A Verwachting en eerste reactie
Dit boek heeft mijn vader ooit gekregen en had het in zijn eigen boekenkast staan.
Eigenlijk was ik in eerste instantie helemaal niet van plan om het boek te lezen omdat het mij veel te dik leek maar ik had de laatste tijd niks boeiends meer gelezen omdat ik veel dunne boekjes heb gelezen, dus pakte ik dit boek.
Ik moet zeggen dat het me al vanaf de eerste bladzijde boeide.
Ik vond het op de een of andere manier magisch, al vanaf de eerste zin was ik in de ban van het verhaal en wilde ik alles weten over het stadje Macondo en over Jose Arcadio Buendia en zijn leven en zijn gezin.
Na een paar bladzijden vond ik het nog steeds een super leuk boek en ik verwachtte dat het nog veel leuker en gekker zou worden.
In die paar minuten dat ik aan het lezen was had ik al zoveel verschillende emoties gevoelde dat ik het boek toen al briljant vond.
Maar hoe verder ik las hoe moeilijker het werd om alles bij te houden.
Wie er geboren werd en wie er nou doodging en wie van wie was en waar Jose nu weer mee bezig was.
Ik liet toen het boek voor een tijdje voor wat het was maar ben op een gegeven moment weer verder gegaan.
Toen heb ik hem later weer uit de kast gehaald en heb ik het bijna helemaal uitgelezen.
Ik vind het een ontzettend mooi boek maar wel moeilijk om te begrijpen.
B Beknopte samenvatting en analyse
Samenvatting Ik vind het eigenlijk erg moeilijk om dit boek samen te vatten omdat er zo ontzettend veel dingen gebeuren en omdat er zo veel generaties zijn waardoor ik op een gegeven moment steeds de draad kwijtraakte. Ik zal gewoon de eerste generatie samenvatten omdat dat het begin is en omdat je vanaf dat moment leest hoe alles zich ontwikkelt. De schrijver begint meteen te vertellen over Jose Arcadio Buendia. Jose is de belangrijkste man van het dorpje Macondo. Hij is degene die opdracht gaf om het stadje te stichten en zijn huis werd het eerst gebouwd en alle andere huizen werden naar dat voorbeeld gebouwd. Macondo ligt ergens in een rimboe, helemaal afgesloten van de buitenwereld. Eigenlijk weet niemand, zelfs Jose niet waar het precies ligt. Een hele lange tijd is Macondo een rustig dorpje waar iedereen in harmonie naast elkaar leeft en waar iedereen ook alles over elkaar weet. Er is nog nooit iemand doodgegaan en niemand is ouder dan 30 jaar. Maar dan komt op een dag een zigeuners stoet langs Macondo. En op dat moment verandert alles in Macondo, vooral Jose Arcadio Buendia. De zigeuners komen met allerlei nieuwe uitvindingen vanuit de bewoonde wereld en Jose raakt er helemaal door gefascineerd en geobsedeerd. De eerste uitvinding die Melquidas aan de bewoners laat zien is het vergrootglas. Jose’s fantasie slaat op hol als hij ziet wat er allemaal mogelijk is met zo’n vergrootglas en hij trekt zich maandenlang terug in zijn kamertje om in het geheim aan een nieuw project te werken. Na maanden opgesloten te hebben gezeten en bijna een zonnesteek te hebben gekregen, komt hij naar buiten en verklaart hij aan iedereen dat hij een nieuwe techniek heeft ontwikkeld om een zonneoorlog te beginnen. Zijn vrouw begint van wanhoop te huilen en denkt dat haar man gek geworden is. Jose stuurt zijn aantekeningen en zijn bevindingen op naar de regering maar hij krijgt nooit iets terug. Na een tijdje komt Melquidas weer terug en deze keer heeft hij een metaaldetector meegenomen. Jose’s fantasie slaat weer op hol en hij is er van overtuigd dat hij met dat wonderlijke apparaat goud kan vinden. Melquidas, een eerlijk man, vertelt hem dat, dat niet kan maar Jose is niet te houden. Na maanden zoeken met een zelf samengestelde expeditie van mannen uit het dorp is het enige dat hij heet gevonden een verroest harnas met botten erin. Zo zijn er tal van dingen die Jose probeert en steeds drijft hij zijn vrouw tot waanzin en zorgt hij er met zijn gekke ideeën voor dat het hele dorp medelijden met hem krijgt omdat ze denken dat hij bezeten is van de duivel. Later in het boek gaat Jose Arcadio, zijn oudste zoon trouwen met Reek. Het meisje lijkt echter niet helemaal normaal te zijn. Eerst kan ze zich maar moeilijk aanpassen en heeft onenigheden met andere jonge vrouwen uit Macondo. Uiteindelijk wordt ze helemaal gek en gaat ze krijt van de muren krabben en opeten en vervalt ze in stilzwijgen. Ursula, Jose Arcadio Buendia’s vrouw heeft medelijden met het meisje en met haar zoon en ze wordt steeds wanhopiger, de gedachte dat er echt iets mis is in haar familie komt steeds vaker voor. Haar andere zoon, Aureliano wordt kolonel en maakt een heleboel avonturen mee in de jungle en maakt ook een soort piraten tijd door. Maar het mooiste van het hele boek vind ik dat de inmiddels al oude Jose Arcadio Buendia, die al een hele hoop kleinkinderen heeft, een hoop ideeën heeft gehad en een hoop ellende heeft meegemaakt, nu compleet doordraait en dat zijn vrouw hem uiteindelijk aan de boom voor het huis moet vastbinden. Dat vond ik zo mooi om te lezen. Jose heeft geen idee wat er met hem gebeurt, hij krijgt wel eten, hij krijgt een paraplu boven zijn hoofd als het regent maar hij snapt niet echt waarom hij nou aan een boom wordt vastgebonden. En de enige die nog een echt gesprek, of eigenlijk een monoloog tegen hem komt houden is de net zo gekke Rebeca. Jose is eenzaam, alleen en voelt zich onbegrepen.
Analyse
Personages : Jose Arcadio Buendia is de hoofdpersoon in het verhaal. Hij heet een rijke fantasie, eerst is het een hard werkende man, maar later verandert hij naar mening van andere mensen in een gestoorde luilak. Hij houdt wel heel erg veel van zijn gezin ook al laat hij dat op hele rare manieren merken. Op en dag begint hij Latijn te praten. Ursula is zijn vrouw. Ook zij is een hardwerkende vrouw, altijd bezig met het huishouden en met de kinderen, en altijd bereid om advies te geven aan andere mensen. Ik vind haar wel een hysterisch typetje, ze maakte er altijd een probleem van als Jose weer met een uitvinding bezig was en ze is ook een roddelaarster. Jose Arcadio is hun oudste zoon. Hij begrijpt zijn vader nog het meest van het hele stel, of hij probeert hem te begrijpen. Het is een nieuwsgierige jongen en ook best wel slim. Aureliano is de middelste, hij wordt later kolonel en als hij op het randje van krankzinnigheid staat vermoordt hij per ongeluk een generaal die daar in het dorp kwam. Hij is een achterdochtige jongen en altijd op zijn hoede. Amaranta is hun dochter, die volgens zichzelf een ellendig leven lijdt. Ze wordt hopeloos verliefd op een jongen en na een lange tijd samen te zijn geweest wijst hij haar af. Vanaf dat moment is ze onaanspreekbaar en haat ze vooral haar moeder. Ze gaat heel vaak haar gekke vastgebonden vader onder zijn boom bezoeken en vertelt hem dan wat haar dwarszit ook al praat hij niet terug, wel in het Latijn maar niemand die dat kon begrijpen.. Rebeca is de vrouw van Jose Arcadio. Eigenlijk is ze heel ongelukkig en uiteindelijk wordt ze door allerlei jeugdtrauma’s helemaal gek en paranoia en gaat ze krijt eten. De oude Jose wordt haar beste vriend. Motieven : Volgens mij zijn de belangrijkste motieven het verschil en de betrekkelijkheid tussen normaal en gek. En de verschillen qua persoon, in denken en in fantasie en iemands kijk op dingen. Thema : Het thema vind ik erg moeilijk maar ik denk dat het in de buurt komt van fantasie en echtheid en het functioneren van een individu. En eenzaamheid is een hele belangrijke denk ik. Perspectief en vertellen: Gecombineerd perspectief en alwetende verteller. Ruimte : Het verhaal speelt zich eigenlijk vrijwel de hele tijd af in Macondo. Het is een heel erg klein dorpje, door de bewoners zelf gebouwd maar wel heel gezellig en knus. Voor de tijd van de zigeuners en voor de tijd dat Jose gek werd was het er heel vredig maar daarna werd het van kwaad tot erger. Stijl : Ik vind Garcia’s stijl best wel moeilijk. Hij gebruikt erg veel lange zinnen en moeilijke en ook vooral abstracte woorden. Woorden die je in een bepaalde situatie niet zou verwachten en die hij toch gebruikt. Hij schrijft ingewikkeld maar toch geniaal vind ik. Tijd : Het verhaal speelt over zo’n 100 jaar met een heleboel flashbacks en flash forwards en ik denk dat, dat het verhaal ook zo moeilijk maakt. Ik wist op een gegeven moment niet meer over welke persoon ik nou las en in welke tijd we zaten en dat wekt de verwarring. Het is dus niet zo dat alle jaren zijn besproken. Het verhaal begint naar mijn mening wel aan het begin, ik zie het een beetje als zo’n begin van: er was eens………..
Titelverklaring :
De titel is makkelijk te verklaren.
Garcia laat je lezen hoe een familie zich in 100 jaar vermenigvuldigt.
Hoe dingen veranderen en hoe andere dingen juist weer blijven hangen.
Er gebeurt van alles in die 100 jaar, er gaan mensen dood, er worden kinderen geboren, andere kinderen groeien op maar een ding zit in ieder mens, elk mens voelt zich soms of op een bepaald punt in zijn leven eenzaam.
Dat kan een mens dan ook soms gek maken!
C Verwerkingsopdracht
A Persoonlijk nummer.1
Waarom ik denk dat het de moeite waard is om dit boek te lezen?
Omdat ik vind dat er heel veel gevoelens in staan beschreven.
Honderd jaar eenzaamheid is de titel.
Eenzaamheid is er altijd ook al denk ik dat niet iedereen weet welk gevoel hij nou met eenzaamheid moet verbinden, maar we voelen ons allemaal wel eens alleen.
Eenzaamheid is denk ik heel normaal, je gaat niet altijd om met mensen met wie je om wilt gaan, met mensen bij wie je, je op je gemak voelt.
Soms dwing je jezelf om met sommige mensen om te gaan, uit eenzaamheid.
Omdat je bang bent dat je het buitenbeentje wordt of dat je niet goed gevonden wordt.
Uit eenzaamheid kun je allerlei dingen doen waar je later spijt van krijgt of je kunt er als de personages uit het boek gek van worden.
Ik denk persoonlijk niet dat het zo erg kan worden dat je vastgebonden moet worden aan een boom omdat je Latijns bent gaan praten of dat je krijt gaat eten en met niemand meer praat.
Ik denk dat Garcia dat ludiek bedoelt maar eenzaamheid uit zich soms inderdaad wel erg extreem. Je kunt jezelf aan gaan praten dat je niet goed genoeg bent omdat je denkt dat je geen vrienden hebt. Je kunt dan alles bij jezelf gaan zoeken en bijvoorbeeld gaan denken dat het komt omdat je te dik bent. Je gaat extreem afvallen en krijgt anorexia.
Het si maar een voorbeeld maar het kan.
Daarom vind ik dit boek heel mooi, het beschrijft een heel normaal gevoel op allerlei manieren, heel humoristisch en overdreven maar toch ook op zo’n manier dat je er over na gaat denken en jezelf ergens in herkent.
Ook het feit dat sommige mensen trouwen met iemand van wie ze helemaal niet houden.
Zoals Rebeca, en uiteindelijk word je doodongelukkig.
Daarom vind ik dit boek 100% de moeite waard.
Heel humoristisch, dramatisch maar toch herkenbaar!!!
D Eindoordeel
Ik vond het echt ontzettend leuk om dit boek te lezen.
Het heeft me erg veel geleerd en ik ben er ook door naar mezelf gaan kijken.
Ik heb meer boeken van Garcia gelezen en ik snap niet hoe hij er keer op keer voor zorgt dat je helemaal in een deuk licht van het lachen, het andere moment ben je helemaal de draad kwijt en daarna lig je te bijna te huilen omdat je de echte bedoeling hebt begrepen.
Ik vind dat hij kort gezegd gewoon fascinerend en magisch schrijft.
Ik ben door dit boek ook echt anders naar eenzaamheid gaan kijken en daar ben ik ook blij om, eigenlijk kan ik er nu gewoon om lachen!!!!
Evaluatie
Ik denk dat mijn verwerkingsopdracht wel genoeg zegt over hoe ik het vond om eraan te werken. Erg leuk en boeiend.
Dan ga ik echt nadenken over wat je nou uit het boek hebt gehaald.
Ik vond het wel een moeilijk boek maar wel fascinerend!!
Samenvatting Ik vind het eigenlijk erg moeilijk om dit boek samen te vatten omdat er zo ontzettend veel dingen gebeuren en omdat er zo veel generaties zijn waardoor ik op een gegeven moment steeds de draad kwijtraakte. Ik zal gewoon de eerste generatie samenvatten omdat dat het begin is en omdat je vanaf dat moment leest hoe alles zich ontwikkelt. De schrijver begint meteen te vertellen over Jose Arcadio Buendia. Jose is de belangrijkste man van het dorpje Macondo. Hij is degene die opdracht gaf om het stadje te stichten en zijn huis werd het eerst gebouwd en alle andere huizen werden naar dat voorbeeld gebouwd. Macondo ligt ergens in een rimboe, helemaal afgesloten van de buitenwereld. Eigenlijk weet niemand, zelfs Jose niet waar het precies ligt. Een hele lange tijd is Macondo een rustig dorpje waar iedereen in harmonie naast elkaar leeft en waar iedereen ook alles over elkaar weet. Er is nog nooit iemand doodgegaan en niemand is ouder dan 30 jaar. Maar dan komt op een dag een zigeuners stoet langs Macondo. En op dat moment verandert alles in Macondo, vooral Jose Arcadio Buendia. De zigeuners komen met allerlei nieuwe uitvindingen vanuit de bewoonde wereld en Jose raakt er helemaal door gefascineerd en geobsedeerd. De eerste uitvinding die Melquidas aan de bewoners laat zien is het vergrootglas. Jose’s fantasie slaat op hol als hij ziet wat er allemaal mogelijk is met zo’n vergrootglas en hij trekt zich maandenlang terug in zijn kamertje om in het geheim aan een nieuw project te werken. Na maanden opgesloten te hebben gezeten en bijna een zonnesteek te hebben gekregen, komt hij naar buiten en verklaart hij aan iedereen dat hij een nieuwe techniek heeft ontwikkeld om een zonneoorlog te beginnen. Zijn vrouw begint van wanhoop te huilen en denkt dat haar man gek geworden is. Jose stuurt zijn aantekeningen en zijn bevindingen op naar de regering maar hij krijgt nooit iets terug. Na een tijdje komt Melquidas weer terug en deze keer heeft hij een metaaldetector meegenomen. Jose’s fantasie slaat weer op hol en hij is er van overtuigd dat hij met dat wonderlijke apparaat goud kan vinden. Melquidas, een eerlijk man, vertelt hem dat, dat niet kan maar Jose is niet te houden. Na maanden zoeken met een zelf samengestelde expeditie van mannen uit het dorp is het enige dat hij heet gevonden een verroest harnas met botten erin. Zo zijn er tal van dingen die Jose probeert en steeds drijft hij zijn vrouw tot waanzin en zorgt hij er met zijn gekke ideeën voor dat het hele dorp medelijden met hem krijgt omdat ze denken dat hij bezeten is van de duivel. Later in het boek gaat Jose Arcadio, zijn oudste zoon trouwen met Reek. Het meisje lijkt echter niet helemaal normaal te zijn. Eerst kan ze zich maar moeilijk aanpassen en heeft onenigheden met andere jonge vrouwen uit Macondo. Uiteindelijk wordt ze helemaal gek en gaat ze krijt van de muren krabben en opeten en vervalt ze in stilzwijgen. Ursula, Jose Arcadio Buendia’s vrouw heeft medelijden met het meisje en met haar zoon en ze wordt steeds wanhopiger, de gedachte dat er echt iets mis is in haar familie komt steeds vaker voor. Haar andere zoon, Aureliano wordt kolonel en maakt een heleboel avonturen mee in de jungle en maakt ook een soort piraten tijd door. Maar het mooiste van het hele boek vind ik dat de inmiddels al oude Jose Arcadio Buendia, die al een hele hoop kleinkinderen heeft, een hoop ideeën heeft gehad en een hoop ellende heeft meegemaakt, nu compleet doordraait en dat zijn vrouw hem uiteindelijk aan de boom voor het huis moet vastbinden. Dat vond ik zo mooi om te lezen. Jose heeft geen idee wat er met hem gebeurt, hij krijgt wel eten, hij krijgt een paraplu boven zijn hoofd als het regent maar hij snapt niet echt waarom hij nou aan een boom wordt vastgebonden. En de enige die nog een echt gesprek, of eigenlijk een monoloog tegen hem komt houden is de net zo gekke Rebeca. Jose is eenzaam, alleen en voelt zich onbegrepen.
Personages : Jose Arcadio Buendia is de hoofdpersoon in het verhaal. Hij heet een rijke fantasie, eerst is het een hard werkende man, maar later verandert hij naar mening van andere mensen in een gestoorde luilak. Hij houdt wel heel erg veel van zijn gezin ook al laat hij dat op hele rare manieren merken. Op en dag begint hij Latijn te praten. Ursula is zijn vrouw. Ook zij is een hardwerkende vrouw, altijd bezig met het huishouden en met de kinderen, en altijd bereid om advies te geven aan andere mensen. Ik vind haar wel een hysterisch typetje, ze maakte er altijd een probleem van als Jose weer met een uitvinding bezig was en ze is ook een roddelaarster. Jose Arcadio is hun oudste zoon. Hij begrijpt zijn vader nog het meest van het hele stel, of hij probeert hem te begrijpen. Het is een nieuwsgierige jongen en ook best wel slim. Aureliano is de middelste, hij wordt later kolonel en als hij op het randje van krankzinnigheid staat vermoordt hij per ongeluk een generaal die daar in het dorp kwam. Hij is een achterdochtige jongen en altijd op zijn hoede. Amaranta is hun dochter, die volgens zichzelf een ellendig leven lijdt. Ze wordt hopeloos verliefd op een jongen en na een lange tijd samen te zijn geweest wijst hij haar af. Vanaf dat moment is ze onaanspreekbaar en haat ze vooral haar moeder. Ze gaat heel vaak haar gekke vastgebonden vader onder zijn boom bezoeken en vertelt hem dan wat haar dwarszit ook al praat hij niet terug, wel in het Latijn maar niemand die dat kon begrijpen.. Rebeca is de vrouw van Jose Arcadio. Eigenlijk is ze heel ongelukkig en uiteindelijk wordt ze door allerlei jeugdtrauma’s helemaal gek en paranoia en gaat ze krijt eten. De oude Jose wordt haar beste vriend. Motieven : Volgens mij zijn de belangrijkste motieven het verschil en de betrekkelijkheid tussen normaal en gek. En de verschillen qua persoon, in denken en in fantasie en iemands kijk op dingen. Thema : Het thema vind ik erg moeilijk maar ik denk dat het in de buurt komt van fantasie en echtheid en het functioneren van een individu. En eenzaamheid is een hele belangrijke denk ik. Perspectief en vertellen: Gecombineerd perspectief en alwetende verteller. Ruimte : Het verhaal speelt zich eigenlijk vrijwel de hele tijd af in Macondo. Het is een heel erg klein dorpje, door de bewoners zelf gebouwd maar wel heel gezellig en knus. Voor de tijd van de zigeuners en voor de tijd dat Jose gek werd was het er heel vredig maar daarna werd het van kwaad tot erger. Stijl : Ik vind Garcia’s stijl best wel moeilijk. Hij gebruikt erg veel lange zinnen en moeilijke en ook vooral abstracte woorden. Woorden die je in een bepaalde situatie niet zou verwachten en die hij toch gebruikt. Hij schrijft ingewikkeld maar toch geniaal vind ik. Tijd : Het verhaal speelt over zo’n 100 jaar met een heleboel flashbacks en flash forwards en ik denk dat, dat het verhaal ook zo moeilijk maakt. Ik wist op een gegeven moment niet meer over welke persoon ik nou las en in welke tijd we zaten en dat wekt de verwarring. Het is dus niet zo dat alle jaren zijn besproken. Het verhaal begint naar mijn mening wel aan het begin, ik zie het een beetje als zo’n begin van: er was eens………..
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden