Inhoudsbeschrijving Turks Fruit, voor sommige mensen een schokkend seksistisch boek, voor anderen juist een boek die de realiteit van de jongere generaties in de jaren 70 doet weergeven. Het boek gaat over Erik, een man die tot over zijn oren verliefd is op Olga. Hij heeft haar ontmoet, op een dag dat hij staat te liften, en Olga hem een lift aanbied. Het klikt meteen tussen beiden, en na een relatie van een paar jaar trouwen ze. Het liefdesleven wordt in dit verhaal niet zo goed en leuk weergegeven. Er wordt op elkaar gescholden en ze hebben veel tegenslagen in hun relatie. Ook komen er veel seksscènes in voor, meer dan in andere boeken. Ik vind dat er wel meer aandacht besteed kon worden aan het dagelijks ‘normale’ leven van de twee hoofdpersonen. Het is alleen maar seks, de scheiding en de dood van Olga. Je komt niets te weten over het werk wat ze doen of hoe ze hun vrije tijd besteden (behalve seks). Olga’s moeder was al vanaf het begin tegen de relatie met Erik, en op den duur slaagt zij er dan ook in om beide uit elkaar te drijven. Tijdens het hele boek, kom je te weten dat Olga niet sterk in haar schoenen staat, en dat zij zeer beïnvloedbaar is. Van kinds af aan, heeft Olga’s moeder haar wijs gemaakt dat ze tijden de borstvoedingperiode haar borst is kwijt geraakt, doordat Olga er te hard aan had gezogen. Dit verklaart ook de angst die Olga had om zwanger te worden. Haar moeder zorgt er uiteindelijk ook voor dat Olga van Erik wil scheiden. Na drie mislukte huwelijken belandt ze in het ziekenhuis met een hersentumor. Naar mijn mening heeft Olga nooit geleerd om voor zich zelf te zorgen, en was ze altijd erf afhankelijk van wat haar moeder deed. Wat ik ook zeer opvallend vindt, zijn de verschillende achtergronden
van Erik en Olga, Erik is beeldhouwer en heeft niet veel om van te leven, terwijl Olga altijd alles van haar ouders had kunnen krijgen. Ondanks deze verschillen hebben zij tijden gekend, dat ze samen heel gelukkig waren.
Thema en motieven: Thema Het thema is liefde maar ook veel verdriet. Eric was zo verliefd en hield zoveel van Olga dat hij ook intens verdriet had toen zij hem verliet. Hij sloeg alles in het atelier aan gort en komt dagen zijn bed niet uit. Hij was verslagen. Hij heeft noot meer 'echt' van een vrouw gehouden. Olga bleef voor altijd bij hem in zijn gedachte. Steeds als hij een meisje ontmoet, wat geregeld voorkwam, vergeleek hij de meisjes met Olga. Maar geen enkel meisje is wat hij wil, alles doet hem denken aan Olga. Motieven De dood: Het doodgaan van Olga, de vader van Olga. Aftakeling en Ziekte: De vader van Olga is ernstig ziek en Olga wordt in de loop van het boek ook erg ziek. Ook de aftakeling van de relatie tussen de ikfiguur en Olga. Verdorring: schimmel op het behang, Olga haar tanden, de relatie van Olga en de ik-figuur. Eenzaamheid: als Olga de ik-figuur verlaat. Verdriet: als Olga de ik-figuur verlaat Titelverklaring: Op een van de laatste bladzijden van het boek, heeft Olga een hersentumor en ligt ze na een operatie in het ziekenhuis. Ze is bang dat haar tanden uitvallen en wil daarom alleen maar Turks fruit eten en vraagt daarom tijdens een bezoekuur aan Erik om een zak Turks fruit te halen. Turks fruit is verrotting veroorzakend snoepgoed; dat komt overeen met het bederf van hun liefde. Een hersentumor kan je gedrag beïnvloeden, dus Erik denkt dat dat eventueel een oorzaak kan zijn voor hun breking, die achteraf eigenlijk niet nodig bleek te zijn. Motto: ‘Rastapopoulos: Ik naar?, Ik ben de grootste naarling van de hele wereld! Het is erg, maar toch echt waar! Carreidas: O nee, ik ben de grootste naarling van de wereld… En ik ben trouwens veel rijker! Rastapopoulos: Misschien, maar ik heb mijn drie broers en twee zusters geruïneerd en mijn ouders uitgezogen… Nou, wat zegt U daarvan? Carreidas: Dat is nog niks! Ik ben zo slecht geweest tegen mijn oudtante, dat ze is gestorven van verdriet! Rastapopoulos: Nou heb ik er genoeg van! Vooruit, geef toe, dat ik slechter ben dan U. Carreidas: Nooit! Hoort u dat? Ik sterf nog liever!’ De avonturen van Kuifje (vlucht 714) Verklaring van het motto: Ik heb erg lang nagedacht over dit motto, omdat ik de helft ervan niet in het verhaal kan herkennen. Dit is wat ik ervan heb kunnen maken: De ik-persoon is te identificeren met Rastapopoulos en Olga met Carreidas. Nergens in het boek heb ik gemerkt dat de twee zichzelf slechter vinden dan de ander. Ze hebben wel erg veel voor elkaar over. Hij koopt bijvoorbeeld van zijn zuurverdiende geld stof voor een jurk van haar en zij wil dag en nacht poseren voor zijn kunstwerken. Het klopt dat Olga rijker dan de ik-persoon is, net als Carreidas zegt, te merken aan de minachtende houding van Olga’s moeder tegenover de ik-persoon, die een arme beeldhouwer is. Nergens in het boek is ook iets te herkennen uit het dialoog dat er mensen te gronde worden gericht en dat ze sterven van verdriet door toedoen van de ik-persoon noch Olga. Wel is het herkenbaar dat Olga aan het einde van het boek sterft, zoals Carreidas zegt aan het einde van het dialoog.