Titelbeschrijving Joost Heyink, Het web, Houten: Van Holkema & Warendorf, 2003(1e druk) Motivatie voor mijn keuze Ik heb dit boek gekozen omdat ik zelf ook veel chat en het me interessant lijkt om daar nu een verhaal over te lezen. Ook in kranten staat vaak dat er meisjes afspraken maken via internet en vervolgens mishandelt worden. In dit boek gaat het natuurlijk ook fout en ik wilde nu wellis een verhaal daarover lezen. De achterkant interesseerde mij dus ook. Korte weergave van de inhoud Het verhaal gaat over de 15-jarige Meg. Ze is een circus artieste in de voorstelling van haar vader en in haar vrije tijd chat ze vaak op het internet en hierdoor heeft ze eigenlijk verschillende karakters. Als ze chat als Wuftie was ze brutaal en als Troetel was ze ook brutaal, maar niet zo brutaal als Wuftie. Ook chat ze wel eens als Sister, deze persoon lag het dichtst bij Meg zelf. Op een dag leert ze in de chatbox BeauX kennen. Ze chat een tijdje met hem en op een gegeven moment wil hij afspreken. Ze gaat erop in en spreken af op een pleintje. Ze verstopt zich achter wat struiken om te kijken of de man niet gelogen heeft over wie hij is. Dan voelt ze ineens een hand op haar schouder, ze kijkt om en schrikt. Het was BeauX alleen dan 20 jaar ouder. Hij wilde haar aanranden, maar toen Meg de kans kreeg, schopte ze hem in zijn kruis en rende weg. Ze deed aangifte bij de politie en toen ze weer ging oefenen voor haar optreden bij het circus, vertelde ze ook Marc het hele verhaal. Marc werkte ook bij het circus, hij deed alle klusjes. Marc was een goede vriend en ’s avonds gingen ze naar een cafe om bij te komen van de schrik. Meg vertelde dat ze de dader absoluut moesten ontmaskeren en Marc was het met haar eens, maar ze mocht het niet alleen doen dus beloofde hij dat hij haar zou helpen. Marc vroeg of er een paar kenmerken waren die niet vaak gebruik werden. Meg vertelde dat de man vaak (((…))), dasis, kwil, kga gebruikte. Marc en Meg gingen samen een tijdje chatten om te kijken of ze de dader tegenkwamen. Op een gegeven moment was er een jongen die aan al deze kenmerken voldeed en de kans was dus groot dat het dezelfde man was, hij noemde zichzelf Pacman. Marc en Meg gingen naar de politie en legden uit wat ze wilden gaan doen. De politie vond het wel een goed idee en ze gingen naar de afgesproken plek om te kijken of het inderdaad dezelfde man was. Er zou een politieagent onopvallend rondlopen en Meg mocht in de auto blijven zitten, zodat hij haar niks kon doen. De agenten en Meg zaten er al een tijdje, toen er opeens een jongen aan kwam lopen en bij het bankje, waar Meg en de jongen hadden afgesproken, stil bleef staan. Meg schrok en zag dat de jongen een trui aan had met Pacman erop. De agenten waren kwaad, omdat ze veel tijd verspild hadden. Toch probeert Meg het nog een keertje. Ze gingen weer een weekje chatten en weer kwamen ze iemand tegen met de goede kenmerken. Ze maakten weer een afspraak, maar gingen niet naar de politie. Dus spraken ze af dat Meg in een cafe zou blijven zitten om te kijken of ze hem zag. Marc zou buiten op het plein zijn auto wassen en als Meg de dader zag, zou ze eerst Marc bellen en dan de politie. Het leek een goed plan, maar alles liep mis. De man had zoals hij altijd deed, eerst de omgeving bekeken waar hij had afgesproken. Hij stopte zijn achter en liep eerst naar Marc toe en dwong hem in te stappen. Marc wist niet wat hij moest doen, maar de man dreigde met een mes dus hij stapte in. De man pakte Megs mobiele telefoon en zei tegen haar dat ze naar de auto moest komen. Meg wist niet wat ze moest doen, maar als ze niet kwam zou de man Marc dood steken. Ze wist dat ze geen keus had en liep naar de auto, daar zag ze dat Marc vastgebonden zat. Ze werd door de man de auto in geduwd en ook zij werd vastgebonden. Toen kwam Marc met een idee, hij zou zo hard mogelijk tegen de stoel van de man schoppen, zodat hij hopelijk de macht over het stuur zou verliezen en tegen een boom zou rijden. Marc schopte zo hard als hij kon tegen de stoel en de man verloor inderdaad de macht over het stuur. De auto reed de berm in en vloog over de kop. De man klapte met zijn hoofd tegen het raam en bewoog niet meer. Dit was hun kans om te ontsnappen, en dat lukte. Meg en Marc vluchten weg. Na deze gebeurtenis is het de dag na het grote optreden in het circus en is alles goed afgelopen.
Titelverklaring + Mottoverklaring De titel spreekt eigenlijk voor zich. Het boek heet “Het Web” omdat het gaat over chatten op het web waarbij vreselijke dingen kunnen gebeuren. Daarbij denk ik dat het motto van dit boek is om te laten zien welke dingen er kunnen gebeuren en je daarvoor te behoeden. Vooral omdat de kinderen die chatten niet de krant lezen en dus ook niet weten wat er gebeurt, en als ze dit boek lezen over deze ervaring kunnen ze er wat van leren. Gedetailleerde beschrijving leeservaring In dit boek is het duidelijk waar het over gaat. Het gaat over een meisje dat gaat chatten, die gaat daarbij de mist in maar komt er gelukkig goed vanaf. Ik ben door dit boek er wel anders over gaan denken, omdat ik altijd dacht dat gebeurt mij toch niet. Maar nu zie je hoe gemakkelijk het gaat en daar schrik je echt van. Ik heb zeker wel over dit onderwerp nagedacht omdat ik zelf natuurlijk ook veel chat en je toch moet uitkijken met wie je praat, want ze kunnen zo achter je adres enz. komen. De belangrijkste gebeurtenis in dit boek is dat Meg en Marc in de auto zitten en de man vertelt dat ze er niet levend vanaf komen. Op dat moment trapt Marc z´n stoel naar voren, rijden ze de berm in en komt het toch nog goed. Dit is de belangrijkste gebeurtenis, omdat ze hier de gevaarlijke man toch nog te pakken krijgen. Het verhaal bevat absoluut genoeg gebeurtenissen om te blijven boeien, steeds als je denkt er moet nu iets spannends gebeuren gebeurt het ook. De gebeurtenissen in het verhaal zijn vooral spannend. Dat komt omdat op het moment dat Meg aan het chatten is je ook steeds een stukje leest over de man waardoor je op het verkeerde pas gebracht wordt. Het moment dat het meeste indruk maakte was toch wel dat Marc de stoel trapte omdat ik dat zelf nooit bedacht zou hebben. Ik kan me goed verplaatsen in de personages, omdat ik snap dat Meg het spannend vind om steeds weer te chatten met BeauX en daarnaar verlangt omdat zij in eerste instantie niet denkt aan of het slecht is. Ook begrijp ik dat ze de man graag te pakken wil nemen, want wat hij doet kan echt niet. Ik vind dat de personages best voorspeelbaar reageren maar dat is logisch, omdat het een realistisch verhaal is dat echt gebeurd zou kunnen zijn. Je komt het meest te weten over Meg en Marc, omdat zij alles meemaken. Meg als eerste maar Marc komt er snel bij om te helpen. Je komt genoeg te weten over hun gedrag, want je merkt ook dat ze erg bezorgd over elkaar zijn. Het verhaal is spannend omdat er tussen de stukken van Meg die aan het chatten is en in het theater oefent, je leest over het huis van de man. Het huis van hem is helemaal afgesloten en hij zit alleen maar achter zijn computer, hij komt ook niet meer buiten. Een spannend deel is ook dat je een stukje over hem leest en dat er staat dat hij zaterdagavond een afspraak heeft om 9 uur, en dat Meg dat ook heeft. Je denkt dus direct dat hij het is, maar wat blijkt hij heeft een afspraak met iemand anders die een oude vrouw blijkt te zijn! Het verhaal blijft boeiend omdat er steeds nieuwe vorderingen komen en het verhaal vlot vertelt wordt. Er zitten geen onnodige stukken in. Ik vind het eind best duidelijk al weet je niet precies wat er met de man is gebeurd. Nadat ze uit de auto zijn gekomen lees je in het hoofdstuk daarna dat ze voorstelling zaterdagavond goed is verlopen maar je weet niet of de man in de gevangenis is terecht gekomen of waar dan ook. Ik vind het niet vervelend omdat ik er van uitga dat die man niet vrij rondloopt. De tekst is niet moeilijk te begrijpen omdat het voor jongeren is geschreven. Het enige moeilijke is dat er onverwachtste dingen gebeuren maar dat maakt het ook weer leuk. Wel is mij opgevallen dat ze erg nieuwe taal gebruiken bijv. ook in de chatstukken daar staan afkortingen die nog niet zo lang bekend zijn en dat is wel leuk om te lezen. Ik vind dat het taalgebruik past bij de personages omdat die zelf ook nog jong zijn en het zo duidelijk is. Artikel met informatie over de auteur Ik ben geboren in Scheveningen en heb de hand van mijn vader vastgehouden toen het water over de boulevard sloeg. Dat was in 1953, tijdens de watersnoodramp. Ik heb op school gezeten in Den Haag, Leeuwarden, Zeist, Antwerpen en Apeldoorn (2x). Twee keer bleef ik zitten en twee keer ben ik van school geschopt. Drie keer bijna. Ik ben daarentegen maar één keer van huis weggelopen. Ik was zestien en werd opgepakt door de politie in de trein naar Parijs. Ik had geen kaartje en deed of ik sliep. Het hielp niet. Later ben ik van alles gaan studeren in Groningen. Op het laatst psychologie. Ik kon daarna direct aan de slag. Als barkeeper, want psychologen hadden ze toen niet nodig. Ik had een hond die Wammes heette. Die liep altijd weg. Ik wist waarheen. Naar een café waar ze hem gehaktballen gaven. Daar ving ik hem dan. Na een paar jaar kon ik aan de slag bij de universiteit van Groningen. Voor zes maanden. Dat werd uiteindelijk dertien jaar. Ik deed wetenschappelijk onderzoek. Het leukste vond ik het schrijven van artikelen, hoofdstukken en boeken (vaak over hetzelfde, maar dat hadden ze niet door). Toen trouwde ik met Jolanda, van wie iedereen, behalve Jolanda, vond dat ze te jong voor me was. En toen kwam Joep. Hij werd geboren in 1994. We wonen in een oud huis in Zuidwolde bij Groningen. Het kraakt en lekt, maar we hebben een mooie tuin. Sinds vijf jaar ben ik huisman en mag ik schrijven wat ik wil. Jeugdboeken. Plus 12 jaar, zoiets. Heerlijk. Er moet spanning in, het moet om te lachen zijn en een beetje seks is ook nooit weg. Hobby’s? Lezen? Nee, ik lees niet veel boeken. Geen geduld voor. Ik schrijf ze liever zelf. Ik speel hockey en ik tennis. Ook hoest ik regelmatig, maar dat kun je geen hobby noemen. En ik mail graag. Flauwekul, grappen en soms iets belangrijks. Ik heb weer een hond. Een lieve sul. Mijn lievelingskleur is groen en mijn lievelingsdier is koe. Zo, dat lijkt me voldoende. Bibliografie De indringer (2005) Het web (2003) Loverboy & girl (2004) Obsessie (2002) Zwarte Engel (2004) Bronvermelding van de secundaire literatuur Ik heb geen recensie en analyse kunnen vinden bij Literom en Uittrekselbank omdat mijn boek er niet bijstond. Toen heb ik verder gezocht maar kwam ik alleen terecht bij www.scholieren.com. Mij werd vertelt dat ik dat niet mocht gebruiken, dus heb ik dat niet gedaan. Mijn artikel met informatie over de auteur heb ik gevonden op www.unieboek.nl waar hij dit stukje zelf heeft geschreven. Mijn uittreksel heb ik gehaald van
www.scholieren.com maar ik heb dingen aangepast die ik niet goed vond.