1. Primaire Gegevens
Titel: Het Leven Op Aarde
Auteur: J. Slauerhoff
Verschenen in: 1934
Genre: Historische Roman
Aantal blz.: 209
Literaire stroming: periode 1914-1940 2. De Inhoud Inhoud van het eerste deel van het verhaal (tot ± blz. 43): De hoofdpersoon, een Ierse marconist, genaamd Cameron, wil zich losmaken van de Europese beschaving als hij de Chinese kust bereikt. Hij komt aan in de drukke havenstad Tai Hai waar hij zich al gauw niet erg thuis voelt. Met het gekregen kaartje van de havenportier zoekt hij het adres op en beland bij een Chinees genaamd Hsioe, waar hij een nacht verblijft en opium rookt. Hierna gaat hij weer de stad uit en trekt lange tijd in bij de horlogemaker Tsju. Hij denkt zijn plaats gevonden te hebben waar hij zich thuis kan voelen en zijn verdere leven kan verblijven. Inhoud gekopieerde bladzijden 54 en 55 (zie bijlage 1): Op een dag wordt de dochter van Tsju ziek. Als ze gestorven is verwijt Tsju dit aan de komst van de vreemdeling. Cameron is gedoemd de familie te verlaten en besluit Hsioe weer opnieuw op te zoeken. Motivering keuze: het is één van de weinig opvallende gebeurtenissen die in het begin van het boek plaatsvindt. Cameron wordt hierdoor aangetrokken. Rest van de inhoud: Cameron vindt Hsioe in een hoog kantoorgebouw, smeekt hem om hem uit Tai Hai weg te laten sturen en Hsioe besluit hem mee te nemen op wapentransport naar Tsjong King, wat hij dan nog geheim houdt voor Cameron. Het enige wat voor Cameron duidelijk is is dat hij op reis gaat met Hsioe. Eerst gaan ze per jonk naar de stad Nin Yang, waar een aantal andere reisgenoten worden opgehaald. Onder andere Sylvain, die verslaafd is aan opium, de lachende Rus Godonow, de vrouwelijke Fong Siën wiens gelaat ontsierd wordt door een zweer en de oude Op-één-na, die zijn naam te danken heeft aan het feit dat hij vroeger telkens net zijn laatste examen niet haalde. Een lange reis volgt, met alle tegenslagen van dien (onder andere storm, een overstroming en een ontbrekende wind waardoor ze niet vooruit gaan). Uiteindelijk gaan ze aan land om vervolgens te voet het machtige Tsjong King te bereiken. Hsioe besluit vlak voor aankomst terug te gaan, omdat hij verbannen is uit zijn eigen voorvaderstad Tsjong King. De anderen worden, eenmaal aangekomen, gevangen genomen. De Toe Tsjoen, Kia So, de oorlogsgodpriester en de monnik Wan Tsjen beslissen over het lot van de gevangenen. Op-één-na wordt ondergebracht bij de Chinees Tsjeng en gaat later als geletterde in een school aan het werk. Godonow mag bij Lao Yin in huis, Sylvain krijgt opium van de generaal en Cameron komt bij Velho terecht. Cameron wil Toe Tsjoen van dienst zijn door een radio voor hem te bouwen. Met veel moeite krijgt hij alle onderdelen bij elkaar. Als de demonstratie eenmaal begonnen is, komt een bode met het bericht dat de goden zich zojuist over Tsjong King gewonnen hebben en een overstroming van gele vloed in gang hebben gezet. Cameron krijgt er de schuld van, doordat hij de stemmen van de geesten had laten weerklinken met zijn mysterieuze apparaat. Kia So beschuldigt hem, die sowieso al tegen alle vreemdelingen in Tsjong King is, maar Toe Tsjoen gaat tegen hem in en gelooft in de kennis van Cameron. Vervolgens komt Cameron met het idee om een deel van de stadsmuur op te blazen om zo de “olierivier” van gele vloed zijn vrije loop te laten, de stad uit. Na de knal vliegt hij echter naar de kant en verliest het bewustzijn. De monnik Wan Tsjeng staat aan de overkant, aan de kant van het Land van de Sneeuw. 3. De Persoonlijke Beoordeling Verwarring (zie schema bijlage 2) De hoofdpersoon Cameron is zijn vele zeereizen en het contact met de Westerse Beschaving beu. Hij besluit afstand te nemen van zijn verleden en om dit te bereiken gaat hij naar het Oosten. Het doet hem genoegen te zee te verlaten, maar als hij eenmaal weer aan land is kent hij de opluchting en tevredenheid niet die hij zich vanaf het schip had voorgesteld. Hierdoor ontstaat het begin van zijn verwarring. Hij is vastbesloten zich los te willen maken van zijn verleden, wat hij kenbaar maakt in het volgende citaat: “Ik was niet meer als vroeger. Toen gaf ik mij over aan die tijdelijke dood, leefde zolang maar zonder het levenbrengende: het ruisen van de zee en het ademen van de wind. Ik kon nu aan wal gaan als ik wou (blz. 11)”. Ook de ruimten in het verhaal dragen bij tot een scheppende verwarring bij de Chinese marconist. Waar Europa vooral industrieel en materieel is, is China conservatief en geestelijk. Ook staat het dynamische Westen tegen het statische Oosten, en heeft Cameron duidelijk moeite om zich hieraan aan te passen. Het duidelijkste verschil is de zee versus het land, ofwel het verleden dat tot het heden staat. Cameron wil niet voor niets de zee achter zich laten en het land betreden. Hij wil het wezenlijke zoeken in het onbekende. Hij zoekt iets waarin hij de herkenning kan vinden voor zichzelf, waarin duidelijk wordt wat zijn verdere doel op aarde is. Het vergeten van Europa en het niet kunnen integreren in de Chinese Beschaving leidt tot problemen waarmee hij worstelt. Verder speelt de eenzaamheid nog een belangrijke rol. Het volgende citaat aan het begin van het verhaal, bij het aan wal gaan, illustreert dit: “Van al de Chinezen aan boord (…) had ik niet één afzonderlijk gekend, geen groeten gewisseld, geen glimlach opgevangen (blz. 12)”. Ook later in het verhaal komt de eenzaamheid tot uiting: “Ik dacht aan een nacht in Tai Hai: ook toen stiet ik plotseling na een periode van ontbering, verworpenheid en absolute eenzaamheid, onverwachts op de weelde van een ander bestaan, vlak naast dat van de op de rand van honger, wanhoop en dood levenden, en werd in spottende gesprekken in een lome, onverzadigde atmosfeer een vreemde werkelijkheid voorbereid (blz. 162)”. Het onvermogen om contact te leggen met de onbekende, statische wereld was een oorzaak voor de eenzaamheid. Cameron heeft uiteindelijk niet de rust en het wezenlijke kunnen vinden in China. In het laatste deel van het verhaal, het epiloog, komt hij in een soort hemel terecht. Zijn wens na zijn leven heeft hij al gedeeltelijk kenbaar gemaakt tijdens zijn leven: “waar zou ik anders naartoe moeten gaan dan naar het Land van de Sneeuw, waar ik eens in mijn eerste levenstijd de vrede en de vreugde van de bezitloosheid had gekend (blz.131)”. Nadat hij naar de overkant was gevlogen na de ontploffing, volgde hij de monnik Wan Tsjen naar het Land van de Sneeuw. Hij mocht kiezen tussen het leven in het Land van de Sneeuw, waar een eeuwigdurend gevecht tegen de demonen wordt geleverd, of de moderne wereld. Omdat hij wist dat hij niet leven kon in de moderne wereld, wenste hij het Land van de Sneeuw te mogen betreden. Hij is echter te zwak voor dit land en is gedoemd er een eeuwig verlangen naar te hebben. Dan beland hij in het Land van het Midden: het Chinese Middenrijk, tussen het materiele en het geestelijke in, waar het leven zijn bestaan leidt: het leven op aarde. Blijkbaar is de hoofdpersoon gedoemd de rest van zijn “leven” te zwerven. Hij heeft tijdens zijn leven een tevergeefs zoektocht genomen naar het onvindbaar geluk, wat blijkbaar zijn doel op aarde was.
4. De Verdieping
Het Leven Op Aarde is een vervolg van het verhaal Het verboden Rijk van
J. Slauerhoff. In het laatstgenoemde verhaal neemt de geest van een Portugese banneling-dichter bezit van een eeuwen later doelloos levende marconist. Deze doelloos levende marconist is dus Cameron, die de hoofdrol speelt in het leven op aarde. De titel slaat niet direct op het aardse leven van Cameron, maar wel op het leven dat hij in de hemel krijgt, het leven tussen het Westen en het Oosten in. Hij kan niet leven met óf het Oosten óf het Westen, maar blijkbaar wel met de middenweg. Omdat deze middenweg op aarde niet mogelijk is, wordt deze in de hemel verwezenlijkt. In de hemel wordt in feite duidelijk dat zijn leven op aarde zo had moeten zijn. Beschouwing (zie bijlagen 3 t/m Cameron is volgens bronnen op zoek naar verlossing. Dit kan ook gezien worden
als een standpunt bij het betoog. Het standpunt zou dan kunnen luiden: “De hoofdpersoon wordt, door de zoektocht naar de verlossing, in verwarring gebracht”. In feite komt het op hetzelfde neer, omdat de verlossing door de Chinese beschaving gezien kan worden als het loslaten van het verleden. Slauerhoff scheen een passie voor de zee te hebben en de zee is tevens vaak een belangrijk thema in zijn werken. Hij was tijdens zijn leven ook scheepsarts. In het verhaal speelt de zee ook een belangrijke rol, zoals al bij het betoog vermeld. Het wordt met name verbonden aan het verleden van Cameron en het dynamische Westen. Hij ziet het Westen en de zee als verderf. Het huis van Velho, waar Cameron in Tsjong King in terecht kwam, was bedorven door het Westen doordat Velho een Westerse afstammeling is. Dit kan tevens gezien worden als een belemmering van het vluchten voor het verleden. De tegenstellingen tussen de ruimten werd ook in meerdere bronnen vermeld, evenals het thema verleden. In feite draait heel het boek om het ontvluchten van het verleden van de hoofdpersoon. Het persoonlijk verlangen naar geluk, onvrede over het aardse bestaan en de onrust zijn tevens kenmerken van Slauerhoff. Ook schijnt de vrouw en de onbereikbare liefde in zijn werken vaak een rol te spelen. Dit kwam naar mijn mening minder naar voren in dit verhaal. Cameron kreeg een vrouw van Toe Tsjoen, maar naar hij zei had hij er geen verlangen naar. Het verlangen dat nooit bevredigd kan worden speelde daarentegen een veel grotere rol. Bijvoorbeeld Cameron’s verlangen naar rust en evenwicht tussen de westerse en oosterse samenleving. Ook wilde hij graag opium nemen, dat ook een belangrijk symbool schijnt te zijn in het verhaal. Hij wilde het later alleen nog maar nemen als hij er zeker van was dat hij er nooit mee op hoefde te houden. Opium kon zowel voor het gelukzalige als voor het verderfelijke staan: in het westelijke paradijs waar hij in het epiloog in beland kon hij er voortdurend van genieten, maar Sylvain was een voorbeeld van hoe het ook verkeerd kan aflopen (hij was er uiteindelijk aan gestorven). De hoofdpersonen van Slauerhoff bevinden zich vaak in een troosteloze omgeving, waar ze blijvend zoeken naar een onvindbaar geluk. Het lot speelt hierbij ook een rol in het verhaal. Cameron is gedoemd zijn hele leven te blijven zwerven, te blijven zoeken naar de zin van het leven. 5. De Bibliografie Gebruikte internetsites: http://www.absofacts.com/literatuur/data/slauerhoffjj.shtml (zie bijlage 3) http://www.inghist.nl/Onderzoek/Projecten/BWN/lemmata/bwn2/slauerhoff (zie bijlage 4) http://www.ipnet6.org/slauerhoff.html (zie bijlage 4) http://www.picturelink.nl/slauerhoff.htm (zie bijlage 5)
Auteur: J. Slauerhoff
Verschenen in: 1934
Genre: Historische Roman
Aantal blz.: 209
Literaire stroming: periode 1914-1940 2. De Inhoud Inhoud van het eerste deel van het verhaal (tot ± blz. 43): De hoofdpersoon, een Ierse marconist, genaamd Cameron, wil zich losmaken van de Europese beschaving als hij de Chinese kust bereikt. Hij komt aan in de drukke havenstad Tai Hai waar hij zich al gauw niet erg thuis voelt. Met het gekregen kaartje van de havenportier zoekt hij het adres op en beland bij een Chinees genaamd Hsioe, waar hij een nacht verblijft en opium rookt. Hierna gaat hij weer de stad uit en trekt lange tijd in bij de horlogemaker Tsju. Hij denkt zijn plaats gevonden te hebben waar hij zich thuis kan voelen en zijn verdere leven kan verblijven. Inhoud gekopieerde bladzijden 54 en 55 (zie bijlage 1): Op een dag wordt de dochter van Tsju ziek. Als ze gestorven is verwijt Tsju dit aan de komst van de vreemdeling. Cameron is gedoemd de familie te verlaten en besluit Hsioe weer opnieuw op te zoeken. Motivering keuze: het is één van de weinig opvallende gebeurtenissen die in het begin van het boek plaatsvindt. Cameron wordt hierdoor aangetrokken. Rest van de inhoud: Cameron vindt Hsioe in een hoog kantoorgebouw, smeekt hem om hem uit Tai Hai weg te laten sturen en Hsioe besluit hem mee te nemen op wapentransport naar Tsjong King, wat hij dan nog geheim houdt voor Cameron. Het enige wat voor Cameron duidelijk is is dat hij op reis gaat met Hsioe. Eerst gaan ze per jonk naar de stad Nin Yang, waar een aantal andere reisgenoten worden opgehaald. Onder andere Sylvain, die verslaafd is aan opium, de lachende Rus Godonow, de vrouwelijke Fong Siën wiens gelaat ontsierd wordt door een zweer en de oude Op-één-na, die zijn naam te danken heeft aan het feit dat hij vroeger telkens net zijn laatste examen niet haalde. Een lange reis volgt, met alle tegenslagen van dien (onder andere storm, een overstroming en een ontbrekende wind waardoor ze niet vooruit gaan). Uiteindelijk gaan ze aan land om vervolgens te voet het machtige Tsjong King te bereiken. Hsioe besluit vlak voor aankomst terug te gaan, omdat hij verbannen is uit zijn eigen voorvaderstad Tsjong King. De anderen worden, eenmaal aangekomen, gevangen genomen. De Toe Tsjoen, Kia So, de oorlogsgodpriester en de monnik Wan Tsjen beslissen over het lot van de gevangenen. Op-één-na wordt ondergebracht bij de Chinees Tsjeng en gaat later als geletterde in een school aan het werk. Godonow mag bij Lao Yin in huis, Sylvain krijgt opium van de generaal en Cameron komt bij Velho terecht. Cameron wil Toe Tsjoen van dienst zijn door een radio voor hem te bouwen. Met veel moeite krijgt hij alle onderdelen bij elkaar. Als de demonstratie eenmaal begonnen is, komt een bode met het bericht dat de goden zich zojuist over Tsjong King gewonnen hebben en een overstroming van gele vloed in gang hebben gezet. Cameron krijgt er de schuld van, doordat hij de stemmen van de geesten had laten weerklinken met zijn mysterieuze apparaat. Kia So beschuldigt hem, die sowieso al tegen alle vreemdelingen in Tsjong King is, maar Toe Tsjoen gaat tegen hem in en gelooft in de kennis van Cameron. Vervolgens komt Cameron met het idee om een deel van de stadsmuur op te blazen om zo de “olierivier” van gele vloed zijn vrije loop te laten, de stad uit. Na de knal vliegt hij echter naar de kant en verliest het bewustzijn. De monnik Wan Tsjeng staat aan de overkant, aan de kant van het Land van de Sneeuw. 3. De Persoonlijke Beoordeling Verwarring (zie schema bijlage 2) De hoofdpersoon Cameron is zijn vele zeereizen en het contact met de Westerse Beschaving beu. Hij besluit afstand te nemen van zijn verleden en om dit te bereiken gaat hij naar het Oosten. Het doet hem genoegen te zee te verlaten, maar als hij eenmaal weer aan land is kent hij de opluchting en tevredenheid niet die hij zich vanaf het schip had voorgesteld. Hierdoor ontstaat het begin van zijn verwarring. Hij is vastbesloten zich los te willen maken van zijn verleden, wat hij kenbaar maakt in het volgende citaat: “Ik was niet meer als vroeger. Toen gaf ik mij over aan die tijdelijke dood, leefde zolang maar zonder het levenbrengende: het ruisen van de zee en het ademen van de wind. Ik kon nu aan wal gaan als ik wou (blz. 11)”. Ook de ruimten in het verhaal dragen bij tot een scheppende verwarring bij de Chinese marconist. Waar Europa vooral industrieel en materieel is, is China conservatief en geestelijk. Ook staat het dynamische Westen tegen het statische Oosten, en heeft Cameron duidelijk moeite om zich hieraan aan te passen. Het duidelijkste verschil is de zee versus het land, ofwel het verleden dat tot het heden staat. Cameron wil niet voor niets de zee achter zich laten en het land betreden. Hij wil het wezenlijke zoeken in het onbekende. Hij zoekt iets waarin hij de herkenning kan vinden voor zichzelf, waarin duidelijk wordt wat zijn verdere doel op aarde is. Het vergeten van Europa en het niet kunnen integreren in de Chinese Beschaving leidt tot problemen waarmee hij worstelt. Verder speelt de eenzaamheid nog een belangrijke rol. Het volgende citaat aan het begin van het verhaal, bij het aan wal gaan, illustreert dit: “Van al de Chinezen aan boord (…) had ik niet één afzonderlijk gekend, geen groeten gewisseld, geen glimlach opgevangen (blz. 12)”. Ook later in het verhaal komt de eenzaamheid tot uiting: “Ik dacht aan een nacht in Tai Hai: ook toen stiet ik plotseling na een periode van ontbering, verworpenheid en absolute eenzaamheid, onverwachts op de weelde van een ander bestaan, vlak naast dat van de op de rand van honger, wanhoop en dood levenden, en werd in spottende gesprekken in een lome, onverzadigde atmosfeer een vreemde werkelijkheid voorbereid (blz. 162)”. Het onvermogen om contact te leggen met de onbekende, statische wereld was een oorzaak voor de eenzaamheid. Cameron heeft uiteindelijk niet de rust en het wezenlijke kunnen vinden in China. In het laatste deel van het verhaal, het epiloog, komt hij in een soort hemel terecht. Zijn wens na zijn leven heeft hij al gedeeltelijk kenbaar gemaakt tijdens zijn leven: “waar zou ik anders naartoe moeten gaan dan naar het Land van de Sneeuw, waar ik eens in mijn eerste levenstijd de vrede en de vreugde van de bezitloosheid had gekend (blz.131)”. Nadat hij naar de overkant was gevlogen na de ontploffing, volgde hij de monnik Wan Tsjen naar het Land van de Sneeuw. Hij mocht kiezen tussen het leven in het Land van de Sneeuw, waar een eeuwigdurend gevecht tegen de demonen wordt geleverd, of de moderne wereld. Omdat hij wist dat hij niet leven kon in de moderne wereld, wenste hij het Land van de Sneeuw te mogen betreden. Hij is echter te zwak voor dit land en is gedoemd er een eeuwig verlangen naar te hebben. Dan beland hij in het Land van het Midden: het Chinese Middenrijk, tussen het materiele en het geestelijke in, waar het leven zijn bestaan leidt: het leven op aarde. Blijkbaar is de hoofdpersoon gedoemd de rest van zijn “leven” te zwerven. Hij heeft tijdens zijn leven een tevergeefs zoektocht genomen naar het onvindbaar geluk, wat blijkbaar zijn doel op aarde was.
J. Slauerhoff. In het laatstgenoemde verhaal neemt de geest van een Portugese banneling-dichter bezit van een eeuwen later doelloos levende marconist. Deze doelloos levende marconist is dus Cameron, die de hoofdrol speelt in het leven op aarde. De titel slaat niet direct op het aardse leven van Cameron, maar wel op het leven dat hij in de hemel krijgt, het leven tussen het Westen en het Oosten in. Hij kan niet leven met óf het Oosten óf het Westen, maar blijkbaar wel met de middenweg. Omdat deze middenweg op aarde niet mogelijk is, wordt deze in de hemel verwezenlijkt. In de hemel wordt in feite duidelijk dat zijn leven op aarde zo had moeten zijn. Beschouwing (zie bijlagen 3 t/m Cameron is volgens bronnen op zoek naar verlossing. Dit kan ook gezien worden
als een standpunt bij het betoog. Het standpunt zou dan kunnen luiden: “De hoofdpersoon wordt, door de zoektocht naar de verlossing, in verwarring gebracht”. In feite komt het op hetzelfde neer, omdat de verlossing door de Chinese beschaving gezien kan worden als het loslaten van het verleden. Slauerhoff scheen een passie voor de zee te hebben en de zee is tevens vaak een belangrijk thema in zijn werken. Hij was tijdens zijn leven ook scheepsarts. In het verhaal speelt de zee ook een belangrijke rol, zoals al bij het betoog vermeld. Het wordt met name verbonden aan het verleden van Cameron en het dynamische Westen. Hij ziet het Westen en de zee als verderf. Het huis van Velho, waar Cameron in Tsjong King in terecht kwam, was bedorven door het Westen doordat Velho een Westerse afstammeling is. Dit kan tevens gezien worden als een belemmering van het vluchten voor het verleden. De tegenstellingen tussen de ruimten werd ook in meerdere bronnen vermeld, evenals het thema verleden. In feite draait heel het boek om het ontvluchten van het verleden van de hoofdpersoon. Het persoonlijk verlangen naar geluk, onvrede over het aardse bestaan en de onrust zijn tevens kenmerken van Slauerhoff. Ook schijnt de vrouw en de onbereikbare liefde in zijn werken vaak een rol te spelen. Dit kwam naar mijn mening minder naar voren in dit verhaal. Cameron kreeg een vrouw van Toe Tsjoen, maar naar hij zei had hij er geen verlangen naar. Het verlangen dat nooit bevredigd kan worden speelde daarentegen een veel grotere rol. Bijvoorbeeld Cameron’s verlangen naar rust en evenwicht tussen de westerse en oosterse samenleving. Ook wilde hij graag opium nemen, dat ook een belangrijk symbool schijnt te zijn in het verhaal. Hij wilde het later alleen nog maar nemen als hij er zeker van was dat hij er nooit mee op hoefde te houden. Opium kon zowel voor het gelukzalige als voor het verderfelijke staan: in het westelijke paradijs waar hij in het epiloog in beland kon hij er voortdurend van genieten, maar Sylvain was een voorbeeld van hoe het ook verkeerd kan aflopen (hij was er uiteindelijk aan gestorven). De hoofdpersonen van Slauerhoff bevinden zich vaak in een troosteloze omgeving, waar ze blijvend zoeken naar een onvindbaar geluk. Het lot speelt hierbij ook een rol in het verhaal. Cameron is gedoemd zijn hele leven te blijven zwerven, te blijven zoeken naar de zin van het leven. 5. De Bibliografie Gebruikte internetsites: http://www.absofacts.com/literatuur/data/slauerhoffjj.shtml (zie bijlage 3) http://www.inghist.nl/Onderzoek/Projecten/BWN/lemmata/bwn2/slauerhoff (zie bijlage 4) http://www.ipnet6.org/slauerhoff.html (zie bijlage 4) http://www.picturelink.nl/slauerhoff.htm (zie bijlage 5)
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden