Zoenziekte door Josee Algra

Titel: Zoenziekte
Auteur: Josée Algra
Uitgever: Octopus
Jaar van verschijnen: 2000 Waarom gekozen? Ik heb dit boek gekozen, omdat het onderwerp me leuk leek. Het leek me leuk om te lezen hoe de hoofdpersoon met de ziekte van Pfeiffer omging. Ik houd meestal wel van dat soort verhalen. Eerste persoonlijke reactie Ik vond het verhaal erg interessant en werkelijk. Je kan je namelijk goed verplaatsen in de hoofdpersoon. Het is een overtuigend verhaal en daarom leef je echt mee met de hoofdpersoon. Samenvatting De hoofdpersoon Erin heeft een leuk leventje, met leuke vriendinnen, het gaat goed op school, een leuk vriendje. Ze merkt dat ze steeds minder energie heeft en daardoor zelfs geen zin meer heeft in hele leuke dingen zoals uitgaan. Veel dingen lukken niet door haar moeheid. Dan blijkt dat ze de ziekte van Pfeiffer heeft. Dat betekent minstens 2 weken in bed blijven en heel erg rustig aan doen. Haar moeder is er voor haar, maar die is zo vrolijk dat Erin er soms gek van wordt. En gelukkig komen haar vriendinnen en haar vriendje af en toe langs. Maar eigenlijk begrijpen zij niet goed hoe ze zo moe kan zijn. Haar vriendje Peter kan zich totaal niet in haar verplaatsen en doet nogal lullig tegen Erin. Zo loopt hun relatie stuk. Haar buurjongen Thomas kan zich juist heel goed in haar verplaatsen en Erin voelt zich thuis bij hem. Uiteindelijk krijgen Thomas en Erin een relatie.
Verhaalaspecten Fictie en werkelijkheid
Het verhaal is fictie, maar is erg werkelijk geschreven. De gebeurtenissen in het verhaal zouden zo bij je thuis kunnen afspelen. Spanning en open plekken
Er zijn niet zo heel veel open plekken in het verhaal, maar toch is het verhaal spannend. Personages
Hoofdpersonage Erin komt voor zichzelf op, maar is soms toch een beetje onzeker en vraagt zich bijvoorbeeld af of haar vrienden haar niet laten vallen door de ziekte. Ze is een zacht en vriendelijk persoon. Buurjongen Thomas is behulpzaam en maakt makkelijk contact met Erin (hij is namelijk net in de straat komen wonen) , hij begrijpt haar goed en is erg vriendelijk. Peter, (haar vriendje in het begin van het boek) denkt alleen aan zichzelf, hij komt haar steeds minder opzoeken en kan zich helemaal niet Erin verplaatsen. Hij is nogal oppervlakkig. De moeder van Erin is heel erg vrolijk en gelukkig. Ze wil altijd van alles doen en zit nooit stil. Daar kan Erin zich heel erg aan ergeren, wanneer ze de ziekte van Pfeiffer krijgt. Karin de vriendin van Erin is erg vriendelijk. Ze is behulpzaam en komt vaak langs. Ze is eerlijk tegenover Erin, het is een echte vriendin. Opbouw
Het verhaal begint ab ovo en wordt verteld in een logisch-chronologische volgorde, er zijn (bijna) nooit terugblikken. Tijd Het verhaal speelt zich in deze tijd af. Er verloopt in totaal ongeveer een jaar. Aan het eind van het verhaal is Erin een ander persoon, en heeft ze ontdekt wie haar echte vrienden zijn, die er voor haar waren tijdens haar ziekte. Thema en motieven
Het thema van het verhaal is: vriendschap, ziekte
Het verhaal bestaat uit veel motieven. Vertelsituatie
Het verhaal wordt verteld in de personale vertelsituatie. Je ziet het verhaal door de ogen van Erin. Ruimte
Het verhaal speelt zich vooral in het huis van Erin af, andere ruimtes waar het verhaal zich ook afspeelt bevinden zich in haar eigen woonplaats.
Beschrijving van leeservaringen Onderwerp
Het onderwerp spreekt me erg aan, omdat een vriendin van mij ook ooit de ziekte van Pfeiffer heeft gehad. Ik heb er dus al eens over nagedacht. Nieuwe kanten van het onderwerp heb ik niet gezien, ik herkende het onderwerp namelijk al. Het verhaal zelf heeft niet echt een leerzame tekst, maar is gewoon interessant/leuk om te lezen, dus ik heb er eigenlijk niets van geleerd. Ik ben er ook niet anders over gaan denken, maar als mensen bijvoorbeeld de ziekte van Pfeiffer nog niet kennen en niet kunnen begrijpen waarom mensen met de ziekte zo moe zijn, zullen zij na het lezen van dit boek het wel begrijpen. Ik vind het onderwerp erg goed uitgewerkt in het boek, die uitwerking had ik ook wel verwacht toen ik het boek ging lezen. (Bijna) iedereen leeft in het boek met Erin mee en daardoor wordt er een bepaalde mening gevormd. Ik ben het zeker eens met de mening die in dit boek over het onderwerp blijkt. Alle kanten van het onderwerp hebben genoeg aandacht gehad vind ik. Gebeurtenissen
De gebeurtenissen in het boek komen logisch uit elkaar voort en blijven je boeien. Ik vind de gebeurtenissen verrassend. Bijvoorbeeld in het eerste hoofdstuk van het boek botst Erin in een spiegelhuis (op de kermis) tegen haar buurjongen Thomas op. In dat hoofdstuk is ze niet zo heel positief over Thomas en daarom verwacht je niet dat Thomas een belangrijke persoon voor Erin wordt. (zelfs haar vriendje) (Zie eerste persoonlijke reactie) Ik vind het verhaal werkelijk en interessant. Je ziet namelijk het hele proces van de ziekte van Erin. In het begin van het boek wil ze naar de atletiekbaan fietsen (dat duurt normaal ongeveer een kwartiertje) maar na ongeveer 10 minuten stopt ze en zakt helemaal vermoeit in op het gras langs de weg. Ze gaat niet naar atletiek, want daarvoor heeft ze totaal geen puf. Je leest veel gevoelens van Erin, ze heeft totaal geen zin meer in uitgaan, atletiek (haar passie) en andere dingen, waar ze normaal altijd heel erg veel zin in heeft. Daardoor wordt het verhaal ook erg overtuigend. De gebeurtenissen hebben me aan het denken gezet, je gaat je inleven in de persoon en je voorstellen hoe het zou zijn als je zelf de ziekte van Pfeiffer zou hebben. Een gebeurtenis die veel indruk op me heeft gemaakt is als ze op de boot zit met al haar vrienden en hen allemaal lol ziet maken terwijl zij heel erg moe is. Ze moet er helemaal niet aan denken om te gaan dansen en veel lol te maken, ze wil juist alleen maar slapen. Niemand begrijpt haar. Om toch mee te doen, neemt ze een glaasje alcohol, maar dat braakt ze er even later uit. Dan wordt ze tot haar grote opluchting naar huis gebracht. Ik vind die gebeurtenis indrukwekkend, omdat je ziet hoe irritant het is om Pfeiffer te hebben en hoe irritant het is als niemand je begrijpt. Personages
Ik lijk eigenlijk best wel op de hoofdpersoon, maar ik bewonder haar, omdat ze echt doorzet. Ik vind dat Thomas onvoorspelbaar reageert, omdat ik juist had verwacht dat hij niet zo aardig is (door het eerste hoofdstuk) Peter haar (ex)vriendje, reageert ook onvoorspelbaar, want je verwacht niet dat hij haar gewoon zo laat zitten. Van Erin kom ik het meest te weten, maar dat is ook wel logisch, omdat je het verhaal vanuit haar ogen ziet. Van Thomas kom je ook veel te weten, want daar voert Erin erg veel gesprekken mee. Ik zou als ik Erin was, al wat eerder toegegeven hebben denk ik, omdat het me moeilijk lijkt om door te gaan als je zo moe bent. Ik vind het goed zoals Erin haar probleem oplost, want als ze naar de dokter gaat, komt ze erachter wat ze heeft. De leefregels van de personages en de leefregels van mij, verschillen niet veel. Ik leid wel een beetje een leven wat er op lijkt, bijvoorbeeld gezellig met vrienden uitgaan, of samen met een vriendin naar de stad gaan. Soms lijkt het wel alsof de personages uit het boek er heel nodig bij moeten horen en doen ze daarom soms dingen die ik niet zou doen. Opbouw
Ik vind dat alles goed met elkaar samenhangt, het verhaal heeft een logische volgorde. Het verhaal is spannend en blijft je de hele tijd boeien, omdat je graag wil weten hoe het met de ziekte van Erin afloopt. De bouw van het verhaal is totaal niet ingewikkeld, want het verhaal begint ‘bij het begin’ en vanaf daar lees je wat er daarna allemaal gebeurt. Omdat het een duidelijke volgorde is vind ik het interessanter. De bouw van het verhaal past goed bij het onderwerp, want daardoor volg je het ziekteproces goed en is het duidelijk. Er zitten niet veel herinneringen of terugblikken in het verhaal, maar ik vind dat dat ook niet nodig is, omdat er in het verleden nog niks met Erin is gebeurd wat met de ziekte van Pfeiffer te maken heeft. Het eind vind ik goed, want alles loopt goed af. De ziekte gaat over, ze heeft een nieuw vriendje (Thomas) en kan weer verder met haar ‘oude’ leventje. Taalgebruik
Het verhaal is niet lastig om te lezen, want er worden geen moeilijke woorden/zinnen gebruikt. De verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachte of gevoelens is goed weergegeven, want de overgang tussen deze onderwerpen is duidelijk te volgen. De taal past goed bij de personages en het onderwerp. Ik praat ook op die manier (ik ben ongeveer net zo oud als de personages in het boek) Als er veel moeilijke woorden/zinnen in voorkwamen, zou het verhaal niet leuk zijn. Informatie over de auteur Josée Algra is geboren in 1956. Ze geeft prozales (proza is rijmen/dichten, maar deze ‘rijmen’ hebben geen bepaald ritme, of rijm in zich) aan kinderen, en schrijft zelf ook. Eerder heeft ze verhalen geschreven voor het radioprogramma Ratjetoe. Ze publiceert in verschillende jeugdbladen en kranten. Josée Algra maakt vooral gedichten, ze heeft nu in totaal 2 boeken geschreven. Zoenziekte en Blindganger heten deze boeken. Het zijn romans bedoeld voor jongeren. Blindganger gaat over Iris, zij wil haar blinde vriend Fos fotograferen voor een fotowedstrijd. Maar ze weet niet waar ze aan begint! Andere boekbesprekers vinden haar boeken meestal leuk om te lezen.