Anker der hoop door Gerda van Wageningen

Het verhaal begint bij Emma Wilding. Emma leeft op dat moment in het jaar 1931. Haar vader was één van de hoge bazen bij een rederij in Rotterdam. Emma haar familie was dus best rijk. Emma was zeventien jaar en ze was verliefd geworden op Eduard Meddens. Haar vader had overal en nergens navraag gedaan naar Eduard en hij scheen een gokverslaving te hebben (vooral kaarten) en een maîtresse. Ook vond hij dat Eduard veel te jong, veel te veel geld had geërfd (zijn vader stierf toen Eduard nog heel jong was) Haar ouders vonden het natuurlijk niet echt verstandig als Emma wat met Eduard zou beginnen en ze verboden Emma met Eduard om te gaan en uiteraard ook met hem te trouwen. Maar Emma was zo verliefd op Eduard dat ze graag met hem wilde trouwen en koste wat kost haar relatie met hem in stand wilde houden. Ze ging daarom samen met Eduard naar Parijs voor een paar dagen. Niet voor té lang, maar net lang genoeg, zodat haar ouders zich zwaar ongerust zouden maken en ze, trouwen met Eduard aan haar zouden opdringen. Ze gingen heel vroeg in de ochtend weg met de trein en beleeefden een paar fantastische dagen in Parijs. Toen ze terugkwamen waren haar ouders doodongerust. Maar na een spannend gesprek met haar ouders gaf haar vader geen toestemming voor het huwelijk en betaalde hij het huwelijk ook niet (toen was het een schande als de vader het huwelijk niet betaalde). Een paar maanden later trouwde Emma met Eduard en trok ze bij hem in. Na de eerste nacht ontstond er al een klein probleempje. De huishoudster wilde Emma niet genoeg gehoorzamen. Emma wilde zich namelijk graag een beetje met het huishouden bemoeien, maar de Bolles (echtpaar dat in dienst was bij Eduard) stonden dat niet toe, omdat ze het altijd zelf hadden gedaan en het altijd goed was gegaan. Toen ze hierover bij Eduard klaagde wimpelde hij het weg, met: Is het niet heerlijk als je niets hoeft te doen? Als ze een tijdje bij hem woont heeft hij een keer een kaartavond met een stel vrienden. Aan het eind van de avond is hij stomdronken en schijnt hij heel veel geld verloren te hebben. De kaartavonden komen, langzamerhand, één à twee keer per week voor. Vaak is Eduard dronken, wanneer het is afgelopen en hij verliest ook vaak veel geld. Emma blijkt ook nog zwanger te zijn van Eduard. Eduard hoopte eigenlijk met heel z’n hart dat hij een zoon krijgt, maar dat laat hij niet zo blijken. Dik Buijtendijk was de zoon van de baas van de rederij, waar Emma d’r vader ook werkte. Later in het boek neemt hij de rederij over, want zijn vader moest zich terugtrekken, wegens een slechte gezondheid. Dik was mollig en had een forse gestalte. Dik was de neef van Emma, maar z’n moeder is aangetrouwd met haar oom (zijn tweede huwelijk), dus ze waren geen bloedverwanten. Dik is al heel lang verliefd op Emma. Hij wasbijna twaalf jaar ouder dan haar. Ook toen Emma getrouwd was, bleef hij verliefd op haar en terwijl Eduard weinig tijd voor haar heeft geeft Dik, Emma hoop en spraken ze vaak af. Eduard en Emma maakten een cruise naar Venetië met z’n tweeën. De eerste dag is zeer romantisch, maar die avond ging Eduard de hele avond spelen op het schip. Emma verveelde zich de hele avond een beetje. De volgende dag is een herhaling van de eerste dag. De derde dag gaat Eduard s’middags, na de lunch, spelen. Emma verveelt zich dood en besluit eens te gaan kijken waar Eduard is. Ze kan hem niet vinden bij de kaarttafel en ze gaat dan maar naar het restaurant op het schip. Toen zag ze hem zitten aan de bar. Met een vrouw naast hem, die ze niet kende. Ze besloot de twee een tijdje in de gaten te houden. Toen ze wegliepen, volgde ze de twee, maar al heel snel gingen ze een hut in. Emma was heel erg verdrietig en zat zich de hele avond een beetje in de hut te vervelen. Toen Eduard thuiskwam begon ze te gillen en te schelden en gooide ze hem de hut uit en hij mocht er niet meer in komen. De rest van de reis werd Emma goed geholpen door de hutbediende. Als ze weer terugkomen in de haven en toen ze in de auto zaten, besloot Emma bij Eduard te blijven, maar Eduard moest zich aan een paar voorwaarden houden. Ze sliepen voortaan apart, hij zou geen kaartavonden meer hebben, hij moest de Bolles bevelen naar haar te luisteren. Na een paar weken zo geleefd te hebben gaat Eduard s´avonds weg. Hij kwam stomdronken thuis en schreeuwt naar Emma dat hij een groot bedrag gewonnen heeft. Emma zei dat hij de schulden, die ze dan al een tijdje hebben, ermee moest afbetalen. Hier reageerde Eduard niet op. Nadat hij weer een paar avonden was weggeweest kwam hij stomdronken thuis, terwijl man Bolle hem de trap opsleept, lalde hij alles verspeeld te hebben en al het geld kwijt te zijn. Dat bleek ook zo te zijn en paar weken later een stonden ze op straat. Emma had inmiddels een zoon van Eduard gekregen, Jacques. Ze gingen in één van de zeer arme buitenwijken wonen van Rotterdam. Eduard was vaak de hele dag weg, zodat Emma bijna altijd alleen is met Jacques. Later kreeg ze elke week wat geld toegestopt door haar familie. Eduard zei vaak tegen Emma dat alles haar schuld was en dat ze aan haar vader geld had moeten vragen, want dan kon hij spelen, winnen en hen uit de schulden betalen. Eduard speelde nog steeds al hadden ze toen geen geld. Hij jatte gewoon een paar centen en dan speelde hij. Toen Eduard weer Emma de schuld gaf van alles en haar zelfs sloeg, was voor haar de maat vol en vertrok ze bij hem om weer thuis te gaan wonen. Na een maand of 3-4 staat Eduard daar voor de deur. Hij wilde zijn zoon zien. Ze lieten hem binnen en Eduard wordt helemaal blij als hij Jacques ziet. Ze spraken af dat Eduard hem één à twee keer per week mag zien. Maar Eduard verpest het weer door een keer dronken kwam en zijn zoon wilde zien. Emma d’r vader was niet thuis, alleen Emma en haar moeder. Rosa (Emma haar moeder) belde haar vader, terwijl Emma met Eduard en Jacques in de huiskamer zat. Ze wilde Eduard het kind niet geven, omdat hij zo dronken is, maar hij bedreigde haar en hij pakte Jacques uit haar handen. Toen hij even niet oplette pakte ze hem weer terug en hij werd heel kwaad op het moment dat Emma haar vader en Dik Buijtendijk binnenrenden. Eduard begint allemaal dingen te slopen in het huis en Dik pakte hem vast en zet hem zo het huis uit en vergrendelt de deur. Eduard besefte dat hij en nooit meer in zou komen en pleegde zelfmoord door zich voor de tram te gooien. Emma is lange tijd heel verdrietig en depressief. Ze dacht dat het haar schuld was dat Eduard dood was en langzamerhand werd ze verliefd op Dik. Toen ze weer over haar depressie heen was ging ze alleen wonen, niet zo ver van haar eigen huis en werken bij de rederij als typiste. Ze kreeg een verhouding met Dik (ze was eigenlijk al in de tijd met Eduard verliefd op Dik) en ze trouwt aan het eind van het boek ook nog met hem. Op de laatste bladzijde kreeg ze een tweede kind van Dik, een meisje, Rosa.