The lord of the rings door J.R.R. Tolkien

Leesverslag In de Ban van de Ring Zakelijke Gegevens J.R.R. Tolkien
In de Ban van de Ring, Uitgeverij M, Amsterdam, 2001-8 (eerste druk 1966, Groot-Brittannië). Fantasyroman, uitgebracht in een trilogie. Eerste Reactie Ik heb dit werk gekozen omdat het centraal staat in het onderwerp van deze scriptie. Ik heb dit boek (deze boeken eigenlijk) bijna 5 jaar geleden voor het eerst gelezen. Ik kan me nog wel herinneren dat ik het imponerend vond. Een half jaar later heb ik het nog eens gelezen. Het heeft dus zeker indruk gemaakt. Samenvatting Op zijn verjaardag vertrekt Bilbo uit de Gouw, de Ring aan Frodo nalatend. Wanneer Frodo de ware gedaante van de Ring leert stelt hij zijn gedwongen vertrek zo lang mogelijk uit. Uiteindelijk gaat hij, onder het voorwendsel te verhuizen. Zijn knecht en neven Sam, Merijn en Pepijn gaan mee. Na problemen in het Oude Woud en de Grafheuvels komen ze in Breeg aan, waar Frodo met Gandalf afgesproken had. Gandalf is er niet, wel Stapper, een vriend van hem. Stapper leidt de Hobbits naar Rivendel, achterna gezeten door de Nazgûl. Onderweg raakt Frodo tijdens een nachtelijke overval dodelijk verwond. In Rivendel kan en wordt hij genezen. Er arriveren ook vertegenwoordigers van de Dwergen van Erebor, de Elfen van Thranduil en het rijk Gondor. Een beraad volgt. Frodo leert dat Stapper Aragorn II is, de erfgenaam van Gondor. Men besluit dat Frodo de Ring naar de Doemberg brengt, vergezelt door Sam, Merijn, Pepijn, Gandalf, Aragorn, Legolas, Gimli en Boromir. Onderweg komen ze door Moria, waar ze Gandalf verliezen. Ze verblijven dan enkele dagen in Lothlorien om op krachten te komen. Later verraadt Boromir, verleid door de Ring, de zaak. In een overval wordt hij gedood en Merijn en Pepijn ontvoerd. Terwijl Frodo en Sam wegglippen en verder gaan naar Mordor, gaat de rest achter Pepijn en Merijn aan. Maar ze vinden Gandalf, die hun door Rohan leidt en de verdediging van Rohan tegen Saruman’s leger op touw zet. Na diens leger verslagen te hebben, gaan ze naar Saruman’s fort. Dat is dan al genomen en verwoest door de Enten, bij wie Pepijn en Merijn zich blijken te bevinden. Wanneer Pepijn per ongeluk in een Palantir kijkt en Sauron hem zo ontdekt, neemt Gandalf hem mee naar Minas Tirith. Intussen hebben Frodo en Sam Gollem, of Smeagol, gevangen genomen. Die leidt hen door verraderlijke landen snel naar Mordor. De pas van de Morannon is gesloten, dus leidt Smeagol hen naar het zuiden, naar de pas van Cirith Ungol. Onderweg hebben ze nog een confrontatie met Faramir, de broer van Boromir, hij weerstaat de Ring en laat hen gaan. Bij de pas van Cirith Ungol verraadt Smeagol hen aan Shelob. Sam ontkomt en Frodo wordt door Orks gevangen genomen. In Minas Tirith worden soldaten uit Gondor verzameld, tegen de verwachte aanval van Sauron. Die aanval begint en de verdediging wordt bijna overrompeld. Totdat de Rohirrim (met Merijn) arriveren en het tij stoppen. Wanneer Aragorn, die met leden van zijn volk via het zuiden door Gondor gereden is, een tweede aanval van Sauros onderdanen afslaand en een leger verzamelend, op voor Minas Tirith verschijnt, wordt het tij gekeerd en de slag gewonnen. Na een paar dagen rust en overleg marcheren Aragorn, Gandalf, Pepijn, Merijn en een klein leger Gondorim en Rohirrim richting Mordor, naar de Morannon. Daar dagen ze Sauron aan hen aan te vallen om Frodo en Sam een grotere kans te geven de Doemberg te bereiken en de missie te voltooien. Sauron bijt toe. Intussen heeft Sam Frodo bevrijd en zijn ze op weg gegaan door Mordor, naar de Doemberg. Wanneer ze het uiteindelijk bereiken en Frodo aan de rand van de brandende afgrond staat, wordt hij bevangen door de Ring. Maar Smeagol, die hen gevolgd was, bespringt hem en valt met de Ring in de afgrond. Met de vernietiging van de Ring wordt ook Sauron vernietigd. Naderhand gaan de Hobbits terug naar huis, onderweg van ieder afscheid nemend. Ze vinden de Gouw veranderd, overgenomen door Saruman. Ze verdrijven hem met een legertje Hobbits. Twee jaar later vertrekt Frodo, met Gandalf, Bilbo, Elrond en vele andere Elfen Midden Aarde, naar de Onsterfelijke Landen.
Onderzoek van de verhaaltechniek Tolkien schreef in een plechtige, epische stijl. Het speelt zich af in een met de Middeleeuwen vergelijkbare wereld. Grote delen van de landen waarin het verhaal zich afspeelt zijn verlaten. Zoals de woeste streken rond Weertop, de voetheuvels van de Mistbergen, de Emyn Muil, de velden van Rohan, de Dode Moerassen en Ithilien. Dat leidt tot het specifiek reizen van bevolkte plaats naar bevolkte plaats. Waar dan ook culminaties van gebeurtenissen plaatsvinden. De Gouw is een rustieke landstreek in de verlaten landen van Eriador. Het is bevolkt door Hobbits, die zich niet bewust zijn van de wereld om zich heen. Ten oosten van de Gouw ligt Breeg, een flinke opzichzelfstaand gemeenschap, bewoond door Hobbits en mensen. Op de Dolers en reizigers van op de oost-west route door Eriador heeft Breeg geen contact met de buitenwereld. De Dolers zijn de afstammelingen van de Dúnedain van Arnor, nobele mensen die eens een groot deel van Eriador regeerden, tot hun volk begon uit te sterven, het koninkrijk vernietigd werd en het verleden vergeten. Alleen de Dolers dolen nog door de verlaten landen, het vrijwarend van kwade wezens. De Hoge Elfen zijn Midden Aarde aan het verlaten. De landen van Lyndon zijn verlaten, enkel de havens van Mithlond, waarvandaan zij vertrekken, is nog bevolkt. De enige andere enclaves zijn Imladris (Rivendel) en Lothlorien. Verder leven er nog Elfen in het rijk van Thranduil in het Demsterwold, waar het verlangen naar de zee niet heerst. Rohan, het land van de Rohirrim, de paardenheren, bestaat uit uitgestrekte graslanden. De Rohirrim, die een duidelijk Germaanse cultuur hebben, zijn beroemd om machtige paarden. Het is een hard volk en een bondgenoot van Gondor. De koning Théoden is onder de invloed van Saruman, tot Gandalf hem geneest. Aan de noordgrens van Rohan ligt de vallei van Isengard, waar Saruman leeft. Eens een bondgenoot van Rohan, nu gevallen voor de beloftes van Sauron. Gondor is het machtigste land der mensen. Gondor was het broederkoninkrijk van Arnor. Gondor beheerste eens half Midden Aarde, maar de bevolking is afgenomen, het bloed van de Dúnedain is dun verspreid, de lijn der koningen gebroken. Aan de oostgrens van Gondor ligt Mordor. Mordor is een aswoestijn, omgeven door steile bergen. Er zijn drie toegangen. Het gat van de Morannon, een schier onneembare muur en poort; de pas van Minas Morgul en de tunnel van Cirith Ungol ernaast. Mordor is bevolkt door honderd-duizenden Orks, wrede wezens variërend in grootte en kracht. Midden in de aswoestijn staat de Doemberg, Orodruin, een gigantische vulkaan waarin de Ene Ring gesmeed is door Sauron. Een dagreis naar het oosten ligt Barad-Dûr, het onneembare fort van steen, staal en magie, waar Sauron huist. Sauron kan zonder de Ene Ring geen stoffelijke gedaante aannemen, maar zijn geest machtig. Met de Ene Ring heeft niemand in Midden-Aarde de macht hem te stoppen. Het is een gesloten verhaal, met een informatieve opening en een personaal vertelperspectief. Het verhaal is veelal chronologisch. Al worden de twee grootste verhaallijnen, het breken van het Reisgenootschap bij Amon Hen, apart behandeld. Tolkien maakt ook zeer weinig gebruik van flashbacks. Gezien de natuur van het reizen van de een naar de andere plaats, is er ook veel gebruik gemaakt van versnellingen. Dramatiserende vertragingen zijn er natuurlijk ook, zoals bij Gandalfs confrontatie met de Balrog of de genezing van Théoden. Maar die zijn niet zo uitvoerig beschreven, over meerdere bladzijden uitgesmeerd, als bij sommige andere schrijvers gebeurt, zoals Alistair MacClain. Het boek begint in het jaar 3001, de reis van Frodo halverwege 3018, begin 3019 is Sauron verslagen, eind 3019 zijn de Hobbits weer terug en eind 3021 vertrekt Frodo en is het verhaal afgelopen. Het boek overspant dus 20 jaar, al voltrekt de oorlog zich in een half jaar. De verhaalfiguren worden niet echt beschreven in het verhaal, op hun uiterlijk na. Maar bij de belangrijker figuren, bij de figuren die langer ‘in beeld’ blijven wordt er vanzelf een beeld van hun karakter gevormd. Het ‘sterkste’ karakter in het verhaal vind ik dat van Sam. Echte heldendaden zijn prominent en belangrijk voor het verloop van het verhaal. Onderzoek van de thematiek Het thema is verzet. Verzet van de wanhopende vrijheid tegen de onderdrukking van de duisternis, het kwaad. Typerend daarvoor zijn situaties zoals Gandalf die de Balrog in Moria weerstaat en de standvastigheid van de Rohirrim en de Gondorim in Helmsdiepte, in Minas Tirith, op de Velden van de Pelennor en voor de Morannon. Niet te vergeten Sam z’n verzet tegen Shelob en de eindeloze strijd tussen Frodo en de verleiding van de Ring. Overal is dus het verzet, de standvastigheid en de moed die de Vrije Volken karakteriseert, die de doorslag geeft. Alles draait om de Ring, Sauron kan alleen winnen als hij het in handen krijgt, de Vrije Volken kunnen alleen winnen als de Ring vernietigt wordt. En dat terwijl de Ring naar Sauron toe wil en daarvoor een enorme verleidingskracht uitoefent op ieder die het kan zien, nog meer op zij die het dragen. Plaats in de literatuurgeschiedenis The Lord of The Rings werd voor het eerst uitgebracht in 1966. Het was een volgverhaal op het succes van The Hobbit. Waarin vooral de Hobbits aansloegen bij het publiek. Tolkien heeft zelf meegevochten in de eerste wereldoorlog. Verhalen, stukken tekst en losse hoofdstukken (sommigen van The Lord of The Rings, anderen van andere verhalen) die in die periode geschreven zijn, zijn duidelijk te herkennen aan het gevoel van vastberadenheid, van heldendom en van plicht dat er uit spreekt. Teksten die hij in de tweede wereldoorlog geschreven heeft, hebben zo een meer duister en somber uiterlijk. The Lord of The Rings heeft een nieuwe stroming gecreëerd, het zogenaamde high fantasy. Het was een nieuw soort verhaal in het fantasy genre, dat een nieuwe koers uitzette voor vele latere fantasyschrijvers. Beoordeling De verhaallijnen zijn spannend, door vele originele ontwikkelingen. Soms verrassend, soms niet. De schrijfstijl, de taalgebruik past er ook prima bij. Een favoriete passage heb ik niet, het is een grote cumulatie sterke passages. Velen moeten zich door het begin heen worstelen, wordt het als langdradig en saai beschouwd. Daar ben ik het dan ook niet mee eens, het mist misschien de actie die men wil, maar de spanning is er wel. En het verhaal is gewoon goed, vind ik althans. Ik hoor wel dat sommige mensen het vaststaande goed en kwaad storend vinden. Zelf vind ik dat niet, het geeft duidelijkheid, herkenbaarheid. Het is een aanleiding voor de creatie van een goed drama en einddoel. En het geeft de auteur de kans zeer sterke karakters te creëren. Wat ik ook een sterk punt vind van In de Ban van de Ring. Daarbij geven de gebeurtenissen en de achtergrond ook een natuurlijk gevoel. Ik heb ook stemmen op horen gaan dat het taalgebruik zwaar en moeilijk is. Of het zo is, laat ik aan anderen over. Zelf heb ik er in ieder geval geen moeite mee. En, zoals ik al geschreven heb, het past bij het verhaal. Het verleent sfeer. Ieder praat ook ‘zoals het hoort’. De Rohirrim zijn bars. Frodo en onder andere Faramir hebben beleefd taalgebruik. De meeste Elfen die spreken gebruiken oude en statige zinsconstructies en woorden. De Orks zijn nog net menselijk genoeg om je er wat bij voor te stellen. Al in al vind ik het een prachtig werk. Een goed verhaal, met een passende sfeer. Wat miljoenen fans zullen beamen.