Achtste-groepers huilen niet door Jacques Vriens

Algemene gegevens
Schrijver: Jacques Vriens
Titel: Achtste groepers huilen niet
Plaats en jaar van uitgave: 1999, Houten
Jaar van eerste uitgave: 1999
Genre: Humor/drama/school
1. De hoofdpersonen: Akkie: Een jongensachtig meisje van 12 jaar, heeft komische uitspraken, draagt het liefst grote, wijde kleren, heeft lang, donker, krullend haar, zit in groep 8 en komt op voor haar vriendin. Elise: De beste vriendin van Akkie, is erg rustig en netjes, zit ook in groep 8, komt uit Limburg (wordt af en toe Limburgse vlaai genoemd.) Ze draagt vaak nette rokjes met daaronder keurige lakschoentjes. Heeft blond haar. Juf Ina: De lerares van Akkie en Elise, is erg aardig, wel bijna 60 jaar en weet bijna overal grappige oplossingen voor. 2. In welke tijd of periode speelt het verhaal zich af? Het speelt zich in deze tijd af omdat ze tv`s, auto´s, computers en telefoons gebruiken. Aan het einde van het schooljaar gaat groep 8 op kamp en houdt een musical voor het afscheid. 3. Op welke plaatsen speelt het zich af en hoe is de sfeer? Het speelt zich het meest af op school, maar ook wel buiten en in het ziekenhuis. De sfeer is gezellig en grappig. Als Akkie ziek wordt is de sfeer ineens erg gespannen. 4. Hoe verloopt de tijd in het verhaal? Het gaat precies op volgorde het verloopt dus chronologisch. 5. De samenvatting: Akkie is een stoer en jongensachtig meisje van 12 jaar. Ze zit samen met Elise en al haar andere vrienden zoals Joep in groep acht. Elise is bijna het tegenovergestelde van Akkie; ze is erg netjes en loopt bijna altijd in rokjes met daaronder keurige lakschoentjes. Ondanks dat zijn ze toch beste vriendinnen. Dat kwam vooral doordat Akkie het altijd voor Elise opnam toen ze nog gepest werd met haar Limburgse accentje. In de schoolpauze voetbalt Akkie altijd met haar klasgenootjes op het trapveldje bij de school. Als ze daar een keer ruzie krijgt met Joep, een klasgenootje, besluiten ze het uit te vechten in het parkje vlakbij de school. Maar als Akkie daar aankomt krijgt ze het erg benauwd. En daar hield het niet bij op. In de week erna had Akkie weer erg last van benauwdheid. Ze werd ook erg gauw verkouden en snel moe. De moeder van Akkie besluit de dokter te bellen en die verwijst Akkie door naar het ziekenhuis. Daar moeten ze bloed prikken en een paar dagen erna krijgen ze te horen dat Akkie leukemie heeft. Ze moesten naar de afdeling oncelogie( een net woord voor kanker). Als juf Ina het aan de kinderen op school verteld zijn die erg geschokt. Akkie is ziek?! Dat is moeilijk voor te stellen. Akkie moet in het ziekenhuis blijven voor haar medicijnen(pretpillen en nog veel meer). Ze is erg verdrietig want nu kan ze misschien niet mee op kamp! En het voetbaltoernooi dan? Akkie ziet het niet meer zo zitten, maar gelukkig zijn de dokters erg aardig en krijgt ze veel kaartjes en brieven van haar klasgenootjes. Een paar weken later is er goed nieuws: Akkie mag een paar dagen naar huis! Als ze op school is, is iedereen heel blij, maar ze kijken wel raar tegen Akkie op, door de kuren heeft ze geen haar meer. Nu heeft ze een pet op, maar juf Ina heeft bedacht dat ze nu allemaal met een hoofddeksel op school moeten komen, zodat Akkie zich niet zo gek voelt. En dat vindt iedereen wel leuk! Die dag gingen ze naar het Theo Thijssen college en Akkie had haar pet op. Er waren een paar ’grappige’ jongens die de pet van Akkies hoofd afsloegen, toen de bel voor de tweede ging gingen alle klasgenoten om Akkie heen staan als een soort leger. Akkie kon helaas niet meedoen met het voetbaltoernooi. Een paar dagen later moet Akkie weer naar het ziekenhuis, ze heeft weer medicijnen nodig. Een week later ging groep 8 op kamp, en het gaat weer ietsje beter met Akkie. De dokter heeft zelfs gezegd dat ze, als ze heel rustig aan doet, wel mee op kamp mag! En dan is het zover: Akkie gaat met haar klasgenoten op kamp! Ze heeft een heel gezellige tijd, maar als de klas op de tweede dag in het bos gaat wandelen, gaat het iets minder. In de dagen daarna gaat Akkie erg achteruit. Ze ligt zelfs op de IC helemaal aan de beademing. Toen Akkie was overleden flipte Joep helemaal. Hij sprong op, smeet zijn stoel op de grond en brulde heel hard: Het is gemeen, het is gemeen. Daarna rende hij naar de gang en ging huilend tussen de jassen op de grond zitten. Juf Ina ging samen met Elise naar Akkies huis, waar ze lag opgebaard Daar nemen ze afscheid. Groep 8 moest de laatste weken voor de grote vakantie natuurlijk wel doorgaan met alles, de cito-toets, het voetbaltoernooi en ook nog met de musical. Maar al die tijd waren ze Akkie geen dag vergeten, integendeel ze hebben zelfs nog een lied voor haar gezongen aan het eind van de musical. Het lied heette een lied van verdriet. 6. Hoe is de spanning opgebouwd? De spanning is opgebouwd van begin naar eind. Bijvoorbeeld als Akkie naar het ziekenhuis moet, eerst voelt ze zich best stoer en probeert ze niet te huilen bij de ruggenprik, maar daarna moet ze heel hard huilen en voelt ze zich klote omdat ze misschien wel dood gaat. 7. Verklaar de titel: Als Akkie naar het ziekenhuis moet voor de ruggenprik, zegt de dokter: “Het gaat wel zeer doen maar je mag zo hard schreeuwen en huilen als je maar wilt”. En toen zij Akkie: “Achtste-groepers huilen niet”. Akkie was heel stoer en een echte doorzetter. Ik denk dat het ook slaat op de klasgenoten; Akkie zij dat als ze dood ging, je niet mocht huilen. 8. Is het verhaal zo geschreven dat het echt gebeurd kan zijn? Ja, absoluut! Het is heel erg realistisch en het is zelfs ook echt gebeurt! Achter in het boek staat een stukje over wat Jacques Vriens zelf heeft mee gemaakt, dit verhaal dus. Vroeger was hij zelf leraar geweest en heeft meegemaakt dat een leerling van hem aan leukemie overleed. Anke, een meisje, en daarom heeft hij dit boek ook geschreven. Dit boek is een tastbare herinnering aan Anke. 9. Mijn beoordeling over het boek: Het is een supergaaf boek omdat je ermee kunt lachen en huilen. De uitspraken van Akkie en haar klasgenoten zijn heel erg lachwekkend en om het stukje dat ze dood gaat moet zeker weten iedereen huilen.