Altijd roomboter kopen door Nelleke Noordervliet

Het boek “altijd roomboter” van Nelleke Noordervliet gaat over Engelbertha Teljeur, de overgrootmoeder van Nelleke Noordervliet. In dit boek kijkt Nelleke Noordervliet anderhalve eeuw terug in de tijd. Engelbertha Teljeur-Wiggelaar werd in 1856 geboren in Arnhem. Noordervliet schetst kort hoe de wereld er toen uitzag. Het is de tijd van je plaats kennen, doen wat je meerdere zeggen. Maar het is ook de tijd dat het wereldbeeld langzaam verandert. 1856 is ook het geboortejaar van Sigumnd Freud en het jaar van de vrede van Parijs. Engelbertha is afkomstig uit een arbeidersgezin en ze moet al jong de kost verdienen als dienstbode bij een gegoede burgerlijke familie. Engelbertha wordt op haar 20e ongehuwd moeder van Johannes. Ze is verkracht door de zoon van de vrouw des huizes waar ze toen dienstbode was. Een paar dagen na de bevalling sterft haar zoon en keert ze terug van Arnhem. Daar wordt ze weer dienstbode. Het blijkt dat de heer des huizes haar eerste verkrachter is en haar wederom gebruikt, wat zij, naar hem verlangend toestaat. Ze krijgt een dochtertje genaamd Engelbertha. Op een voor Noordervliet onbekende manier komt Engelbertha terecht in Leiden. Tijdens het 3-oktoberfeest, het feest van de haring en witbrood, waarin het beleg en ontzet van Leiden gevierd wordt, leert ze Bram Teljeur, een zachtaardige man. Ze trouwden. Een bijzonderheid, want welke man wil er nou een vrouw met een kind? Hij verdient de kost als zilversmid. Ze werkte zich een leven kapot, heeft veel ruzie met haar man over de financieen maar vertikte het ondanks alles om margarine op het brood te smeren en koopt daarom altijd roomboter. Ze krijgt in totaal 12 kinderen en als al die kinderen uit huis zijn is haar leven voltooid. Haar man sterft en Engelenbertha slijt haar oude dag in een krappe woning van een haar jongste dochter Rika. Schrijfster: Nelleke Noordervliet werd vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog op 6 november 1945 in Rotterdam. Na het gymnasium studeerde Nederlands in Leiden en Utrecht. Ze was een tijdlang actief in de gemeentepolitiek ( PvdA) in haar toenmalige woonplaats Monster. Rond 1980 begon ze aan een fictief dagboek van Multatuli’s eerste vrouw, barones Everdina Huberta van Wijnbergen. Het boek verscheen uiteindelijk in 1987 als Tine of De dalen waar het leven woont. Meteen werd ze erkend als een van de “belangrijkste hedendaagse Nederlandse schrijvers”. Later schreef ze mooie beeldende boeken als De naam van de vader. Met haar romans viel ze regelmatig in prijzen en nominaties. Ze was gastschrijver aan de universiteiten van Groningen, Leiden, Delft en Berlijn en aan de Sorbonne te Parijs. Ze publiceert essays en lezingen in weekbladen en tijdschriften. Op 16 augustus 2002 verscheen bij uitgeverij Augustus de roman Pelican Bay, in 2004 gevolgd door de verhalenbundel Mevrouw Gigengack en de essaybundel Een plaats voor de geestdrift. Ze heeft verschillende soorten schrijfstijlen. Zoals een beeldromans, een fictiefverhaal essays en zoals dit boek een mengeling van ficitie, nonfictie, geschiedschrijving en essay, ze neemt je mee in haar gedachten. Zo nu en dan is ze Engelbertha zelf, dan is Nelleke aan het woord waarin ze zichzelf allemaal vragen zelf, omdat deze zoektocht zoveel vragen bij haar opriep.