Boy door J. Bernlef

Samenvatting Het is begin 20e eeuw wanneer de actrice Norma Todd gewurgd en naakt op haar bed wordt aangetroffen. In de kast blijkt een doofstomme jongen te zitten, genaamd Boy. Boy wordt voor moord tot de doodstraf veroordeeld. William Stevens, journalist en fan van Norma, gaat op eigen houtje op onderzoek uit. Hij komt er achter dat Boy al een tijdje bij een vrouw bij hem uit de buurt woonde. Hij gaat bij haar op bezoek en komt erachter dat de vrouw een vriendin van Norma was en dat boy een tijdje bij Norma had gelogeerd. De vrouw heet Amy. In de loop van het verhaal wordt William verliefd op haar. Hij krijgt van haar de sleutel van het huis vna Norma en in haar huis vindt hij een foto van een ietwat oudere man. Hij zoekt uit waar hij de man kan vinden en zoekt hem dan op. De man blijkt een relatie met Norma te hebben gehad. Hij vertelt hem dat hij met Norma in een auto reed toen haar sjaal tussen de wielen kwam. Zo zou ze zijn gestorven en toen heeft hij haar op haar bed gelegd. William gelooft hem en wil het artikel publiceren. Hij wordt echter belachelijk gemaakt. William gaat weer op zoek naar de oudere man, maar hij is al gearresteerd. Wanneer zijn verhaal uitkomt, heeft Boy zichzelf al opgehangen in zijn cel. Verdiepingsopdrachten Module 3, verdiepingsopdracht 1

Bespreek de structuur en de tijd in het boek. De volgorde van de gebeurtenissen is chronologisch met af en toe een flashback, de flashbacks komen alleen voor als iemand terug in het verleden denkt. Door de flashback word je geheugen weer wat opgefristen krijg je open plekken. De gebeurtenissen zijn logisch op elkaar aangesloten en het vormt een samenhangend geheel. Er zijn volgens mij meerdere verhaallijnen maar wel met dezelfde kern. Er zit weinig spanning in het verhaal, maar het was denk ik ook niet de bedoeling dat het spannend werd.. De vertelde tijd is ongeveer 2 ½ maand. Het verhaal speelt zich af rond 1900. Module 5, verdiepingsopdracht 2
Ga na of en in hoeverre de tekst autobiografische gegevens bevat. Ik heb in de biografie (zie ‘Hersenschimmen’) gezocht naar autobiografische kenmerken in dit boek. Ik heb er geen kunnen vinden. Hij heeft zelfs niet in de zelfde tijd als de hoofrolspelers geleefd. Daarom lijkt het me ook vrij moeilijk om te schrijven. Biografie van J. Bernlef Hij groeit op in Haarlem en Amsterdam. Op de HBS in Amsterdam leert hij Gerard Stigter (bekend als K. Schippers) en Ger Bron (bekend als G. Brands) kennen. Hun leraar Nederlands, Rob Nieuwenhuys, enthousiasmeert hen voor het werk van Nescio, Elsschot en Carmiggelt. Na zijn eindexamen in 1955 komt hij van het ene baantje in het andere terecht: bediende in een boekhandel, van 1956 tot 1958 militaire dienst, van 1958 tot 1960 in Zweden als bordenwasser, houthakker en kelner en van 1960 tot 1964 in een boekenimportbedrijf in Amsterdam. Vanaf 1964 wijdt hij zich uitsluitend aan het schrijversschap. Hij verkiest onder een pseudoniem te schrijven omdat zijn naam “nauwkeurig gelijkluidend is aan de naam van een zeer bekend Nederlands dichter”. Zijn pseudoniem is ontleend aan de blinde Friese dichter Bernlef uit de achtste eeuw, van wie geen teksten zijn overgeleverd. In 1958 richt hij samen met K. Schippers en G. Brands tijdschrift Barbarber op, in 1977 is hij betrokken bij de heroprichting van Raster. Als dichter debuteert hij in 1960 met Kokkels, waarvoor hij in 1959 de Reina Prinsen Geerligsprijs ontvangt, in 1973 wordt zijn eerste theaterstuk opgevoerd. Ook is hij actief als vertaler van Zweedse en Engelse literatuur. In 1984 krijgt hij de Constantijn Huygensprijs voor zijn hele oeuvre en in 1994 de P.C. Hooftprijs voor zijn poëzie. Het geld dat die prijs hem oplevert, gebruikt hij in 1995 voor Alfabet op de rug gezien, een uitgave van zijn poëzievertalingen van 17 favoriete dichters als Marianne Moore, Lars Gustafsson en Tomas Tranströmer. (Bron: www.ned.univie.ac.at) Recensie Het vraagstuk van de paraplu door Jeroen Vullings van Vrij Nederland (15-01-2000) “Ik lees Bernlef graag, verheugde mij dan ook op dit boek, maar helaas: Boy verziekt het festijn” “Het boek was al geschreven voor het geschreven werd” Vullings noemt het boek demonstratief.