Saskia Noort De eetclub (mei 2004) Schrijfster: Saskia Noort is freelance verslaggeefster o.a. bij het damesblad Linda. Ze debuteerde met de roman “Terug naar de Kust”waarvan 40.000 exemplaren werden verkocht en dat werd genomineerd voor de Gouden Strop (beste misdaadboek). Sinds mei 2004 zijn er al meer dan 100.000 exemplaren van haar tweede roman “De eetclub “ verkocht. Het boek is bovendien voorgedragen voor NS publieksprijs 2004 Genre: De eetclub is een literaire thriller. Voor de grote literatuur heeft het boek echter te weinig diepgang. Het misdaadelement speelt de hoofdrol. De roman kan moeiteloos worden geplaatst in een rijtje boeken als “De kroongetuige“ en “De zonnewijzer” (beide van Maarten ’t Hart) Een boek voor de havo-lijst.
Perspectief Het verhaal wordt verteld in de ik-vorm door één van de verhaalfiguren Karen van de Made die een relatie en twee kinderen heeft met Michel Brouwers. Alleen de aan hoofdstuk 1 voorafgaande inleiding heeft een personale verteller Evert Struyk. Vertelwijze In het eerste deel van het boek wordt de chronologische volgorde van de gebeurtenissen af en toe doorbroken. Na het eerste hoofdstuk over de brand worden ook enkele hoofdstukken verteld waarin Karen aangeeft hoe ze met de vrouwen van de eetclub in aanraking is gekomen. In het tweede deel van het boek wordt het verhaal chronologisch verteld naar de toch wel voorspelbare afloop. Thematiek Ook in deze roman blijkt weer dat mensen zich vaak anders voordoen dan ze in werkelijkheid zijn. Dat zou naast het beroemde “whodunit”-motief van de detectiveroman het thema van het verhaal kunnen zijn. Gebruikte motieven door Saskia Noort zijn o.a. overspel, seks, bedrog, criminaliteit, jaloezie (vooral onder de vrouwen), zelfmoord, macht en status. Decor Een klein yuppendorp onder de rook van Amsterdam. Een groepje nieuwe rijken (late dertigers en begin veertigers) verveelt zich en de vrouwen hebben een eet- (lees: roddel)clubje in het leven geroepen. Het verhaal speelt zich af in de 21e eeuw, want de datum van de brand staat in Everts rouwadvertentie van de vrienden van de eetclub: 15 januari 2002. Het verhaal is ook eenvoudig als eigentijds te dateren met verhaalelementen als internet, sms-jes op de mobiele telefoons van de verhaalfiguren. Samenvatting van de inhoud De ik-vertelster Karen van der Made wordt wreed in haar slaap gestoord als ze door een vriendin Patricia wordt opgebeld met de mededeling dat er brand woedt in het huis van één van de andere vriendinnen van de eetclub, Babette. Babette zelf en haar twee kinderen zijn gered, maar haar man Evert is spoorloos. Later lijkt hij zelfmoord te hebben gepleegd door het huis in de brand te hebben gestoken. Alle vriendinnen van de eetclub zijn ontzet. Er wordt ook een brief van Evert gevonden waaruit blijkt dat hij een einde aan zijn leven wilde maken. Intussen wordt de lezer bekend gemaakt met de wijze waarop Karen deel mag uitmaken van de eetclub: eigenlijk een stelletje verwende vrouwen die het luxueuze leven te danken hebben aan de baan van hun echtgenoten. Ze brengen hun tijd door met drinken (meestal te veel), wat tennissen en roddelen over elkaar. Hanneke Lemstra is de binnenhuisarchitecte die haar introduceert in het clubje rijke en verwende vrouwen. Op de dag van de begrafenis van Evert Struyck gaat Hanneke (eigenlijk de beste vriendin van Karen) op de after party uit haar dak : ze loopt dronken weg en een dag later belt ze haar man dat ze in Amsterdam zit. Weer later, wanneer haar man Ivo, Hanneke wil gaan ophalen, blijkt dat ze zelfmoord heeft willen plegen door van het balkon van een hotelkamer te springen. Ze is in coma geraakt. Karen gelooft niet dat Hanneke zelfmoord heeft willen plegen en spreekt haar vermoedens uit tegenover Dorien Jager, een cliché-type politieagente. Karen weet namelijk uit het roddelcircuit van de eetclub dat Hanneke en Evert een verhouding met elkaar hebben gehad en dat Evert die een week voor de brand heeft verbroken. Intussen merkt de lezer dat vertelster Karen zich ontzettend voelt aangetrokken door Simon, de voor Don Juan en macho studerende echtgenoot van Patricia, terwijl in haar eigen relatie met Michel de spanning weg is geglipt. Dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan. Wanneer Michel die avond te veel gedronken heeft en Simon niet naar huis kan rijden vanwege zijn alcoholgebruik, hebben Karen en Simon in het schuurtje een snelle maar hevige vrijpartij. Ze heeft eigenlijk geen schuldgevoel en wil de volgende dag het liefst Simon opnieuw zien en met hem vrijen. Met een sms-je neemt hij contact met haar op. Ze gaat opnieuw op zijn avances in, al komt het niet tot seks. Intussen hebben de vriendinnen van de eetclub door dat Karen informatie heeft gelekt naar de politie. Angela en Patricia willen daarop niets meer met haar te maken hebben, maar Babette, die sinds de brand met haar zoons bij Karen en Michel woont, trekt partij voor Karen. Inmiddels wordt besloten de comateuze toestand waarin Hanneke nog steeds verkeert te beëindigen. Karen is persona non grata op de begrafenis, maar ze ontmoet hier weer de politieagente Dorien Jager die door toedoen van de slimme Simon van de “zaak is gehaald.” Simon blijkt met alle mannen van de vriendinnen een zakelijke relatie te hebben, waarvan hij zelf ook flink beter is geworden. Karen heeft weer een ontmoeting met Simon om hem te vertellen dat ze het eigenlijk niet meer wil, maar Simon heeft teveel macht over haar. Als hij tijdens een autorit wordt opgebeld op twee telefoons tegelijk, merkt Karen dat hij een e-mail van Evert Struyk aan Hanneke in zijn koffer heeft. Ze weet de mail mee te smokkelen. Het is e-mail waaruit blijkt dat Evert onmogelijk een week later zelfmoord zou willen plegen. Intussen hoort Karen van Dorien Jager dat Simon een sluwe zakenman is met gemene trucjes, zo heeft hij o.a. haar vader enige duizenden guldens lichter gemaakt. Wanneer ze vertelt van de e-mail, vraagt Dorien het contact met Simon toch nog even in stand te houden om zo de zaak te kunnen oplossen. Karen breekt in op de computer van Hanneke en leest een chatbox waarin ene Mo wordt genoemd. Ook staat diens 06-nummer in het bericht. Ze neemt contact op met Mo en die vertelt haar van een site waarop Moo en Hanneke contact hebben gehad om te praten over hun relatieproblemen. Hanneke vertelt daarin openhartig over de relatie met Evert en over de slechte kwaliteiten van diens vrouw Babette, die hem zou terroriseren. Als Karen opnieuw contact zoekt met Angela, hoort ze dat Babette eigenlijk de kwaaie genius is en het met alle mannen doet. Ook bijvoorbeeld met de man van Angela, Kees. Dat was de reden dat ze Babette na de brand niet in haar huis wilde opnemen. Radeloos denkt Karen nu dat Babette het ook op haar man Michel heeft voorzien. Midden in de nacht kan ze niet slapen, ze maakt wat warme melk en ze merkt dat er iemand om het huis sluipt. Wanneer ze een mes heeft gepakt en wil toeslaan, merkt ze dat het Babette is, die ook vertelt dat ze niet kon slapen. Karen heeft een afspraak met Simon in een Van der Valk-motel. Hij wil nog een keer seks met haar. Hij vertelt van zijn zakelijke, half criminele problemen met Evert. Hanneke dreigde die bekend te maken aan de politie. Plotseling wordt er geklopt en Karen krijgt een enorme stroomstoot. Het is Babette, die blind van woede is omdat Simon, met wie ze zelf een seksuele relatie heeft gehad, nu met Karen aanpapt. Zelfs Simon is bang van haar. Babette draagt Simon op Karen van kant te maken, maar die hervindt zich en slaat Babette met een koffertje van Simon buiten westen. Dan staat ineens Dorien Jager op de “stoep” bij Van der Valk en is de dubbele moordzaak opgelost. Een even snel als voorspelbaar einde van een niet zo heel erg spannende thriller. Wel een lekker leesboek voor in de vakantie, op het strand, geen literatuur met hoofdletter L. In het slothoofdstuk moet Karen haar overspel met Simon nog opbiechten aan Michel. Er volgen moeilijke maanden, maar ze besluiten te verhuizen. Nog één keer, daags voor haar vertrek, ziet Karen Angela en Patricia, de residuen van de eetclub. Ze staren haar verwonderd na. In haar hoofd heeft ze nog wel Hanneke zitten, eigenlijk de enige echte vriendin van de eetclub. De andere vriendinnen vallen onder Bredero’s motto “Al sietmen de luy, men kenstse niet.”