De man die werk vond door Herman Brusselmans

Zakelijke gegevens Auteur: Herman Brusselmans
Titel: De man die werk vond
Uitgever: Prometheus Amsterdam
Jaar van uitgave: 1985
Druk: 7e druk 1998
Aantal bladzijden: 254
Genre: roman Eerste reactie Ik wilde een boek met veel humor lezen, nadat ik de recensies had gelezen besloot ik om dit boek te kiezen. Het is een heel humoristisch boek, eigenlijk slaat het nergens op wat de hoofdpersoon allemaal uitvoert. Verdieping Louis Tinner is de bibliothecaris van een bibliotheek. Hij is verslaafd aan drank, cafeïne en nicotine. Zijn dagen bestaan uit dagdromen, bier drinken (Jupiler-pils), sigaretten roken en klanten het leven zuur maken. Louis heeft niet veel te doen en verveelt zich dood.; er komen maar weinig klanten in de bibliotheek (misschien heeft het bordje Verboden Toegang op de deur hier iets mee te maken?). Zijn taak is om de bibliotheek op orde te houden en om alle boekuitleningen te noteren, maar dat vindt hij teveel werk. De directeur probeert via zijn secretaresse keer op keer een afspraak te maken met Louis, maar Louis scheept haar af met slappe smoezen. Op een dag krijgt Louis zowaar post; hij moet een status aan de directeur overhandigen van alle boekuitleningen over het jaar 1982. Louis heeft hier geen zin in en gaat verder met dagdromen, bladzijden met cloe’s uit boeken scheuren, slapen, zinloos door het gebouw dwalen, kwalen bedenken waaraan hij zou kunnen lijden, op het toilet zitten en klanten op onbeschofte wijze afschepen. Het komt toch tot een treffen tussen de directeur en Louis: de directeur blijkt op de hoogte te zijn van Louis’ nutteloos ingevulde dagen en tot overmaat van ramp blijkt Louis ook nog zijn dochter te hebben afgesnauwd en zijn zoon tegen de grond te hebben geslagen. Louis wordt op staande voet ontslagen. In de epiloog gaat Louis Tinner nog een keer terug naar zijn oude baan om tot de ontdekking te komen dat de bibliotheek waar hij tot voor kort werkte volledig is leeggeruimd. Op weg naar huis valt Louis op de grond.
Onderzoek van de verhaaltechniek Schrijfstijl Er worden geen moeilijke woorden gebruikt, maar er komen wel veel scheldwoorden in voor. Ruimte Zoals elk verhaal van Brusselmans, speelt ook dit zich weer af in België. Dit maal wordt Brussel gebruikt als decor, voornamelijk de bibliotheek ‘Het Boekenpaleis’. ‘Het Boekenpaleis’ is een bibliotheek in een groot overheidsgebouw. Verhaalfiguren Louis Tinner is de hoofdpersoon in dit boek. Louis is een cynische man die ontevreden is met zijn werk als bibliothecaris. Hij verbeeldt zich dat hij ziek is, eerst zijn rug en daarna zijn ogen. Belangrijk bijpersoon voor Louis, is het koffiemeisje. Het koffiemeisje komt bijna elke dag langs bij Louis en Louis probeert steeds haar aandacht te trekken, echter tevergeefs. Doordat zij (meestal) op vaste tijden Louis koffie komt brengen geeft dit hem wat houvast in zijn dagelijks patroon. Situatie Het verhaal begint al komisch: ‘Wat ook mogelijk is, dacht de bibliothecaris op zekere ochtend, ik steek de boel in de brand. Heel makkelijk met al die plastieken omhulsels.’ Het verhaal eindigt met een open einde. Je weet namelijk niet wat er met Louis gebeurt. Vertelwijze Het verhaal wordt verteld door een onzichtbare verteller. Er bestrijken hoogstens 2 maanden. Het verhaal is chronologisch geschreven. Op zoek naar de thematiek Het thema is een karakter omschrijving van een man met sociale/psychische problemen. Tinner doet niets anders dan zuipen, roken, mensen zieken en dagdromen. De man die werk vond is natuurlijk Louis Tinner.
Plaats in de literatuurgeschiedenis Het boek is voor het eerst verschenen in 1985. Herman Brusselmans (voluit Herman Frans Martha Brusselmans) is geboren op 9 oktober 1957 te Hamme, België. Brusselmans schrijft vooral proza boeken, bekende boeken zijn o.a.: ‘De man die werk vond’, ‘Zijn er kanalen in Aalst?’, ‘Heden ben ik nuchter’, ‘Ex-schrijver’, ‘Prachtige ogen’ en ‘Vrouwen met een IQ’. Alle verhalen spelen zich af in België. Brusselmans ontving de Yangprijs voor ‘Prachtige ogen’. Brusselmans denkt dat zijn boeken voor tenminste 80% autobiografisch zijn. Beoordeling Ik vond het een heel leuk boek, het begint al gelijk met Tinner die de bibliotheek in de fik wil steken. Dit spreekt mij gelijk ook het meeste aan. Brusselmans schrijft boeken met droge humor. Eigenlijk gaat het nergens over. De manier waarop Tinner met zijn klanten gaat is choquerend, je kunt je gewoon niet voorstellen dat iemand zo bot en asociaal kan zijn. Ik heb tot nu toe nog geen boek gelezen waarin zoveel drankmisbruik, asociaal gedrag en slap geouwehoer in voor komt. Als ik alleen het thema van het boek had bekeken, had ik waarschijnlijk niet voor dit boek gekozen. Het taalgebruik is vaak aan de grove kant, het gaat vaak over het randje. Ik heb me rot gelachen om dit boek: je hoeft bij het lezen absoluut niet na te denken over problemen van de hoofdpersoon. Je kunt gewoon lekker ontspannen lezen. Daarom wil ik dit boek ook aanraden aan anderen; het is weer eens wat anders.