The client door John Grisham

1. Inleiding Ik heb dit boek gekozen omdat ik al eens eerder boeken van deze schrijver had gelezen. Zoals De Straatvechter, Achter gesloten deuren en De Cliënt dus. Zoals in de boeken die ik van hem heb gelezen, begint het meteen al goed. Meestal met het probleem waar het allemaal begonnen is. Ik vind het een spannend boek en goed geschreven. Je wil meteen doorlezen. Je weet gewoon niet hoe het afloopt. 2. Uitleg van de titel. Mark word lastig gevallen door de maffia en de FBI. Hij was getuige van iets en wist niet wat hij mocht vertellen en wat niet. Hij besloot om een advocaat te nemen. Dan komt hij terecht bij Reggie Love. Wanneer hij haar 1$ betaald is zij officieel zijn advocate en hij haar cliënt. Reggie maakt een zaak als dit niet vaak mee en Reggie en Mark krijgen een hechte band.
3. De schrijver. John Grisham is geboren op 8 februari 1955 in Jonesboro, Arkansas. Hij woonde tijdens zijn jeugd op verschillende plaatsen, tot zijn familie zich vestigde in Southaven, een klein stadje buiten Mempis. Na eerst zich volledig op Baseball te hebben ingezet vond hij uiteindelijk toch plaats in de rechten. Aan de Mississippi State University ging hij studeren voor tyax-lawyer. Afgestudeerd als advocaat in 1981 trouwde hij met Renee Jones. John was nu advocaat en had een kantoor in Southaven. In 1993 werd hij verkozen in het Mississippi Huis van Afgevaardigde. Gedurende die tijd schreef hij twee boeken die hij nooit afgemaakt had, zijn derde boek maakte hij wel af, in 1986, A Time to Kill. Daarna heeft hij nog veel andere boeken geschreven. Bijvoorbeeld; *De straatvechter *Advocaat van de duivel *Achter gesloten deuren *De jury *Het vonnis *De rainmaker *In het geding *De partner *Het testament *De broederschap *De erfpachters 4. De hoofdpersonen. Mark Sway is een jongen van elf jaar en was samen met zijn jongere broertje Ricky getuige van de zelfmoord van een advocaat. Voordat hij stierf vertelde hij Mark waar een vermoorde senator lag. Hierdoor wordt hij steeds achtervolgd door de FBI, door de politie en wordt bedreigd door mensen in dienst van de moordenaar. Mark is een zeer zelfverzekerd persoon, heeft erg veel levenservaring en is erg bijdehand. Hij durf veel en lijkt vaak voor niemand bang te zijn. Ook volwassen mensen is hij vaak te slim af. Maar ook hij moet soms huilen, heeft wat liefde nodig en hoort behandeld te worden als een kind. Zijn ouders zijn gescheiden en hij woont samen met zijn moeder en broertje in een stacaravan. Samen hebben ze al heel wat meegemaakt. Mark en Ricky gaan nog gewoon naar school. Reggie Love is een advocate die voor het zeer kleine bedrag van 1$, Mark besluit te helpen. Reggie heeft veel vervelende dingen in haar leven meegemaakt. Ze is een freelance advocate die zich voor een groot deel bezig houd met kindermishandeling. Reggie is een zeer lieve en zorgzame vrouw. Ze is slim en doet haar werk zeer goed, ze doet er alles voor om haar cliënten in het gelijk te stellen. Samen met Mark beleeft ze veel avonturen. Ze gedraagt zich volwassen en haar woorden zijn goed doordacht, maar één keer in het boek was ze samen met Mark in een levensgevaarlijke situatie verzeild geraakt dat mede het gevolg was van haar impulsieve beslissing. Wat uiteindelijk toch de goede keuze was, maar het had ook anders af kunnen lopen. Reggie en Mark krijgen samen een hechte band. 5. Bijpersonen. Ricky Sway is het broertje van Mark. Hij was ook bij de zelfmoord. Waardoor hij in een shocktoestand was gekomen. Hij ligt het overgrote deel van het boek in het ziekenhuis. Dianne Sway is de moeder van Mark en Ricky. Ze is gescheiden van een man die hen sloeg. Ze is door het leven getekend. Ze woont nu samen met haar zoontjes in een stacaravan. Dianne is een lieve moeder maar door haar zware en slecht betaalde werk in een fabriek komt ze vaak laat thuis. Ze weet aan het begin niet dat Mark haar niet alles over de moord heeft verteld, niet van de bedreigingen en ook niet dat hij een advocate in de arm heeft genomen. Omdat er steeds iemand bij Ricky in de kamer moet zijn blijft zij bij hem. Mark gaat steeds op onderzoek uit. Jerome Clifford is een louche advocaat uit New Orleans. Hij behandelt veel grote zaken. Zo ook van de maffia. Zijn cliënt heeft hem verteld waar het lijk ligt. Hij is zijn leven niet meer zeker en vermoord zichzelf voordat iemand anders dat kan doen. Ik weet niet veel van hem want wanneer je hem in het boek meemaakt is hij dronken en is heeft van alles op. Ook is hij niet meer helmaal bij doordat een tijd lang uitlaatgas in heeft geademd. Mede door hem zijn de levens van Mark, Ricky, Dianne en Reggie in gevaar. Boyd Boyette is de vermoorde Senator. Van deze man weet ik niets behalve dan dat hij dood is. 6. Samenvatting. Het verhaal gaat over Mark, een jongen van elf jaar oud. Hij heeft een broertje, Ricky, die 7 jaar oud is. Hun ouders zijn gescheiden. Ze wonen nu bij hun moeder in een caravan in Mephis. Mark gaat met Ricky naar het bos om te roken.vanuit de bosjes zien ze een auto aankomen op een openplek. De man in de auto probeert zelfmoord te plegen door een slang vanuit de uitlaat de auto in te laten lopen. Mark haalt een paar keer stiekem de slang eruit waarna de man steeds woedend de auto uitkomt en de slang er weer instopt. Maar dan ziet de man in zijn spiegeltje het gras achter zijn auto bewegen. Mark komt bij de man in de auto vol gas terecht. De man heet Jerome Clifford, een louche advocaat uit New Orleans, die bezig was aan één van zijn grootste zaken. Nadat Mark een hele tijd in spanning in de auto met de dronken advocaat had gezeten, is hij achter een verschrikkelijk geheim gekomen, hij weet waar het lijk van de vermoorde Amerikaanse Senator Boyette ligt. Ondertussen probeert de doodsbange Ricky de slang er weer uit te halen. Wanneer het Mark uiteindelijk lukt om uit de auto te ontsnappen zien Ricky en Mark hoe Jerome zijn pistool in zijn mond steekt en zelfmoord pleegt. Ze rennen snel naar huis. Wanneer ze daar zijn aangekomen belt Mark anoniem de politie. Ricky verkeerd in een shocktoestand. Als zijn moeder en de politie komen vertelt hij niet de waarheid, hij zegt dat hij de man alleen dood heeft zien liggen. Ricky wordt naar het ziekenhuis gebracht, Dianne is dag en nacht bij Ricky. Met z`n drieën wonen ze nu in het ziekenhuis. De voorpagina`s van alle kranten staan vol met artikelen over de zelfmoord. De politie gelooft Mark`s verhaal niet, omdat er vingerafdrukken van hem in de auto zijn gevonden. De FBI wil precies weten wat Jerome Clifford gezegd heeft. Mark durft aan niemand de waarheid te vertellen, omdat hij bedreigd word door de maffia. Hij weet niet meer wat hij moet doen en beslist dat hij een advocaat moet hebben. Per toeval komt hij bij Reggie Love, een freelance advocate. Zij heeft veel ervaring met kinderzaken. Mark betaald haar 1$ en nu heeft hij officieel een advocate. Samen met Reggie slaat Mark zich erdoor heen en weet hij redelijk de pers op afstand te houden en de FBI niet veel te vertellen. Ook de zaak Boyette gaat door, de maffia heeft een nieuwe advocaat ingehuurd en stuurt professionals naar Memphis om Mark te laten schrikken. Ze bedreigen Mark in een lift met een mes en hun caravan word afgebrand. Ze hebben nu niks meer. Later raakt Dianne haar baan kwijt, omdat ze nu kan komen. Dit laat Reggie niet aan haar neus voorbij gaan en regelt dat ze een hoger salaris krijgt, dat Dianne krijgt doorbetaald ook al is ze in het ziekenhuis en wekelijks een bosje bloemen krijgt. Reggie neemt veel van haar cliënten mee naar haar moeder. Zo ook Mark. Daar krijgt hij lekker eten en wordt hij lekker verwend. Mark werd aangeklaagd en moest naar de rechtbank, hij kwam een poosje in de gevangenis, omdat niemand (en de maffia dus ook niet) hem dan wat kon doen. Wanneer Mark op een avond net deed alsof hij ook in een shocktoestand was, werd hij snel naar het ziekenhuis gebracht. Daar gekomen ontsnapte hij en belde Reggie op. Hij haalde Reggie over om met hem naar de plaats te gaan waar het lijk zou moeten liggen. Om te kijken of het daar wel lag. Als dat niet zo was, dan was Mark veilig. Ondertussen werd Mark overal gezocht. Die nacht graven mannen van de maffia het lijk op die in de garage van Jerome Clifford onder een boot in het cement ligt. Dat had de cliënt van hem gedaan toen hij er een paar dagen niet was. De mannen hadden opdracht gekregen om het lijk te verplaatsen. Wanneer ze daarmee bezig zijn (middenin de nacht) komen Reggie en Mark ook. Wanneer Mark merkt dat er al mensen in de grage bezig zijn, gooit hij een steen door het ruit van de buren, waardoor het alarm afgaat en de mannen op de vlucht slaan. Na een poos in het donker in de bosjes achter alle huizen te hebben gezeten gaan Mark en Reggie zelf kijken. Wanneer ze het hebben gezien gaan ze weg. Reggie zorgt ervoor dat de FBI het gezin een nieuwe identiteit geeft in ruil voor de plaats van het lijk. Als Dianne en haar twee zoons veilig in het vliegtuig naar hun nieuwe woonplaats; Australië vliegen, verteld Reggie waar de stinkende Senator ligt. Nu krijgt Dianne een goed betaalde baan, Ricky gaat naar een goed ziekenhuis, ze krijgen een nieuwe naam en ze zullen nooit meer last krijgen van de maffia. 7. Opbouw van het verhaal. De schrijver schrijft het hele boek alsof hij het naverteld. … dacht,….vroeg….liep enzovoort. Allemaal in de verleden tijd. Naarmate je verder leest worden steeds meer dingen je duidelijk gemaakt. Hier een stukje uit het boek waar het duidelijker word omdat je de herinneringen van iemand leest: ‘Waar is het lijk dan?’had Clifford gevraagd. ‘Dat kun je maar beter niet weten,’ had Barry geantwoord. ‘Natuurlijk wil ik het weten. De hele wereld wil het weten. Vooruit, vertel het me dan als je het lef hebt.’ ‘Beter van niet.’ ‘Toe nou, zeg het maar.’ ‘Je zult het niet leuk vinden.’ ‘Vooruit.’ Barry schoot zijn peuk tegen de stoep en moest bijna hardop lachen. Hij had het Clifford beter niet kunnen vertellen. Het was kinderachtig geweest, maar ongevaarlijk. De man kon een geheim bewaren -hij móest wel, als advocaat -en hij was toch al in zijn wiek geschoten geweest toen Barry hem niet meteen alle bloederige details had verteld. Jerome Clifford was net zo verdorven en smerig als zijn cliënten, en als ze bloed aan hun vingers hadden, wilde hij ervan meegenieten. Of wanneer Mark iets vertelt aan de secretaris van Reggie over vroeger. Dan vertelt hij het. Dan ga je heel even terug maar niet een hele tijd. Hij vertelt het alleen maar. Het is alleen maar een terugwijzing. Overal in het boek zijn terugwijzingen. Maar geen flashbacks of vooruitblikken. In dit boek zijn wel veel open plekken. Veel hoofdstukken eindigen zo, dat je heel nieuwsgierig word en het maakt dat je gaat gokken, wie het is, wat hij heeft gedaan of wat er nu gaat gebeuren. Dat is juist goed want dat maakt het verhaal tot de laatste bladzijde spannend.
8. Stijl. John schrijft best wel precies. Hij beschrijft veel dingen zo nauwkeurig dat je het gevoel krijgt dat je er zelf bij bent en het zelf meemaakt. Zo kan je, je goed inleven in het verhaal. Omdat hij veel gebruik maakt van kleine open plekken houd hij de spanning er zeer goed in. Wanneer je denkt; Oh…ohw…ik weet niet hoe dit afloopt….worden de dingen als snel duidelijk. Maar wanneer hij het heeft over de maffia, over de FBI, over de politie of over al die advocaten en de plannen die ze beramen moet je gewoon maar over alle moeilijke woorden en onnuttige zinnen heen lezen, want dan snap ik er niets van. Het kost je teveel moeite om al de namen van al die groepen mensen die ik net allemaal heb opgenoemd te onthouden. Want je vraagt je al snel af of het nou iemand is van de FBI of van de politie. John geeft bijna iedereen een eigen naam. Daarom kan het erg verwarrend zijn. In het begin is het taalgebruik goed te volgen. Maar wanneer ze in rechtszaken en dat soort dingen komen, word het moeilijker. Dan gebruikt hij veel citaten en worden de betekenissen van de woorden of uitdrukkingen niet meer uitgelegd. Maar zo beleef je de rechtszaken natuurlijk wel echter mee. Want in het echt spreken ze daar ook met dure woorden en andere dingen. De schrijver schrijft het hele boek alsof hij het naverteld. Allemaal in de verleden tijd. Volgens mij is dat ook wel makkelijker om te schrijven. Want vertellen doet iedereen en bijna iedereen doet het al snel in de verleden tijd. Soms wat door elkaar heen. Maar je zegt meestal; en toen zei ik. 9. Lees- en kijkbiografie Vroeger hield ik absoluut niet van lezen. Ik deed veel liever andere dingen. Maar ik begin lezen steeds leuker te vinden, omdat je zelf er een beeld bij hebt. Tegenwoordig lees ik over het algemeen veel volwassen boeken. Zodra ik tijd en zin heb ga ik even lezen, maar vaak heb ik erg dikke boeken waardoor het lang duurt voordat je hem uit hebt een al snel niet meer weet waar het over gaat omdat je steeds kleine stukjes leest. Maar zelf een boek schrijven, je eigen draai eraan geven en je fantasie vrijlaten is natuurlijk ook erg leuk. Samen met Anneleen ben ik een boek aan het schrijven. (waar we al erg lang mee bezig zijn) Wat betreft mijn kijkgedrag; Als ontspanning kijk ik graag in mijn vrije tijd televisie. Waar ik naar kijk? Dat varieert van soap tot het lagerhuis (waar mijn ouders graag naar kijken). 10. Tijd en plaats. Het verhaal speelt zich af op verschillende plaatsen in Amerika. Ze verplaatsen zich steeds tussen bepaalde steden zoals, Memphis en New Orleans. Het verhaal duurt ongeveer een week misschien twee of iets langer. Ik weet niet precies hoelang want dat staat er niet in. Je hebt het niet altijd door of het nou dag of nacht is. Het verhaal is wel van deze tijd. Omdat het rond 1990 is gepubliceerd zal het ook wel rond die tijd hebben afgespeeld. Dat kun je opmaken aan het gebruik van schokdempers op pistolen, mobieltjes, mensen roken en drinken. 11. Leeservaring. Onderwerp. Het onderwerp werd al in het eerste hoofdstuk duidelijk. Het gaat over misdaad. Wanneer je over misdaad leest heeft het sowieso al iets spannends. Omdat het jouw ook zou kunnen overkomen om bedreigd te worden of getuige van iets te zijn dat je eigenlijk niet wou of in ieder geval iets met de politie te maken krijgen, ben je geboeid en is het meestal erg spannend en kan je goed begrijpen waarom de persoon bijvoorbeeld bang is. Bij bijvoorbeeld een roman zit je alleen maar over zoetsappige dingen te fantaseren die jou waarschijnlijk toch niet overkomen. Het is dan een leuk tijd verdrijf maar als ik aan het woord roman denk, moet ik niet meteen denken aan het woord spannend. Dit onderwerp en dit verhaal vind ik dus ook erg spannend. Omdat mensen worden vermoord, gevolgd en bedreigd. Ook mij of u zou het kunnen overkomen om ergens van getuige te zijn waarvan ja dat liever niet had gewild. Wij hebben hier dan niet zozeer te maken met de maffia, maar er zijn genoeg andere duistere personen die je niet graag wilt tegenkomen. Maar het gebeurt wel dat er onschuldige mensen worden vermoord omdat ze zouden gaan getuigen. Het is dus dichterbij dan je denkt. We denken er dan wel niet bij na, maar op het moment dat het gebeurt word je er door overrompeld. Gebeurtenissen. De belangrijkste gebeurtenis was dat Mark het hele verhaal hoorde van Jerome Clifford. Omdat er vaak mensen in het verhaal in een levensgevaarlijke situatie belanden is het zeer spannend. Mark word vaak met de dood bedreigd en je wilt niet graag dat de hoofdpersoon sterft. Daarom zit je ook steeds in spanning. Het verhaal is wel realistisch en het zou ook wel kunnen gebeuren maar soms vind ik het een beetje te opgeblazen. Wanneer je er goed over nadenkt zie je dat veel dingen toch wel een beetje té goed zijn. Want een jongetje van elf die nog meer levenservaring heeft als mij, bijna overal wel wat vanaf weet, even iedereen de tuin om probeert te leiden en de halve maffia oprolt, zo`n jongen heb ik nog nooit meegemaakt. Er is natuurlijk een hoop zelfbedacht en er zitten wel veel feiten in maar het is allemaal gebaseerd op een happy end.
Hoofdpersoon. Aan de ene kant zou ik wel zo bijdehand als Mark willen zijn. Hij is zelfverzekerd en is niet snel bang. Hij heeft voor veel dingen een oplossing en heeft als klein jongetje in de harde wereld toch een duidelijke mening. Dat waardeer ik erg van hem. Aan de andere kant lijkt me het niks om onder zoveel druk en spanning te leven ten eerste om vroeger met een vader in één huis te moeten leven waaraan je niet veel hebt en van het ene op het andere moment je letterlijk het huis uit trapt. En ten tweede dat je steeds bedreigd word en je, je leven niet meer zeker bent. 12. Persoonlijke reactie. Ik vond het een heel goed boek omdat, er zoveel tot in de details beschreven is. Zo kun je, je zeer goed in het verhaal inleven. John Grisham schrijft zo, dat het vanaf het begin tot het einde blijft boeien. Om het hoofdstuk gebeurt er weer iets spannend en vraag je, je af hoe het nu verder moet. Het is dus niet een voorspelbaar boek. Zelf helemaal aan het eind denk je dat ze betrapt worden en alsnog vermoord. Maar dan komt alles nog goed. Het boek is zeer goed geschreven.