Le coeur en poche door Christine Aventin

1 Zakelijke gegevens Auteur: Christine Aventin
Titel: Le coeur en poche
Jaar van uitgave: 1988
Plaats van uitgave: Frankrijk
Uitgever: Mercure de France
Aantal blz: 185
Genre: Roman 2 Eerste reactie Keuze: Ik heb dit boek gekozen omdat ik zag dat de auteur van dit boek 15 jaar was toen zij dit geschreven heeft. Ik was benieuwd naar haar schrijfstijl. Volgens mij is het een autobiografisch verhaal want de hoofdpersoon is ook 15 jaar. Ik hoop het niet voor Christine Aventin want het is allemaal nogal wat, wat het hoofdpersonage meemaakt. Inhoud: Ik vond dit boek vrij standaard. Het zat vol cliché’s. Voor mij zat er veel te veel drama in dit boek. Daar wordt je niet bepaald vrolijker van. Wat ik ook vervelend vond aan dit boek was dat er geen woordenlijst achter in het boek zat. Hierdoor moest ik veel woorden opzoeken in het woordenboek. Maar dit doet natuurlijk niet af aan de inhoud. 3 Verdieping Samenvatting: De hoofdpersoon uit dit boek is Alexandra (ook wel Alexie genoemd). Zij is een meisje van 15 jaar. Ze heeft een verzorgpaard Samourai, die een erg grote rol speelt in haar leven. Op een dag vertelt Geoffrey, de eigenaar van de manege, dat Samourai overleden is. Ze is er kapot van, maar weet haar tranen binnen te houden. Verdrietig loopt ze naar huis toe. Als ze thuis komt maakt haar moeder, Véronique, zich klaar voor haar baan als prostituee. Alexie probeert haar moeder tegen te houden omdat ze een slecht voorgevoel heeft. Véronique vind het allemaal maar onzin wat Alexie zegt en besluit toch te gaan. De volgende dag ontdekt Alexandra dat haar moeder allemaal blauwe plekken op haar billen heeft. Moeder wil niet zeggen wat er gebeurd is, maar Alexandra weet erachter te komen dat haar moeder helemaal geen geld gekregen heeft en vervolgens ook nog eens in elkaar geslagen is. Alexandra laat het er niet bij zitten en besluit naar het bordeel: “Funny Girls” waar haar moeder werkt te gaan. Daar ziet ze de pooier van haar moeder, Gérard Bellommet, en de eigenaresse van het bordeel. Alexandra voelt zich op de vreemde manier aangetrokken tot Gérard. Alexie vraagt de eigenaresse wat er met haar moeder gebeurt is, en de eigenaresse verwijst haar door naar een paar mede prostituees van haar moeder. De prostituees weten Alexie te vertellen dat Véronique geld achter had gehouden en dat Gérard daarachter was gekomen. Het geld wilde Véronique gebruiken om zichzelf vrij te kunnen kopen. Langzaamaan komt ze tot het besef dat haar moeder waarschijnlijk nooit uit het hoerenwereldje zou kunnen ontsnappen en dat ze daardoor nooit wat aan haar eigen moeder zou hebben. Dit zet Alexie aan het denken. Wie is haar vader? Waar is hij? En was haar eigen geboorte eigenlijk wel gepland? Na het voorval op het bordeel besluit ze Julien op te zoeken. De jongen waar ze verliefd op is. Even later besluit ze toch maar naar huis te gaan, ze kan niet eeuwig wegblijven. Als ze thuis komt ziet ze dat haar moeder niet thuis is, ze is toch weer aan het werk gegaan. Die avond is Alexie alleen thuis. Plotseling krijgt ze een telefoontje van rechercheur Charlois. Hij vraagt Alexie of ze meteen naar het bureau kan komen. Daar wordt ze ondervraagd over Gérard en vertelt de rechercheur haar dat haar moeder in het ziekenhuis ligt. Alexandra is hevig geschokt door dit bericht. Eenmaal thuisgekomen komt Gérard op bezoek. Ze laat hem binnen, omdat ze ineens het vermoeden heeft dat hij wel eens haar vader zou kunnen zijn. Eenmaal binnen verkoopt Gérard allemaal mooie praatjes. Hij zegt dat hij al 15 jaar verliefd is op Véronique. Laurence, ook een prostituee en tevens vriendin van Véronique, vindt het allemaal maar onzin wat Gérard zegt en wil Alexandra in bescherming nemen voor deze man. Ze neemt Alexie mee naar het ziekenhuis om Véronique te bezoeken. Véronique drukt Alexandra op het hart dat ze nooit van iemand moet gaan houden. Ook wil ze dat Alexandra zegt dat ze haar haat. Alexie doet dit uiteindelijk met tegenzin, waarna Véronique vrijwel direct overlijdt. Na het overlijden van haar moeder stapt Alxie op de trein naar Bretagne waar haar opa en oma wonen. Dit wordt voor Alexie de eerste keer dat ze haar grootouders ziet. In korte tijd is Alexandra van haar opa en oma gaan houden (dat wat haar moeder haar verboden had). Maar dan hoort ze het gesprek tussen haar tante en opa. Haar tante wil haar naar een kostschool sturen omdat ze op deze manier in contact is met soort- en leeftijds- genoten. En omdat ze dan niet in contact kan komen met oudere mannen. Bij het horen van dit gesprek besluit Alexandra weg te lopen. Ze neemt haar puppy Corniaud (die ze van haar opa gekregen had) mee in de borstzak van haar jas. Liftend gaat ze terug naar Parijs. Dit loopt maar net goed af, want bijna wordt ze verkracht. Ze wist nog maar net op tijd te ontsnappen. De vrachtwagenchauffeur Benvenuto neemt haar uiteindelijk mee terug naar Parijs. Hij bewijst dat er ook nog goede mensen bestaan. In Parijs zoekt Alexie Laurence op. Zij neemt Alexandra, na haar een paar klappen gegeven te hebben, toch maar voor een paar nachten in huis. Laurence vertelt Alexandra dat Julien haar verteld heeft dat hij met Alexandra naar bed geweest is. Dit is niet waar maar uiteindelijk zegt Alexandra toch maar dat ze inderdaad met Julien naar bed geweest is. Even later besluit Alexandra toch met Julien naar bed te gaan, alhoewel ze niet helemaal zeker is van haar zaak en zich er erg onzeker over voelt. Later vertelt ze het hele verhaal aan Laurence. Even later wordt het in dit boek eindelijk tijd voor goed nieuws. Laurence heeft een man gevonden die met haar wil trouwen en voor haar wil zorgen. Op een avond vindt Alexie bij Laurence thuis een foto van haar zelf met haar moeder, op de achterkant staat de naam: Bogdan Grocniuk met een hartje eromheen. Na lang aandringen weet Alexie bij Laurence los te peuteren wie de man op de foto is. Laurence weet Alexie te vertellen dat de man op de foto haar vader is. Het was een Poolse man, en Véronique en hij waren erg gelukkig samen. Totdat Bogdan naar de gevangenis moest voor een paar criminele zaken. Haar moeder bleef nog lang van Bogdan houden totdat ze Gérard ontmoette. Ze was in één klap verliefd. Wat ze niet wist was dat Gérard een pooier was en door hem belandde ze in de prostitutie. Na het horen van dit verhaal besluit Alexandra haar vader op te zoeken in de gevangenis. Ze vertelt het hele verhaal aan Julien maar ze merkt dat hij niet geïnteresseerd is. Het lijkt erop dat hij haar alleen maar het bed in wilde krijgen. De relatie wordt verbroken. Zelf zit Alexandra er niet echt mee. Ze heeft Julien’s liefde niet meer nodig, ze gaat op zoek naar de liefde van haar vader. De zoektocht naar haar vader blijkt moeilijker te gaan dat ze had verwacht. In eerste instantie wil haar vader niets van haar weten. Hij denkt dat Alexie ook in de prostitutie zit. Maar uiteindelijk weet Alexandra hem toch te overtuigen van zijn ongelijk… Op zoek naar de thematiek: Dit boek zit vol drama. Het is een boek over liefde die keer op keer niet blijkt te zijn wat het in eerste instantie leek. De schijn bedriegt. Dit boek gaat over allerlei verschillende vormen van liefde. Met als hoofdlijn: “Betaalde Liefde”. Ik weet niet precies hoe ik de titel: “Coeur en poche” het beste kan interpreteren. Ik denk dat het er op neer komt dat je je hart het beste dichtbij je kunt houden. Je moet je liefde niet teveel weggeven. Vaak blijken mensen namelijk minder van je te houden dan dat je in eerste instantie zou verwachten.
4 Beoordeling Ik vond dit boek veel te dramatisch. Je wordt niet erg vrolijk van dit soort boeken. Ook ontbrak het dit boek aan humor. Of ik heb de humor gewoon gemist. Humor in een andere taal herkennen blijft lastig. Ik vond het in ieder geval geen leuk boek Wel vind ik het bijzonder dat dit boek door een 15-jarig meisje is geschreven. Dat is toch vrij knap. Ik vraag me af hoe ze zich zo in de hoofdpersoon heeft kunnen verplaatsen op zo’n jonge leeftijd. Ik hoop echt niet dat ze dit zelf meegemaakt heeft. Het ligt niet zo zeer aan dit boek dat ik het niet kon waarderen. Lezen in het Frans blijft gewoon lastig en een Frans boek lezen zal nooit een bezigheid worden dat ik voor mijn plezier zou doen.