Verhaalanalyse. Personen. Olaf: Olaf werkt bij het systeembeheer van de bank ABN-AMRO. Olaf is een collega van Sabine, en ook een tijdje haar vriend. Kenmerkend voor Olaf is dat hij geobsedeerd kan raken door de vrouwen op wie hij verliefd is, en zelf gewelddadig kan worden als ze niks met hem willen. Dit kun je bijvoorbeeld lezen op bladzijde 242: ´Zo erg kan het worden. Hoe langer je relatie met hem voortduurt, hoe meer hij zich erin vastbijt. Zorg maar dat je snel van hem afkomt voor hij gewelddadig wordt. Een ander kenmerk is dat hij wel heel veel over heeft voor de vrouw van wie hij houd, misschien zelf teveel. Sabine had namelijk problemen met haar collega Renee, en toen heeft hij in haar computer een kortsluiting gemaakt. Hierdoor is uiteindelijk het huis met Renee erin in de brand gevlogen, waardoor Sabine een paar weken van haar verlost was. Isabel: een meisje dat op 15 jarige leeftijd vermoord is. Isabel had epilepsie. Zij was op de basisschool een vriendin van Sabine, maar op de middelbare school ging zij haar pesten. Olaf was een ex van Isabel. Voor Isabel was geen jongen goed genoeg, ze moest steeds weer een ander. Dit kun je bijvoorbeeld zien op bladzijde 334: Het is uit met Olaf,´zei Isabel. ´En met Bart. Maar ik denk dat Robin mij wel ziet zitten. De geïrriteerde klank in haar stem ging over in verachting. Isabel was ook een heel gemeen meisje, dit kun je ook lezen op bladzijde 334: ´Het zal wel even wennen zijn als hij straks op míj staat te wachten op het schoolplein in plaats van op jou,´zei ze boosaardig. Sabine: Sabine werkt op het secretariaat van de bank. Sabine is een vrouw die graag een glaasje wijn drinkt, heel erg van aardbeien houd en dol is op de tvserie As The World Turns. Sabine heeft een gebeurtenis beleefd die ze ooit verdrongen heeft, waardoor ze een burn-out heeft gehad. Haar psycholoog onder wiens behandeling ze het afgelopen jaar geweest is, heeft haar gezegd: je kunt zo hard rennen als je wilt, maar eens haalt het verleden je in. Waar het bij Sabine dan ook het hele verhaal omgaat is dat ze een traumatische ervaring heeft verdrongen, waarvan ze erachter probeert te komen wat die is en waarom ze die verdrongen heeft. Ze ontmoet ook regelmatig het meisje dat ze vroeger was in gedachten, om haar te vragen wat er gebeurd is. Ook is er in het boek af en toe een flash back van vlak voor de tijd dat Isabel verdween. Uiteindelijk blijkt dat Sabine heeft verdrongen dat ze Isabel vermoord heeft omdat ze heel erg kwaad op haar was, maar later zelf niet meer geloofde dat ze tot zoiets gruwelijks in staat was. Hieruit blijkt ook wel dat Sabine erg gevaarlijk kan zijn met opgekropte woede. Ze heeft het meisje van vroeger nu niet meer nodig, en moet nu gaan proberen om de moord zelf weer weg te stoppen. Iets anders kenmerkend voor Sabine is dat ze eerst nieuwsgierig is, en later bijna geobsedeerd raakt, om erachter te komen wie de moord gepleegd heeft en ook net zo lang heeft doorgezet tot ze het antwoord wist. Ze neemt hele dagen vrij om naar Den Helder te gaan er daar mensen uit het verleden te bezoeken. Ze gaat dan zelfs onschuldige mensen beschuldigen. Uiteindelijk blijkt dus dat ze het zelf gedaan heeft. Een eigenschap van Sabine is dat ze niet zo snel iemand vertrouwd. Dit kun je lezen op bladzijde 242 : ´Robin. Dat is mijn broer. Zo hebben Olaf en ik elkaar leren kennen. Een tijdje geleden kwamen we elkaar weer tegen en het klikte meteen. Maar ik heb toch altijd een dubbel gevoel gehouden, ik weet niet hoe dat komt.´ Verder is Sabine niet zo heel veel zelfvertrouwen, alhoewel dat wel vooruit is gegaan in vergelijking met de middelbare school, dat kun je lezen op bladzijde 255/256. Ze durft hier niet op een man af te stappen die ze leuk vind, maar als ze in gedachte het meisje ziet dat ze vroeger was, gaat ze toch op hem af. Eerst het stukje dat ze niet durft: Maar dat kan ik niet, om de doodeenvoudige reden dat ik niet over zoveel zelfvertrouwen beschik. Dan het stukje dat ze in haar hoofd ziet hoe ze vroeger was. Haar schouders hangen, haar blik is schuw op Bart gericht, als een hondje dat wacht op een aai. En dat ze vervolgens dan toch zoveel zelfvertrouwen heeft dat ze op hem afgaat: Met doelgerichte stappen loop ik naar de hoofdingang, leg mijn hand op Barts arm en zeg met mijn charmantste glimlach: ´Hé, Bart!´ Ook is Sabine soms echt impulsief waaraan je ook merkt dat ze meer zelfvertrouwen heeft, want ze besluit aan het eind van het boek opeens te stoppen met werken en naar Spanje te emigreren. Dat was in het begin van het boek nog wel anders. Toen was er de vervelende sfeer op haar werk, maar toen durfde ze daar niet te stoppen, ze was bang geen ander werk te kunnen vinden. Er is verder niet echt sprake van karakters of bepaalde typen. Tijd. Het verhaal speelt zich af in 2004, dat weet je doordat Isabel in 1995 verdween (zie blz. 141) en het nu 9 jaar later is. Ook kun je merken dat het een verhaal van deze tijd is doordat er in het verhaal sms´jes worden verstuurd, dus ze hebben mobiele telefoons, en er is ook internet in het verhaal. Er wordt hier met de tijd gespeeld door middel van flash-backs naar 1995 toen Isabel verdween, maar het grootste deel wordt de roman chronologisch verteld door Sabine.
Plaats. Het verhaal speelt zich af in Amsterdam, waar Sabine werkt en woont, en Den Helder, waar Sabine vroeger op de middelbare school zat. Deze plaatsen geven het verhaal verder geen extra betekenis. Het verhaal speelt zich af in 2004 en hier in Nederland, dus het klimaat, landschap en maatschappelijke situatie zijn gewoon zoals wij het hier gewend zijn. De plaats en omstandigheden zijn dan ook decor en niet het onderwerp. Vertelstandpunt. Bij het proloog is een personale verteller(Isabel), in de rest van het boek wordt verteld in de ik-vorm door Sabine. Stijl. De schrijfster schrijft over het algemeen in algemeen beschaaft Nederlands, maar wijkt af en toe af in gesprekken en sms´jes door scheldwoorden of een buitenlandse taal te gebruiken. Zie bijvoorbeeld bladzijde 69: ´Zo,´ zegt Jeanine. ´What´s next?´ En bladzijde 70: Femme fatale, tot ik mijn handen weghaal en de vetrolletjes me eraan herinneren dat er nog wel het een en ander moet gebeuren voor ik die status heb bereikt. En bladzijde 98: ´Shit,´zeg ik. Ze maakt ook een aantal keer gebruik van beeldspraak. Zie bijvoorbeeld bladzijde 10: Ik denk aan de rijen blik die op hete dagen staan te glinsteren onder de zon. En bladzijde 11: Een groepje leerlingen trotseert de motregen en inhaleert gretig de nicotine die hen de dag door moet helpen. Van spreektaal maakt de schrijfster ook gebruik. Zie bijvoorbeeld bladzijde 209: ´Ze is dood,´fluister ik. ´Heb je dat gezien?´Olaf neemt het glas uit mijn trillende handen. ´Ja, zomaar opeens.´ ´Droomde je niet?´ En bladzijde 254: `Ik dacht al dat jij het was, maar ik kon het eigenlijk niet goed geloven. Je bent zo … anders!´zegt ze. ´Goh, leuk hè, zo´n reünie. Ik heb er zoveel zin in! Wie heb jij allemaal al gezien?´ ´Nou…´zeg ik vaag. Íedereen wel zo´n beetje.´ Verder zijn de zinnen, ondanks de buitenlandse woorden die er soms in staan, altijd goed te begrijpen en niet te lang of te ingewikkeld. Thematiek. Natuurlijk is het thema bij een literaire thriller ´wie heeft het gedaan´. Uiteindelijk willen we toch allemaal weten wie Isabel heeft vermoord. Toch was dat volgens mij niet het belangrijkste thema in dit boek. Waar dit hele boek om draait is de verdringing van een gebeurtenis in het verleden, en dat is dan ook gelijk het belangrijkste thema. Het gaat er het hele verhaal over dat ze verdrongen had wat er gebeurd was met Isabel, hoe ze zich stukje bij stukje steeds meer herinnert en dat ze op het eind weet wie de moord gepleegd had. Conclusie. Ik zou van deze schrijfster zeker nog meer willen lezen. Dit was het eerste boek van haar dat ik ooit gelezen heb, en het heeft best een grote indruk op mij gemaakt. Dit kwam denk ik ook heel erg door de dubbele persoonlijkheid van Sabine, wat ik heel erg interessant vindt. Over dit onderwerp zou ik ook wel meer willen lezen, want het is toch heel bijzonder dat iemand in één lijf verschillende mensen kan zijn. Als al Simone van der Vlugts boeken zo indrukwekkend zijn, wil ik ze allemaal lezen.