Mooie meisjesmond door Marion Bloem

Leesverslag 2: Marion Bloem – Mooie meisjes mond A Verwachting en eerste reactie Ik heb dit boek gekozen omdat iemand mij aangeraden had eens een boek van Marion Bloem te lezen, en omdat het over een Indisch meisje gaat. Ik lees eigenlijk bijna altijd boeken met Nederlandse hoofdpersonen, of in ieder geval mensen die uit Europa komen, en het leek mij wel leuk omdat ik verwachtte dat er redelijk wat over de Indische cultuur verteld zou worden. Toen ik het stukje op de achterflap van het boek las, werd mijn belangstelling nog meer gewekt, omdat het geen reisverhaal was, zoals ik eerst wel verwachte. B Beknopte samenvatting en analyse Samenvatting: Milly is een 16-jarig Indisch meisje, dat alleen het Indische gezinsleven kent. Ze doet veel met haar familie, en bij alle feesten zijn ze bij elkaar. Ze gaat ook veel om met Dani, die geen familie is, maar wel als familie gezien wordt, ook omdat hij Indisch is. Hij is het broertje van de vriend van Milly’s zus. Als Dani vraagt of ze wil komen kijken bij een repetitie van de band waar hij in zit, ontmoet ze de drummer, en is ze op slag verliefd. Ze gaat vaker kijken en in de pauze na een repetitie zoenen ze met elkaar, en vanaf toen gebeurde dag elke zaterdag na de repetities. Hij wilde haar vaker zien, maar van een vriendin hoorde ze dat de drummer een vriendin heeft, het mooiste meisje van haar dorp, en dus vertelt ze hem dat ze veel hobby’s heeft, en dus weinig tijd. Die vriendin is Eva, ze is populair, modieus en zegt wat ze denkt. Milly is net als veel andere meisjes, verliefd op Theo Gordel, de leukste en hipste jongen van school. Ze is echter wel anders als de andere meiden, want zij vertelt niemand over haar verliefdheid, alleen Eva weet het. Zij zorgt ervoor dat Theo en zijn vrienden op Milly’s verjaardag komen, want Theo blijkt Milly ook leuk te vinden. Als het feestje in volle gang is, en haar ouders niets weten van de grote opkomst van de jongens. In alle drukte heeft ze nog geen tijd gehad om het haar ouders te vertellen. Ondertussen zijn alle familieleden al aanwezig en helpt Milly haar moeder, tantes en oma’s in de keuken. De jongens komen aanrijden op hun brommers, en twee van Milly’s ooms gaan naar buiten om ze weg te jagen. Hier is ze heel boos om en ze rent weg, naar het stamcafé van de oudere jeugd van haar school. Ze bestelt eten, maar omdat ze het niet kent laat ze het staan. Dani was haar gaan zoeken, en neemt haar terug mee naar huis, waar even later weer wordt aangebeld, door dezelfde jongeren als net maar nu onherkenbaar. Ze hebben allemaal hun haar korter en zien er netjes uit in hun pak. Nu worden ze hartelijk ontvangen door de familie. Theo brengt een bos met 16 rode rozen mee, en maakt een afspraak om samen met haar herten te gaan kijken in het bos. Hij komt haar ophalen met zijn brommer, en die dag gebeurt er verder niets tussen hen. Na een paar afspraakjes krijgt Milly haar eerste zoen, en daarna spreekt ze vaker met hem af. Ze gaat vaak bij hem eten en maakt zo kennis met het Nederlandse gezinsleven en het Nederlandse eten. Theo moet een pak hebben, hij wil een nieuwe baan, en daarom gaan ze samen winkelen in Amsterdam. Hij verzwikt zijn enkel daar, en Milly vind dat hij ontzettend overdrijft. Ze vindt dat hij zich aanstelt, ze heeft zelf toch ook vaak haar enkel verzwikt, en ze liep gewoon door. De familie van Milly die in Amsterdam woont, verzorgt zijn enkel en doen alsof het heel erg is. Ook dat vindt ze overdreven. Als verlaat verjaardagscadeau krijgt Milly van haar oma een vakantie van twee weken in Italië, samen het haar oma, zus Georgien, Dani en een nichtje. Theo vindt het vreselijk dat hij Milly twee weken lang moet missen, maar zij vindt het niet erg, dan is ze eindelijk weer eens alleen met haar familie, dat heeft ze erg gemist. Hij geeft haar een vilthoed cadeau die ze vaak op moet zetten, zodat ze aan hem zal denken. In het hotel in Italië worden ze bediend door een knappe ober, die een praatje komt maken, en zich verontschuldigd voor de Hollandse kost die ze voorgeschoteld krijgen, terwijl Milly juist iets van de Italiaanse keuken wil leren kennen. Hij vraagt of ze een keer meegaat met hem, en de volgende dag zitten ze in de auto, onderweg naar de zee. Hoewel Nederland aan de zee ligt heeft ze deze nog nooit gezien, en vindt het geweldig. De dagen erna neemt de ober, Romeo, Milly nog vaak mee. De avond voor het vertrek van de familie zoenen ze. Omdat de deur van het hotel dicht is kruipt ze via het raam van Dani’s kamer naar binnen, hij heeft een eigen kamer omdat hij een jongen is, en kruipt bij hem in bed. Als ze ’s ochtends wakker wordt beseft ze dat ze naakt bij hem in bed is gekropen maar ze vindt het niet erg wat hij met haar doet. Als ze terug in Nederland komt beseft ze dat ze geen liefde meer voelt voor Theo en maakt het uit als hij haar komt bezoeken als ze aan het oppassen is. Hij begrijpt het niet en wordt boos, maar het enige wat ze zegt is: “Ik heb wel trek in eten, maar jij bent gewoon mijn lievelingseten niet meer!” Hierna voelt ze zich enorm opgelucht, ze heeft weer tijd zat om dingen te doen met haar familie, om te sporten en met Dani om te gaan, kortom, doen wat ze zelf wil.
Analyse van de technische kanten: Motieven: Er zijn meerder motieven in het boek, en één van hen is de mond, vooral de smaakpapillen. Daarmee beleeft Milly de sensaties van Nederlands, maar vooral Indisch eten, en de relaties van seks en zoenen. Ze kan met haar mond proeven, likken, zoenen, zuigen, kauwen, sabbelen, bijten. Seks is ook een motief in dit boek, Milly beleeft dat namelijk voor de eerste keer met Theo. Een belangrijk motief in dit boek is eten, Milly komt voor het eerst in aanraking met typisch Nederlands eten zoals hutspot. Dit vergelijkt ze met de relatie die er kan zijn tussen een man en een vrouw. Bepaalde gevoelens drukt ze ook uit in smaken, hoe iets zou proeven. Personages: Milly Roos: De hoofdpersoon van het boek, een bescheiden Indisch meisje. In het begin van het boek is ze 15, maar ze is al snel jarig en wordt dan 16. Ze weet nog niet veel van de Nederlandse cultuur af, en heeft wel een vriend Theo, maar met hem durft ze ook niet overal over te praten. Ze heeft nooit echt ruzie met mensen, kan goed met ze opschieten. Dat komt ook wel omdat ze een grote, hechte familie heeft waar ze veel mee omgaat. Ze heeft lang zwart haar en is typisch Indisch, tenger en niet erg groot. Theo Gordel: Milly’s vriend, een nuchtere Hollandse jongen. Hij is lang en heeft blond haar en groene ogen met bruine spikkeltjes. Veel meiden op school vallen op hem. Dani: Een lieve, beetje dromerige jongen die in een bandje speelt, samen met zijn oudere broer en diens vriendin, zij is Milly’s zus. Hij is ook Indisch, dat is ook een van de redenen waarom ze veel met elkaar omgaan. Georgien: Milly’s zus, lief, zorgzaam maar soms brutaal. Milly’s vader en moeder: Gastvrij, een beetje behoudend in sommige zaken, maar in andere weer erg vrij. Perspectief en verteller: Het perspectief van dit boek is het Hij/Zij-perspectief, je krijgt het idee van een film. Er is geen verteller, maar de hoofdpersoon vertelt ook niet. Alleen als er geciteerd wordt wat er gezegd is, wordt er vanuit het Ik-perspectief gekeken. Ruimte: De ruimte waarin dit boek zich afspeelt is de woonplaats van Milly, meestal bij haar thuis, en bij Theo thuis. Het verhaal speelt zich ook af in Italië, bij het zwembad, in het café, in het bos, bij Romeo thuis en bij de zee. De auteur beschrijft de ene keer goed en de andere keer miniem in wat voor ruimte de personen zich bevinden. Daarbij speelt geur een grote rol, bij bijna elke ruimte hoort een bepaalde geur, een bepaald gevoel. Zo is het huis bij een schoolvriend van haar ‘ongezellig’, zijn moeder bakt eieren, maar het ruikt helemaal niet naar eten, terwijl het bij haar thuis altijd lekker naar eten ruikt. Stijl: De schrijver maakt niet echt gebruik van opvallende schrijfkenmerken, hij maakt geen hele lange of heel korte zinnen, hij gebruikt redelijk veel bijvoeglijke naamwoorden, er wordt bijvoorbeeld heel goed beschreven hoe Milly eten ervaart. Dat doet hij erg levensecht, ik kreeg er soms zelf honger van, of zin om het eten waar het over ging te proeven. Er zitten niet heel veel maar ook niet erg weinig levende dialogen in, het zijn er precies genoeg. Het boek is wel een beetje romantisch, op een dramatische manier, geschreven, bijvoorbeeld hoe Milly de zee ziet. "In het schuim van de golven zag ze haar verlangen zich over te geven, de andere kant te zien, niet alleen op de kade maar ook de kade zelf, en ook het water te zijn, het schuim op de golven. De golven, de oneindige bewegingen van het water, voelde ze in haar buik, in haar hoofd, in haar hart, in haar lever."
Thema: Het thema van dit boek is de verandering van een jong Indisch meisje tot een vrouw, ze ontplooit zichzelf. Ze woont in Nederland, maar is alleen de Indische cultuur gewend, en tegelijk met de Nederlandse cultuur ontdekt ze zichzelf. Tijd: Het verhaal is in chronologische volgorde geschreven, alleen wordt er in het begin in een flashforward verteld dat ze bij Theo thuis hutspot eet. Er zitten ook wat flashbacks in, een daarvan is wanneer Theo haar een pepermuntje aanbied, het enige eten dat ze niet lust. In dit boek wordt geen gebruik gemaakt van tijdverdichting, tijdvertraging of van een tijdsprong. De vertelde tijd is ongeveer een maand of negen, Milly heeft iets meer als een half jaar verkering met Theo als ze het uitmaakt. Voordat ze iets met Theo kreeg had ze zomervakantie, en die is ongeveer twee maanden. De verteltijd is 176 bladzijden. Titelverklaring: De titel mooie meisjes mond komt maar één keer voor in het boek, maar het is er wel op meerdere manieren uit te halen. Als Milly bij een fotograaf zit om een foto te laten nemen voor Theo. Omdat Theo een grote foto wil, en ze niet genoeg geld heeft, wil de fotograaf Milly wat sex-appeal geven, en ze moet haar schouders ontbloten. Als de foto lukt, wil hij hem in de etalage ophangen, en mag ze de foto voor minder geld meenemen. Dit lukt niet echt, maar uiteindelijk bind ze haar sjaal voor, waar ze haar bh onder uit trekt. Dan zegt de fotograaf: “Je hebt een mooie meisjesmond…”. Een andere reden waarom het boek zo heet is omdat ze veel van eten houd, van alles wil weten hoe het smaakt, hoe het in je mond aanvoelt. Ze proeft veel verschillend voedsel van de Indische cultuur en ook wat Nederlands eten, wat ze toch iets minder vind, vooral de hutspot. Een andere reden is dat ze voor de eerste keer zoent, en voor de eerste keer seks heeft (met haar mond). Motto: Dit boek heeft geen motto. D Eindoordeel en evaluatie Gebeurtenissen: De gebeurtenissen kwamen heel echt op mij over, het boek vertelt over een redelijk alledaags leven, en dit maak ik elke dag zelf mee. Het enige verschil is dat ik Nederlands ben, en Milly heeft een Indische achtergrond. Er komen niet echt veel problemen aan de orde, en er zaten voor mij ook niet echt veel schokkende gebeurtenissen in. Personen: De personen waren volgens mij niet echt types, misschien was Theo nog het meeste een type, type ‘stoere jongen waar elk meisje iets mee wil, maar die toch eigenlijk niet zo lief is voor zijn vriendin’. Theo vind ik ook niet echt zo sympathiek, maar alle andere personen vind ik wel oké. Ik heb me niet echt verwonderd over het gedrag van de personen, ik kon me wel goed inleven in wat ze deden, en herkende dan ook wel wat gevoelens van de hoofdpersoon. Ik zou niet echt andere beslissingen hebben genomen als diegene die de hoofdpersoon nam, vooral die op het einde van het boek vind ik goed. Opbouw: Het verhaal was helemaal niet lastig te lezen, alleen de delen waarin alle Indische gerechten werden opgenoemd, daar heb ik er maar een paar van gelezen, omdat ik me er toch niets bij kon voorstellen. Het is geen spannend verhaal, en dat zit ook niet in de aard van de gebeurtenissen. Verhalen met een ik-verteller kunnen even leuk zijn als verhalen met een onzichtbare verteller, een beetje afwisseling is wel leuk. Dit boek heeft een beetje een open einde, en dat vind ik toch wel jammer, omdat ik niet van open eindes houd. Ook al kun je daar een eigen afloop bedenken, ik vind dat het bij het boek hoort, behalve als er een vervolg op komt. Taalgebruik: Er staan niet echt moeilijk woorden in, alleen de namen van de Indische gerechten, daar snapte ik niets van. Misschien was het handig geweest om die gerechten achter in het boek kort toe te lichten. Het taalgebruik was erg beeldend, ik kon me best goed voorstellen hoe Milly het eten beleefde, ook al ken ik de gerechten niet. Er was in dit boek gebruik gemaakt van dialogen maar ook van beschrijvingen, en dat vond ik goed, het moet niet eentonig worden.