Het verboden pad door Kees van Beijnum

KEES VAN BEIJNUM HET VEBODEN PAD (2004) Gebruikte editie De roman Het verboden pad verscheen eind oktober bij de uitgeverij De Bezige Bij te Amsterdam. Hij kwam uit in zowel een gebonden editie als een paperbackversie. Op de overwegend blauwe omslag staat een rotsachtig kustlandschap met daarin prominent aanwezig een lichtgevende vuurtoren en een huis op een klif. Gezien het feit dat de roman voor een groot deel in Bretagne staat, is het niet onmogelijk dat hier een Noord-Franse kustplaats wordt afgebeeld. De roman telt maar liefst 451 bladzijden en dat vergt nogal wat leestijd, temeer daar de roman zeker niet achter elkaar uitgelezen kan en zal worden. Aan het einde wordt het relaas toch wel langdradig. De roman is opgedragen aan en geschreven Voor Tatjana, Allard en Zelda. Structuur Het boek heeft een proloog, waarin de verdrinking van Djeu (letterlijk en figuurlijk een nietszeggend meisje) wordt beschreven. Daarna volgen 53 hoofdstukken, die niet getiteld zijn en voornamelijk over de vakantietocht naar Bretagne gaan. Aan het eind is er nog een epiloog.
Perspectief Het verhaal wordt verteld in de ikvorm door de 26-jarige Philip Soek, die enige tijd stage loopt in De Helmer, een opvangtehuis voor moeilijk opvoedbare tieners. De roman beschrijft een vakantietocht naar Bretagne, waarbij het meisjes Djeu om het leven komt. We zien alle gebeurtenissen door de ogen van Philip, die zijn verhaal in de verleden tijd vertelt en het ook achteraf beschouwt. De afstand tot de gebeurtenissen is echter heel klein. Vertelwijze Het verhaal wordt overwegend chronologisch verteld: vanaf het moment dat Philip stage gaat lopen in De Helmer tot aan zijn terugkeer na de vakantie uit Bretagne. De proloog doorbreekt die chronologische volgorde. De voorgeschiedenis van Philips ouders wordt door middel van de brief van een tante uit de doeken gedaan. In de epiloog wordt nog door Philip verteld dat hij een baan in het jeugdwerk heeft aangenomen; deze keer werkt hij met jongere kinderen, maar in feite zijn het kopieen van Tom, Bruno etc. Decor en tijd De roman speelt in de 21 e eeuw, alhoewel niet precies te analyseren valt in welk jaar het verhaal zich precies voltrekt. Wel betalen de vakantiegangers hun verteringen met euro's , wat in ieder geval inhoudt dat de gebeurtenissen na 1 januari 2002 zijn. In september 1974 hebben de ouders van Philips elkaar ontmoet. Ma een paar maanden zijn ze naar Nederland gegaan waar ze zijn getrouwd. Philip kan dan hooguit in juli 1976 geboren zijn,omdat uit het verhaal blijkt dat hij jarig is tijdens de vakantie. Hij wordt 26 jaar en dat houdt in dat het minimaal 2002 is. Ook andere actuele elementen als mobiele telefoons, internet, sms'-jes komen in de roman voor. Het decor is enerzijds een vakantieplaats aan de Franse westkust (Bretagne) waar de groep moeilijk opvoedbare tieners onder leiding van Philip, Water en Harley een vakantie doorbrengt. Philip heeft dichtbij die plek vroeger vakanties met zijn ouders doorgebracht. Het tehuis De Helmer met de ontspoorde pubers staat in Amsterdam, de tweede plaats van het decor. Ook het laatste deel van de roman speelt zich af in Amsterdam wanneer Marc, zijn jongere (half?) broer hem komt opzoeken. Titelverklaring Het verboden pad wijst in eerste instantie op een pad langs de kust dat afgesloten is met een hek, omdat er gevaarlijke grondverschuivingen kunnen plaatsvinden. De leiding verbiedt de jongeren over het pad naar het strand te gaan. Verder wijst de titel natuurlijk op de fout die gemaakt is bij de verdrinking van het meisje Djeu. Om de vakantie nog enige kleur te geven heeft de leiding bedacht dat ze een survivaltocht met de groep gaat maken. Maar de groep bestaat uit een aantal bravoure macho's s als Tom en Bruno en de sportieve leider Harley, die aanmerkelijk meer durven dan de rest. Zo zijn is er o.a. de zeer verlegen jongen Freis (een slaapzakpisser), die nogal wereldvreemd is en het meisje Djeu van wie heel weinig bekend is en dat zelf maar heel weinig durft te ondernemen. In het begin van de roman moet Walter haar al helpen om over een gevaarlijke richel heen te stappen, wat ze niet durft. Eigenlijk is dit al een voorbode dat het fout zal aflopen met haar. Tijdens de hierboven genoemde survivaltocht valt ze dan ook onverwacht van een rots, waarna ze verdrinkt in de woelige baren van de Bretonse kust. De leiding mag zich dit aantrekken, omdat ze iets verkeerds heeft ondernomen. Walter, een van de leiders, is bovendien te ver gegaan. Hij had Djeu waarschijnlijk kunnen redden. Verder in de roman gaat Philip met het Franse meisje Juliette ook over het hek van het verboden pad en rookt daar met haar o.a. een stickie. Het meisje is te jong voor hem en eigenlijk bevindt hij zich dus op verboden terrein. Een derde verklaring zou kunnen zijn dat de moeder van Philip het verboden pad is opgegaan: ze was de dochter uit een Mormoons gezin, maar is toch met Philips vader meegegaan naar Europa. Ook daar heeft ze een verboden pad betreden, want Philips vader is er niet zeker van dat zijn jongste zoon van hem is: ze had een relatie met de pianoleraar. Thematiek Er zijn twee verhaallijnen in deze uitgebreide roman. De eerste en in aantal pagina's belangrijkste verhaaldraad is de poging van Philip om te bekijken of hij zijn roeping kan vinden in het werk met kansloze jongeren. Hij is zelf van goede komaf, hoewel zijn ouders gescheiden zijn, maar zijn vader heeft hem altijd redelijk goed kunnen opvoeden. Hij is ook rijker dan de kinderen en de overige leiders van de groep, waardoor ze toch wel enigszins afgunstig naar hem kijken. Vooral in Frankrijk doet hij pogingen om nader tot de lastige kinderen te komen : dat lukt nog het beste bij Freis, die ook door de groep wordt uitgestoten. Tom is de lastigste jongen voor hem. Ook in het tehuis in Amsterdam doet hij al niet wat Philip van hem vraagt. Op vakantie mondt dat uit in een explosieve situatie, waarna Tom wegloopt. Door zijn werk als begeleider krijgt hij in principe een soort surrogaat-vaderschapsfunctie : dat is ook goed te zien in zijn relatie met Freis. Hij doet in feite met Freis hetzelfde als zijn vader met hem doet: dure dingen kopen. Hoewel er ruim 350 bladzijden aan de vakantie worden gewijd, gebeuren er eigenlijk weinig spectaculaire dingen in Frankrijk. Zelfs de dood van Djeu wordt niet al te aangrijpend beschreven. De tweede verhaaldraad heeft te maken met de vader-zoonrelatie en de moeder-zoonrelatie van Philip met zijn ouders. Door middel van een brief die een verder onbekende Amerikaanse tante hem stuurt, hoort hij de toedracht van de moeilijkheden tussen zijn ouders. Dat heeft de relatie met zijn jongere broer Marc beïnvloed . Toch neemt dit tweede thema relatief weinig pagina's van de vertelling in beslag, terwijl het eigenlijk een zeer interessant thema voor een schrijver is. Ook de recensent Peter Swanborn in De Volkskrant van vrijdag 5 november 2004 is die mening toegedaan. Had Van Beijnum maar meer pagina's gewijd aan die interessante familierelatie, die in de roman op de loer ligt, maar die onvoldoende wordt uitgewerkt. De van de film
Sophies choice (Met Meryl Streep in de hoofdrol) afkomstige problematiek, komt ook in deze roman aan de orde: een moeder moet kiezen welk kind ze in de steek moet laten. Maar hier laat de schrijver een kans liggen door te veel afstand in het verhaal te scheppen tussen de verteller en zijn inmiddels lang overleden moeder. De thematiek van de beide verhaaldraden wordt onderbouwd met literair-historische motieven als : het onderlinge pestgedrag van de losgeslagen tieners, het verwennen van Philip door de vader, het onderlinge wantrouwen tussen de leiders van de groep, zeker na de dood van Djeu, het raadselachtige ongeval, waarbij Djeu om het leven komt daaraan gekoppeld de schuldvraag de verliefdheid tussen Philip en het mooie Franse meisje Juliette (dat overigens net zo oud is als de leden van de groep die hij moet begeleiden) Samenvatting van de inhoud In de proloog wordt de verdrinkingsdood van Djeu beschreven op 12 juli (nl. twee dagen voor de Franse feestdag , le quatorze juillet 2002 ?) Ze valt van een rots en verdrinkt voor de ogen van de groepsleden en de leiding , mede omdat er op het moment dat ze in het water valt, een enorme golf op de kust aanspoelt. De verdrinking wordt opnieuw beschreven in hoofdstuk 32 als onderdeel van de vakantiereis naar Bretagne. Daaraan voorafgaat de geschiedenis van Philip Soek die in het opvangtehuis De Helmer wordt geplaatst als stagiaire. Het is een tehuis met moeilijk opvoedbare tieners, die allen uit huis geplaatst zijn omdat ze problemen veroorzaakt hebben of een ouderpaar hebben dat niet voor hen wil zorgen. Philip voelt zich wel aangetrokken tot deze randgroepjongeren, maar vanwege zijn afkomst (zoon van een rijke vastgoedmakelaar) wordt hij zowel door de jongeren als door zijn collega- leidinggevenden met vreemde ogen bekeken. Hij draagt o.a. Ralf Lauren polo's , wat “not done “ is in de wereld van de hulpverlening. Toch weet hij zich ook in de eerste moeilijke weken goed staande te houden, al luisteren vooral Tom en Bruno (de macho mannen) van het stel niet zo goed naar hem. Tom weigert bijvoorbeeld zijn rommel die hij steeds onder de trap zet, op te ruimen. Philip blijft daardoor erg onzeker over zijn eigen capaciteiten. Hij heeft net een relatie met het meisje Elma achter de rug, maar uit zijn houding blijkt niet dat dit hem veel doet. Hij wordt als stagiaire natuurlijk opgezadeld met een aantal “beginnerskarweitjes” en moet de leden van de groep strikt houden aan hun taken en opdrachten die in een werkschema zijn uitgewerkt. Met hun taken kunnen ze dagelijks een aantal punten verdienen, wat goed is voor het verkrijgen van extra faciliteiten in de groep Wanneer hij de eerste dagen heel vermoeid thuiskomt, wordt hij 's nachts bovendien nog lastig gevallen door zwijgende anonieme telefoontjes. Hij ontdekt later via zijn nummermelder dat de telefoontjes uit het tehuis afkomstig zijn, maar kan niet ontdekken wie hem 's nachts belt. Het versterkt de onzekerheid van Philip of hij wel op de juiste manier aan het werk is. Hij is dan ook erg blij als Walter hem een keer toevertrouwt dat hij als stagiaire meer kan dat hijzelf indertijd kon. Al direct na zijn stagebegin wordt er in De Helmer gesproken over de op handen zijnde vakantie in Bretagne en wanneer de vrouwelijke leider Suzan ervoor kiest om thuis te blijven , wordt Philip uitgenodigd mee te gaan naar Frankrijk. De reis wordt gemaakt onder low budget condities : er wordt met een personenbusje gereisd en het verblijf wordt geregeld op een familiecamping. De camping heet L'esperance ( de hoop) Op vakantie in Bretagne probeert Philip Soek toch steeds toenadering te zoeken met de acht tieners. Het meest voelt hij zich aangetrokken tot Freis. Deze wereldvreemde jongen wordt nogal gepest door de leden van de groep vooral door Tom en Bruno. In het begin van de vakantie roept hij de hulp in van Philip, omdat al op de eerste morgen blijkt dat hij in zijn slaapzak heeft gepiest. Philip verruilt handig zijn eigen slaapzak voor die van Freis, maar later blijken de anderen er toch lucht van te hebben gekregen en wordt Freis er alsnog mee gepest, zeker wanneer ook de tweede slaapzak nat wordt gepiest. Op een dag dat Philip de taak heeft om boodschappen te doen, neemt hij Freis mee naar het dorpje waar hij vroeger met zijn ouders op vakantie ging. Hij benadert het huis en ziet dat er in feite nog weinig veranderd is in de afgelopen twintig jaar: de barometer hangt bijvoorbeeld nog steeds op dezelfde plaats in de keuken. Later op de dag ontmoet hij ook de eigenaresse van de woning en die blijkt helemaal niet zo enthousiast te zijn over de vader van Philip. De huurders die na hen waren gekomen, hadden verteld dat de makelaar hun een loer gedraaid had bij de verkoop van hun winkeltje. Door enkele smerige streken had hij het pand in handen gekregen voor de helft van wat het waard was. Tijdens het uitstapje verandert Philip, die immers niet onbemiddeld is, het imago van Freis o.a. door een nieuwe bril voor 120 euro aan te schaffen. Eigenlijk is dit tegen de regels van het tehuis: tussen leiding en tiener moet immers afstand blijven. Freis vertelt hem bovendien dat hij degene was die Philip 's nachts vanuit De Helmer heeft gebeld. Hij wilde dan contact , maar durfde eigenlijks niets te zeggen. De imagoverandering van Freis lijkt wel succes te hebben, want de meisjes bezien Freis na terugkomst op de camping met andere ogen. Zo lijkt het stille meisje Saskia wel enige gevoelens voor hem te koesteren. Freis verzamelt op het strand ook aangespoelde voorwerpen en maakt er bij de ingang van de camping een soort gedenkteken (Freis `fort) van. De overige leden van de groep hebben alle hun gewoonten en eigenaardigheden. Tom is de brutaalste van het stel . Samen met Bruno heeft hij op de eerste dag al wiet zitten roken: het spul is ingenomen door Walter. Steeds proberen de twee dingen uit te halen die gevaarlijk zijn en de aandacht trekken. Ze zoeken de grenzen van wat ze mogen en kunnen doen. Ze kopen een harpoengeweer om bij het snorkelen te gebruiken, maar natuurlijk gaat het geweer een keer af als Bruno op Tom richt. Die houdt er een wond aan zijn oor aan over. Bruno is eigenlijk de enige van het stel die normale ouders heeft, maar op de een of andere manier kunnen ze niet met elkaar overweg. Samantha en Ayla lijken alleen maar geïnteresseerd in de leden van het andere geslacht. In het begin van hun vakantie ontdekken ze dan ook een stelletje dat in de vrije natuur de liefde bedrijft. Ze willen ook graag een avondje stappen in de disco van de vier****-camping vlakbij. Het Rwandese teruggetrokken meisje Djeu blijkt daar een uitdagend sexy panterpakje te dragen, wat zeer in de smaak valt bij Ayla en Samantha. Ook bereiden ze als goede voetbalsters de wedstrijd voor die ze tegen de leden van de zeilschool in de buurt van de camping willen spelen. Saskia is weer veel stiller, maar ze heeft exhibitionistische neigingen: zo heeft ze zich spiernaakt uitgekleed in de mannenwasruimte en is de schrik van enkele oudere camping toeristen geworden. Ook schrijft ze nogal seksueel getinte verhalen in haar dagboek. Tom heeft op een dag haar dagboek weggepakt en leest de erotische verhalen hardop voor. Het komt tot een aardige explosie tussen Saskia en Tom en de scheldwoorden vliegen over en weer. Erwin komt eigenlijk het minst uit de verf van de verteller. Hij heeft een grote fantasie en heeft aan een Nederlands echtpaar verteld dat ze opnamen maken voor een tv-programma van RTL-4 met een survivalopdracht. Philip speelt desgevraagd het spel maar mee. Intussen is Philip ook de aanwezigheid van een Frans tienermeisje Juliette opgevallen. Zij verblijft bij haar grootmoeder, omdat ze een tentamen van school moet overdoen. Ze is heel erg aantrekkelijk ondanks haar zestien jaren Haar grootouders zijn eigenaar van de camping. Intussen is het weer omgeslagen en regent het al enige dagen. Walter en Harley vatten het plan op om een survivaltocht te maken, waardoor ze hopen dat de interesse van de tieners wordt gewekt. Op twaalf juli gaat het feest beginnen: de survivaltocht is voorbereid en ondanks de slechte weersomstandigheden (het is mistig) gaan ze toch op pad. Het is een moeilijke tocht over de rotsachtige kust: Harley, Tom en Bruno blijken ook nu weer haantje de voorste, terwijl Philip wat achterblijft met Freis. Tussen hen in vervolgt Walter zijn weg met de bange Djeu. Wanneer Philip en Freis nog wat verder achterop raken en naar de thermiek van zeemeeuwen kijken, valt Djeu van de rots. Harley springt haar na, maar de golven van de baai zijn op dat moment zo hoog, dat Djeu onder water verdwijnt en niet meer wordt gevonden. De verslagenheid is groot en ze keren terug naar de camping. De politie wordt ingeschakeld en Walter en Harley blijken nu meer kinderen dan mentoren te zijn. De reactie van de tieners is heel verschillend : sommigen zijn opstandig, anderen trekken zich nog meer terug. Wanneer Philip nog een keer naar zijn ex-vriendin Elma belt om het verhaal van Djeu te vertellen, is haar reactie zo koel, dat hij daarna weet dat het nooit meer wat wordt tussen hen beiden. Twee dagen later wordt het lichaam van Djeu in een baai gevonden. De politie wordt actief : Walter en Harley worden het eerst ondervraagd, als derde wordt ook Philip aan een verhoor onderworpen, waarbij hij min of meer beschuldigd wordt van onachtzaamheid. Dat leest hij later ook terug in een artikel in een Franse krant, die hij van Juliette heeft gekregen. In dat artikel schuift Walter hem ook min of meer de schuld in de schoenen, omdat hij te ver met Freis is achtergebleven. Het verhaal vergroot zijn onzekerheid. Intussen moet Philip steeds meer handelend optreden, omdat Walter en Harley terugtrekkende bewegingen maken. Aan de andere kant is ook zijn interesse in het knappe meisje Juliette toegenomen: ze krijgen geleidelijk meer contact en spreken zelfs een keer af om het vuurwerk van de 14e juli op een aparte plaats te bekijken. Philip heeft daarbij de champagne meegenomen die hij van zijn vader heeft gekregen voor zijn verjaardag en heeft ook een stukje wiet uit de tent van Walter gepikt, dat de laatste had afgenomen van Tom. Toch bloeit er geen romance op, al zou Philip het wel willen. Ze bevinden zich op dat moment op verboden terrein: ze zijn namelijk het hek gepasseerd dat “het verboden pad” afsloot. Er bestaat namelijk instortingsgevaar. Ook in figuurlijk opzicht begeeft de tien jaar oudere Philip zich op dat moment op verboden terrein. In afwachting van het vrijgeven van het lichaam van Djeu bereidt de groep de wedstrijd tegen de zeilschool voor. Het komt uiteindelijk inderdaad tot een krachtmeting en koste wat het kost wil de Nederlandse groep winnen van de Franse zeilschool. Dat lukt met 5-3 o.a. omdat Tom de beste Franse speler uit de wedstrijd schopt en keepster Ayla kracht put uit het discopakje van Djeu. Na de wedstrijd leggen Samantha en Ayla contact met de Franse jongens en ze horen dat er die avond een geweldige disco op de nabijgelegen camping is. Ze willen er allen heen, ook al om afleiding te hebben. Maar Tom schopt alles weer in de war, omdat hij tegen de bar staat te pissen en tampons in de frituurpan van de barman heeft gedaan. Ze worden van het feest gestopt en onderweg krijgt Tom ruzie met Philip, omdat de laatste hem beschuldigt van het in brand steken van Freis' bouwwerk. Philip heeft een afspraakje met Juliette en laat de opgewonden Tom alleen naar de camping teruggaan. Op het afspraakje bij het verboden pad wacht echter geen Juliette. Bij terugkomst op de camping blijkt Tom weggelopen te zijn. Eerst had hij de bestelbus gepakt, maar nadat hij de telefooncel van de camping had geramd, was hij verder te voet gegaan. Vroeg in de morgen gaat Philip hem zoeken en na een moeilijke tocht over de klip ziet hij Tom voor dood liggen. Hij schrikt, maar Tom blijkt hem voor de gek te houden. Daarna vertellen ze elkaar dat ze elkaar een grote hufter vinden. Het klaart de lucht wel op. Op de terugweg vertelt Tom aan Philip dat hij gezien heeft hoe Djeu om het leven is gekomen. Het is toch duidelijk de schuld van Walter geweest. Op een gevaarlijk stukje beklimming had hij , net zoals hij al eerder had gedaan, geprobeerd haar over de angst heen te helpen, maar Djeu was bang geworden en hij had de helpende hand niet uitgestoken. Philip neemt het Walter erg kwalijk dat die de schuld in zijn schoenen heeft willen schuiven, maar Walter ontloopt hem zoveel mogelijk Dan wordt de mededeling gedaan dat het lichaam van Djeu wordt vrij gegeven en dat er een einde komt aan de vakantie. De eigenaar van de camping ziet hen intussen ook liever gaan dan komen: Tom heeft nogal wat schade aangericht: in de bar, de telefooncel en de spiegel in de washokjes. Juliette vraagt het adres van Philip: ze wil hem eventueel ooit in Amsterdam komen opzoeken. Bij thuiskomst ligt er een brief van Philips Amerikaanse familie. Philips moeder was een Amerikaanse en toen hij zeven jaar was, is ze vertrokken met zijn broertje Marc. Een tante van haar vertelt in de brief wat er gebeurd is. Door een toeval zijn Philips vader en moeder in 1974 met elkaar in contact gekomen. Ze was een dochter van een Mormoon. Na hun vertrek naar Europa was het minder goed gegaan in het huwelijk. Er was vaak sprake van ruzie en nadat ze tot een scheiding hadden besloten, had de vader van Philip een soort dossier opgebouwd over de slechte eigenschappen van Philips moeder. Ze had de keus gekregen om een kind mee te nemen en ze had na lang aarzelen voor Marc gekozen.( een soort Sophies choise dus) De tante vertelt verder dat er misschien toch minder sprake van een echte liefde was en dat Philips moeder het huwelijk had gebruikt om uit de invloedsfeer van de Mormonen te komen. Ze was na een nieroperatie overleden en Marc was door tante opgevoerd. Ze besluit de brief met de opmerking dat ze ook Philip graag nog eens zou ontmoeten.. Intussen blijkt Marc zelf in Amsterdam aangekomen te zijn, maar wanneer Philip naar het low budget hotel vertrekt om zijn broer meteen te zien, blijkt hij daar niet aanwezig te zijn.. Philip wil echter ook het verhaal van zijn vaders kant horen en die geeft toe dat hij nooit had toegestaan dat zijn moeder Philip zou hebben gekozen. In een tweede gesprek geeft vader Soek aan dat Philips moeder hem na en ruzie had toegevoegd dat hij er niet van moest uitgaan dat Marc zijn echte zoon was: ze had een relatie met haar pianoleraar. Daarom had hij gekozen voor Philip. Het zijn schokkende ervaringen voor Philip. Hij treft de volgende dag zijn broer en ze hebben elkaar veel te vertellen. Marc lijkt niet veel van zijn vader te moeten hebben, maar Philip adviseert hem toch met zijn vader te praten. Dat gebeurt en tijdens een vaartochtje op het IJsselmeer ziet de vader van Philip dat zoon Marc net zo'n grote moedervlek op zijn been heeft als hij. Is hij dan toch zijn echte zoon ? Dit snel vertelde einde lijkt toch een beetje op een deus-ex-machina-oplossing. Toch vertrekt Marc weer naar Nieuw-Zeeland, maar de vraag blijft open of hij ooit terugkomt en misschien wel een DNA-test wil laten afnemen. Walter is na het voorval met Djeu ziek geworden en kan daarom ook niet aanwezig zijn op het afstudeerfeestje van Philip. Hij stuurt wel een kaartje uit Rome met een afbeelding van Aneas die na de val van Troje zijn vader op zijn rug draagt. Is het een symbool voor de positie van Philip of is het een symbool voor de jongeren van het tehuis die de problemen van hun ouders met zich meedragen? Harley is er wel, evenals een aantal kinderen uit het tehuis. Op straat ziet Philip Soek later nog eens Tom terug, die bij een stukadoor werkt. Samantha is toch van school gegaan en tussen Saskia en Freis gaat het nog steeds goed. In de Epiloog vertelt Philip dat hij nu in een tehuis voor jongere kinderen is gaan werken , maar dat de problemen eigenlijk hetzelfde zijn. Hij voelt zich thuis in zijn baan en weigert de financiele steun van zijn vader. Hij heeft nog wel een kaartje van Juliette gekregen die ook schrijft dat er nog een paar toeristen over het verboden pad zijn gegaan en dat het bijna fataal voor hen afgelopen was. Ze stuurt een afbeelding van de camping L `esperance mee. In verbeelding ziet Philip weer de ruimte waarin alles zich afgespeeld heeft voor zicht. Ook ziet hij in gedachten het pad dat schilderachtig en geheimzinnig is.
Waardering De beide recensies die tot nu toe gepubliceerd werden, zijn niet erg negatief, maar beide geven ook aan dat “Het verboden pad”het niet het beste werk van Van Beijnum is. In “Spits” van vrijdag 5 november 2004 schrijft Oene Kummer over het boek: “Van Beijnum heeft met Het verboden pad een bij vlagen spannend boek geschreven, dat echter baat had gehad bij wat extra onderhoud. Het middenstuk had zeker korter gekund, terwijl het verhaal tegen het einde juist weer langer had mogen duren. Het idee dringt zich op dat de roman op een vooraf bepaald moment in de winkels moest liggen en er geen tijd meer was voor nog een versie. Wie bereid is om door genoemde bezwaren heen te lezen, heeft aan “Het verboden pad” nog een fijne kluif. Maar het hoge niveau van zijn beste werk haalt Van Beijnum hier niet.” In “De Volkskrant” van dezelfde datum is de slotconclusie van Peter Swanborn : “Het geheel laat de lezer met een onbevredigd gevoel achter. Over die merkwaardige Soekjes had je veel meer willen weten, over de verveling van een stel pubers op een camping in Bretagne veel minder.” Daarvoor heeft hij geschreven: “ Het boek kent scherpe observaties, zeker in de tekening van de personages en ook het levensverhaal van de hoofdpersoon is z'n minst interessant. Toch is “Het verboden pad” niet Van Beijnums geslaagdste roman.” Over de schrijver Kees van Beijnum (1954) is geboren en getogen in Amsterdam. Als zoon uit een horecafamilie bracht hij het grootste deel van zijn jeugd door in cafes van zijn familie, in de omgeving van de Zeedijk. Na het gymnasium had hij een groot aantal baantjes, tot hij in 1991 besloot zich fulltime aan het schrijven te wijden. In 1991 verscheen zijn eerste roman
Over het IJ, over de reconstructie van een moord, De roman kreeg goede recensies. Na Over het IJ verscheen begin 1994 Hier zijn leeuwen, waarmee de auteur als romancier debuteerde. Dit boek werd genomineerd voor de Debutantenprijs en geselecteerd voor de longlist van de Libris Literatuur Prijs. Begin 1995 verscheen Dichter op de Zeedijk, een autobiografisch getinte roman die door de lezers en critici in de armen werd gesloten. Dichter op de Zeedijk werd genomineerd voor de AKO-literatuurprijs. Het is 'een groot en groots boek,'aldus het jury rapport. In De ordening (1998) geeft Van Beijnum weer een ander beeld van de werkelijkheid dan in zijn voorgaande boeken. Het is een aantrekkelijk en onderhoudend boek met een fijnzinnige intrige: een roman waarin de auteur de vraagstukken van zijn tijd helemaal niet uit de weg gaat. Begin 2000 heeft Van Beijnum de problemen van de grote stad tot onderwerp gemaakt in zijn nieuwe roman. De oesters van Nam Kee is een geestige, met grote vaart en scherpte geschreven roman over hunkering. Verlangen naar waarheid en naar liefde en vooral naar 'echtheid'.
De oesters van Nam Kee is bekroond met de Bordewijk-prijs 2001. De filmeditie is verschenen in mei 2002 . Het is de bekendste roman tot nu toe, maar de filmversie heeft in die bekendheid een grote rol gespeeld. In 2002 ging de verfilming van De oesters van Nam Kee in premiere. In de hoofdrol speelde o.a. Katja Schuurman. De film bereikte een groot bioscooppubliek. In 2003 rolde de roman “De vrouw die alles had” van de pers.