AnteChrista door Amélie Nothomb

Samenvatting AntéChrista. Blanche ontmoet Christa op de universiteit. Christa lijkt haar eerste vriendin te worden. Christa viel Blanche de eerste dag al op, maar meestal waren mensen niet geinetresseerd in Blanche. Christa daarentegen, lacht de volgende dag naar haar. Blanche is erg verlegen, maar toch raken ze (dankzij Christa) aan de praat. Ze zijn ongeveer even oud. Christa lijkt heel aardig. Als Christa Blanche verteld dat ze elke dinsdag ontzettend vroeg op moet staan (want ze woont erg ver van de universiteit en op dinsdag begint de school om 8 uur s’ochtends al), besluit Blanche om haar ouders te vragen of Blanche dan maandag bij haar mag logeren. Blanche’s ouders zijn helemaal verbaasd dat ze een vriendin heeft en stemmen enthousiast in. Blanche kan niet wachten tot de volgende maandag! Wanneer het zo ver is, begint het al vreemd. Christa zegt dat ze Blanche’s kamer niet leuk vind. Ook kleed ze zich uit en vraagt Blanche dat ook te doen. Blanche wil dat niet. Die ziet haar lichaam als het enige dat echt van haar is. Dan kleed Christa haar uit (terwijl Blanche huilt en het vreselijk vind). Die avond intimideert Christa Blanche, maar tegen Blanches ouders is Christa de goedheid zelve. Zelfs wanneer de moeder van Blanche binnen komt lopen en de twee naakte tieners aantreft, weet Christa alles mooi te omhullen en in de smaak te vallen. Blanche voelt zich beledigd en gepijnigd door dit meisje. Maar ‘s avonds twijfelt ze, of ze niet te snel geoordeeld heeft over Christa. Ze komt tot de conclusie dat Christa toch een goed mens is. De volgende dag echter, negeert Christa Blanche volkomen... Na school gaat Blanche alleen voor de spiegel staan en probeert haar lichaam te accepteren zoals hij is. Ze vraagt zich af waarom ze zoveel waarde aan de mening van Christa hecht. Toch nodigt ze Christa uit de volgende maandag weer te komen. Ze vindt het leuk om niet alleen te zijn en ik denk ook interessant. Maar ze is twijfelachtig over hoe Christa nou in elkaar zit. Die maandag zit Christa te slijmen bij haar ouders en wordt er constant over Blanche gepraat in de derde persoon, alsof ze er niet bij is. Blanche bijt in het stof, zegt ze. Haar ouders zijn ZO enthousiast dat Blanche het idee heeft dat ze ook zoals Christa moet zijn. Christa komt een tijdje ben Blanche in huis wonen. Haar ouders denken dat ze arm is, maar zien in haar een geweldige meid die van het leven geniet. Christa moet Blanche bij haar vrienden introduceren, maar deze tonen weinig interesse. Ook neemt Christa Blanche mee naar een feestje op de universiteit. Blanche vindt het een belachelijk feest, maar krijgt er wel haar eerste kus! Dat vind ze geweldig. Ze snapt niet waarom die jongen haar zag en ze voor hem niet onzichtbaar was. Blanche krijgt in de hierop volgende feestjes ook vaak nog een kus van een jongen en ze vraagt zich af of ze verder zou willen gaan (dan alleen kussen). Christa sleept haar altijd weer mee terug naar huis, dus ze zou er toch niet eens een kans toe hebben. Als Christa bij haar komt wonen neemt ze haar hele kamer in. Blanches kamer was sober en leeg, niets aan de muren en geen muziek. Christa maakt er een drukke meisjeskamer van en Blanche geniet van de vakanties/weekenden die Christa bij haar ouders in Malmedy doorbrengt; dan heeft ze rust. Blanche voelt zich steeds onzichtbaarder. Ze vraagt zich af of ze eigenlijk wel bestaat; thuis negeren haar ouders haar en op de universiteit idem. Ze voert discussie’s met zichzelf over Christa. Ze weet niet goed wat ze moet vinden. Iets in haar zegt dat ze zich moet afzetten van Christa, omdat deze geen respect voor haar heeft en haar pijn doet. Een ander deel is blij met Christa, omdat ze Blanche helpt met sterker worden en meer te leven…bovendien vindt Blanche dat ze niet zo hard en snel moet oordelen. Ik denk dat Christa goed is, omdat Blanche uiteindelijk meer begrijpt wie zij zelf is en dat ze goed is en bestaat en beter is dan Christa. Het is goed voor haar zelfrespect. Het verhaal ontwikkeld zich, doordat Blanche steeds minder vragen bij Christa’s gedrag zet en meer bij wat ze zelf voelt en denkt. Langzaam aan lijkt ze te analyseren wat voor iemand Christa is en daardoor leert ze beter met haar gemene gedrag om te gaan. Ze denkt dat Christa aan pathologische jaloezie lijdt. Niemand heeft door dat de leuke Christa waar ze zo op gesteld zijn, helemaal niet bestaat. De ware Christa laat zich zien in bijzijn van Blanche. Blanche noemt deze duistere zijde van Christa ‘AntéChrista’. Blanche en Christa krijgen een discussie over het liefdesleven van Blanche. Christa vind het belachelijk dat blanche nog maagd is en B. zegt hier niks aan te kunnen doen, ze heeft altijd scharrels, nooit een vaste relatie zoals C die zegt te hebben met Detlev (David Bowie Look-a-Like). C vind het belachelijk en zegt dat B veel te makkelijk te krijgen is. B vind het niet erg om niet echt verliefd te zijn. B. ontdekt op de universiteit een meisje waarin ze zichzelf denkt te herkennen. Sabine. Maar wanneer ze een gesprek met Sabine aangaat, blijkt dit meisje echt geen contact met wie dan ook te willen. Dit stuk laat zien dat Blanche al groeit in zelfvertrouwen. Ze is namelijk op iemand afgestapt. Ter voorbereiding aan de tentamens, leren C en B heel veel. B merkt dat ze zich uitgelaten voelt vanwege C’s discipline…. Als blijkt dat B een hoger cijfer op filosofie heeft dan C, vind C dat dat komt omdat de waardering niet klopt. B had al lang geinformeerd bij de leraar en die zei dat het cijfer echt klopte. Toch stuurt Blanche Christa erop af (om haar te pakken). Christa gaat en komt erachter dat B er al lang was geweest. Ze voelt zich vervelend en dat was precies wat Blanche wou. Er komt nog een bezoek aan de tante, zij vind Christa maar niets. Ze is heel nors. Met kerst is Christa er niet. Blanche’s ouders missen haar en zingen duitse liedjes (omdat Christa duits is). Blanche ergert zich dood. Na twee week komt Christa weer terug. Blanche realiseert zich dat Christa van niemand zoveel houdt als van zichzelf. Ze is een narcist. Ze ziet goed in hoe gemeen en vuil Christa is. Met hele subtiele zinnen pakt Christa Blanche. Bijvoorbeeld: De vrienden van je ouders zijn erg op mij gesteld...jou hebben ze niet gezien. Blanche wil de waarheid onthullen. Ze gaat op onderzoek uit in Malmedy. Eerst komt ze bij de bar waar Christa zegt te werken met haar knappe Detlev. Blanche ontdekt dat Detlev een lelijk varken is en lacht zich dood (in zichzelf). Hij geeft haar het adres van Christa. Haar huis blijkt een gigantisch huis te zijn! Haar vader is in plaats van dokter, de eigenaar van fabrieken. Er is niets waar van de zielige houding die Christa heeft aangenomen en Blanche neemt foto’s van de dingen die ze ziet. Ze vertelt het haar ouders en die zijn stomverbaasd. Ze proberen het nog recht te zetten of minder erg te laten lijken dan het is, maar ook zij moeten uiteindelijk concluderen dat Christa een echte leugenaar is. Als Christa thuis komt, vragen ze haar waarom ze heeft gelogen. In plaats van te antwoorden, wordt Christa boos, pakt haar spullen in en vertrekt. De daarop volgende dagen wordt Blanche door al haar vrienden raar aan gekeken en gepest. Blanche’s ouders ontvangen brieven van Christa’s ouders, waaruit duidelijk blijkt dat Christa hen ook voorliegt. Ze doet alsof de familie van Blanche heel gemeen is geweest en zegt bijvoorbeeld dat ze was gedwongen zich uit te kleden (terwijl ze dat zelf juist had gedaan bij B). Christa draait in alle gevallen de rollen om. Blanche vraagt zich af waarom Christa zoveel liegt en komt er niet uit. Op een dag is de leraar afwezig en Christa heeft het college overgenomen. Als Blanche binnenkomt is het duidelijk dat Christa over haar heeft verteld (en gelogen, anders zou iedereen haar niet zo vuil aankijken). Dan stapt Blanche naar Christa toe. Ze neemt haar hoofd tussen haar handen en kust haar vol op haar mond. Iedereen is verbaasd en Blanche heeft door dat ze met deze actie respect af dwingt. Helemaal wanneer ze zegt: “Nog iemand anders die wil?”. Ze is trots op zichzelf en lijkt wederom meer te hebben uitgevonden wie ze is en wat ze kan bereiken. Ze leest weer in haar boeken, maakt haar kamer weer haar eigen en geniet in een vakantie (zonder haar ouders) thuis van de stilte en het niets doen. Ze geniet van zichzelf. Ze gaat naakt voor de spiegel staan en doet een oefening die Christa haar ooit oplegde. Blanche heeft vrede met zichzelf gesloten.