Skipping Christmas door John Grisham

Hoofdstuk 1 Het is net een dag na Thanksgiving. Op het vliegveld is het heel druk. Luther en Nora Kranks brengen hun dochter weg, want zij gaat naar Peru om daar te werken bij de Peace Corps. Nora is erg verdrietig omdat Blair – haar enig kind – naar de jungle gaat met al de gevaren. Als Blair dan eindelijk op het vliegtuig zit vertrekken Luther en Nora. Als ze nog maar een paar kilometer van huis verwijderd zijn schiet Nora opeens te binnen dat ze nog witte chocolade, en pistachios nodig heeft voor de volgende dag. Eerst is Luther kwaad omdat hij eigenlijk naar huis wil maar hij gaat dan toch. Het eerste wat er gebeurt wanneer hij uitstapt, is dat hij in een diepe plas met koud water stapt. Ook regent het heel erg. In de winkel vindt hij de noten. Dan gaat hij op zoek naar de chocolade. Als hij ze eindelijk heeft gevonden wordt de laatste chocolade voor zijn neus door een andere vrouw gepakt. Kwaad loopt hij naar buiten nadat hij heeft betaald. In de auto is Nora kwaad omdat hij niet aan de mensen gevraagd had of er nog ergens anders chocolade was. Zij gaat dan naar binnen en komt met chocolade naar buiten. Hoofdstuk 2 Nog maar een paar dagen en het is kerst. De volgende morgen is Luther al vroeg wakker. Omdat hij niets anders te doen heeft gaat hij kijken hoeveel hij vorig jaar had uitgegeven aan kerst spullen. Tot zijn grote schrik ziet hij dat hij $6.100 had uitgegeven aan kleren die nooit werden gedragen, aan eten dat ze naderhand hadden moeten weg gooien, aan kerst kaarten, aan kleine cadeaus en nog veel meer nutteloze spullen. Hij zet snel de computer uit en neemt een paar glazen cognac voor de schrik. Dan gaat hij weer naar boven, douchet zich, eet zijn ontbijt op en drinkt zijn koffie, leest snel de krant en racet naar zijn werk. Op het werk aangekomen moet hij eerst langs een reisbureau. Als hij er langs wandelt, ziet hij Biff, een van de medewerkers. Als zij hem ziet roept ze meteen:”Jij bent toe aan een cruise”. Hij vertelt haar dan wat hij vorig jaar had uitgegeven aan cadeaus. Als antwoord legt ze hem een paar folders voor zijn neus. Meteen is Luther een en al aandacht. Aan het eind valt zijn keuze op een cruise van 10 dagen door Caribische zee met alle luxe dingen erbij op het schip. Hij bedankt haar en verteld haar dat hij nog eerst met zijn vrouw moet overleggen. Als hij thuis komt verteld hij Nora van zijn idee. Eerst heeft zij nog hel veel commentaar, want zij zal dan zonder boom moeten zitten en al die cadeautjes zal ze missen, maar als ze ’s avonds in bed liggen geeft ze toch toe dat zij het eigenlijk wel heel leuk vind.
Hoofdstuk 3 De volgende dag is Nora de eerste die moet vertellen dat zij niet aan kerst doen dit jaar. Een man van een kerstkaarten winkel belt haar op en vraagt of zij net als vorig jaar weer die mooie kaarten wil kopen. Maar Nora verteld hem dat zij dit jaar geen kerst vieren omdat ze weg gaan. De man heeft altijd hele hoge prijzen en daarom vind Nora hem ook helemaal niet aardig. Later verteld Nora aan Luther wat ze heeft meegemaakt. Luther is heel trots op haar. In de tussen tijd had Luther op zijn werk een brief gemaakt waarin stond dat hij dit jaar geen kerst zou vieren omdat hij op een cruise ging. Als hij klaar is legt hij die op alle bureaus van zijn collega’s. De volgende dag wordt er ‘s morgens al vroeg aan de deur gebeld. Het zijn een paar mensen van de scouting die kerstbomen verkopen. Als Luther de deur open heeft gedaan vraagt de man of hij weer net als vorig jaar een boom wil kopen hij is wel een beetje duurder geworden want er waren dit jaar niet zoveel bomen meer. Maar Luther verteld hem dat hij dit jaar geen kerst viert en dus ook geen boom nodig heeft. Hij verontschuldigt zich dat de prijs zo hoog is. Maar Luther verteld hem dat ze niets met een boom kunnen beginnen. Beteuterd en een beetje verbaast gaat hij weg. Hoofdstuk 4 Nora zat met twee vriendinnen, Candi en Merry, in hun favoriete kantine. Ze hadden net drie kopjes koffie besteld en drie sandwiches. Opeens ging Nora’s mobieltje af. Toen ze op nam was het alweer de man van de kerst kaarten winkel. Hij vertelde haar dat zij de uitnodigingen van het feest dat zij elk jaar met kerst bij haar thuis gaf nog niet had besteld. Zij vertelde hem dat zij dit jaar geen feest zouden geven. De man wou nog iets zeggen maar Nora hing snel op. Plotseling vroeg Candi waarom ze geen feest dit jaar zouden geven. Ze keek Nora verbaast en onderzoekend aan. Nora sprak zich zelf moed in, en vertelde toen dat zij dit jaar geen kerst zouden vieren maar het geld zouden gebruiken voor een cruise. Blair was toch niet thuis dus konden zij ook maar een paar weekjes weg gaan. Toen ze dat had verteld leek het net alsof de hele kantine stil was en mee luisterde. Merry vroeg haar nog een keer ongelovig of ze geen feest zou geven. En nog een keer vertelde Nora dat zij geen kerst zouden vieren, geen cadeaus zouden geven, geen kalkoen, geen feest, niets dit jaar. Merry begon al rond te kijken in de kantine en Nora wist meteen al dat zij aan het rond kijken was om te zien aan wie zij dit nieuws als eerste zou doorvertellen. Maar ze gaf er niets om. Toen ze weg reed belde ze Luther op en verteld hem dat wat zij had meegemaakt. Hij was trots op haar want nu was zij tenminste op gewassen tegen andere dingen ook. Vic Frohmeyer was zo ongeveer het hoofd van de straat waar Luther woonde en als er iets gebeurde was hij altijd de eerste die iets daarover hoorde. Zo ook nu weer. Hij had het nieuws, over Luther die geen boom wilde kopen omdat hij dit jaar geen kerst vierde, van de scouting groep gehoord, dat Nora geen kaarten kocht dit jaar had hij van een meisjes dat bij de kerst kaarten winkel werkte gehoord en van een collega die bij Luther werkte dat hij dit jaar geen kerst vierde. Vier betrouwbare bronnen. Vele jaren geleden hadden ze in de hele buurt op elk dak een Frosty, een sneeuwman, neergezet. Daarna hadden andere buurten ook hun huizen versierd en op het laatst hadden zij een comité gevormd die bij elke buurt langs ging en de beste en mooist versierde buurt kreeg een prijs. Elk jaar bepaalde Vic Frohmeyer op welke datum Frosty weer op het dak werd gezet. Hij vond dit dus een goed moment nadat hij de verhalen over de Kranks had gehoord. Vlug begon hij met het typen van een briefje waarin stond dat vandaag de datum was dat Frosty op het dak moest worden gezet. Toen hij klaar was maakte hij genoeg kopietjes voor de hele buurt en liet het toen door zijn zes kinderen rond brengen. Toen het briefje bij Luther werd afgeleverd vroeg Nora aan hem wie er was en wat die had gebracht. Hij vertelde haar dat het een brief was van Vic Frohmeyer die vertelde dat zij de Frosty moesten opzetten. Nora vertelde hem dat hij dit wel moest op zetten maar Luther was er helemaal tegen. Als zij eenmaal waren begonnen met het op zetten zou het een na het ander volgen. Hoofdstuk 5: De volgende dag was iedereen al vroeg bezig met het op zetten van Frosty. Het op zetten was heel makkelijk. Het was net als een echte sneeuwman, de een na de andere bal erop. Het moeilijkste stuk was om Frosty op het dak te krijgen. Eerst moest je hem met een ladder en touw op het dak zien te krijgen, daarna moest je hem met een paar stevige touwen goed vast zetten. Als laatst moest je een lamp van 200 watt in het binnenste van Frosty schroeven en de stroom kabel naar beneden gooien. Vic Frohmeyer was die dag eerder naar huis gekomen zodat hij zijn kinderen kon verrassen met een Frosty op het dak als ze van school kwamen. Toen hij klaar was ging hij zijn buren helpen. Intussen was ook al zijn zoon naar huis gekomen, Spike Frohmeyer. Hij liep langs de huizen en hielp ook dapper mee met het opzetten van andermans Frosty als zij hulp nodig hadden. Tegen 12 uur kwam Spike ook bij het huis van de Kranks aan. Hij belde een paar keer aan, maar niemand deed open. Hij zag dat de auto van Luther er niet was maar de auto van Nora stond er wel dus moest zij wel thuis zijn. Toen er nog steeds niemand open deed ging hij verder naar het volgende huis. Intussen zat Nora achter de gordijnen en keek naar de groep kinderen met als aanvoerder Spike. Zij zat te telefoneren met Luther en vertelde hem wat er aan de hand was. Luther sprak haar moed in en legde toen de telefoon op. Tegen avond reed hij naar huis. In zijn buurt zag hij allemaal Frosty’s op de daken van de huizen. Hij hoopte maar dat zijn rivaal ook niet zijn Frosty op het dak had staan. En hij had geluk. Toen hij zijn straat inreed zag hij geen Frosty op het dak van hun huis staan, maar toen hij zijn garage in reed zag hij in de garage de hele groep van Spike in de garage van Walt staan. Na een paar minuten ging er opeens een lader het dak op en nog eens een paar minuten later stond Frosty op het dak van Walt Scheels huis. Later die avond komt Luther nog Spike tegen. Die maakt eerst een praatje met Luther maar dan vraagt hij opeens of het echt waar is dat hij kerst niet viert en dat hij ook Frosty niet op wil zetten. Luther geeft het toe en dan verdwijnt Spike. Hoofdstuk 6 De volgende dag zit Nora met acht ander vriendinnen in de kantine. Drie ervan had Nora nog nooit uitgenodigd en toen het gesprek begon over dat Nora dit jaar geen kerst zou vieren begonnen ze zich ermee te bemoeien. Ze vroegen allemaal lastige vragen aan haar. Bij zichzelf dacht Nora: “Waarom moet ik al die akelige dingen mee maken, terwijl Luther rustig op zijn werk zit en door zijn collega’s wordt aanbeden omdat hij gewoon kerst overslaat dit jaar en daarbij geld spaart. Na een paar minuten begon opeens iemand aan de andere kant van de kantine te praten tegen de mensen aan Nora’s tafel en daarvan maakte zij gebruik om snel weg te gaan. Toen ze thuis kwam lagen er een paar enveloppen in de brievenbus en een kaart uit Peru van Blair. In de brief stond dat ze het heel leuk vond en dat ze goed met de mensen op kon schieten. Ze sliep samen met een vriend van haar Stacy, in een hut van gras. Ook vertelde ze dat de mensen daar heel arm waren maar toch heel gezond en gelukkig. Ook hadden ze heel weinig materiaal om iets mee te doen. Toen Nora klaar was met het lezen van de brief voelde ze zich trots omdat ze zo’n slim meisje had. Maandag avond. Luther zat met Nora in een warenhuis. Het was niet de favoriete plek van Luther om naar toe te gaan, maar hij wilde Nora een plezier doen. Nadat ze wat hadden gegeten ging hij samen met haar naar een bioscoop. Maar al na een paar minuten was hij inslaap gevallen. Hij werd wakker met een elleboog van Nora tussen zijn ribben die hem vertelde dat hij snurkte. Hij verontschuldigde zich en ging toen naar buiten. Buiten zag hij een winkel met allemaal sport artikelen daar haalde hij een catalogus. Toen hij verder liep kwam hij langs een zonnebank studio. Hij liep er even naar binnen. Binnen zat Daisy, een vrouw die hij al een paar keer had ontmoet. Ze had een erg donkere huid, tanden die ze had laten witten. En blond geverfd haar. Ze vertelde hem dat hij een sessie van twaalf keer onder de zonnebank voor maar $60 kon krijgen omdat het de kerst aanbieding was. Hij kocht toen twee van twaalf, een voor hem en een voor Nora. Hij verliet de winkel nadat hij haar een zalig kerstmis had gewenst en ging toen terug naar Nora. Hoofdstuk 7 The politie agent die de volgende dag aan de deur kwam heette Salino. Zijn metgezel was een jonge agent met veel spieren. Hij heette Treen. Toen ze aan de deur aanbelde deed Luther open en begroete hun. Ze vertelden hem dat zij net als vorig jaar weer kalenders verkochten. De opbrengst was bedoeld voor arme kinderen en kinderen die geen ouders meer hebben. Luther vertelde hun dat hij het heel jammer voor hun vond maar hij wilde geen kalenders dit jaar omdat hij niet aan kerst deed dit jaar. Allebei keken ze erg beteuterd en ook wel een beetje kwaad. Luther vroeg hun nog of ze het voetbal team van de weeskinderen nog sponsorde. Ze knikten en Luther beloofde hun dat als ze in het voorjaar terug zouden komen hij hun $100 zou geven voor uniforms. Zij bedankten hem maar het klonk niet erg geloofwaardig. ’s Avonds toerde een auto met mensen die in buurten zoeken naar mensen die niet aan kerst doen door de buurt van Luther. Ze gaan dan voor het huis staan en zingen kerst liedjes. Ze stopten bij het huis van Walt Scheel en vroegen hem wat voor mensen er in het huis van Luther en Nora woonden. Of ze misschien boeddhistisch waren en daarom niks aan kerst deden. Maar Walt vertelde hun wat er aan de hand was. Hij moedigde ze ook nog aan om voor het huis van Luther te gaan zingen. Dat deden ze ook. Na een tijdje kwamen er ook buren meezingen, totdat de hele plaats voor het huis van de Kranks vol was met mensen die kerst liedjes meezongen. Nora was al naar boven gegaan om te gaan douchen en nu ging Luther naar de kelder en schonk zich zelf een paar glaasjes cognac in.
Hoofdstuk 8 De volgende morgen deed Luther zijn dagelijkse route. Eerst naar de douche, dan koffiemachine, iets te eten en daarna de krant halen die op de oprijlaan lag. Nadat hij de krant had opgeraapt wou hij terug gaan naar de voordeur maar daar viel zijn oog op een bord dat in de grond was geplant. Op dat bord stond: “Laat Frosty vrij”.Daarbij stond er een sneeuw pop getekend die vast was geketend. Luther trok het bord eruit, omdat hij niet wilde dat Nora het zou zien omdat ze anders toch nog kerst wilde vieren, en gooide het in zijn garage. Hij was nog steeds kwaad toen hij de krant begon te lezen. Pas toen hij op zijn werk aankwam en hij Biff – de vrouw van het reisbureau waar hij zijn reis had geboekt – ontmoete werd zijn stemming een beetje beter. Zij gaf hem zijn cruise tickets en nog een paar folders. Voor de derde keer die week ging hij nu naar de zonnebank studio. Hij had al een aardig kleurtje gekregen en ook zijn collega’s hadden opmerkingen erover gegeven. Deze keer was Daisy er niet maar Daniella. Zij had een bleke huid en rood haar. Ze vertelde hem dat hij 22 minuten onder de bank kon. Toen hij eindelijk onder de bank lag dacht hij aan Nora die niet meer durfde te komen naar de zonnebank studio omdat toen zij een keer onder de bank had gelegen er iemand aan de deur knop had gerukt. Ze was daar zo van geschrokken dat ze was opgesprongen en daarbij haar hoofd had gestoten. Maar zij had intussen toch ook wel een beetje een bruine kleur gekregen. Nora was bovendien al 6 pond afgevallen, Luther was al 7 pond afgevallen. Alles was goed totdat Luther zijn straat inreed. Zijn buren waren nog meer lichtjes aan het ophangen en ook Walt Scheel voegde elke dag meer en meer lichtjes aan zijn huis toe. Toen hij zijn huis binnen kwam liet Nora hem twee kaartjes zien. Op allebei stond een Frosty. Luther wist meteen dat deze kaarten alleen van Vic Frohmeyer afkomstig konden zijn. Juist op dat moment belde er iemand aan. Luther deed open en voor hem stond de chef van de brandweer. Hij wenste Luther een zalig kerstfeest en nog een paar andere dingen, en vertelde toen waarom ze hier waren. Hij had fruitcake te koop. De opbrengst ging naar speelgoed dat daarna aan kinderen werd gegeven die geen speelgoed hadden. Hij vroeg aan Luther of die misschien net als vorig jaar weer 5 cakes wilde kopen. Ze hoopten op een opbrengst van $9000. Maar weer vertelde Luther de brandweerchef dat zij dit jaar geen kerst vierden dus ook geen kerst boom hadden, geen Frosty, geen cadeaus, dus ook gen cakes. Verbaast en onderzoekend keken ze hem aan. Luther vroeg hun toen of ze dit jaar weer de vis wedstrijd voor gehandicapte organiseerden. Als ze dan in de zomer terug zouden komen zou hij hun $100 geven. Toen verlieten de brandweer lieden het huis. Hoofdstuk 9 Stanley Wiley’s vader had Willey & Beck opgericht. Dat was het bedrijf waar Luther werkte. De volgende dag kwam Stanley naar Luther toe. Hij zat altijd te eten en te drinken als je hem zag. Hij vroeg hem of hij even tijd had. “Ik hoorde, begon Stanley, dat je dit jaar geen kerstmis viert en dat je morgen niet naar het kerst diner van ons bedrijf komt”. “Ik doe heel veel dingen dit jaar niet”, zei Luther. Dus het is de waarheid zei Stanley. Ja, Luther vertelde hem alles. Eigenlijk haatte Luther dat diner want altijd waren er wel mensen die commentaar hadden op je kleding en dat was vooral bij de vrouwen. Misschien kom ik volgend jaar weer naar het diner, zei Luther. Na een kort afscheid woord ging Stanley weg. Maar hij was nog niet lang weg of een andere collega, Yank Slader. Hij was hellemaal dol op Luther omdat hij gewoon kerst kan over slaan zonder dat zijn vrouw hem tegen spreekt. Bij Yank was het anders die vrouw was erg heerszuchtig en hij had bijna niets te zeggen. Hij vertelde Luther dat hij al op een totaal van $5.200 zat aan kerst spullen. Voordat hij de deur uitging zei hij nog snel tegen Luther:”Je bent mijn held”. In de tussentijd was Nora bij de zonnebank geweest en ging nu de studio uit. Ze was nog aan het zweten en was erg rood in haar gezicht. Net op dat moment kwam ze de man van haar directrice tegen. Hij begon tegen haar te praten en hij had de rare gewoonte om heel dicht bij iemands gezicht te praten. Hij vroeg haar of ze wel oké was want ze was nog steeds rood en zat te zweten. Ze zei dat ze oké was. Natuurlijk ging het gesprek weer over dat zij kerstmis zouden over slaan. Eindelijk ging hij weg en zij kon naar huis rijden. ’s Avonds toen ze net klaar waren met eten werd er aan de deur gebeld. Luther deed open. Het was een verslaggever van de Gazette. Hij vroeg aan Luther of hij hem enkele vragen mocht stellen over het overslaan van kerst, maar nog voor hij verder iets had kunnen vragen had Luther al de deur dicht gesmeten. Hoofdstuk 10 De volgende dag was de dag waarop de commissies door de buurten zouden rijden en daar de awards zouden uitrijken. Tegen de avond een paar uur voor het begin van deze plechtigheid gingen Luther en Nora naar een restaurant om daar in alle rust te eten, en maar zoveel mogelijk tijd rekken zodat ze na de plechtigheid thuis zouden komen. Luther straat had al twee keer de prijs gewonnen, maar dit jaar wonnen ze niet. De volgende morgen toen Luther de krant las zag hij op de voor pagina een foto van zijn huis met daar naast een fel verlicht huis van zijn buren. De foto van hun huis was gemaakt vanuit Scheels huis. Boven het artikel stond in grote letters:”Skipping Christmas”. Kwaad liet hij Nora het artikel zien. Die avond toen Luther ging wandelen kwam hij Spike tegen. Luther vroeg hem wat hij met kerst zou krijgen. Toen ze klaar waren met kletsen ging Spike weg nadat hij Luther een zalig kerstfeest had gewenst. Op zijn terug weg naar huis kwam hij Walt Scheel tegen. Hij vroeg hem hoe die fotograaf op zijn dak was gekomen. Eerst deed Walt alsof hij van niets wist, maar toen gaf hij het toe met iets van trots in zijn stem. Hoofdstuk 11 De volgende dag was er een groot kerst feest voor alle mensen van het bedrijf waar Luther werkte. Hij wachtte totdat hij eindelijk weg kon, omdat hij dit feest nooit leuk had gevonden. Hij reed met zijn auto voor de laatste keer naar de zonnebank studio. Nadat hij daar was geweest ontmoete hij Nora in een bakkerij. Hij zag dat ze had gehuild. Toen hij haar vroeg wat er aan de hand was vertelde zij hem dat het met de vrouw van Walt Scheel slechter ging. Ze had namelijk borst kanker, en de dokters vertelden dat ze niet meer zo lang om te leven had. Ook hadden ze gezegd dat zit misschien wel haar laatste kerst zou kunnen zijn. Het was een rommelige nacht. Verschillende koren zongen na elkaar kerst liedjes bij het huis van Luther en Nora. Een andere buurman verzorgde de koren van hete chocolade melk en iets om de eten. Maar het huis van de Kranks bleef donker en veilig. Hoofdstuk 12 Kerst avond. Luther en Nora sliepen tot 7 uur ’s morgens toen de telefoon overging. Mag ik met Frosty praten zei een teenager. Maar nog voordat Luther iets terug kon zeggen had die persoon al opgelegd. Luther probeerde een beetje te lachen door aan de cruise te denken. Vlug sprong hij uit bed, en zei tegen Nora dat hij wilde beginnen met het pakken van zijn spullen. Luther stond voor het raam in de woon kamer, precies daar waar anders elk jaar met kerst de kerstboom zou staan. Aan de overkant zag hij het huis van Walt Scheel en zijn vrouw. Waarschijnlijk zaten ze op dit moment hun koffie te drinken, allebei wetend dat dit misschien hun laatste kerst samen zou kunnen zijn. Voor een moment voelt Luther diepe medelijden, maar dat duurde niet lang. De buren – Trogens - naast hun waren al vroeg druk bezig met het uitpakken van cadeaus. En direct nadat ze de cadeaus hebben uitgepakt zullen ze in hun auto springen en rijden ze weg naar een ski ressort. Dus de Trogens waren al heel vroeg opgestaan om hun cadeaus uit te pakken en de auto vol te laden. Voor de rest was Hemlock stil en rustig. Luther en Nora genoten van een laat ontbijt met cereal en yoghurt. Opeens vroeg Nora of Luther dacht dat Blair wel veilig zou zijn. Automatisch antwoordde Luther dat ze heel veilig was. Samen stonden ze voor het raam van de woonkamer en spraken met elkaar over hun buren met al die kerst gekte. Toen zagen ze een man van de post naar hun huis toe lopen met een groot pakket. Luther maakte de deur open en nam het pakket over. Hij ging naar boven en sloot de deur. Toen deed hij de doos open en haalde er een tropisch T-shirt eruit met vissen erop en palmen. Hij deed dat aan en ook nog een broekje dat erbij hoorde. Toen ging hij naar Nora toe en liet het haar zien. Eerst wilde ze niet dat hij dat op de cruise zou dragen, maar toen werd ze vrolijk en danste ze met hem door de kamer. Ze hoorden nog niets eens de telefoon die over ging. Pas na drie keer hielden ze op met dansen en keken naar de telefoon zonder hem op te nemen. Pas toen drong het tot hun door dat de telefoon overging, snel nam Luther op. Het bleek Blair te zijn. Ze vertelde dat ze in Miami was, en dat ze ongeveer tegen zes uur thuis was. Luther wou iets zeggen maar Nora pakte het hoorn uit zijn hand en begon met haar te praten. Blair vertelde dat zij met een vriendje van haar thuis zou komen. Hij zelf heet Enrique en kwam uit Peru. Hij had nog nooit sneeuw gezien en wilde ook wel eens kerst meemaken. Ook vroeg Blair of dat Nora en Luther het gebruikelijke feestje gaven. Toen zij Nora iets heel doms. Ze antwoordde dat ze het feestje gaven en dat er heel veel mensen zouden komen. Na nog een beetje te hebben gekletst hing ze op en keek naar Luther die op de bank lag en eruit zag alsof hij dood was. Hij vroeg haar waarom ze Blair niet gewoon de waarheid had verteld. Nora antwoordde toen boos dat er maar een waarheid is en dat was dat ze ongeveer nog negen uur hadden om alles te organiseren. Het laatste wat Luther nog dacht was: “Hoe kan het dat een enkel telefoontje zoveel kan veranderen”.
Hoofdstuk 13 Luther langzaam haalde het om naar de keuken te komen. Daar zat Nora al een lijst te maken met wat ze allemaal moest inkopen, wie ze konden op bellen om naar het feest te komen, en wat ze allemaal nog thuis moesten doen. Luther moest een kerstboom kopen, hem decoreren, een paar mensen opbellen, Frosty op het dak zetten en nog veel meer. Luther ging toen op weg om een kerstboom te kopen bij de Scouting groep, maar het enige wat er nog was, was een boom die nog maar 20 naaldjes had en helemaal bruin was. Luther kocht hem toch en reed naar huis. Bij een stoplicht stopte naast hem een vrachtwagen en een paar jongens schreeuwden naar hem dat hij met kerst wel een beetje meer geld uit mocht geven. Toen hij thuis kwam waren er van die 20 naaldjes ook al niet meer veel over. Hij smeet de boom in de tuin en wilde hem verbranden maar bedacht toen dat het nu geen tijd was voor ceremonies. Nora was al weg dus zat hij hellemaal alleen met al de boxen vol met slingers en balletjes voor op de boom. Toen kreeg hij opeens een goed idee. Hij liep naar zijn buurman, de Trogen toe en vroeg hem of hij zijn boom mocht lenen. Hij zou niets breken. Toen dat geregeld was zag hij net Spike. Eerst wilde hij hem wegsturen, maar bedacht toen dat hij hem misschien wel kon helpen. Hij vroeg dus aan Spike of hij ergens een karretje had om een kerstboom in te doen. Spike rende weg om een wagentje te halen en Luther bleef terug in spanning wachtend wat er de volgende uren zou gebeuren. Hoofdstuk 14 Luther belde een paar mensen op om te vragen of ze misschien tijd hadden om langs te komen voor een paar uur maar geen van allen had tijd om ook maar even te komen. Toen Spike eraan kwam ging hij samen met hem naar het huis van de Trogens om daar de kerstboom te halen. Hij haalde eerst samen met Spike de balletjes en slingers uit de boom en legde toen de kerstboom op het karretje van Spike. Intussen waren ze niet onopgemerkt gebleven. Walt Scheel had al gezien dat er iets gaande was in het huis van de Trogens. Eerst had hij gezien dat de boom verdween voor het raam en toen hij de boom na een paar minuten bij de garage zag verschijnen samen met Luther belde hij snel de politie. Die waren er al heel snel, net voordat Luther samen met de boom in de garage wou verdwijnen. Het waren de zelfde politieagenten die een paar dagen geleden de kalenders wilden verkopen. Ze vroegen Luther wat hij aan het doen was, en hij vertelde hun dat hij van de Trogens de boom mocht lenen en dat hij net bezig was met Spike de boom naar zijn huis te brengen. Daarbij wilde hij wijzen op Spike maar die was er al niet meer. Toen namen de agent hem mee in hun auto. Voor het huis van Vic Frohmeyer stopten ze even. Vic stond voor het hek en zat even met de agenten te praten. Ze vroegen aan Luther hoe hij binnen was gekomen en toen hij de sleutels liet zien die hij van de Trogens had gekregen mocht hij weer naar huis. Hoofdstuk 15 Spike kwam na een paar minuten naar Luther toe en hielp hem mee de kerstboom te versieren. Toen hij net bezig was met een engel op te hangen kwam Nora in haar auto eraan. Hij stuurde Spike snel weg en hielp Nora met het uitpakken van de auto. Toen hij daarmee klaar was vertelde zij hem dat ook zij niemand had kunnen uitnodigen, behalve een persoon maar niemand vond hem aardig. Maar ook hij belde na een paar minuten op dat hij niet kon komen. Ze keek naar de boom die nog niet helemaal klaar was en begon toen met het versieren van de kamer en Luther ging weer aan de slag met de kerst boom. Toen vroeg ze of Luther al Frosty naar boven had gehaald, maar Luther vertelde haar dat hij in geen geval Frosty op zou zetten. Maar zij zei kwaad tegen hem dat als hij het niet zou doen zij het wel zou doen. Nora begon weer met het bellen van een paar mensen en na een tijdje had ze net 12 mensen bij elkaar. Enrique en Blair mee geteld. Hoofdstuk 16 Toen Nora net een paar minuten weg was ging opeens de telefoon en het was een van de gasten die vertelde dat ze toch niet konden komen. Weer een paar minuten later ging weer de telefoon en weer was het een gast die niet kon. Zo ging het door totdat er nog maar zes gasten over waren. Spike was naar huis gegaan en had daar niets verteld totdat zijn vader ging dreigen, toen vertelde hij alles. Dat Blair naar huis zou komen en dat Luther een last minute feest wilde geven maar dat niemand kon komen. Vic Frohmeyer Spikes vader belde vlug de overbuurman van Luther en Walt Scheel. Walt vertelde dat Nora net weer me grootte haast was vertrokken. En dat Luther nog steeds bezig was met het versieren van de boom. Nora had een krat met wijn in haar winkelkarretje. Zes flessen rode en zes flessen witte wijn. Aan de kassa stonden drie mensen voor Nora. Opeens ging haar mobieltje af en het was weer een gast die zich afmeldde. Ze belde Luther op maar niemand gaf antwoord. Voor inde winkel ontmoete ze hem ze zagen elkaar op het zelfde moment. Hij wenste haar een zalig kerstfeest, en zij wenste het hem. Ze kon zich niet meer herinneren hoe hij heette, maar ze praatte gewoon door. Hij vroeg haar wat zij op het moment deed, en Nora vertelde hem dat ze niet veel tijd had want Blair kwam naar huis en ze moesten snel een feest maken want Blair verwachte dat er een groot feest was met veel mensen. Snel vroege ook nog de onbekende man of hij misschien niet naar het feest wilde komen en hij nam die uitnodiging graag aan. Jullie wonen toch op Hemlock, vroeg hij haar nog. Nora beschreef hem de weg en ging toen naar huis. Hoofdstuk 17 Luther had lang gewacht maar als het eenmaal donker was dan kon hij Frosty helemaal niet meer op het dak krijgen, dus maakte hij een plan. Hij wilde niet dat een van zijn buren hem in actie zag. Hij haalde Frosty uit de kelder, en ging hem eerst maar afstoffen. Hij haalde de lader uit de schuur en zette hem naast het dak. Hij ging de lader op en gluurde over het dak naar het huis van de Scheels. Hij maakte een touw vast om de schoorsteen, toen ging hij stukje voor stukje terug naar de lader. Toen kwam het moeilijkste gedeelte, hij moest de lader op het gladde dak zetten. Er waren vier delen van Frosty. Eerst het onderste gedeelte dan een iets kleinere sneeuwbal, de buik met een arm die zwaaide en een arm met een bezemsteel en als laatst het hoofd. Hij begon met het omhoogtrekken van Frosty maar. Als hij hem maar een maal op het dak had hoefde hij hem alleen nog maar vast te zetten en de 200 watt lamp erin te zetten. Intussen zat Walt Scheel in zijn huiskamer te kijken naar het huis van Luther. Toen hij opeens Frosty boven het dak uit zag komen riep hij zijn vrouw en belde snel Vic Frohmeyer op om het hem te vertellen. Vic Frohmeyer rende naar de kelder waar zijn kinderen met een paar vriendjes aan het gamen waren. Zij renden allemaal naar boven. Er was een heel dun laagje ijs op het dak net een paar centimeters van de schoorsteen vandaan. Toen Luther Frosty net neer wilde zetten gleed hij uit. Alles viel tegelijk. Eerst Frosty met alle kabels. Luther was direct achter hem maar op de een of ander manier zat hij vast in al die snoeren. Hij gleed dus hoofd eerst het dak af en bleef een paar meter boven de grond hangen met een touw om zijn voet. Walt lag in tussen lachend op de grond te rollen. Maar zijn vrouw riep hem toe dat hij Luther moest gaan helpen. Dus belde Walt de ambulance. Luther hing intussen nog steeds aan het touw. Opeens stond voor hem Vic Frohmeyer en vroeg hem of alles goed ging. Luther antwoordde hem dat met hem alles goed ging en vroeg toen hoe het met hem ging. Opeens zei iemand dat ze een lader moesten gaan halen. Iemand anders vroeg of het een elektrische snoer om zijn been was, en weer iemand vroeg of waar de snoer aan bevestigd was. Vic Frohmeyer was orders aan heet schreeuwen alsof ze in het leger waren heb je de snoer in het stopcontact gestopt, vroeg Vic. Wat is het idee hier van, vroeg Luther. Het was moeilijk voor hem om met het hoofd omlaag te praten. Vic moest even nadenken want er zat niet echt iets achter op t moment. Opeens hoorde Luther iemand roep dat Nora eraan kwam. Daarna hoorde hij de sirenes.
Hoofdstuk 18 De groep omstanders maakte plaats om de ambulance en Nora erdoor te laten. Nora riep omhoog wat Luther daar aan het doen was. Luther vroeg haar waar het op leek dat wat hij aan het doen. Ben je niet gewond, vroeg Nora weer bezorgt. Nee, antwoordde Luther. Toen kwamen de mensen van de ambulance en hielpen hem uit zijn benauwde positie. Nora was er om hem te inspecteren. Wil je naar het ziekenhuis vroeg een van de dokters. Maar Luther voelde er niets voor om nu naar het ziekenhuis te gaan. Toen vroeg opeens een van de omstanders waarom Luther eigenlijk Frosty op het dak wilde zetten, ze wilden toch geen kerst vieren dit jaar. Toen vertelden Nora en Luther wat er aan de hand was. Dat Blair thuis kwam in een paar uur en dat ze verwachtte dat alles eruit zag net als alle andere jaren daarvoor. Toen hij vertelde dat ze om zes uur zou landen keken alle mensen op hun horloge. Vic Frohmeyer deed een stap achteruit, keek zijn buurtgenoten aan en vroeg toen wat Nora allemaal in huis had. Nora vertelde dat ze bijna niets in huis had zelfs geen kalkoen. Toen vroeg hij aan zijn buurtgenoten wie er een kalkoen had en iemand vertelde dat hij er twee had. Hij regelde nog andere dingen en als laatst vroeg hij hoeveel mensen ze hadden uitgenodigd. Nora vertelde dat ze nu nog maar ze gasten hadden en dat alle buurtbewoners waren uitgenodigd als ze daar zin in hadden. Nadat alles was geregeld werd Frosty opnieuw op het dak gezet door een paar kerels en ging Luther met Nora naar binnen. De politieagenten werden erop uit gestuurd om Blair en Enrique op het vliegveld op te halen. Hoofdstuk 19 Blair was alleen een beetje verbaasd dat haar ouders haar niet opkwamen halen. Toen ze daar stond zag ze opeens twee politieagenten met een naam bord waar haar naam opstond en die van haar vriend. Ze liep met hun mee en zij hielpen hun met de koffers. In de auto vroegen de politieagenten vooral Enrique over hoe het in Peru was, wat hij vond van Lima waar hij geboren was en of hij graag in Amerika zou willen wonen. Enrique vertelde over de bergen en de jungle. Ook vertelde hij dat ze in Peru erg arm waren, niet veel hadden maar toch erg gelukkig waren. De politie agenten hadden op aanwijzing van Vic een grotere omweg gemaakt zodat ze genoeg tijd hadden om alles klaar te maken. Intussen hinkte naar de badkamer waar Nora de laatste kleine beetjes aan haar gezicht deed. Luther had een zwart pak aan gedaan zodat zijn donkere huidkleur niet zo op zou vallen. Nora had haar gezicht met poedertjes een beetje lichter gemaakt. Nora waarschuwde Luther nog een keer dat ze niets tegen Blair mocht zeggen over het gene wat ze hadden willen gaan doen. Ook was ze heel blij dat ze zulke goede buren hadden die hun nooit in de steek lieten. Plotseling hoorden ze iemand roepen dat ze eraan kwamen. Een groot koor stond al voor het huis liedjes te zingen voor Blair en Enrique. Toen de politie auto stopte ging iedereen juichen. Blair was erg verbaast over de hoeveelheid mensen die er waren. Zij en Enrique waren al snel in de voordeur omringd door een hele boel buren. Nora en Luther zaten boven in de slaap kamer te wachten op Blair totdat ze klaar was met het begroeten van de buren. Toen ze eindelijk boven kwam keken ze allebei eerst naar Blair en toen naar Enrique om te kijken hoe donker hij was. Maar hij was helemaal niet donker. Hij was zeker twee kleurtjes lichter dan Luther. Toen omhelsde Nora, Blair alsof ze elkaar al in geen eeuwen hadden gezien. Blair vroeg aan Luther of hij veel in de zon was geweest en toen vertelde Luther dat hij erg veel in de tuin had gewerkt en dat e ook veel zon was geweest. Nora wilde verder geen lastige vragen dus zij ze tegen Blair dat zij nu mee naar beneden moest gaan om het feest mee te vieren. Blair vroeg nog fluisterend aan Nora of ze Enrique niet knap vond. Trots antwoordde Nora dat ze hem erg knap vond. In de woonkamer was het een vrolijke boel. Enrique had al kennis gemaakt met de man die Nora inde winkel had ontmoet maar van wie ze de naam niet wist. Hij bleek Marty te heten. Enrique pakte een gitaar en Marty begon te zingen. Hoofdstuk 20 Na nog een aantal kerst liedjes en een applaus liep Luther zachtjes naar buiten zonder dat iemand het merkte. Hij liep naar de overkant, naar het huis van Walt Scheel en zijn vrouw. Het huis was goed verlicht van buiten maar binnen was er maar een klein lichtje dat brandde. In zijn rechter hand had hij grote envelop. Hij sloot zijn ogen voor een paar secondes, toen drukte hij op de bel. Walt Scheel maakte de deur open. Walt vroeg waarom hij naar hun toe kwam hij zou anders zijn feest missen. Maar Luther vroeg of hij maar heel eventjes binnen mocht komen om iets samen met zijn vrouw en hem te bespreken. Zal ik je jas ophangen vroeg Walt, maar Luther wilde niet lang blijven. Hoe gaat het met je vrouw, vroeg hij. Ze heeft vandaag een goede dag, zei Walt. Luther schraapte zijn keel toen hij tegen over Walt en zijn vrouw plaats nam. Ik heb een kerst cadeau voor jullie, zei hij. Hier hebben jullie de tickets voor de cruise waar wij niet naar toe kunnen gaan. Nadat hij dat had gezegd viel er een diepe stilte. Geen van beide kon iets zeggen, zo verbaast waren ze. Walt schudde zijn hoofd, maar heel weinig. De ogen van de vrouw van Walt waren een beetje vochtig geworden. Toen antwoordde Walt dat zij niet zo’n groot geschenk aan konden nemen. Do niet zo stom zij Luther. Als jullie niet gaan is het allemaal voor niets gekocht. De vrouw van Walt had nog allemaal bezwaren, maar Luther zorgde ervoor dat toch alles in orde kwam. Toen hij het huis verliet hoorde hij Walt tegen zijn vrouw roepen dat ze niet meer veel tijd hadden om te pakken. Toen hij op weg naar zijn huis liep had hij nog maar een gedachte in zijn hoofd: ”Wat een stom idee om kerst over te slaan, misschien volgend jaar”.