Geheime dame door Mensje van Keulen

Geheime dame Mensje van Keulen Schrijver: Mensje Francina van der Steen, alias Mensje van Keulen werd op 10 juni 1946 in den Haag geboren. Ze was de oudste uit een gezin met drie kinderen. Na de middelbare school heeft ze een tijdje in Engeland gewerkt. Eerst als hulp in de huishouding en later bij een antiquair. Ook heeft ze nog gewerkt op de veerboot tussen Hoek van Holland en Harwich. Ze verhuisde later naar Amsterdam ,waar ze in 1967 trouwde met fotograaf Loon van Keulen. Inmiddels is ze daar weer van gescheiden. Ze woont nog steeds in Amsterdam. Samen met haar zoon Aldo. In 1969 debuteerde ze als schrijfster in het Hollands Maandblad met het korte verhaal “Een bruiloft”. Naast het schrijven heeft ze ook heel lang getekend. Andere boeken van Mensje: · Allemaal tranen (1972) · De rode strik (1994) · Van lieverlede (1975) · Overspel (1982) Samenvatting: Mensje van Keulen volgt een poosje het leven van Maarten ’t Hart. Op een dag staat er een dame voor de deur van Mensje van Keulen. Uiteindelijk komt ze erachter dat het geen gewone dame is. Het is Maarten ’t Hart in vrouwenkleding. Ze raakt geïnteresseerd in het leven van de andere schrijver die graag in vrouwenkleding loopt. Omdat hij dat thuis niet kan doen, omdat zijn vrouw er niet achter staat, komt hij vaak bij Mensje langs en gaan ze leuke dingen doen, maar dan wel als hij in vrouwenkleding loopt. Dat vindt hij veel prettiger dan als man door het leven te gaan. Ook op een signeersessie komt hij in vrouwenkleding. Hij vindt het moeilijk, want hij krijgt er veel opmerkingen over. Ook gaat Mensje mee naar kledingwinkels voor vrouwen, om een leuk pakje uit te zoeken voor Maarten. Zijn maten worden opgenomen en hij mag uiteindelijk bij een modeshow aanwezig zijn van de baas waarvan die kledingwinkel is. Ook wordt hij opgemaakt en krijgt hij mooie sieraden. Hij geniet er erg van. Toch vindt hij het allemaal niet echt genoeg. Hij heeft wel pruiken, maar wil er graag een met echt mensenhaar. Dat laat hij maken en het doet hem heel goed. Aan de ene kant wil hij graag een vrouw zijn, maar zich om laten bouwen lijkt hem niets. Als hij dan de eerste druk van zijn nieuwe boek aan de koningin mag aanbieden, belt Mensje de organisatie van dat evenement op om te vragen of Maarten in vrouwenkleding mag komen. Dat lijkt de organisatie geen goed idee, omdat het kan voorkomen dat de koningin daar alleen maar van schrikt, omdat iedereen hem van zijn boeken als man kent. Uiteindelijk gaat Maarten dan toch maar als man en zo heel erg vindt hij dat niet. Toch zal hij altijd op zijn tijd in vrouwenkleding blijven lopen.
Analyse: Personages: In dit boek zijn de hoofdpersonen, Mensje van Keulen zelf, en haar vriend Maarten ’t Hart. Maarten is een succesvolle schrijver die zich toch ergens vrouwe voelt. Hij verkleedt zich vaak en als hij dat doet gedraagt hij zich ook werkelijk als een vrouw. Zijn vriendin Mensje vind dit zo interessant dat ze besluit dit boek erover te schrijven. Ze beschrijft haar belevenissen die ze samen met Maartje (als vrouw dus) beleeft. De karakters veranderen niet echt, hoewel Maarten zich steeds weer probeert verder te ontplooien als vrouw. Tijd en plaats: Er is geen duidelijke tijd en plaats vermeld, het speelt zich af in deze eeuw en ergens in Nederland, ik gok ergens bij een grote stad, maar ik kan dit niet met zekerheid zeggen. Er zijn een paar flashbacks die vertellen over eerdere ervaringen van Mensje van Keulen met de vrouwelijke Maartje. Compositie: Er zijn geen delen maar wel hoofdstukken. De hoofdstukken hebben geen nummers maar namen die slaan op een onderwerp in het hoofdstuk. Zoals bijvoorbeeld het hoofdstuk: “Buiteling van blauw” die slaat op het felblauwe jurkje dat Maarten in dit hoofdstuk zal passen. In het boek komen geen plaatjes voor maar wel foto’s met Maarten erop. De foto’s zijn allemaal zwart-wit. Point of view: Het verhaal wordt verteld uit het Ik-perspectief, omdat het natuurlijk ook de schrijfster is die het zelf beleefd. Er wordt alleen vanuit Mensje’s positie geschreven. Uitleg titel en ondertitel: De titel: “Geheime dame” Slaat natuurlijk op Maarten die zich graag als vrouw verkleed. Het geheim is waarschijnlijk dat hij dit verbergt voor zijn vrouw omdat zij er tegen is. Hij is in het geheim dus een vrouw. Motto: “They can romanticize us so, mirrors, and that is their secret: what a subtle torture it would be to destroy all the mirrors in the world: where then could we look for a reassurance of our identities?” uit: Other voices, other rooms door Truman Capote. Dit motto slaat op het feit dat het hele boek in principe alleen maar om het uiterlijk van Maarten gaat, die als man zichzelf niet wil zien, Maar als vrouw aan een stuk door in de spiegel kijkt. Hij wil zich als vrouw ook kunnen zien.
Thema en Motieven: Thema:Transseksualiteit
Motieven: Een motief in het boek is Maarten die elke keer weer piano gaat spelen. Voor de rest kan ik geen motieven vinden. Stijlkenmerken en citaten: Het taalgebruik in het boek is hedendaags en er wordt niet Met een dialect gesproken. Er worden veel lange zinnen gebruikt, bijvoorbeeld: “Ik hoor zijn hondje Doeschka blaffen en verwacht dat ze allebei achter de deur staan, maar ineens zwaaien de grote deuren van de vroegere garage open” blz. 101. Er is ook veel dialoog en weinig beschrijving. Er worden ook veel bijvoeglijke naamwoorden gebruikt, waaronder vaak ‘vroeger’. Een voorbeeld van veel dialoog is: “’Zeker met een sigarettenpijpje?’ ’Oja..ik wil dan dat anderen me zien, en ik wil dat ze me geruststellen, en complimentjes geven natuurlijk.’ ‘IJdeltuit ‘Ja, vind je?’” blz. 37