Boris door Jaap ter Haar

1 Zakelijke gegevens Ø Titel: Boris Ø Auteursnaam: Jaap ter Haar Ø Jaar verschijnen: 1e druk, 1966 (herschreven in 1989) Ø Aantal bladzijden: 158 bladzijden 2 Het boek is niet in de ikvorm geschreven (wel het dagboek van Nadja), het boek heeft een gesloten einde want je weet dat de oorlog over is en dat Boris en zijn moeder allebei nog leven. In het boek staan een aantal plaatjes weergegeven. De genre (verhaalsoort) is een oorlogsboek. Samenvatting
Boris een jongen van twaalf jaar doet zijn best om de 2e wereldoorlog in Rusland te overleven, in de langzaam stervende stad Leningrad. Boris leeft samen met zijn moeder in deze stad. Hun vader/man is overleden toen hij voedselpakketten smokkelden over het meer, maar meren die net zijn dichtgevroren zitten waken en daar reed Boris zijn vader in. Boris heeft een goede vriendin: Nadja. Zij en Boris lopen (zoals gewoonlijk) naar de gaarkeukens om een beetje bietensoep op te halen. Onderweg naar de gaarkeukens verteld Nadja huilend, daar haar broer en vader zijn overleden. Na dit verteld te hebben heeft ze nog wel haar twee overgebleven voedselkaarten. Dat houd dus in dat je 2 extra porties kon halen en eten! Dit was natuurlijk verboden, en als je gepakt werd was dit je laatste dag op aarde! Na enig getwijfeld te hebben, gingen ze ervoor. Nadja ging en kreeg haar ‘normale’ hoeveelheid. Nadat beide terug naar huis gingen deelde Nadja haar extra portie’s met Boris, maar zijn geluk duurde maar voor korte duur, want daar klonk het luchtalarm. En na enkele seconden kwam daar een bommenwerper en gooide alles plat en omdat Boris daar vlakbij was, werd hij een enkele meters omvergeworpen, en dus ook zijn bietensoep. Geen eten voor moeder en hem! Nadat de ontploffing afgelopen was vertelde Nadja hem dat zij wist waar het voedsel van de gaarkeukens opgeslagen lag. Ze zouden samen die dag naar dat ‘Niemandsland’ toegaan. Boris verteld tegen zijn moeder (via een smoes) dat hij weg moet en dat het laat kon worden. Na enige tijd op weg te zijn zakt Nadja van de kou en honger in elkaar. Boris knielt bij haar neer en huilt, zonder te weten dat er drie Duitsers achter hem staan. Boris voelt een adem in zijn nek, hij pakt zijn

revolver (een oude en lege revolver van zijn vader) en houd hem op 1 van de Duitsers gericht. Na enig mogelijke communicatie komt Boris erachter dat zij hem proberen te helpen (en Nadja). Ze brengen Boris en Nadja een stuk terug naar huis en onderweg voeden ze de kinderen. Boris zijn leven stort in elkaar hij als hij te horen krijgt dat Nadja en haar moeder zijn gestorven. Hij gaat naar het huis van Nadja en krijgt haar dagboek in handen, hij leest er elke dag een stukje uit en zo voelt hij zich niet meer eenzaam. Een dag na het overlijdensbericht krijgt hij een brief gericht aan hem. Er staat in dat hij naar een theater kan komen (met als avondmaal een bord met voedsel). Boris denk dat dit een list is om alle kinderen proberen te evacueren. Na een hoop discussie met zijn moeder gaat hij toch. Met geluk, want het was geen list en je kreeg als voedsel 3 aardappels en een stuk vlees
Twee dagen later is Leningrad bevrijd. Boris en zijn moeder hadden het overleeft. Maar wel beseft Boris dat hij dood had kunnen zijn. 3 eigen mening Spannend: het is een oorlogsboek waar veel spanning in zit Boeiend: het boek houd van het begin tot het eind je aandacht vast
Leerzaam: Het boek verteld hoe je je nou in de oorlog kunt voelen. Behoorlijk machteloos! Droevig: In de oorlog sneuvelen altijd veel mensen 4 welk personage zou je willen zijn? Ik vind dat Boris een goed personage heeft want hij is dapper en vriendelijk. Hij maakt een goede indruk in het verhaal en gaat niet dood, daarom zou ik Boris willen zijn. 5 informatie auteur Jaap ter Haar werd in 1922 in Hilversum geboren. Hij groeide op in een hecht gezin met vijf kinderen. Zijn moeder bracht haar kinderen de liefde voor het boek bij. Ze las hun veel voor, zelfs uit haar eigen dagboeken. Ter Haar was geen ster op school, hij speelde liever buiten en sportte graag. Desondanks behaalde hij zijn hbs-diploma in 1940. Ter Haar kreeg een baan bij de Wereldomroep: hij werd hoofd van de transcriptiedienst. Hij was inmiddels getrouwd met Ruutje Schurink en had in korte tijd vier kinderen gekregen. In zijn vrije tijd schreef hij korte verhalen die soms in Vrij Nederland of de Wereldkroniek verschenen. Bij de Wereldomroep verdiende Ter Haar niet veel en op aanraden van zijn baas stuurde hij een hoorspelletje voor kinderen naar de NCRV. Het ging over zijn eigen tweeling Saskia en Jeroen. Tot zijn schrik vroeg de NCRV meteen of hij voor een jaar wekelijkse afleveringen wilde schrijven. In 1953 werd de eerste aflevering uitgezonden. Hij had nooit voorzien dat de serie zo’n succes zou worden: er kwamen uiteindelijk 120 afleveringen. De echte Saskia en Jeroen werden nu overal herkend en hun schoolleven en vriendschappen begonnen eronder te lijden. Daarom stopte Ter Haar de serie, die het begin was van zijn carrière als ‘broodschrijver‘, zoals hij dat zelf noemde. Wel publiceerde hij de verhalen in boekvorm en ook hiervan verschenen vele deeltjes. Toen ook de verkoop van de Saskia en Jeroen-boekjes als een trein liep, waagde Ter Haar de sprong in het ongewisse te maken. Hij gaf zijn baan bij de Wereldomroep op en begon nu volledig van de pen te leven. Na het schrijven van Boris werkte Ter Haar bijna vijf jaar lang dag en nacht aan Geschiedenis der Lage Landen, dat in vier delen verscheen (1970-1971). Hij kreeg er de Nienke van Hichtumprijs voor. Dit boek was hem het dierbaarst, maar zorgde er uiteindelijk voor dat hij de pen neerlegde. Wat hij hierin geschreven had, kon hij naar zijn eigen idee nooit meer evenaren. Voor Het wereldje van Beer Ligthart (1973), een boek over een visueel gehandicapte jongen, kreeg hij een Gouden Griffel. Daarna stopt Ter Haar definitief met schrijven: hij wisselde de pen in voor het penseel. Vanaf dit moment schilderde hij alleen nog maar. In de jaren dat Ter Haar schreef, drukte hij een duidelijk stempel op de jeugdliteratuur. Hij was een van de auteurs die meewerkten aan de emancipatie van het kinderboek. Hij zorgde ervoor dat kinderboeken serieus genomen werden. De verhalen van Saskia en Jeroen behoorden tot de eerste verhalen waarin dagelijkse belevenissen van gewone kinderen centraal stonden – voor die tijd verschenen er alleen verhaaltjes over kabouters, beren en prinsesjes! Bovendien gaf Ter Haar de historische jeugdroman een ander aanzien. Het werd weer een genre dat de moeite waard was om te lezen. 6 ander slot schrijven (ik ga terug in het boek dat Boris en Nadja in niemandsland zijn.) Boris en Nadja stappen flink door met beide een pistool op zak. Na ongeveer 2 uur gelopen te hebben stormen er drie Duitsers op hen af. Zonder aarzeling pakt Boris zijn pistool en schiet 2 Duitsers dood, De derde is voor Nadja, Pang, raak in de Duister zijn borst (de Duitser is nog niet dood en roept zijn kameraden op) . Na dit hevige gevecht bedenken ze dat er meer Duitsers kunnen rond lopen. En inderdaad, geen 5 minuten na dit gezegd te hebben komt er bijna een heel peloton van Duitsers. Hier konden ze niet tegenop, het waren er teveel. Nadja en Boris worden zonder enige moeite opgepakt en in een martelhok gezet. Boris wordt mishandeld en Nadja. Zo wreed waren de Duitsers nu, en zou er ooit iemand weten waar Boris en Nadja waren geweest en zouden ze dood zijn?
7 een gedicht schrijven Hier liggen de burgers van Leningrad. Hier ligt onze stadsbevolking- mannen- vrouwen en kinderen. Naast hen rusten de soldaten van het Rode leger. Met hun leven verdedigden zij jou, geliefd Leningrad... Te talrijk om op te noemen, Zijn de illustere namen van hen, Die door dit eeuwige graniet omgeven zijn. Gij, bezoeker, die bij deze stenen staat,besef, Dat niemand vergeten is, dat niets vergeten is... 8 waarom heb je dit boek gekozen? Ik wist geen boek, en ben in de bibliotheek gaan zoeken en vond dit boek.