Mannis Sandalen
Hoofdpersoon -> Manis, geestelijk gehandicapt, heft nieuwe sandalen. Wordt door kinderen uit de buurt om zijn handicap gepest. Manni wil aan kinderen zijn nieuwe sandalen laten zien, kinderen lopen door. M grijpt jongetje en die schopt hem tegen schenen, kinderen komen terug. Alle kids (behalve 1) trappen M op sandalen. Sandalen zijn vol krassen en vies. Vrouw wordt boos op kinderen, M is bang voor boze vrouw. Moeder poets de sandalen maar M wil ze niet meer aan, maar hij moet. ’s Middags ziet hij de kids weer en doet alsof er niets is gebeurd. Samenvatting Nur fur weise
Zuid-Afrika -> apartheid. Zwart jongetje, 7 jaar, uit dorp reist met ouders en zusje per train naar de stad, om te wonen en werken. Komt voor het eerst in grote stad. Jongetje verliest ouders op station, gaat ze zoeken maar mag het stationsgebouw niet in, NFW. Een zwarte manwijst hem hierop, hij draagt koffers voor reizigers. Jongetje loopt stationsrestaurant in en wordt door blanke weggestuurd, NFW. Zwarte man van de koffers gaat de ouders zoeken en geeft jongetje limonade met een rietje. Jongetje zit op kar en ziet klein, blank, blond meisje met witte kleren. Hij geeft haar zijn flesje met limo, meisje drinkt eruit. Moeder van meisje wordt boos en ze wil weten of hij er al uit had gedronken, maar jongetje verstaat haar niet. Moeder neemt kind aan de hand en kind rukt zich los valt voorover, jongen moet lachen en vrouw wordt kwaad. Ze ging snel weg. Dan zag de jongen zijn ouders aankomen, hij zwaait en schreeuwt over NFW, de mensen op het perron die hem kunnen verstaan moeten lachen stiekem achter hun handen.
Die Anderen Kinder
De kinderen uit de Teichstraat zeggen: de andere kinderen, en dan bedoelen ze de kinderen uit de Bahnweg. En dat is ook andersom zo. De Bahnweg is lang. De Teichstraat is een nieuwe straat. Hoge, brede huizen, staan daar, mooie huizen met grote vensters en zonnige balkons en tussen de blokken zijn parken en een speelplaats. De kinderen daar mogen niet met de andere omgaan van hun ouders en andersom. Dat maakt de kinderen nieuwsgierig. Karsten een jongetje van 5 uit de Teichstraat, die speelde op straat. Zijn oudere zussen letten op hem. Jongetje gaat blokje om en komt niet terug zussen gaan hem zoeken met nog 3 jongens, en zoeken in Bahnweg. Ze vragen allerlei mensen en die zijn heel vriendelijk, uiteindelijk zijn ze bij de turken, daar is feest, en daar zit Karsten, zijn zussen enzo moeten ook binnenkomen en krijgen turkse thee en turkse gebakjes. Ze hebben nu spijt van hun vooroordelen. En worden nu met ze allen vrienden. In einem solchen Land
Kit (bijnaam) 12 jaar had ruzie met Tapo (bijnaam). Als Kit en Tapo met anderen kinderen spelen hebben ze altijd ruzie, ze willen altijd de beste zijn. In het land waar zij wonden kan je niet alles zeggen. Niemand zal de waarheid zeggen over dat het slecht gaat in het land. Dat is gevaarlijk. Op een avond wordt Kit wakker van lawaai aan de deur hij ziet dat vader wordt meegenomen. Vader heeft over vrijheid gesproken tegen vrienden, 1 van hun heeft hem verraden. Hij mag niet zeggen dat vader in de gevangenis zit van moeder. Dan volgende dag gaat hij met andere kinderen spelen. Maar Tapo loopt meteen weg, Kit vraagt waarom, hij moet helpen in huis zeggen ze, de kinderen vragen waar dat lawaai vannacht vandaan kwam. Hij zegt vader is op reis. Kids vragen niet verder. Tapo wil telkens niet praten, zijn zussen ook niet en als hij Tapo’s vader groet loopt hij snel door. Tapo’s vader moet zijn vader verraden hebben. Dan moet Tapo’s vader ook de bak in! En zegt Tapo tegen iedereen dat hun gasten hem verraden hebben, maar zij waren vrienden en Kit gelooft dat niet. Dus blijven kit en Tapo vijanden. Angst en vijandelijkheid zijn niet verboden in dat land. Die Zwielingshexen
In kleine stad aan de hoofdstraat wonen 2 oude krommen vrouwen: Martha en Hermine, tweelingszussen. Ze worden ook wel de juffrouwes genoemd omdat ze niet getrouwd zijn of de kletskousen, want ze kijken altijd wat andere mensen doen, omdat ze elkaar anders niks te vertellen hebben. Ze lopen vaak door de straten en winkels om roddels te horen/ zien. Ook kijken ze naar spelende kinderen, dit doet hun denken aan vroeger. Ze staan elke middag voor hun raam te kijken naar de voorbij komende kinderen. Op een middag nodigen ze er 2 uit: Katrin en Renate, de zussen vragen of ze komen spelen met hun oude poppenhuis en snoep komen eten, maar de kinderen bedenken een smoesje, de zussen proberen het ook nog met kauwgom en ijs. De kinderen sluipen langs de muur zodat de zussen hun niet kunnen zien, maar de zussen zien het wel, dankzij een spiegel die om een hoek kan kijken: spion. Ze vragen aan de meisjes of het een spel is, de kinderen snappen niet hoe ze hun kunnne zien en denken dat het heksen zijn. Vanaf dan worden de zussen uitgescholden door heksen. Op een dag komen er 12 kinderen bij hun raam en roepen dat het heksen zijn en maken een rijmpje, ze worden twee-lingsheksen genoemd. Vanaf dan laten de zussen zich iet meer buiten zien. In de winter wordt Martha ziek en overlijd. Hermine gaat weg. Katrin en Renate hoorden op het postkantoor een vrouw praten over Hermine, ze is in een bejaardentehuis maar niemand weet waar. Ook horen ze de vrouw over de spiegel en dan begrijpen ze dat het geen heksen waren. Ze vragen aan de vrouw of ze doof waren, zodat ze hun gescheld misschien niet gehoord had. Maar de vrouw zegt: ik weet het niet, ik hoorde het wel. En ze loopt weg
Hoofdpersoon -> Manis, geestelijk gehandicapt, heft nieuwe sandalen. Wordt door kinderen uit de buurt om zijn handicap gepest. Manni wil aan kinderen zijn nieuwe sandalen laten zien, kinderen lopen door. M grijpt jongetje en die schopt hem tegen schenen, kinderen komen terug. Alle kids (behalve 1) trappen M op sandalen. Sandalen zijn vol krassen en vies. Vrouw wordt boos op kinderen, M is bang voor boze vrouw. Moeder poets de sandalen maar M wil ze niet meer aan, maar hij moet. ’s Middags ziet hij de kids weer en doet alsof er niets is gebeurd. Samenvatting Nur fur weise
De kinderen uit de Teichstraat zeggen: de andere kinderen, en dan bedoelen ze de kinderen uit de Bahnweg. En dat is ook andersom zo. De Bahnweg is lang. De Teichstraat is een nieuwe straat. Hoge, brede huizen, staan daar, mooie huizen met grote vensters en zonnige balkons en tussen de blokken zijn parken en een speelplaats. De kinderen daar mogen niet met de andere omgaan van hun ouders en andersom. Dat maakt de kinderen nieuwsgierig. Karsten een jongetje van 5 uit de Teichstraat, die speelde op straat. Zijn oudere zussen letten op hem. Jongetje gaat blokje om en komt niet terug zussen gaan hem zoeken met nog 3 jongens, en zoeken in Bahnweg. Ze vragen allerlei mensen en die zijn heel vriendelijk, uiteindelijk zijn ze bij de turken, daar is feest, en daar zit Karsten, zijn zussen enzo moeten ook binnenkomen en krijgen turkse thee en turkse gebakjes. Ze hebben nu spijt van hun vooroordelen. En worden nu met ze allen vrienden. In einem solchen Land
Kit (bijnaam) 12 jaar had ruzie met Tapo (bijnaam). Als Kit en Tapo met anderen kinderen spelen hebben ze altijd ruzie, ze willen altijd de beste zijn. In het land waar zij wonden kan je niet alles zeggen. Niemand zal de waarheid zeggen over dat het slecht gaat in het land. Dat is gevaarlijk. Op een avond wordt Kit wakker van lawaai aan de deur hij ziet dat vader wordt meegenomen. Vader heeft over vrijheid gesproken tegen vrienden, 1 van hun heeft hem verraden. Hij mag niet zeggen dat vader in de gevangenis zit van moeder. Dan volgende dag gaat hij met andere kinderen spelen. Maar Tapo loopt meteen weg, Kit vraagt waarom, hij moet helpen in huis zeggen ze, de kinderen vragen waar dat lawaai vannacht vandaan kwam. Hij zegt vader is op reis. Kids vragen niet verder. Tapo wil telkens niet praten, zijn zussen ook niet en als hij Tapo’s vader groet loopt hij snel door. Tapo’s vader moet zijn vader verraden hebben. Dan moet Tapo’s vader ook de bak in! En zegt Tapo tegen iedereen dat hun gasten hem verraden hebben, maar zij waren vrienden en Kit gelooft dat niet. Dus blijven kit en Tapo vijanden. Angst en vijandelijkheid zijn niet verboden in dat land. Die Zwielingshexen
In kleine stad aan de hoofdstraat wonen 2 oude krommen vrouwen: Martha en Hermine, tweelingszussen. Ze worden ook wel de juffrouwes genoemd omdat ze niet getrouwd zijn of de kletskousen, want ze kijken altijd wat andere mensen doen, omdat ze elkaar anders niks te vertellen hebben. Ze lopen vaak door de straten en winkels om roddels te horen/ zien. Ook kijken ze naar spelende kinderen, dit doet hun denken aan vroeger. Ze staan elke middag voor hun raam te kijken naar de voorbij komende kinderen. Op een middag nodigen ze er 2 uit: Katrin en Renate, de zussen vragen of ze komen spelen met hun oude poppenhuis en snoep komen eten, maar de kinderen bedenken een smoesje, de zussen proberen het ook nog met kauwgom en ijs. De kinderen sluipen langs de muur zodat de zussen hun niet kunnen zien, maar de zussen zien het wel, dankzij een spiegel die om een hoek kan kijken: spion. Ze vragen aan de meisjes of het een spel is, de kinderen snappen niet hoe ze hun kunnne zien en denken dat het heksen zijn. Vanaf dan worden de zussen uitgescholden door heksen. Op een dag komen er 12 kinderen bij hun raam en roepen dat het heksen zijn en maken een rijmpje, ze worden twee-lingsheksen genoemd. Vanaf dan laten de zussen zich iet meer buiten zien. In de winter wordt Martha ziek en overlijd. Hermine gaat weg. Katrin en Renate hoorden op het postkantoor een vrouw praten over Hermine, ze is in een bejaardentehuis maar niemand weet waar. Ook horen ze de vrouw over de spiegel en dan begrijpen ze dat het geen heksen waren. Ze vragen aan de vrouw of ze doof waren, zodat ze hun gescheld misschien niet gehoord had. Maar de vrouw zegt: ik weet het niet, ik hoorde het wel. En ze loopt weg
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden