Auteur: Kluun
Titel: Komt Een Vrouw Bij De Dokter
Ondertitel: - Eerste druk in: 2003
Gelezen druk: 17e druk in september 2005
Uitgeverij: Schrijvers Podium
Aantal pagina’s: 317 Samenvatting Dit boek gaat over Carmen en Stijn. Een jong en hip pasgetrouwd stelletje, samen hebben ze een dochtertje, Luna (1 jaar). Ze zijn heel gelukkig. Beiden hebben ze een eigen bedrijf, ze leven zonder geldproblemen in het bruisende Amsterdam en ze hebben leuke vrienden. Maar dan neemt hun leven een onverwachte wending. Bij Carmen wordt borstkanker geconstateerd. Twee jaar geleden is Carmen ook voor een onderzoek bij de dokter geweest, naar aanleiding van pijn in haar borst, evenals dit keer. Daar werd ze toen doorverwezen naar het ziekenhuis, waar uiteindelijk werd verklaard dat het vals alarm was en alles in orde was. Nu blijkt dus na een paar jaar dat Carmen door die fatale fout wel kanker heeft, en het is nu zelfs al een grote tumor. Dit nieuws komt als een grote schok, het is niet te bevatten zo vreselijk, een regelrechte hel. Voor Carmen en Stijn begint een leven vol ziekenhuisbezoeken, onderzoeken en chemo-kuren. Voordat Carmen kanker kreeg, leefden ze gelukkig. Maar ook toen verliep het leven toch niet zo perfect als het leek. Stijn zegt namelijk een “monofoob” te zijn. Wat wil zeggen dat hij niet monogaam kan zijn. Hoe gelukkig hij ook is met zijn huidige vriendinnen, hij heeft altijd een onbedwingbare drang om vreemd te gaan. Dat doet hij dan ook wekelijks. Met collega’s, vriendinnen (ook bevriend met Carmen) en met allerlei onbekende dames die hij tijdens het uitgaan ontmoet. Hij houdt veel van uitgaan. Hij gaat wel elke keer weer mee met Carmen naar de ontelbare ziekenhuisbezoeken die ze moet brengen, thuis is hij lief voor haar: hij verzorgt haar goed. Maar het is voor hem ondenkbaar om zijn wekelijkse uitgaansavond op vrijdag te schrappen. Die avond (inclusief al z’n scharrels) heeft hij gewoon nodig om het allemaal te kunnen blijven volhouden. Met Carmen gaat het steeds slechter, ze stopt op een gegeven moment ook met werken. Ze vindt het heel fijn dat Stijn zo goed voor haar zorgt, maar heeft een dubbel gevoel in verband met het feit dat hij altijd te laat komt haar dan in onzekerheid laat, alleen in bed. Ze weet wel dat hij vreemdgaat, hij heeft haar dat aan het begin van hun relatie eens verteld. Ze hebben er nadien niet meer over gepraat, met het gevolg dat ze niet weet hoe erg het eigenlijk is, hoeveel andere vrouwen het daadwerkelijk zijn. Diep van binnen heeft ze natuurlijk haar twijfels en vermoedens, maar ze lijkt het niet te willen weten. Als Stijn een keer met carnaval in Breda is, met vrienden, is hij heel blij als hij Roos ziet. Hij vindt haar supermooi, en heeft haar al eerder ontmoet in Breda met carnaval. Maar tot zijn grote teleurstelling is ze nooit eerder op zijn versierpogingen ingegaan. Dit keer is het anders. In Breda gebeurt er niets, maar als ze later in Amsterdam een afspraakje maken heeft hij wel ‘beet’. Deze afspraak leidt tot meerdere, en die afspraakjes leiden tot een heuse verhouding. Dat is nieuw voor Stijn, zo ver is het nooit gekomen met zijn scharrels. Hij houdt echt van Roos, hij heeft haar nodig, hij verlangt ieder ogenblik naar haar. Ze krijgen een hectische affaire, hij maakt elk vrij moment op de dag vrij voor haar en rijdt naar haar toe, ze sms’en en bellen (waarna hij nauwkeurig elke keer het nummer verwijdert). Ondertussen heeft Carmen al haar borst moeten laten amputeren en ze is kaal, het blijft bergafwaarts gaan. Soms heeft ze goede momenten, maar ze wordt erg snel moe en begint eng mager te worden. De kanker heeft zich nu ook uitgezaaid in andere organen. Tussen Stijn en jaar gaat het niet erg goed, ze hebben geen seks meer, daar heeft Carmen geen zin in (veel te moe/ziek) en Stijn vindt haar niet echt meer aantrekkelijk, nu die gekke lege platte plek er zit in plaats van de twee mooie borsten die ze eerst had. Door de verhouding met Roos komt Stijn nog veel vaker te laat en het is voor Carmen erg moeilijk. Stijn heeft het opgebiecht, dat hij zo ontzettend veel vreemdgaat, maar hij kan haar niet over Roos vertellen. Er gaat ruim een jaar voorbij voor ze het moment bereiken dat het zo slecht gaat met Carmen dat ze het opgeeft. Ze geeft aan over de mogelijkheid tot euthanasie te willen beschikken. Het is een emotioneel besluit, maar het staat vast, ze stelt vast dat ze op het moment dat zij het wil, kan beslissen een leven te maken aan haar lijden. Het is ook een opluchting, voor Stijn, haar moeder en hun vrienden, want hoe cru dat ook lijkt, het is voor hen allen erg zwaar geweest. Om Carmen telkens maar weer te helpen bij het overgeven, haar te zien pijn lijden, haar te zien ijlen door de massa’s morfine die ze slikt, haar uitwerpselen op te ruimen en haar te wassen. Carmen heeft er vrede mee, dat de dood er aan komt. Nu dit vast staat, begint Carmen weer op te bloeien. Want Stijn en zij doen allemaal leuke dingen, drinken en eten, alles “voor het laatst”. Carmen gaat weer roken en ze gaan samen op vakantie naar Barcelona. Ze zijn gelukkig samen, en met Luna. Ze beginnen Luna er ook op voor te bereiden dat mamma er binnenkort niet meer zal zijn, dat is wel moeilijk. Carmen schrijft een dagboek voor haar, voor later en Stijn maakt samen met de anderen een homevideo. Ze hebben ondertussen een Poolse au pair in huis die de werkzaamheden in huis overneemt. Dan geven ze een “afscheidsfeest”. Al hun vrienden komen om de beurt langs om afscheid te nemen van Carmen, ieder doet dat op zijn manier. Iedereen heeft het er moeilijk mee en ondanks dat het een zware tijd is ‘geweest’ voor iedereen is het nu ook erg mooi hoe veel liefde er is. Stijn maakt een kamer mooi, de kamer waar Carmen opgebaard zal worden. Ondertussen heeft Stijn al een keer de relatie met Roos beëindigd, maar hij kon toch echt niet zonder haar. Stijn is ook bij een vrouw geweest, Nora, om te praten over zijn problemen. Nora is een alternatief genezeres. Dit heeft hem enorm geholpen, Nora heeft hem heel wat duidelijkheid verschaft. Nu Carmen bijna doodgaat, heeft hij zijn verhouding even stilgezet, Roos en hij zien elkaar niet, maar sms’en alleen nog. Stijn en Carmen zijn hechter dan ooit, ze zijn zielsgelukkig (naar omstandigheden), ze genieten van het laaste beetje leven dat Carmen nog heeft te leven. Ze maken lol samen. Alle vrienden hebben al afscheid genomen van Carmen maar wonderbaarlijk genoeg lijkt het juist beter te gaan met haar, ze bloeit op van al de liefde die ze krijgt. Hun meest hechte vrienden logeren nu ook bij hun. Maar uiteindelijk is toch het moment daar, het gaat weer slechter met haar en dan pleegt ze het allesbeslissende telefoontje en maakt een afspraak met de dokter die bij haar euthanasie zal gaan plegen. Weer komen alle vrienden afscheid nemen, en de hechte vriendenclub is er nog steeds. Nu het zo ver is, begint Stijn bang te worden. Hij heeft nog nooit iemand zien sterven, laat staan zijn vrouw. Maar ze kunnen er niet omheen. De dokter komt, en Carmen drinkt voor het laatst: het dodelijke drankje. Het duurt relatief lang voor Carmen echt de wereld verlaat, ze krijgt nog een extra spuit, die er definitief een einde aan zal maken. Na haar laatste woorden: “Nee hoor, ik ben er nog!” en enkele stuipen en schokken, ademt Carmen haar laatste adem uit en sterft ze een vredige, maar langzame en pijnloze dood na al het leed waar ze mee te kampen had door de kanker waar ze aan leed. Commentaar op het boek PRACHTIG! Ik kan geen beter woord voor dit boek bedenken. Zoals in de samenvatting te lezen is, is het thema van dit boek is ‘ongeneeslijke ziekten’ tevens ook ‘onvoorwaardelijke liefde’. Die eerste natuurlijk in de eerste plaats omdat het gaat over Carmen, die borstkanker blijkt te hebben. En het hele verhaal gaat dan over haar lijdensweg en uiteindelijke sterfbed en dood. Maar ook is ‘onvoorwaardelijke liefde’ een essentieel item in dit boek. Want Stijn, de hoofdpersoon, is de partner van Carmen, en waar het echt om gaat is de onvoorwaardelijke liefde (en zorg) die Stijn haar geeft gedurende haar ziekte. Ondanks het feit dat hij vreemdgaat, blijft hij wel bij haar, en dat is niet uit schuldgevoel, maar omdat hij gewoon ontiegelijk veel van zijn meisje houdt. De hoofdpersoon is Stijn, Stijn is een jonge man in de bloei van zijn leven die zijn vrouw verliest. Ik kon aan het begin van het verhaal totaal geen begrip opbrengen voor Stijn, om eerlijk te zijn vond ik hem een zielig mannetje. Dit omdat hij constant medelijden heeft met zichzelf, terwijl zijn vrouw doodziek is. Maar gedurende het verhaal kon ik me steeds meer in hem inleven, omdat hij ook beschrijft hoe veel hij van haar houd. En hoeveel hij voor haar doet. Hoewel ik het nog steeds afkeur dat hij, toen zijn vrouw stierf, alweer een andere relatie had (deze kende wel even een pauze maar goed.) en nog steeds constant vreemd ging, vond ik dat hij er tot het eind, onvoorwaardelijk was voor haar. Dit vond ik erg mooi om te lezen. Ik voelde me zeker bij het verhaal betrokken, omdat alles tot in detail wordt beschreven, zo weet je precies wat er gebeurd, hoe het eruit ziet, wat je moet voelen, enzovoorts. Dat is leuk om te lezen, omdat je dan helemaal in het verhaal wordt getrokken. Wat ook erg hielp, was dat ik een soort gelijke situatie ken, in mijn eigen omgeving, en me zo dus extra goed kon verplaatsen in de personages. De sfeer die het verhaal bij mij opriep, was angstig, verdrietig, medelijden,boosheid maar toch ook vrolijk lachen, bewondering en vooral genieten van het einde van het leven. Angstig; vanwege de dood die eraan kwam, vanwege het hoofdpersonage die daar het meest bang voor was. Verdriet; omdat het gezin nog zo jong was, omdat ze een klein dochtertje hadden, omdat het zo vreselijk mooi is beschreven, hoe een vrouw sterft. (LINDA(is een vrouwenblad) is het met mee eens; ‘Mooiste boek ooit, over een vrouw die sterft’) Dit vind ik zo’n mooie beschrijving voor dit boek dat ik het er even bij wil zetten. Medelijden; omdat je de man uit het boek deze vreselijke gebeurtenis niet toewenst. Boosheid; omdat Stijn (hoofdpersonage) niet van de andere vrouwen af kan blijven, terwijl zijn vrouw op sterven ligt. Vrolijk lachen; omdat ondanks deze situatie, er veel humor in het boek verwerkt zit. Bewondering; voor de vrouw die sterft in het boek, (Carmen) ik wou dat ik haar was, zij staat zo vreselijk sterk in haar schoenen! Genieten van het leven; omdat Carmen in dit boek zo goed laat zien wat dat is, en dan toch weten dat je erbinnen kort niet meer bent. Heel mooi. Ik denk dat het verhaal wel gedateerd is, omdat er veel beschrijvingen in staat die je vooral nu ziet. Bv je leest letterlijk de verstuurde smsjes van de personages, en ook schrijft de hoofdpersoon veel over waar hij nu uitgaat en wat nu hip is en zo. Dat is dus denk ik wel tijdgebonden is. De hoofdlijn van het verhaal natuurlijk niet, hoewel misschien hoef je later helmaal niet meer dood te gaan aan kanker. Het allermooiste deel, vond ik het laatste stuk dat waar Carmen echt overlijdt. Dit is zo vreselijk emotioneel, zo mooi beschreven, zo precies, met zo veel gevoelens. Toen ik dit las, rolde de tranen over mijn wangen, ik heb het, het grootste deel van het boek niet droog weten te houden. Op grond van dit argument alleen al, raad ik iedereen dit boek aan , zowel mannen als vrouwen, alleen mannen die van Feyenoord houden raad ik het af :) , omdat bijna elke leuke, goede, grappige situatie wordt vergleken met situaties uit het AJAX voetbal. Het feit dat de auteur ook zijn vrouw heeft verloren aan kanker, en zo dus in dezelfde situatie zat, maakt voor mij dat ik een enorme bewondering heb voor hem, omdat je toch ook maar sterk in je schoenen moet staat, om dit zo op te schrijven.
De stijl van Kluun De stijl van de schrijver sprak mij erg aan, omdat deze erg "poopie joopie is. Wat mij erg aansprak": hij scheldt af en toe lekker in het boek, iets wat iedereen wel eens doet. Wat ik ook leuk vond aan het boek waren de kadertjes met tekst die hier en daar op de bladzijden stonden. In het verhaal werd namelijk soms verwezen naar zo’n kadertje, waar een nadere toelichting stond. Extra informatie, over discotheken, restaurants, vrienden, bedrijven etc. die je uitleg gaven die niet van essentieel belang was, maar toch het begrijpen van het verhaal vergemakkelijkte en verrijkte. Ook vond ik het leuk gedaan, hoe er bij elk begin van een nieuw hoofdstuk weer een nieuw citaat stond, met bronvermelding uiteraard, uit de meest uiteenlopende liedjes. Stuk voor stuk liedjes die emotioneel verbonden waren aan dat bepaalde hoofdstuk. Heel leuk, origineel en mooi, dat maakte het lekker emotioneel. Kortom, ik vond dit een supermooi boek, vol humor en drama. Een echte aanrader! (nrc is het met me eens; “Ode aan de liefde’) Cijfer 9.9! ik vond dit echt zo Prachtig! (prachtig met een hoofdletter P!) de verwerkingsopdracht NERDERLANDS- Ajax clublied. Is het lied dat ik heb uitgekozen. Ik vond het vreselijk moeilijk om een lied uit te kiezen bij dit boek. Nou zou je denken, dat moet toch niet zo moeilijk zijn, volg gewoon je gevoel. Maar in dit boek begint elk nieuw hoofdstuk met een citaat uit een liedje. Dus als ik al een liedje had kunnen bedenken dan stond dat al in dat boek. En dat vond ik wel erg makkelijk. En toch wil ik iets dat heel erg bij dit boek past. Het nummer dat ik heb uitgekozen, past niet zozeer bij het thema van het boek, maar meer bij het boek zelf. Het boek is namelijk in de ik persoon geschreven, door een man. En deze man houd erg van voetbal. En hij houdt met name van de club Ajax, van Amsterdam. In het boek maakt hij vaak vergelijkingen met gebeurtenissen uit het Ajax voetbal verleden, of gewoon over de club zelf. Vandaar dat ik dit liedje wel bijpassend vond. Mijn keuze kent verder geen diepere betekenis. (Ik vond het wel jammer dat ik geen mooi liedje kon verzinnen dat niet al in het boek stond, en dat wel bij het thema paste. Dit, omdat ik het thema zo vreselijk mooi vind; de beschrijving van de dood) Hieronder staat een voorbeeld. Citaat ‘Komt een vrouw bij de dokter’ : Het is drie uur als we Club More binnenstappen. Nou ja, binnenstappen: het lijkt we of ik met een Ajax -shawl de Kuip in wil, ik word verdomme tot aan mijn kruis gefouilleerd. De tekst van het liedje: Tekst: D. Knegt
Muziek: E. Painparé I. Een juichtoon da-vre langs de velden
Voor ons dierbaar rood en wit
De ploeg de dapp`re Meersche helden
Onze vreugd` en trotsch bezit
Allemaal Gevreesd, geducht in heel den lande
Glorie onzer Amstel-staad ... Ieder draagt ze op de handen
Wie gaat niet op Ajax praat
Ajax hup, Rood - Witte schare
Dapp`re strijders fier en koen
Geen club die ons dat even nadert.. Rood en wit word kampioen! Bevestigt uw roemrijke mare
Driewerf hup onz` kampioen! Hup, Ajax, hup onz` kampioen! II. Ziet onze spelers pijlsnel draven
Fiks zich werpend in de strijd

En nooit zich werpend in de strijd
En nooit bereid tot overgave
Vol van vastberadenheid ! In vurig willen, ernstig streven
Naar de overwinningseer
Deed zij menig club reeds sneven `t Roemrijk Ajax uit de Meer ! (Refrein) III. De goede clubgeest zal ons schragen
D` Eendracht maakt ons hecht en sterk
D`Ajaxvaan steeds hoger dragen
Zij ons allerschoonste werk! Ons mooie spel vol fris bekoren
Te spelen in Rood en Wit
Dat zij ons jaren nog beschoren
Vol geest, animo en pit.