Hamide spielt Hamide door Annelies Schwarz

Verslag: 1. De lerares Engels mevrouw Weissenbach is de ik-persoon in dit verhaal. Ze gaat nu les geven aan de zevende klas (waarschijnlijk brugklas). Zit ze in het lokaal dan komt de ijverige Antje naar voren en zij vertelt dat Hamide, een turks meisje dat naast haar zit, huilt. Antje vertelt nadat de lerares en zij even naar Hamide lopen dat twee mannen Hamide onderdrukken. Ze moet hun iedere week 50 mark betalen anders wordt ze bont en blauw geslagen. Haar ouders zijn naar de politie gegaan en in de pauze moet Hamide de twee mannen aanwijzen. Hamide heeft in de klas ook geen vrienden zelfs de Turken Hasan en Tamer mogen haar niet. De klas noemt haar altijd "Kanakin" en als ze een antwoord goed heeft beantwoord zeggen ze "Streber", heeft ze iets fout is de klas blij. Als Thomas haar Kanakin noemt staat ze op en zegt dat ze dat niet is. Zodra de bel gaat is ze weg. Als de school uit is ziet mevrouw Weissenbach haar collega Klaus Stock, die Hamide’s mentor is. Hij vertelt aan haar dat Hamide het onderdrukkersverhaal had verzonnen en dat ze gewoon geld van haar ouders stal. Na lange gesprekken na school komt de lerares te weten dat Hamide met dat geld vrienden wou ‘kopen’ door allerlei cadeautjes te kopen. Ze heeft nu zes weken huisarrest en moet op haar broertje Murat passen. Het was in dit hoofdstuk november en Hamide woont waarschijnlijk in de Meyer-Gostfeld-strasse. 2. Op een decemberdag houdt mevrouw W. toezicht op het schoolplein. Ze ziet dat Hamide twee vriendinnen heeft gemaakt, Antje en Sonja. Ze kijken wel bij Hamide af maar mevrouw W. zegt daar niets van. Dan ziet ze dat een gevecht gaat beginnen tussen Turkse jongens en Duitse. Het is een ruzie tussen Cemal (Turks) en Frank (Duits). Ze slaan met stokken op elkaar in en zitten onder het bloed. Zij stopt het gevecht m.b.v. Ali (Turks). Frank had Cemal beledigd. Ze heeft wel vaker van gevechten tussen Turken en Duitsers gehoord maar ze nooit geloofd. 3. Mevrouw W. heeft een toneelgroep opgericht. Ze oefenen wat met een huis kopen en een gespeelde Turkse familie koopt dat van een gespeelde huisbaas. Dit brengt mevrouw W. op een idee. Een toneelstuk over wat er gebeurd als een Turkse en Duitse familie in een huis wonen. Om het echter te maken moeten er ook echte Turkse scholieren meespelen en zo komt mevrouw W. op het idee dat Hamide moet meedoen. Verder doet mevrouw W. haar boodschappen nog even in een Turkse winkel waar ze oud-leerling Ayla die daar werkt tegenkomt. 4. Hamide en vele Turken spelen me aan het toneelstuk. Ook komt de broer van Melek, Ertan kijken en helpen met het stuk. Hamide heeft intussen ook meer zelfvertrouwen. Zelfs Ali en Cemal uit de derde klas (9e klas in het Duits) doen mee. De rollenverdeling is als volgt: De Turkse familie die ze Ozturk noemen en die uit Anatolie komt: Vader = Cemal, moeder = Sevta, dochter Hamide = Hamide, dochter Melek = Melek, broer Achmed = Ali. De Duitsers in het huis worden gespeeld door Antje, Chris, Torsten, Piet en Sonja. 5. Hamide vertelt niet aan haar vader dat ze toneelspeelt, omdat volgens hem dat haar reputatie schaadt. Hij is bang dat ze dan later geen goede man vind. Tot nu toe is er geschreven voor het stuk: Oma Berger en Herr Beifuss, de huisverhuurder, leggen de eerste goede contacten met de familie. Irmi en Gund, twee alleenstaande vrouwen worden door mevrouw Hallman tegen de Turken opgehitst. Mevrouw Hallmans zoon, Dieter, verzamelt handtekeningen tegen de Turken. Oma B. en Olaf en Heino, twee drinkgraage motorliefhebbers doen er niet aan mee. Zij zijn bang dat er ook tegen hun handtekeningen kunnen op worden gehaald. Olaf en Heino plannen verder een diefstal. Dan komt Hamide met een nieuwe scene waarin Hamide vertelt dat ze gepest wordt op school en van de school af wil. Ook gaat Sevta uit de groep, omdat ze een ouderwetse moeder moet spelen uit Anatolie. Haar vervangster heet Yildiz een vriendin van Hamide. 6. Cemal vertelt mevrouw W. dat zijn vader heeft besloten dat hij terug moet naar Turkije, omdat hij geen opleidingsplaats ("Lehrstelle") kan krijgen en vanwege de buitenlandersvijandelijkheid ("Auslanderfeindlichkeit"). Hij moet daar met zijn oom een huis bouwen. Hij gaat met zijn oom al de volgende dag terug. Verder heeft mevrouw W. zelf drie kinderen. 7. Hamide is ook al sinds een week ziek. Ze ligt met zware hoofdpijn in het ziekenhuis. Niemand weet wanneer ze terug komt. Verder weet haar vader dat ze toneelspeelt en nu verbiedt hij dat. Melek mag ook niet meer spelen, omdat haar familie het verbiedt en er wordt niet gezegd waarom. Zij gaat ook naar een Koranschool op de toneelrepetitietijden en ze draagt weer een hoofddoek. Mevrouw W. gaat met het toneelstuk stoppen, omdat ze zonder hen waarschijnlijk niet door kunnen gaan. 8. Het is alweer lente en het is een zondag. Mevrouw W. heeft een dagje bij haar vrienden Ute en Jens doorgebracht aan de kust. Zodra ze terug komt, leest ze een briefje dat ze Torsten moet bellen. De kinderen van de theatergroep willen namelijk doorgaan met het toneelstuk zelfs als ze geen Turkse spelers meer kunnen vinden. Dat is dus geregeld. Ze woont trouwens in Bremen en een van haar 3 kinderen is een jongen. 9. Ze oefenen nog een scene waarin meneer Beifuss (gespeeld door Torsten), de huisverhuurder, weer eens zit te schelden op Dieter, Frau Hallmans zoon, (Dieter wordt gespeeld door Dieter). Frau H. is daar niet blij mee. Intussen heeft Chris de rol van Turkse vader, maar hij speelt niet geloofwaardig genoeg. Er wordt nog een lachscene gespeeld met Olaf, ook gespeeld door Torsten die dus een dubbelrol speelt, en Heino, gespeeld door Piet. Yildiz vertelt dat Hamide weer terug is uit het ziekenhuis, maar ze mag nog niet naar school. Ze werkt met haar moeder aan kleren (" Anderungsschneiderei"). 10. Ali was niet op de laatste repetitie gekomen en dus gaat mevrouw W. naar hem toe om te praten. Hij wil wel weer komen, maar vind het moeilijk enige Turk in de klas te zijn zonder Cemal, hoewel er nog twee Turkse meisjes in zitten. Na en dag lesgeven komt mevrouw W. Hamide bij de Turkse groenteboer Celiks tegen. Ze vertelt dat de dokter tegen haar ouders heeft gezegd dat toneelspelen een grote hulp voor haar is en ze mag dat misschien weer doen. Zo af en toe heeft ze nog hoofdpijn en gaat al bijna naar school. 11. Dieter en Chris zitten beiden met problemen over het toneelspelen. Dieter is bang dat iedereen gaat denken dat Hamide zijn vriendin is, omdat ze dat in het stuk ook wordt. En nu Hamide weer toneelspeelt moet ze haar twee kleine broertjes meenemen naar de oefeningen, omdat ze op hen moet passen. Die broertjes werken op Dieters zenuwen. Chris is bang dat iedereen hem gaat pesten, omdat hij Turkliefhebber is. Verder is dit een korte samenvatting van het toneelstuk vanaf wat eerder is verteld: Olaf en Heino stelen een waardevol postzegelalbum van Oma Berger. Behalve Oma B. en meneer Beifuss verdenkt iedereen de Turken. Hun plan om de Turken verdacht te maken is gelukt, maar alleen Hamide en Dieter hebben Olaf en Heino uit oma’s huisdeur zien komen. Dieter wil Hamide niet helpen met dat tegen iedereen te zeggen totdat zij hem in een droom de antwoorden geeft van een wiskundeproefwerk. Voordat Olaf en Heino de postzegels verkopen waarschuwen Hamide en Dieter de politie. Nu wil iedereen proberen beter met de Turken te leven. Laatste zin toneelstuk van vader Ozturk: " Vielleicht werden wir es schaffen." 12. Hamide komt weer eens naar de toneeloefening met haar broertjes Mustafa en Murat. Zij staat door dat alles onder veel stress. Als Mustafa van een stoel afvalt, rent Hamide er naar toe. Maar omdat ze een groot kleed aanheeft voor Dieter’s droomscene, valt ze van de toneeltrap. Ze heeft een bult op haar hoofd en beenpijn. Ali kalmeert de broertjes en mevrouw W. hoopt dat Ali hierdoor niet als Hamide’s vader wordt. 13. In de lerarenkamer hebben de rector ("Schulleiter"), Willi Feuerberg, en mevrouw W. een gesprek. De generale repetitie van het toneelstuk is inmiddels morgen en de premiere volgende week. Maar Hamide meldt zich steeds ziek en mevrouw W. hoopt dat zij erbij zal zijn. De rector vertelt dat Hamide’s vader volgend jaar weer naar Turkije terug wil, omdat hij in Duitsland geen werk meer kan vinden en hij wil Hamide in Turkije laten trouwen. Hamide is trouwens 14 jaar oud. Er is ook nog een Turks meisje dat meedoet aan het toneelstuk, Sevim. 14. Tijdens de generale repetitie komen twee negende klassen kijken en daarmee ook de skinheads. Daarom wil Dieter eerst niet spelen. Ook Ute heeft even plankenkoorts, maar het toneelspelen gaat best goed. Ook op de Turkse muziek, waarvan mevrouw W. niet zeker wist hoe de skinheads daarop zouden reageren, reageert niemand slecht. Mevrouw W. zit aan de schijnwerpers en Piet bij de cassetterecorder. En ene Turhal, Ali neef, maakt met een "Saz" de Turkse muziek. Het toneelstuk is een groot succes. Ook de skinheads applaudiseerde op het eind. Hamide zegt weer dat haar vader niet mag weten dat Turhal er was, omdat dat een man is en dat zou haar reputatie schaden als hij zou doorvertellen dat ze toneelspeelt. 15. Mevrouw W. geeft net als iedere vrijdag het 1e uur les aan de brugklas van Hamide, die 25 leerlingen telt. Ze komt bij de deur en daar staat: "Chris ist ein Turkenknecht! Turken raus!" Zij en de leerlingen zijn het er niet mee eens. Zelfs Thomas, die Hamide vroeger nog uitschold, heeft ook niks meer tegen Turken. 16. Het is premieredag en Hamide daagt niet op op school. Mevrouw W. en Willi Feuerberg gaan dus haar opzoeken en met haar vader praten. Willi voert het gesprek met Hamide’s vader. Hij weet hem te overtuigen door te vertellen dat ook andere Turkse ouders komen kijken en het goed vinden dat hun kinderen spellen. Maar of Hamide echt komt? Hamide’s achternaam is Yilmaz. 17. Het is premiereavond. Om acht uur begint het toneelstuk en om 5 voor acht is Hamide er nog niet. Pas op het laatste moment komt ze opdagen met haar familie. Maar alles gaat toch nog goed en het publiek dat bestaat uit veel Turken en Duitsers vind het toneelstuk heel goed en ze klappen ook voor alles keihard. Alleen een aantal Turkse vrouwen vonden het erg dat Hamide speelde in een scene alsof Turkse vrouwen het erg vinden een hoofddoek te dragen. Verder zijn Chris en Hamide goede maatjes, misschien wel meer. En Hamide’ s vader heeft na een half jaar Hamide eindelijk geaccepteerd. 18. De toneelgroep zit in een trein op weg naar een buurstad ("Nachbarort") om daar in een school hun toneelstuk te spelen. De "Saz"- speler Turhal vertelt hoe hij in Duitsland kwam. Hij was toen 14 jaar oud en dat was 6 jaar geleden. Hij reisde toen ook met de trein naar Duitsland. Het was de bedoeling dat zijn broer Cemal hem zou ophalen van het station, maar die was daar niet. Turhal kwam toch bij zijn broer doordat de man van een vrouw die hem hielp hem naar zijn broer’s adres reed. Turhal dacht dat Cemal hem in de steek gelaten had, terwijl de brief waarin stond dat Cemal Turhal moest halen pas 3 dagen later aankwam. 19. Na de zomervakantie komt mevrouw W. weer in Hamide’s klas. Hamide is na acht dagen nog niet op school en Antje weet ook niet waar ze is en dus gaat mevrouw W. naar Chris. Chris vertelt dat ze misschien nog in het ziekenhuis ligt. Hij heeft haar niet meer gezien , omdat haar vader erachter kwam dat Hamide en Chris weleens ijs gingen eten. Dat mag niet van haar vader, omdat hij Chris geen goede man voor Hamide vind. Hamide heeft slaaptabletten genomen en ze zou dood zijn gegaan als die er niet uit werden gehaald. Haar vader wil haar naar Turkije sturen, waar Hamide bij haar oma moet gaan wonen tot Achmed uit het leger komt om met haar te trouwen. Zij kent Achmed niet eens. En verder is Chris in de gang van het ziekenhuis. Ook nog haar vader tegengekomen. Dat zou betekenen dat Hamide naar Turkije wordt gestuurd. Ze krijgen als ze het ziekenhuis bellen te horen dat ze al een week daar weg is. Meneer Stock vertelt mevrouw W. de volgende dag dat Hamide naar Turkije terug is, met een vlucht naar Istanbul.