Friedrich und Friederike door Max von der Grün

Friedrich und Friederike, oder ist das schon Liebe. Titelverklaring: Het is zeker meer dan vriendschap tussen hen. Alhoewel ze vaak ruzie hebben, ze kunnen niet zonder elkaar en hebben ook veel aan elkaar. Hoofdstuk 1: Das Bad: Dit wijst op de duik die Friederike in de vijver heeft gemaakt toen ze tikkertje waren aan het spelen op het ijs. Gerhard Lodemann is de vader van Friedrich, hij schept vaak op over hoe goed hij kan vissen, of je dat nou horen wilde of niet. Op een zondagmiddag schepte hij op dat hij een vis had gevangen zo groot als een zwijn. Toen Friedrich und Friederike vroegen waar de vis nu gebleven was zei hij dat die van de haak was losgeschoten en weer in het water was gevallen. Samen bedachten ze een plan om hem terug te pakken. Op een avond in januari gingen Friedrich en Friederike met een bijl en een breekijzer naar het meer. Ze maakten een gat in het ijs en leggen de vislijnen erin. De volgende ochtend gingen ze terug komen kijken als ze een vis aan de haak hadden geslagen of niet. Tegen hun ouders hadden ze gezegd dat ze naar de sporthal gingen. Friederike loopt naar de rand van het meer en zegt dat Friedrich haar moet komen tikken. Ze valt in het water. Friedrich doet zijn best om haar eruit te halen en het lukt na enkele pogingen ook. Friedrich stelt voor om naar het volkstuintje te gaan omdat dat niet zo ver is. In het huisje daar is een straalkachel. Friedrich laat haar even achter om kleren van hem te gaan halen. Eerst wilde ze ze niet aandoen omdat ze veel te groot waren maar ze had geen keuze. Haar natte kleren zouden nooit op tijd droog zijn, ze zou gewoon tegen haar moeder zeggen dat ze uitgedaagd was om kleding van Friedrich te dragen. Toen Friedrich die avond ging kijken hingen er drie mooie forellen aan de lijn. Hij stopt ze in een plastieke zak. De volgende dag toen zijn vader thuiskwam had hij die plastieke zak in zijn handen en verzon hij er een verhaaltje bij dat hij was gaan vissen met Ludwig en dat het vangen van de vissen heel gemakkelijk was. Friedrich kon zijn vader wel vermoorden. Later gaat hij naar de kamer van Friedrich en zegt dat hij niet aan zijn vislijnen mag komen en wie weet wat er kon gebeurd zijn. Hoofdstuk 2: Die schöne Unbekannte: Deze mooie onbekende is eigenlijk Friederike, zij wou Friedrich gaan controleren op het feest. Friedrich vraagt aan Friederike of ze naar Het Lutherhaus gaat op Rosenmontag. Friederike zegt dat ze niet kan omdat ze met haar ouders naar een carnavalsfeest moest. Friedrich was verkleed als cowboy op het feest en toen kwam er een meisje binnen met gouden handschoenen en voor haar gezicht een sluier. Ze straalde schoonheid en geheimzinnigheid uit. Hij neemt zijn moed bijeen en vraagt waar ze woont. Ze woont in Derne. Ze vraagt aan hem of hij een vriendin heeft en hij antwoord dat ze een beetje saai is. Zij vraagt hem waarom hij nog met zo een saaie vriendin omgaat als hij zo een fantastische jongen is. Hij zegt dat ze buren zijn en op school ook altijd samen zijn. Ze zegt dat ze later schoorsteenveger wil worden. Toen kwamen ze een jongen tegen en die zei tegen Friedrich dat hij het tegen Friederike ging zeggen. Anita vraagt aan hem of hij schrik heeft van zijn vriendin. Hij antwoordt dat zij smoorverliefd op hem is en dat ze hem altijd op de huid zit maar dat hij niet zoveel om haar geeft. Hij zegt dat hij Anita naar huis zal brengen. Hij zegt dat hij haar zal bezoeken en dat het misschien zijn vriendin kon worden. Hij wil later misschien metselaar worden. Hij vraagt nog is of hij haar niet naar huis moet brengen en ze zegt dat ze eerst nog eens naar het toilet moet. Friederike gaat naar huis kleed zich om ontschminkt zich. Terwijl was Friedrich aan het wachten en de toiletdeur in het oog aan het houden. Teleurgesteld gaat hij naar huis. De volgende dag zorgde Friederike ervoor dat Friedrich geen ogenblik met haar alleen was. Ze hield hem in de gaten en hij dagdroomde de hele tijd. Na het middageten gaat Friedrich met de fiets naar Derne. Hij belt aan bij de Mausegattweg nr 4. De man die open doet zegt dat hij geen familie Wuttke weet wonen. Friedrich keert terug naar huis. Onderweg vraagt hij aan verschillende mensen naar de familie Wuttke maar niemand kent deze. Onderweg komt hij Friederike tegen. Ze vraagt vanwaar hij komt. Ze vroeg hoe het gisteren in het Lutherhaus was. Hij zei dat het heel erg saai was. Hij zei dat er enkel domme ganzen waren en dat hij na een uur naar huis was gegaan. Hij vroeg hoe het bij haar was gegaan. Ze zei dat het heel leuk was, dat ze een cowboy was tegengekomen.. als haar ouders er niet bij geweest waren.. Ze zij dat hij had gezegd dat ze er heet uitzag. Friedrich vroeg of haar ouders dat zomaar hadden aangehoord. Ze zei dat hij dat niet bij haar ouders had gezegd en dat hij goed kon dansen. Ze probeert hem echt jaloers te maken. Hij vraagt wat hij nogal had gezegd, ze antwoordt hem dat hij had gezegd wat smoorverliefde jongens zoal zeggen. Ze zegt dat ze hem een fout adres had gegeven. En maakt hem verder nog meer jaloers. Hij zegt dat ze moet stoppen en dan zegt zij dat hij haar en niet zijn hem gisteren heeft bedrogen. Ze zegt hem alles wat ze weet. Hij vraagt vanwaar ze dat weet. Hij zegt dat hij alleen woedend op haar was omdat ze niet naar het Lutherhaus gekomen was. Ze herhaalt dat hij had gezegd dat ze saai is, dat ze hem op de huid zit, dat ze veel fantasie heeft, dat ze stapel op hem is en hij niet op haar. Ze zegt dat dat verraad is. Ze zegt dat ze hem niet nodig heeft en dat ze aan iedere vinger 10 jongens kan krijgen. Hij zegt dat ze haar niet bedrogen heeft omdat ze dezelfde persoon waren. Ze heeft het hem nog niet vergeven ookal was zij Anita. Hoofdstuk 3: Tagesausflug: Op deze daguitstap is Friederike verdwaald geraakt en heeft ze haar enkel bezeert zodat Friedrich en de meester haar moest gaan zoeken. Ze maken een uitstapje met de school naar Winterberg in Sauerland. Namiddag gingen ze wandelen in het bos. De groep liep niet bij elkaar. De meeste hun benen deden pijn. De weg was zes km op en zes km terug. Friederike zag aan de kant van de weg iets dat bij haar nieuwsgierigheid opwekte: gras, varen en bloemen die ze daarvoor nog nooit gezien had. Ze ziet vanalles en verliest de groep uit het oog. Even later merkte ze dat ze moederziel alleen in het bos stond. Ze verstuikt haar enkel. Ze had zo een pijn dat ze op een boomstam is gaan zitten en daar is blijven zitten. Friedrich merkte op de parking dat ze verdwenen was. Hij en de meester gaan terug om haar te zoeken. De meester verwijt hem dat ze weg is. Hij antwoordt dat hij toch niet met haar getrouwd is. Friederike zit er al een tijdje, ze zingt omdat ze schrik heeft. Maar ze weet dat ze niet zonder haar kunnen vertrekken. Dan vinden ze haar, Friederike vliegt in Friedrich zijn armen. Friedrich gaat de meester halen en samen dragen ze haar een stukje. Dan gaat de meester een taxi halen. In de auto zegt meester Gruber dat hij haar eigenlijk in een ziekenhuis moet brengen om röntgenfoto’s te maken. Toen ze op de parkingplaats aankwamen joelde en floot iedereen. Hij zegt tegen haar dat ze hun moet laten doen en ze geeft haar een kusje op haar wang terwijl iedereen kijkt. Hij zegt toen ze uit de bus gingen stappen dat hij haar elke dag gaat bezoeken. Zij vraagt waarom en hij antwoord daarop dat het duidelijk is dat ze in de gips moet. Hij zegt beter je been in de gips te hebben dan je hoofd. Ze vraagt aan hem of hij weet wat karakter is en hij antwoordde niet meteen waarop zij onmiddellijk zegt: natuurlijk weet je dat niet omdat je geen hebt. Hoofdstuk 4: Die Nachtwache: In de buurt wordt de laatste tijd veel ingebroken. Dus besluiten Friederike en Friedrich om de wacht te gaan houden in de nachten van het weekend. Ze gingen in het tuinhuisje slapen. Zo kwamen ze erachter wie de dief was. Het was een hete zomer geworden. De warmte was enkel te verdragen in de tuin. Daar had men schaduw, waaide een lichte wind, men kon er ook half naakt rondlopen en met water spelen. Zowel Lodemanns als Meisters als veel andere families hadden vakantie. Zo verving het volkstuintje dit jaar Mallorca. In de laatste week werd in het tuinhuisje ingebroken en voor een deel schade aangericht werd. De inbrekers stalen enkel bier, sterke drank, levensmiddelen en kleding. Ze vernielden tuinmeubelen en namen kleine konijntjes mee. Hun verbittering was groot, na elke inbraak werd de politie ingeschakeld. Maar ze werden niet gepakt, er waren ook weinig sporen, ze kenden geen mogelijke dader. Friederike heeft een idee: ze gaan slapen in het tuinhuisje zodat ze de dief kunnen snappen. Ze gaan dit twee nachten in het weekend doen want het is meestal dan dat de dief langskomt. Friedrich gaat akkoord. Hij zegt dat hij een rustbank in zijn tuinhuisje heeft staan en dat er plaats voor twee is. De tand laat zich trekken zegt Friederike, ze zegt dat ieder alleen slaapt. Toen het zover was hun eerst nacht in het tuinhuisje hadden ze allebei schrik alleen lieten ze het niet aan elkaar merken. Ze wisten niet wat ze moesten doen en Friedrich had een idee: ze konden liefde bedrijven met elkaar. Ze krijgen ruzie en Friederike gaat naar haar eigen tuinhuisje. Na een korte tijd keerde ze terug naar Friedrich en taste in het donker naar de rustbank. Friederike zegt dat ze in het tuinhuisje blijven en dat als hun ouders iets zeggen dat ze in de vroege morgen daar naartoe zijn gegaan. Friederike vraagt of zijn bed nog ongeslapen is anders weet zijn mama direct dat hij daar niet heeft geslapen. De mama van Friedrich zei dat hij het op voorrand had kunne zeggen. En zegt dat hij zijn bed niet meer moet maken dat hij daar twee linker handen voor heeft. De ouders van Friederike hadden zich verschoten. Ze had het hun gisteren moeten zeggen. En ze moet haar bed voortaan zelf maken. In de nacht van zaterdag op zondag vroeg Frederike Friedrich om een verhaaltje te vertellen. Hij vertelt een verhaaltje over hunzelf. Friederike valt in slaap. Dan hoort Friedrich buiten iets en maakt haar wakker. Friederike heeft schrik. Hij neemt haar aan de hand naar de konijnenstal. Een mannenstem zegt dat ze hier niets gaan vinden en hem gaan smeren. Friedrich had de stem herkent, hun buurman Bräuker. Hij heeft geldproblemen omdat zijn vrouw halftijds werkt en hij niet. Hij is ook alcoholverslaafd en slaat zijn vrouw. Hoofdstuk 5: Das Wahrzeichen: Het herkenningsteken dat ze op de 100 jaar oude watertoren schrijven om iedereen te laten weten dat meneer Baucker de dief is. De watertoren is meer dan 100 jaren oud, het is een herdenking aan vroeger. De tank is tien meter hoog. Enkel de mannen van de watermaatschappij komen af en toe het water controleren, maar zij durven de toren niet te beklimmen. Voor de rest is de toegang streng verboden. Er hangt een groot bord met levensgevaar op. En het domein is afgezet op 20 meter van de toeren. Wanneer Friedrich en Friederike er op een middag langsrijden krijgt Friederike een geniaal idee. Ze gaan de watertoren beklimmen. Later op de dag in de klas stuurt Friederike Friedrich een briefje of hij er nog aan denkt. Friedrich stuurt terug dat hij alleen meegaat als hij haar mag kussen. Na een tijd geeft Friederike toe. Friederike vertelt hem dat ze meneer Bräucker is tegengekomen gisteren op straat. Hij was zat en heeft haar met de vuist bedreigt. Nu krijgt Friederike het idee om op de watertoren te gaan schrijven dat meneer Bräucker de dief is. Friedrich vind bij zijn thuis verf en verfborstels, ze wachten tot het donker is. Tegen hun ouders zeiden ze dat ze naar een concert gingen. Het was wel tot aan de autobaan te lezen: Bräucker is de inbreker in de volkstuintjes. Friedrich wou naar beneden komen maar raakt uit evenwicht zodat de verf over Friederike valt die onder hem op de grond stond. Ze kon zo niet naar huis gaan. Ze kusten. Ze kleden hun om in het tuinhuisje van Friedrich en vertrekken. Friedrich zegt tegen haar dat ze morgen voor school de kleren terug op hun plaats moet leggen. En tijdens de pauze moeten ze hun witte kleren naar de stomerij brengen. Wanneer ze op school kwamen was iedereen daarover aan het praten. Zij zeiden zo weinig mogelijk omdat ze henzelf dan zeker niet gingen verdacht maken. Maar de meeste geloven niet dat meneer Bräucker de dief is en zeggen dat iemand het gewoon voor de grap heeft gedaan of dat het iemand heeft gedaan die ruzie met meneer Bräucker heeft. Hoofdstuk 6: Die Reifenpanne: De bandenpech die Friederike krijgt. Terwijl Friedrich naar het meer gaat om te kijken waar het gat in de band zit gaat Friederike het bos in. Als hij terugkomt en haar blijft roepen dan komt ze niet. Hij doet haar fiets op slot en dan moet ze naar het kasteel om haarzelf te helpen. Ze lagen aan het Cappenberger meer. Het was een mooie dag. Ze zwommen, lagen in de schaduw en aten. In de vroege namiddag werd het Friederike te saai en ze wou door. Wanneer ze boven op een berg komen is de band van Friederike plat. Friedrich neemt de band af en gaat ermee naar het water zodat hij weet waar het gat zat. Als hij terugkomt was Friederike er niet meer. Hij maakte zich geen zorgen. Waarschijnlijk had ze een frambozenstruik gevonden. Hij roept haar meerdere malen. Friederike had in het bos iets gehoord en was op het geluid afgegaan. Dieper in het bos waren bosarbeiders bomen aan het omzagen. Friederike keek toe. Wanneer Friedrich de fiets gerepareerd had wachtte hij nog even. Ook hij hoorde het geluid van de zagen. Hij ging ook het bos in en riep naar Friederike. Hij zag haar en riep. Wanneer ze niet antwoordde ging hij terug naar de fietsen. Hij sloot Friederikes fiets af en een boomstam. Verborg zijn fiets, ging achter een boomstam liggen en wachtte. Friederike vond haar fiets terug aan de boom en Friedrich was nergens te bespeuren. Ze zegt dat iemand toch niet zo gemeen kan zijn omdat het 20 km te voet naar huis is. Dan is ze uren onderweg. Er is maar een mogelijkheid naar het Gutshof lopen, 300 meter verder en naar haar vader bellen om haar te komen halen. Maar dan zouden haar ouders het zeker te weten komen en zou ze gestraft worden. Ze liep naar daar en wou een zaag lenen. Er was niemand te zien. Ze zag twee grote schuren, de deuren stonden wijd open. Ze vond een handzaagje en had schrik maar stal het. Ze rent zo snel als ze kan terug naar haar fiets. Ze zaagde het boompje om los en vond het grappig dat zij zoveel moeite heeft gedaan terwijl verder in het bos ze heel grote zaagmachines hadden. Was het niet makkelijker geweest als ze gewoon aan een van de mannen had gevraagd het boompje om te zagen. De zaag begraaft ze in de grond. Haar woed voor Friedrich steeg. Wanneer Friederike wegreed kwam Friedrich achter de boomstam vandaan en reed via een omweg zo snel mogelijk naar huis. Hij was nog eerder thuis al Friederike. Friederike gaat naar Friedrichs huis. Wanneer ze binnenkomt kijkt Friedrich niet op. Ze stechelden met elkaar en Friedrich vroeg haar uit over wat ze gedaan had. Ze hebben ruzie over wie de zaag gaat terugbrengen en hoe kwader Friederike wordt hoe meer Friedrich gaat lachen. De volgende dag gaat Friedrich naar het kasteel rijdt er een paar keer omheen of er niemand te zien was en legde de zaag snel terug op zijn plaats. Wanneer hij langs de boomstam rijdt ziet hij Friederike zitten die in haar handen klapt. Hij vraagt wat ze daar doet en zij antwoord dat ze op hem heeft gewacht, ze wou zien of hij zijn woord hield. Ze had zijn zwemgerief meegebracht en ze gingen naar Cappenberger See. Hoofdstuk 7: Baustelle: De bouwplaats waar Friedrich in een kraan heeft mogen werken. Friederike wou dat ook voor haar verjaardag maar op een moment viel de stroom uit en bleef ze stil hangen. Alles liep uiteindelijk toch goed af. In de school werd er over beroepskeuzes gesproken. Friedrich wilde graag in de bouw: metselaar of betonstorter, maar het liefst hijskraanmachinist worden. Daar kon men veel geld verdienen. Friederike wilde schoonheidspecialiste worden. In de Dresslerstrabe worden deze zomer tien huizen gebouwd. Naast vele machines stat een 20 meter hoge kraan. Friedrich ging vaak kijken op de bouw en zag toe en bewonderde de kraanbediener. Hij vraagt aan een man op het werf of hij in de kraan mag maar hij moest het aan de kraanman vragen. Hij vraagt of hij mee naar boven mag en toekijken. De man zegt dat hij over drie jaar moet terugkomen. Hij zegt dat hij er dan al niet meer inpast. Dat antwoord stond de kraanman wel aan en hij neemt hem mee naar boven. Friedrich houdt er alles in het oog. Hij mocht ook eens met de kraan werken van de kraanman en vond het zo gemakkelijk dat hij niet begrijpt niet dat ze daar jaren opleiding voor moeten hebben. Thuis vertelt hij het tegen zijn ouders en later tegen Friederike. Zij wil ook eens met een kraan werken zei ze. Friedrich antwoorde dat dat alleen voor mannen is. De volgende dagen blijft ze er zo lang over zagen dat ze zaterdag naar het bouwwerf zouden gaan. Zaterdags zei hij dat als hij een sleutel had hij haar wel zou tonen hoe de kraan werkte. In het geheim was hij blij dat hij geen sleutel had want zo zeker voelde hij zich nu ook weer niet. Friederike zei dat ze met een sleutel de kraan ook kon bedienen. Friederike heeft een idee ze gaan de sleutel nemen uit de bouwwagen. Friedrich zegt dat dat inbraak en diefstal is. Friederike zegt dat dat niet de eerste keer is dus. Friederike begint hem te chanteren: ik dacht dat jij een held was en volgende week verjaar ik, ik wens dat je mij naar boven brengt met die kraan. Je hebt me zeker nog geen cadeau gekocht. Friedrich neemt een stuk breekijzer en breek de bouwwagen open. Hij dacht eraan dat als iets misliep hij in de bak belandde. Ze steken de sleutel in en Friederike gaat in de morelteil zitten. Ze vond het uitzicht fantastisch. Plotseling bleef de kraan staan. Alles viel stil na een knak. Friederike zegt dat het geen tijd voor grapjes is en dat ze haar naar beneden moet halen. Hoe kon het dat de kraan niet meer reageerde en hij wist niet wat hij daartegen kon doen. Friederike werd een beetje kwaad en zegt tegen hem dat hij haar toch niet gewoon kon laten zitten toen hij zei dat de stroom was uitgevallen. In korte tijd was de ganse wijk op het bouwwerf verzamelt. De kraan begon na een tijdje terug te werken. De kraan draait steeds sneller en Friederike was aan het schreeuwen. Friedrich gaat naar de kabine en trekt aan een hendel. De kraan staat stil. Friedrich kon niet eenmaal lachen. Friederike huilde. Friedrich streek haar door het haar. Wanneer hij haar wil kussen zegt ze tegen hem: wordt nooit een kraanbestuurder, dat houdt geen mens uit. Hij zegt dat hij er niets aan kon doen dat de stroom uitviel. Hoofdstuk 8: Unverhoffter Reichtum: Omdat ze in het bos een man zien lopen met een zak en als ze gaan kijken wat erin zit het 50000 mark blijkt te zijn. Ze wouden die houden maar uiteindelijk komt die toch bij de politie terecht omdat meneer Lodemann hen had betrapt. Al langer als een uur dwaalden Friedrich en Friederike in het bos. Vaak bleven ze in het bos staan en luisterden naar de vogels. Op een moment kust hij haar. Daarna praten ze over dromen en Friedrich zegt dat zij de mooiste droom is. Ze springt op hij blijft verergert zitten. Wanneer hij opstaat ziet hij een man tussen de bomen. Hij had een blauwe plastieke zak vast. Friederike had de man ook al opgemerkt. De man draait zich om en gaat terug de richting uit vanwaar hij kwam. Friedrich wil weten wat erin zit. Friederike opent de zat en er zat een kartonnen doos in met daarin geld. Ze geloofden hun ogen niet. Friedrich telt het geld: 50000 mark. Friedrich zegt dat ze het naar de politie moeten brengen. Ze konden de zak ook niet achterlaten. Friederike wou ook niet alleen terug, ze zegt dat ze het geld voor hun kunnen houden. Ze zouden het geld niet uitgeven maar wachten. Ze zouden het in het volkschuurtje verstoppen. Ze kunnen 20 mark iedere week nemen. Friedrich zegt dat het het beste is het geld mee naar huis te nemen en alles te zeggen. Hij denkt dat het een beloning oplevert. Ze komen tot een onenigheid en Friedrich zegt dat hij het gevonden heeft. Friederike neemt het geld loopt weg en kijkt niet eenmaal om. Friedrich loopt haar achterna en haalt haar in. Ze loopt gewoon daar naar huis. Ze ging naar Friedrichs tuinhuisje. Friederike zegt dat ze het 50-50 gaan verdelen omdat het aan hun toebehoort, niemand neemt meer dan 20 mark per week. Opeens opende meneer Lodemann de deur, hij zag het geld op de tafel liggen. Friedrich moest alles uitlegge. Hij vertelde alles buiten dat ze het voor hun wouden houden. Er waren twee hopen dus meneer Lodemann had het wel door. Hij pakte Friedrich mee in zijn auto. Friederike volgde op enkele meters afstand. Ze gingen naar de politie. Ze deden hun verhaal nog eens. Alles werd nagetrokken: de man die het geld had verstop had zichzelf bij de politie gemeld. Hij scheidt van zijn vrouw daarom had hij het geld verstopt zodat hij het niet hoefde te delen. De man schenkt hen beiden 100 mark daarmee bedankt hij hen. Hoofdstuk 9: Die strassensperre: De wegversperring, Friederike en Friedrich zetten de weg af omdat ze dan een rustigere straat hadden. Er is wegomlegging voor de gasleiding aan te leggen. Er werden soms dagen zelfs weken straten afgesloten. Na zes weken waren de werken afgelopen. Twee bouwwagens stonden er nog een tijd, net of ze hen vergeten waren. Op een dag moesten ze naar de winkel en kwamen ze lang de bouwwagens. Friedrich kreeg een idee. Bij zijn thuis zoekt hij in de kelder gereedschap. Dat deed hij in een plastieke zak en verstopte hij in de kast van zijn slaapkamer. ’S Avonds ging hij naar Friederikes thuis. Hij vertelt haar: vrijdagavond zijn hun ouders op een feest. Hij heeft het de hele week waargenomen en nu kan hij het ook zelf: de straat afzetten. Ze braken de auto die vrijdag open en zetten de plaat met omleiding op de weg. De volgende dag reed iedereen om. Dinsdags staat in de krant dat de omleiding geen zin had. Die middag werden de borden nog weggehaald. Op school lieten ze elkaar weten dat ze elkaar nog steeds fijn vonden door briefjes te sturen in de klas.