Zakelijke gegevens: Titel: De gelukkige huisvrouw. Auteur: Heleen van Royen. Uitgever: Vassalucci. Plaats van uitgave: Amsterdam. Jaar van uitgave: 2000. 1. Titelbeschrijving: Het boek gaat over een vrouw die zelf zegt "Ik ben een gelukkige huisvrouw". Aan het begin van hoofdstuk 3, bladzijde 16, wordt dus letterlijk de verklaring van de titel gegeven. Want die gelukkige huisvrouw, is de hoofdpersoon. Ze zegt dan misschien dat ze gelukkig is, maar zo komt ze in merendeel van het boek totaal niet over, ze is chagrijnig en op een bepaald moment ook volkomen gek, aan het einde van het boek vind ze haar geluk pas weer terug. Motto: Het motto heeft weinig te maken met de titel zelf. Het boek gaat er uiteindelijk om hoe Lea de dood van haar vader verwerkt. Misschien een beetje, omdat zij aan het einde van het boek weer de gelukkige huisvrouw is. De behandeling bij de psycholoog hebben haar geholopen en ze is weergelukkiger geworden.
Verwachtingen: Toen ik aan het begin de titel en de achterkant van het boek las was ik nou niet bepaald onder de indruk. Om eerlijk te zijn verwachte ik een saai, standaard verhaal van een vrouw die gewoon erg depressief is. Je verwacht dat je heel veel gaat lezen over een mens dat constant wat te zeuren of te klagen heeft. 2) Bestaat het boek uit delen of hoofdstukken: Het boek bestaat uit veel hoofdstukken, maar liefst 42. Ze zijn allemaal genummerd, maar dan niet in gewonen getallen, maar als geschreven getallen : Achttien. Vervolgens krijg je een klein, schuin gedrukt, stukje tekst. Deze begint met een datum gevolgd door een bepaalde gebeurtenis. Aan het eind word pas duidelijk dat dit uit het eigen babyboek van de schrijfster komt. 4) Belangrijke open plekken, en hoe worden deze opgevuld ? Er zaten niet veel open plekken in het boek, of terugverwijzingen/flashbacks etc. Persoonlijk vond ik toen ik het boek uit had het eind van het verhaal een grote open plek. Je denkt aan het eind dat Lea helemaal genezen is maar dan hoort ze ineens haar vader praten als ze in de auto zit. Hij zegt dat hij haar alleen kan spreken als ze komt naar de plek waar hij overleden is.Vervolgens rijdt ze dan naar het Slotermeer en zwemt, in haar trouwjurk want die vond haar vader zo mooi, naar het midden van het meer. Je hebt totaal geen idee waarom. Dit is dan meteen einde van het verhaal. Is ze nou beter of niet??Ze overleeft het wel, maar waarom deed ze dit, heeft ze hier mee een bepaald hoofdstuk in haar leven afgesloten ? De baby versjes aan het begin van het boek zijn erg verwarrend. Je vraagt je af waar ze vandaan komen, op wie ze slaan en waarom ze er bij staan. Aan het eind van het boek , als Lea zelf versjes gaat schrijven word je pas duidelijk dat die versjes voor Lea zijn. Ze zijn door haar eigen moeder geschreven. Verder wisselt het boek telkens tussen verschillende gebeurtenissen, het ene moment ligt ze te bevallen , andere moment is ze thuis, daarna is ze weer bij haar psycholoog, en vervolgens is ze weer in het ziekenhuis. Dit is vrij ook soms erg vreemd, maar het is wel leuk . Het houdt de spanning er in. 5) Een korte samenvatting van het boek: Lea Meyer-Cornelissen is een 31-jarige ¡¥kakmadam¡¦ uit Aerdenhout, die emancipatie een vies woord vindt en wier echtgenoot Harry in het vastgoed zit. Op een kwade dag besluit Harry dat hij een kind wil. Eerst denkt Lea aan een adoptiekindje, maar Harry wil er een zelf maken bij Lea, Lea stemt toe na een overeenstemming dat Harry haar iedere avond nemen zal. Lea¡¦s lesbische voedvrouw, Machteld, heeft de aanstaande moeder een thuisbevalling aangepraat, maar de weeen zetten niet door en na urenlang modderen moet Lea alsnog naar het ziekenhuis. De baby wordt langs de ¡¥natuurlijke¡¦ weg ¡¥gehaald¡¦- via schaar, pomp en tangen. Iedereen in Lea¡¦s omgeving is in de wolken over Harry junior, bahalve Lea zelf. Ze beland in een postnatale depressie en ontspoort volledig. Ze beeld zichzelf in dat ze een belangrijke boodschap heeft, een soort tweede Jezus, en dan probeert ze Harry Junior te doden. Ze wordt opgenomen in een kliniek en uiteindelijk beland ze in de behandelkamer van de psycholoog Beau van Kooten. Hij probeert haar ervan te overtuigen dat de zelfmoord van haar vader, twintig jaar geleden, Lea was toen 13, de oorzaak is van de huidige crisis. Om dit te verwerken moet Lea gaan rouwen. Hiervoor moet zij verschillende fasen doorlopen. In de laatste fase verbeeld ze zich dat ze haar vader hoort. Ze gaat in haar bruidsjurk naar de plaats waar haar vader zichzelf had verdronken. Ook zij gaat het water in. Dit is het slot van het verhaal. Hoofdstuk 42 is het enige hoofdstuk dat niet begint met een stukje uit het babyboek van de schrijfster, maar uit het babyboek dat Lea voor Harry maakt. Hierin beschrijft Lea hoe volmaakt gelukkig het gezin is. In het verhaal wordt ook verteld hoe haar moeder min of meer de dood van haar man verwerkt zij doet d.m.v een droom dit droomt ze : De politie staat voor de deur. Uw man zit op het bureau. Hij vraagt of u wilt komen. Dat kan niet, mijn man is al tien jaar dood. Hij is niet dood, hij zit bij ons, in een cel. Hij wil dat u hem komt halen. Ik heb nu geen tijd. Zeg maar dat ik morgen langskom. De volgende dag staat de politie weer voor de deur. U hoeft niet meer te komen, mevrouw Cornelissen, uw man is vannacht overleden. Het boek eindeigt met een happy end Lea is klaar met de therapie en heeft de dood van haar verwerkt door alle therapien. Het verhaal eindeigt met een brief die ze aan haar zoontje schrijft: dit schrijft ze: Dag lieve Harry, hier is je mama. We zijn vandaag met z¡¦n drietjes nar het concultatiebuereau geweest. Je weegt 8200 gram en je bent al 71 centimeter! Alles gaat goed met je, mannetje. Ik zit aan papa¡¦s bureau. Jij bent buiten in de tuin met papa aan het voetballen. Papa holt achter de bal aan en jij zit op het gras. Je snapt niet goed wat papa doet, geloof ik. O¡K nu rol je om. Je gaat huilen. Ik ga maar gauw naar beneden. Morgen schrijf ik verder. 6) Personages, Tijd, Structuur, Ruimte, Perspectief , Thematiek: Personages: Lea is de hoofdpersoon in deze roman. Ze is egocentrisch en arrogant. Dit veranderd in de loop van het verhaal een beetje, als ze meer na gaat denken over haar verleden. Maar ze blijft vinden dat zij het belangrijkste is. Harry is de man van Lea. Harry is eerder een type van de geslaagde zakenman. Naast een hard werkende man is hij ook een erg lieve vader voor hun zoontje Harry jr. Corina is Lea’s tennismaatje. Ze is erg zelfverzekerd, en heeft een luxe leventje. Harry junior is de zoon van Lea en Harry, met hem krijg je weinig te maken

Lea’¦s is een vreemde man. Lea ziet hem alleen als een man die zijn gezin heeft geterroriseerd. Zij kent hem eigenlijk alleen uit de verhalen van haar moeder en denkt dat de man niet om haar heeft gegeven. Later ziet ze in dat hij zichzelf zag als een mislukking, en dat hij wel degelijk om Lea heeft gegeven. Dat blijkt de hoofdzaak van het boek. Tijd: Er worden weinig tijdsaanduidingen vermeld. Je weet alleen dat de zwangerschap meer dan negen maanden duurt, en dat Lea na haar bevalling op een gegeven moment elke week naar haar psychiater, of haar shrink zoals ze hem zelf noemt, gaat. Alleen de tijd die ze doorbrengt in de kliniek wordt vrij nauwkeurig gegeven. Het verhaal speelt zich niet helemaal in chronologische volgorde af, alles word door elkaar verteld. Omdat er gewisseld word tussen gebeurtenissen. Het verhaal speelt zich wel af in het heden. Perspectief: Het grootste deel van het verhaal staat in de ik-vorm. Soms wordt er overgeschakeld op een alwetende verteller of een derde persoon. Ruimte De verhaalruimte is steeds verschillend. Het speelt zich onder andere af in de praktijk van Beau, bij haar thuis en in het ziekenhuis. De verhaalruimtes worden in sommige situaties wel en sommige situaties niet goed beschreven. Het lag maar net aan het moment. Het thema van dit boek is traumatische ervaringen naar aanleiding van een bevalling en daarna het verwerken van het rouwproces van haar gestorven vader. De visie van de schrijfster is: problemen hebben vaak een andere oorzaak dan dat je zelf op het eerste gezicht denkt. Thema: Het thema gaat denk ik over het verwerken van een overledene. Dit komt het meest voor in het boek. De verwerking wordt ironisch beschreven. Je leest vanuit een ik-persoon. Het thema kan ook te maken hebben met jezelf vinden, de schrijfster is zichzelf helemaal kwijt nadat ze is bevallen van een zoon. Ze heeft ook nooit de dood van haar vader verwerkt. 8) Zijn je verwachtingen uitgekomen, en welke niet ? Het boek overtrof al mijn verwachtingen, het was erg leuk om te lezen. Ik had er ook geen enkel probleem mee om het uit te lezen. Lea blijkt een ingewikkelde tante, met een eigen wilskracht. Het kan haar niet schelen wat andere mensen van haar denken. Ze doet wat ze wil. Naarmate ze steeds depressiever wordt gaat ze zich steeds vreemder gedragen, er valt dan geen touw meer aan vast te knopen. Daarnaast heeft het boek toch nog een beetje een vreemd eind, waarom gaat ze zwemmend het meer in waar haar vader ooit zelfmoord pleegde? Is het een manier om het af te sluiten, dit zal je nooit weten. Dit zijn dus totaal andere verwachtingen dan ik had, maar dat was alleen maar positief, dat had ik nooit van het boek verwacht!
9) Eindoordeel? Een boek dat prima te lezen is. Erg makkelijk taalgebruik. In het begin is het boek allemaal een beetje vaag. Maar hoe verder je komt ,des te beter leer je de personen kennen en begrijp je hun denken en handelswijze. Ook lopen de hoofdstukken soms door elkaar, dit is juist erg leuk. Zo heb je dingen om naar uit te kijken en kom je steeds verder in het boek
Eindconclusie: Simpelweg een hartstikke leuk boek!