldus het jury rapport. In De ordening (1998) bespeelt Van Beijnum weer een ander register dan in zijn voorgaande boeken. Het is een prikkelend en onderhoudend boek met een subtiele intrige, een roman waarin de auteur de vraagstukken van zijn tijd helemaal niet uit de weg gaat. 11. Plaatsing van je boek in de literatuurgeschiedenis In het boek komen 2 verschillende stromingen voor: romantiek en existentialisme. Het gaat over de liefde tussen Thera en Berry, maar het gaat ook over dat keuzes veel invloed hebben op je eigen leven en op de levens van andere mensen. 12. Lange samenvatting van de inhoud Berry komt uit een goed, maar kleinburgerlijk milieu. Zijn vader is zes jaar geleden gestorven aan een hartinfarct. Berry had een goede band met hem. Met zijn moeder (een idealistische reclasseringsambtenaar) en zijn oudere broer Rein (student biologie) woont Berry in een villa in Amsterdam-Slotermeer, aan 'de goede kant' van de Sloterplas. Aan de overkant ervan ligt 'Schotelcity', zo door hem genoemd vanwege de woeker aan schotelantennes. Daar wonen zijn slechte vrienden, met wie hij graag optrekt: de Marokkanen Rachid (De Laatste Mode), Otman en Jamal en Gerrie Grolsch, de vetste junk van Amsterdam. Berry spijbelt bijna het hele laatste jaar van het gymnasium (Barlaeus). Zijn moeder heeft hij zo overtuigend wijsgemaakt dat hij is geslaagd, dat zij op de dag van de uitslag zelfs zijn versleten rugtas aan een vlaggenstok heeft gehangen. 's Morgens vroeg verlaat Berry het huis, zogenaamd op weg naar de universiteit. Na een uurtje komt hij echter weer terug. Urenlang ligt hij in bed, zapt voor de televisie, hangt met zijn louche vrienden rond in winkelcentra of in de snackbar van Fast Eddie (waar de hamburgers smaken naar een verschroeide cd) en gaat naar undergroundparty's, waar volop geslikt, gesnoven en gedronken wordt en meiden worden versierd. Berry moet zowel thuis als bij zijn vrienden voortdurend liegen. Hij raakt verstrikt in een web van leugens en heeft soms de grootste moeite om zich uit penibele situaties te redden. De aantrekkingskracht van bijvoorbeeld De Laatste Mode, die zonder enige aanleiding iemand 'op zijn gezicht timmert', is voor Berry echter onweerstaanbaar: '(...) niet alleen vanwege zijn piekfijne gejatte Armanipakken, maar omdat hij verder ook alles mee heeft: schouders, armen, zelfbewust haar. En dan nog een zodanig klere karakter.' Op 14 juni 1999 heeft hij een toevallige ontmoeting met een negentienjarig meisje dat Thera Bouman heet. Ze koopt twee knipperende horentjes van hem, die hij de avond ervoor op straat heeft gevonden en nu probeert te verkopen. Hij is direct onder de indruk van haar en staat als aan de grond genageld. De volgende dag ontmoet hij haar toevallig weer en knoopt een gesprek aan. Ze blijkt als scholiere Haarlem te zijn ontvlucht en in Amsterdam ondergedoken te zijn. Daar werkt ze als softpornofotomodel en naaktdanseres. Er ontwikkelt zich een turbulente liefde. Thera geeft haar duistere baantjes eraan en Berry is vrijwel de gehele dag bij haar. Ze bewoont een etage in Oud-Zuid, in het huis van een oude dame, die in een verpleeghuis is opgenomen. Tijdens de zonnige zomer van 1999 beleven ze de mooiste tijd van hun leven. Ze liggen de hele dag op het dak, 'neuken zich te pletter', kijken naar spannende films en filosoferen over van alles en nog wat. Veel scrupules om aan de kost te komen kennen ze niet. Ze dromen ervan in één keer een flinke slag te slaan om daarna een verre reis te maken en hun geluk te zoeken. Na allerlei plannen gewikt en gewogen te hebben, komt Thera met een, in hun ogen even simpel als briljant idee. Ze bieden in een advertentie de etage van de oude dame te huur aan, slagen erin deze aan tientallen personen tegelijk te verhuren en halen zo ruim twintigduizend gulden binnen. Ze besluiten naar Parijs te gaan. In de tussentijd nemen ze hun intrek in de bruidssuite van het Hiltonhotel, waar ze John Lennon en Yoko Ono imiteren, die deze kamer ooit ook betrokken, en zijn volmaakt gelukkig. Thera lijdt aan epilepsie en krijgt op een dag een aanval. Als ze weer bij bewustzijn komt, citeert Berry Homerus. Om haar te behagen vervormt hij het vers 'Liever een dagloner op aarde dan een vorst in de onderwereld' tot 'Liever een vorst in de onderwereld dan een dagloner op aarde'. Ze spelen dat ze Orestes en Electra zijn.Thera heeft in korte tijd nog enkele epileptische aanvallen. Thera bagatelliseert haar ziekte en zegt dat ze absoluut niet naar het ziekenhuis wil, daarvan heeft ze na allerlei onderzoeken haar buik vol. Als ze na weer een aanval lange tijd buiten bewustzijn blijft, wordt Berry bang en besluit hij niet langer risico te nemen: hij waarschuwt de receptie en Thera wordt naar het ziekenhuis gebracht. Haar verblijf daar duurt lang. Ze wordt (voor de tweede keer in haar leven) binnenstebuiten gekeerd. Het wordt een keerpunt in haar leven en in haar verhouding tot Berry. Tijdens zijn veelvuldige bezoeken in het ziekenhuis merkt hij dat ze apathisch reageert. Als ze later thuis is, blijft ze gelaten. Onder het mom dat haar dochter met rust gelaten wil worden, probeert Thera's moeder Berry zoveel mogelijk buiten de deur te houden. Slechts een enkele keer weet hij haar te spreken te krijgen. Tot zijn ontsteltenis weert ze hem af en probeert ze hem duidelijk te maken dat hij zich niet zo moet 'vastklampen'. Dat kan hij echter niet: wanhopig blijft hij haar achtervolgen. Als hij van haar zuster hoort dat ze niet meer thuis is, loopt hij haar dagenlang als verdwaasd door Amsterdam te zoeken. Ten slotte komt hij erachter dat ze weer is ingetrokken bij Ben, de fotograaf die haar als pornosterretje liet werken. Urenlang wacht hij voor diens huis aan de Keizersgracht in de hoop een glimp van haar op te vangen. Berry wordt steeds meer verkrampt en depressiever en drinkt en slikt als nooit tevoren om aan de ellende te ontsnappen. Op een dag heeft hij een geladen pistool van Otman geleend en belt bij aan bij het huis van Ben. Er ontstaat een flinke ruzie. Thera weet een drama te voorkomen door Berry weg te trekken en een eindje met hem mee te lopen. Berry heeft het gevoel zijn grote liefde nu definitief kwijt te zijn. Hij is verbitterd en wordt mede door de drank en de drugs steeds psychotischer. Op een dag is Berry aanwezig bij de opening van een nieuw buurthuis door de burgemeester. Hij wordt woedend als De Laatste Mode hem een knal in zijn gezicht verkoopt, omdat hij een biertje drinkt. Zijn criminele vrienden blijken zich bij deze gelegenheid te hebben laten strikken om als ordebewakers op te treden en lopen parmantig in jasjes met 'Security' erop. Berry voelt zich innerlijk volkomen leeg. Uit ellende en balorigheid gooit hij een steen naar de burgemeester, als die na een toespraak in zijn auto wil stappen. Het blijkt een voltreffer, de burgervader raakt in coma. Berry weet te ontkomen. Vlak bij zijn huis wordt Berry aangehouden door een politieagent, die via de portofoon van de aanslag heeft gehoord, een signalement van de vermoedelijke dader heeft gekregen en onraad vermoedt. Berry schiet hem met twee kogels neer, rent zijn ouderlijk huis binnen en pakt het hoognodige. Met de trein reist hij naar Bretteville-sur-Laize. Daar hadden zijn ouders eens een huisje, waaraan Berry goede herinneringen bewaart, vooral aan de momenten daar met zijn vader. Na diens overlijden had zijn moeder het huisje verkocht. Berry treft er niemand thuis. Hij breekt in, wordt na enkele dagen gesnapt door een politieagent en naar het bureau gebracht. De gealarmeerde bewoners van het huisje willen echter van geen aanklacht horen, zodat de politie Berry laat gaan. Als hij langs de weg op een lift staat te wachten, stopt er na verloop van tijd een politieauto. De politie heeft alsnog door wie Berry is en wat hij in Amsterdam misdreven heeft. Hij wordt gearresteerd en naar de Bijlmerbajes overgebracht. De aanslag wordt door de pers breed uitgemeten. Televisieploegen verschijnen in de straat waar Berry's moeder woont en interviews met omwonenden verschijnen in kranten, tijdschriften en op de buis. Sensatieberichten spreken over hem als 'het monster' en 'Dirty Berry'. Berry moet in de gevangenis (waar hij onder de gevangenen veel gezag geniet) vele gesprekken voeren met deskundigen, onder welke dokter Meesters, die een rapport moet uitbrengen met de motieven voor zijn daad. Zelfs nu vertelt Berry maar halve waarheden. De burgemeester ontwaakt na drie weken uit zijn coma. Berry wordt tot vier jaar gevangenisstraf veroordeeld. (Bron: Uittrekselbank)