Samenvatting:
Utrecht 1672
Hans Stevenszoon is de zoon van een drukker. Op een dag wordt hij erop uit gestuurd om pamfletten te halen in Oudewater (Utrecht) zodat zijn vader die kan drukken en verspreiden. Op weg daar naar toe ontmoet hij Joris. Joris is een scheepsjongen en is een vondeling. Van hem hoort Hans dat er die middag een heks zal worden gewogen op de Waag in Oudewater. Als hij snel is kan hij het nog zien. En dus gaat Hans als hij aankomt in Oudewater naar de Waag. Daar ziet hij hoe een knappe vrouw wordt gewogen. Ze is zwaar genoeg voor een vrouw van haar leeftijd en dus krijgt ze een certificaat waar op staat dat ze geen heks is. Ook vangt Hans daar een glimp van het dochtertje van de vrouw op. Na het wegen van de vrouw blijft Hans nog even in de stad dwalen maar gaat dan op pad naar Volkert Volkertsz om de pamfletten op te halen. Daar aangekomen krijgt hij de pamfletten die over Jan de Wit gaan mee. Na daar te hebben gegeten en in een hotel te hebben overnacht (Volkertsz was niet zo gastvriendelijk), ging hij weer op huis aan. Op de terugweg kwam hij de ‘heks’ en haar dochter tegen. De vrouw had haar voeten onder de blaren zitten en zei dat ze nog helemaal naar Augsburg (Duitsland) moesten. Hans biedt aan om haar en haar dochter mee te nemen en dat nemen ze maar al te graag aan. Thuisgekomen verzorgde Hans’ tante de vrouw haar voeten en de vrouw, die Elizabeth bleek te heten, mocht samen met haar dochter Lina blijven tot ze weer verder konden reizen. Ze maakten zichzelf zo nuttig mogelijk doro te helpen in het huishouden en andere klusjes te doen. Maar na een week kwam het bericht dat er een oorlog aan zat te komen. De Republiek werd van veel kanten bedreigd en Elizabeth en Lina konden dus niet naar huis. Nadat de Fransen de stad hadden ingenomen gingen Hans en zijn vader illegale krantjes drukken met daarin informatie over de oorlog van buiten de stad. Dan bereikt het bericht dat de gebroeders de Wit zijn vermoord Utrecht. Dat nieuws kwam van Finke die voorstelde om te gaan samenwerken met de rest van het drukkersgilde die ook afwist van de geheime krantjesverspreiding. Toen werden de Franse legers vervangen voor Zwitserse. Op een keer werd Hans’ vader gevangen genomen en ondervraagd, maar hij bleef volhouden dat hij niets met de geheime krantjes te maken had. Daarom werd hij weer vrijgelaten. Het is later nog 1 keer voorgekomen dat ze gesnapt werden maar toen waren ze erop voorbereidt en hielden zich van de domme. Toen kwam het bericht dat de prins eraan kwam met een heel leger. De Zwitsersen verlieten halsoverkop de stad maar er bleven een heleboel deserteurs verstopt in de kerk achter. De prins kon vrij intrede doen in Utrecht. De oorlog was voor Utrecht voorbij. Tot Hans’ grote vreugde kwam hij zijn oude vriend Joris tegen op de Boerenzaterdag (soort knechtenmarkt) tegen en Hans wist zijn vader zo om te praten dat deze Joris aannam als knecht. Maar Joris was vaak weg en vader hield daar niet zo van. Toen kwam die ene dag… Hans was met Lina uit. Ze zaten in een kroeg toen Gerritjan, een vroegere vriend van Hans die Lina wel zag zitten en haar een paar keer het leven had gered, bij hen aanschoof. Toen ze met z’n drieën op weg naar huis gingen zag de lucht er akelig donker uit en al snel begon het te onweren. Ze zochten naar onderdak en probeerden te schuilen. Toen viel er door de grote kracht van de storm een schoorsteen. Gerritjan zag het gevaar en redde Lina’s leven, maar nu voor de laatste keer want hij overleefde het niet. Door deze vreselijke storm zijn er veel huizen, molens en kades volledig vernield. Moeie Neele (Hans’ tante) was dan ook erg blij toen ze Hans en Lina heelhuids thuis zag komen. Na een poos zei Joris dat hij er genoeg van had om altijd maar te moeten werken. Hij nam ontslag en ging de wijde wereld in. En jammergenoeg voor Hans ging Lina met hem mee… Hans is drukker geworden en zei over het verhaal dat hij had opgeschreven maar nooit wilde uitgeven: “Op de zolder, tussen de hanebalken zal ik dit manuscript verstoppen en niemand zal weten wat daar verborgen ligt: de jeugd van Hans Stevenszoon Ortelius, drukker en boekverkoper te Utrecht. Het zij zo.” Thema Het thema van dit boek is oorlog, want het gaat over de Revolutie.
Verhaalsoort (1)
Dit verhaal is een ik-verhaal want Hans vertelt wat er is gebeurd en hij is de hoofdpersoon.
Verhaalsoort (2)
Het boek is een historische roman, het gaat over het verleden, nl. vanaf het jaar 1672.
Biografie van de schrijver
Thea Beckman is geboren op 23 juli 1923 in Rotterdam. Ze was enig kind. Haar vader kwam zonder werk te zitten daardoor kon ze niet gaan studeren. Vroeger was het ongewoon dat meisjes gingen studeren en ook haar ouders wilden dat ze een ‘nuttig’ vak ging leren. Ze werd na de lagere school op de industrieschool opgeleid tot
naaister. Dit was niets voor haar en ze werd van school gestuurd. Ze ging
naar de MULO en werkte tot ze ging trouwen op een kantoor. Ze trouwde in 1945 met Dirk Hendrik Beckmann en kreeg 3 kinderen: Rien, Jerry
en Marianne. In 1993 overleed haar man. Nadat ze haar kinderen had opgevoed besloot ze alsnog te gaan studeren. En in 1981 behaalde ze haar doctoraal in de psychologie. Haar doctoraalscriptie ging over de invloed van jeugdboeken op kinderen. Met schrijven begon ze in 1947. Eerst verhalen in
jeugdtijdschriften (korte (kinder)verhalen in 'Kris Kras' en 'Taptoe') en
journalistieke stukjes in kranten (de Haagse Post) daarna begon ze met boeken schrijven.
Ze debuteerde in 1957 met een roman voor volwassenen: 'Anjers voor Adèle'.
In de jaren 70 begon ze met het schrijven van jeugdboeken. Thea Beckman schrijft vooral historische boeken.
Voor haar historische kinderboeken documenteert Thea Beckman zich uitvoerig.
Ze wil alles weten van de kleding en de gebruiksvoorwerpen van die tijd. Ze leest
veel en reist naar de plaatsen waar het verhaal gaat spelen. Soms duurt zo'n
voorbereiding wel anderhalf jaar voordat ze echt gaat schrijven. In de boeken van Thea Beckman komt altijd wel een kind voor dat kritisch, onafhankelijk en zelfs koppig is. Omdat ze graag wil laten zien dat meisjes
net zoveel waard zijn als jongens, gaan haar vrouwelijke figuren vaak de
strijd aan tegen een door mannen beheerste wereld. Zelf zegt ze dat ze twee belangrijke redenen
heeft om Jeugdliteratuur te schrijven namelijk dat ze dol is op
kinderen en dat ze boeken schrijft die ze vroeger als kind zelf
had willen lezen. Thea Beckman stierf in de nacht van 4 op 5 mei 2004 na een ziekbed van
2 maanden op 80 jarige leeftijd in haar huis in Bunnik aan de gevolgen van kanker. Eigen mening Ik vond het een mooi boek om te lezen, vooral omdat er zoveel spanning in zit en dat er op het laatst als je denkt dat er toch niks meer gebeurt er toch nog even een heftige storm komt. Ook vind ik het knap dat ze alles precies zo beschrijft dat je je helemaal inleeft in het verhaal. Tenminste, dat vond ik. Ook weet ze de spanning erin te houden, het is geen ogenblik saai.
Hans Stevenszoon is de zoon van een drukker. Op een dag wordt hij erop uit gestuurd om pamfletten te halen in Oudewater (Utrecht) zodat zijn vader die kan drukken en verspreiden. Op weg daar naar toe ontmoet hij Joris. Joris is een scheepsjongen en is een vondeling. Van hem hoort Hans dat er die middag een heks zal worden gewogen op de Waag in Oudewater. Als hij snel is kan hij het nog zien. En dus gaat Hans als hij aankomt in Oudewater naar de Waag. Daar ziet hij hoe een knappe vrouw wordt gewogen. Ze is zwaar genoeg voor een vrouw van haar leeftijd en dus krijgt ze een certificaat waar op staat dat ze geen heks is. Ook vangt Hans daar een glimp van het dochtertje van de vrouw op. Na het wegen van de vrouw blijft Hans nog even in de stad dwalen maar gaat dan op pad naar Volkert Volkertsz om de pamfletten op te halen. Daar aangekomen krijgt hij de pamfletten die over Jan de Wit gaan mee. Na daar te hebben gegeten en in een hotel te hebben overnacht (Volkertsz was niet zo gastvriendelijk), ging hij weer op huis aan. Op de terugweg kwam hij de ‘heks’ en haar dochter tegen. De vrouw had haar voeten onder de blaren zitten en zei dat ze nog helemaal naar Augsburg (Duitsland) moesten. Hans biedt aan om haar en haar dochter mee te nemen en dat nemen ze maar al te graag aan. Thuisgekomen verzorgde Hans’ tante de vrouw haar voeten en de vrouw, die Elizabeth bleek te heten, mocht samen met haar dochter Lina blijven tot ze weer verder konden reizen. Ze maakten zichzelf zo nuttig mogelijk doro te helpen in het huishouden en andere klusjes te doen. Maar na een week kwam het bericht dat er een oorlog aan zat te komen. De Republiek werd van veel kanten bedreigd en Elizabeth en Lina konden dus niet naar huis. Nadat de Fransen de stad hadden ingenomen gingen Hans en zijn vader illegale krantjes drukken met daarin informatie over de oorlog van buiten de stad. Dan bereikt het bericht dat de gebroeders de Wit zijn vermoord Utrecht. Dat nieuws kwam van Finke die voorstelde om te gaan samenwerken met de rest van het drukkersgilde die ook afwist van de geheime krantjesverspreiding. Toen werden de Franse legers vervangen voor Zwitserse. Op een keer werd Hans’ vader gevangen genomen en ondervraagd, maar hij bleef volhouden dat hij niets met de geheime krantjes te maken had. Daarom werd hij weer vrijgelaten. Het is later nog 1 keer voorgekomen dat ze gesnapt werden maar toen waren ze erop voorbereidt en hielden zich van de domme. Toen kwam het bericht dat de prins eraan kwam met een heel leger. De Zwitsersen verlieten halsoverkop de stad maar er bleven een heleboel deserteurs verstopt in de kerk achter. De prins kon vrij intrede doen in Utrecht. De oorlog was voor Utrecht voorbij. Tot Hans’ grote vreugde kwam hij zijn oude vriend Joris tegen op de Boerenzaterdag (soort knechtenmarkt) tegen en Hans wist zijn vader zo om te praten dat deze Joris aannam als knecht. Maar Joris was vaak weg en vader hield daar niet zo van. Toen kwam die ene dag… Hans was met Lina uit. Ze zaten in een kroeg toen Gerritjan, een vroegere vriend van Hans die Lina wel zag zitten en haar een paar keer het leven had gered, bij hen aanschoof. Toen ze met z’n drieën op weg naar huis gingen zag de lucht er akelig donker uit en al snel begon het te onweren. Ze zochten naar onderdak en probeerden te schuilen. Toen viel er door de grote kracht van de storm een schoorsteen. Gerritjan zag het gevaar en redde Lina’s leven, maar nu voor de laatste keer want hij overleefde het niet. Door deze vreselijke storm zijn er veel huizen, molens en kades volledig vernield. Moeie Neele (Hans’ tante) was dan ook erg blij toen ze Hans en Lina heelhuids thuis zag komen. Na een poos zei Joris dat hij er genoeg van had om altijd maar te moeten werken. Hij nam ontslag en ging de wijde wereld in. En jammergenoeg voor Hans ging Lina met hem mee… Hans is drukker geworden en zei over het verhaal dat hij had opgeschreven maar nooit wilde uitgeven: “Op de zolder, tussen de hanebalken zal ik dit manuscript verstoppen en niemand zal weten wat daar verborgen ligt: de jeugd van Hans Stevenszoon Ortelius, drukker en boekverkoper te Utrecht. Het zij zo.” Thema Het thema van dit boek is oorlog, want het gaat over de Revolutie.
naaister. Dit was niets voor haar en ze werd van school gestuurd. Ze ging
naar de MULO en werkte tot ze ging trouwen op een kantoor. Ze trouwde in 1945 met Dirk Hendrik Beckmann en kreeg 3 kinderen: Rien, Jerry
en Marianne. In 1993 overleed haar man. Nadat ze haar kinderen had opgevoed besloot ze alsnog te gaan studeren. En in 1981 behaalde ze haar doctoraal in de psychologie. Haar doctoraalscriptie ging over de invloed van jeugdboeken op kinderen. Met schrijven begon ze in 1947. Eerst verhalen in
jeugdtijdschriften (korte (kinder)verhalen in 'Kris Kras' en 'Taptoe') en
veel en reist naar de plaatsen waar het verhaal gaat spelen. Soms duurt zo'n
voorbereiding wel anderhalf jaar voordat ze echt gaat schrijven. In de boeken van Thea Beckman komt altijd wel een kind voor dat kritisch, onafhankelijk en zelfs koppig is. Omdat ze graag wil laten zien dat meisjes
net zoveel waard zijn als jongens, gaan haar vrouwelijke figuren vaak de
strijd aan tegen een door mannen beheerste wereld. Zelf zegt ze dat ze twee belangrijke redenen
heeft om Jeugdliteratuur te schrijven namelijk dat ze dol is op
kinderen en dat ze boeken schrijft die ze vroeger als kind zelf
had willen lezen. Thea Beckman stierf in de nacht van 4 op 5 mei 2004 na een ziekbed van
2 maanden op 80 jarige leeftijd in haar huis in Bunnik aan de gevolgen van kanker. Eigen mening Ik vond het een mooi boek om te lezen, vooral omdat er zoveel spanning in zit en dat er op het laatst als je denkt dat er toch niks meer gebeurt er toch nog even een heftige storm komt. Ook vind ik het knap dat ze alles precies zo beschrijft dat je je helemaal inleeft in het verhaal. Tenminste, dat vond ik. Ook weet ze de spanning erin te houden, het is geen ogenblik saai.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden