Antigone door Jean Anouilh

A. Verwachtingen en eerste reactie Ik heb niet het boek van Antigone gelezen, maar ben met de klas naar het toneelstuk van Antigone geweest in het Frans. Twee jaar geleden heb ik het toneelstuk al een keer gezien, alleen was dit in het Nederlands. Ik heb er ook meerdere verslagen voor gemaakt. Ik was al aardig op de hoogte waar dit stuk over ging. Toch leek het me leuk om naar het stuk te gaan. Het is in het Frans gespeeld, dit vind ik een lastige taal om te volgen. Omdat ik al een voorkennis had, kon ik het misschien makkelijker begrijpen. Mijn verwachtingen waren, dat ik het aardig kon volgen. Op school hebben we het ook goed voorbereidt, zodat ik wist waar het over ging. Ik wist dat het stuk in deze tijd is geschreven, en ik was benieuwd hoe ze dat hadden gedaan. Het stuk wat ik vorig jaar heb gezien, was volgens de oorspronkelijke traditie opgevoerd, met witte kleding. Ik verwachtte dat dit moderner was, en geen witte kleding. Mijn verwachtingen zijn uitgekomen, ik kon het stuk aardig volgen, ik wist meestal waar het over ging. Ook klopte het dat het veel moderner was. De spelers hadden moderne kleding aan, jurken en broeken, en geen witte gewaden. B. Samenvatting en analyse Samenvatting: Het verhaal gaat over Antigone. Antigone is de dochter van Oedipus en Iocaste. Ze is met de zoon van haar oom Creon (die Thebe heerst)verloofd. Als de oorlog van Thebe uitbreekt, doen haar twee broers mee, de een is tegen de vijand(Eteokles) en de ander is voor de vijand(Polyneikes). Als haar twee broers doodgaan, wordt Eteokles plechtig begraven, maar Polyneikes wordt niet begraven. Hij moet buiten blijven liggen, en worden opgegeten door de beesten. Antigone is het hier niet mee eens. Ze wil dat haar broer plechtig wordt begraven. Ze gaat stiekem in de nacht haar broer begraven. De wachters komen er niet achter. Antigone weet wel wat ze doet, ze weet dat ze hiervoor gestraft moet worden. Ze zou eigenlijk samen met haar zus, Ismène hun broer begraven, maar Antigone kon niet meer wachten, en ze wilde niet dat Ismène ervoor gestraft werd,, omdat ze zo mooi is. Ismène was altijd het mooie meisje. Antigone heeft ook een heel gesprek met Ismène, nadat ze Polyneikes heeft begraven, Ismène weet dit niet, en ze laat Antigone beloven dat ze hem niet zal begraven. Antigone houdt zich niet aan deze belofte, en ze besluit om de diezelfde dag haar broer weer proberen te bedekken met zand, omdat het zand weer weg was gewaaid. Nu wordt ze wel gepakt, ze wordt bij Creon gebracht. Hij is erg boos dat Antigone haar broer wilde begraven. Dit mag niet volgens de wet, hij is koning en hij moet zich aan de wet houden. Creon probeert zijn nichtje nog wel te helpen, door tegen haar zeggen dat ze haar mond moet houden, en dat ze net doen of er niks gebeurd is. Antigone kan dit niet. Ze heeft een misdaad begaan en ze moet hiervoor gestraft worden vind ze. Ze komt in een groot conflict met Creon, ze worden boos op elkaar. Creon kan er niet meer tegen, hij heeft van alles geprobeerd om Antigone op andere gedachten te brengen, maar dat is hem niet gelukt. Hij besluit te straffen, en hij laat haar opsluiten in een grafkelder. Antigone is blij dat hij dit besluit. Ze is erg blij dat ze leeft, maar ze vindt dat ze een misdaad is begaan, en daarvoor moet ze boeten, net als ieder ander mens zou moeten. Voor ze wordt opgepakt, praat ze nog met haar verloofde, Hémon. Hij weet nog niet dat ze dood gaat, dat heeft ze hem nog niet verteld. Hij komt hier pas later achter, als Antigone al in de grafkelder is. Hémon rent naar de kelder, en hij ziet daar dat Antigone zich heeft opgehangen, hij kan hier niet tegen, en hij pleegt ook zelfmoord. Nu zijn de twee geliefden toch samen. Creon probeert ze nog te redden, maar als hij beneden is, zijn ze al dood. Creon blijft alleen achter. Zijn vrouw heeft ook zelfmoord gepleegd, omdat ze er niet tegen kon. Hij heeft niemand meer.
Motief: Het motief van dit verhaal is: eerlijkheid, gerechtigheid, kwaad, angst, liefde, vriendschap. Motto: Dit verhaal heeft geen motto. Personages: De hoofdpersoon in dit verhaal is Antigone. Zij is ook een karakter, je komt veel te weten over haar gedachtes en haar standpunten. De bijpersonen in dit verhaal zijn: Creon, Ismène, de voedster, Polyneikes en Hémon. Antigone en Hémon zijn geliefden van elkaar, ze zijn verloofd. Antigone en Ismène zijn zussen van elkaar, deze verhouding is vriendelijk, ze houden van elkaar als zusjes. Antigone en Polyneikes waren broer en zus, maar Polyneikes is overleden, over hun relatie kom je niet veel te weten. Antigone en de voedster zijn een soort werkgever en werknemer van elkaar, de voedster werkt voor Antigone, Antigone staat boven haar, toch hebben ze een vriendschappelijke relatie. Antigone en Creon zijn familie van elkaar, Creon is de oom van Antigone. Hun relatie is niet zo heel goed. Creon is de heerser, en Antigone is het niet met hem eens, met zijn beslissingen. Doordat het een toneelstuk is kom je veel over het uiterlijk van de hoofdpersoon te weten. Antigone is een meisje, dat simpele kleding aan heeft. Ze besteedt niet veel aandacht aan haar uiterlijk, het kan haar niet zo veel schelen. Ze draagt ook geen make-up, ze hoeft zich niet mooi te maken, vind ze zelf, het interesseert haar niet zoveel. Ze is best beweeglijk, ze rent overal heen, en loopt van de ene kant naar de andere kant van het toneel, hieruit kun je opmaken, dat ze niet lui is. Ze is best heldhaftig, omdat ze iets heeft gedaan wat voor de wet verboden is, en waardoor ze zelfs voor de dood veroordeeld kan worden. Je komt ook veel over het innerlijk van Antigone te weten. Ze vindt dat ze aan zichzelf en haar broer verplicht is, om hem te gaan begraven. Het is haar broer, en die moet een waardige begrafenis hebben, ze houdt van hem ongeacht zijn daden. Het is haar familie, haar bloed en zij moet er voor zorgen dat hij kan rusten. Ze vindt ook dat ze zelf niet mooi is, haar zus, Ismène is een mooie vrouw, die mag niet dood, die moet blijven leven. Maar zij een niet mooie vrouw mag wel sterven. Ze houdt veel van haar verloofde maar toch wil ze doodgaan, omdat ze vindt dat, dat moet. Ze heeft een misdaad begaan en daar moet ze voor gestraft worden. Perspectief en verteller: In dit verhaal komt een verteller voor. Hij vertelt het verhaal van ten voren, wat er gebeurd is. Hij introduceert de acteurs. Later praat hij ook met de spelers. Hij kent het verhaal, hij weet of de personen slim of stom bezig zijn. Hij weet precies hoe het verhaal in elkaar zit. Als er dialogen zijn, is er geen verteller, en wordt het ook niet van een perspectief beschouwd. Het zijn dan dialogen met elkaar. Ruimte: Het verhaal speelt zich op het toneel af. Je kunt niet zien, of het binnen of buiten is. Op het toneel staat een soort baan, wat naar boven gaat, en waar je over heen kan lopen. Er zijn geen kleuren op het toneel. De personen kunnen zich hierop of ernaast bewegen. Je komt niet te weten waar het zich afspeelt. Ze zeggen niet of het zich in Frankrijk afspeelt of in Griekenland. Je weet ook niet of het er regent, dat vertellen ze niet. Ik denk niet dat het zich in de winter afspeelt, want anders zal Polyneikes onder gesneeuwd zijn. Het zal in de lente kunnen afspelen. Dan waait het wel een beetje waardoor het zand weg kan waaien.
Stijl: Het is een toneelstuk, er worden alleen dialogen en monologen gehouden. Deze dialogen zijn levendig. Ze brengen het met gevoel. Er worden soms wel lange monologen gehouden, hierin wordt veel verteld, hoe de persoon zich op dat moment voelt. Thema: het is thema in dit verhaal is: wat je, je zelf verplicht bent, moet je doen. Tijd: Het verhaal wordt in de chronologische tijd gespeeld. De mensen spelen het in de goede volgorde. Er wordt hier wel gebruik gemaakt van flashbacks. Dit zijn alleen gedachten. Antigone denkt wel eens aan vroeger, wat ze toen met haar zusje heeft gedaan. Dit denkt ze alleen, dit vertelt ze in een monoloog. Je ziet het niet, je hoort het alleen. Er wordt ook gebruik gemaakt van flash forwards. Dit komt in het begin voor, als de verteller, de personages voorstelt, dan vertelt hij ook al dingen wat er later gaat gebeuren. Er wordt niet veel gebruik gemaakt van tijdvertragingen en tijdverdichting. Alleen als Antigone in de grafkelder is. Dit zie je niet, maar dit hoor je achteraf van de verteller, dit is tijdverdichting, het wordt in het kort verteld. Het verhaal speelt zich ongeveer over een paar dagen af. Van het moment dat Antigone haar broer had begraven tot het moment dat ze stierf. Hier zitten een aantal dagen tussen. Het toneelstuk duurde ongeveer anderhalf uur. Titelverklaring: Het verhaal heet Antigone, omdat het verhaal om haar gaat, om haar daden. Het gaat om haar leven. C. Eindoordeel en evaluatie Ik vind Antigone een mooi verhaal. Antigone is een sterke vrouw, ze heeft veel voor haar familie over. Ze heeft haar eigen leven over voor een begrafenis van haar broer. Dit vind ik erg mooi, dat ze zoveel voor hem over heeft. Antigone is niet bang om te sterven, ze weet dat het moet, en daar heeft ze vrede mee. Ik kan me goed inleven in de persoon. Ik kan me voorstellen dat je wilt dat je broer goed wordt begraven. Ik weet niet of ik hetzelfde zal doen, omdat je ter dood veroordeeld kan worden. Ik weet niet of ik dat er voor over zal hebben. De personage is een echte vrouw, een mens van vlees en bloed, dit kun je goed zien, ze staat er. De spelers hebben het ook goed gespeeld. Ze speelden het met veel gevoel, en emoties. Je kon zien dat het wel professioneel was. Ze vergaten niet hun tekst, begonnen niet te stotteren. Ze zeiden het duidelijk, je kon ze goed verstaan. Ze hebben het goed gespeeld. Ik wist al waar het verhaal over ging, toch vond ik het leuk om nog een keer naar het stuk te gaan, omdat dit een andere versie is. Het is in het Frans, wat zo wie zo al anders is. Ook is dit stuk in een andere tijd herschreven. Het is een origineel oud stuk, waar de mensen witte gewaden aan hebben. Dit stuk is herschreven, met moderne kleding, de mensen hebben sigaretten. Ik vond dit wel weer iets anders. Het was wel hetzelfde verhaal, maar met een andere buitenkant. Ik vond het leuk om te zien, omdat iedere regisseur er een andere draai aan geeft. Ik vond het ook leuk om dit verslag te maken. Ik heb het best snel gemaakt, omdat ik het leuk vind. Een leuk verhaal, ik wist wat ik op wilde schrijven, dit ging best snel. Ik vond het leuk om hier aan te werken. Ook de voorbereidingen en naar het toneelstuk gaan vond ik erg interessant.