Bonjour tristesse door Françoise Sagan

Zakelijke gegevens Titel: Bonjour Tristesse
Auteur: Françoise Sagan ( pseudoniem van Françoise Quoirez) Uitgave: (origineel: Paris: Julliard 1954) de uitgave die ik gelezen heb is Paris Julliard 1991
Het verhaal heeft 154 pagina’s
Het genre van dit boek is een liefdesroman. Het is namelijk een roman, omdat het een uitgebreid verhaal is waarin de daden en gedachtes van de hoofdpersoon worden beschreven. Het verhaal draait ook voornamelijk om liefde, wat dit dus een liefdesroman maakt. Eerste reactie Ik heb dit boek gekozen, omdat ik van meerdere personen heb gehoord dat het een heel leuk boekje was om te lezen. En ook vooral omdat het niet al te moeilijk scheen te zijn, want het is nog altijd literatuur. Ik had ook nog nooit eerder iets van deze schrijfster gelezen. Daarom was ik ook blij dat dit boekje werd goedgekeurd om een leesverslag van te maken. Ik vond het zeker een leuk boekje om te lezen, omdat het over een meisje gaat met dezelfde leeftijd als dat ik heb. Een heleboel dingen waren voor mij daarom ook herkenbaar. Zoals liefdes waar je niet mee mag omgaan, ouders die continu achter je schoolwerk aan zitten en altijd goed bedenken wat je wel en niet aan je ouders verteld om confrontaties uit de weg te gaan. Ook vond ik het einde van het verhaal aangrijpend, onverwacht, maar ook weer onbegrijpelijk. Het is natuurlijk heel tragisch dat Anne verongelukt, maar Cécile laat dat niet merken. Het komt eigenlijk over alsof het haar eigenlijk niet zoveel doet dat Anne nu dood is. Dat vond ik een merkwaardige reactie. Terwijl Cécile toch wel tegen Anne op keek en haar zeker niet haatte. Daarom vond ik het einde niet zo boeiend als dat ik had gehoopt. Om uit te zoeken waarom Cécile zo op de aanwezigheid van Anne reageert heb ik mijn verwerkingsopdracht daar aan gewijd.
Verdieping Samenvatting Cécil woont in Parijs en vertelt over haar vader Raymond en over zijn jonge minnares Elsa. Ze denkt terug aan de afgelopen zomer. Ze is op het moment niet zo vrolijk. Raymond is een man die er nogal wild leven op nahoud. Hij blijft nooit lang bij eenzelfde vrouw. Hij deelt zijn leven elk half jaar met een ander. Cécile is hier absoluut niet blij mee, maar ze legt zich erbij neer. Ze zou liever een gelukkig gezinnetje zijn. Cécile is pas gezakt voor haar eindexamen, maar dat vindt ze zelf niet zo erg. Haar vader vindt dat examen ook niet zo belangrijk, hij wil liever samen lol maken. Cécile woont samen met haar vader omdat haar moeder is overleden toen ze twee jaar oud was. Ze leiden een simpel leven. Elsa en Raymond gaan samen op vakantie naar de Middellandse Zee. Ze hebben daar een huisje gehuurd. Cécile gaat met hen mee. Cécile ontmoet Cyril, de jongen van haar dromen. Cyril is daar ook op vakantie, met zijn moeder. Ze gaan vaak samen zeilen en zo wordt Cécile hopeloos verliefd op deze jongen. Op een avond meldt haar vader dat een oude vriendin van hem langs komt; Anne. Cécile kent haar al, en weet dat het een heel strikt, moederlijk figuur is. En dat ze er zeker voor gaat zorgen dat Cécile aan het werk gaat. Met haar komst verandert ze het leven en de vakantie van Cécile helemaal. Anne wil dat ze veel tijd besteed aan haar herexamens en is het niet eens met het uitbundige leven dat Cécile en haar vader al een tijd leiden. Na een avondje casino gaat Raymond vreemd met Anne, en Cécile betrapt de twee in hun auto. De volgende ochtend maakt Raymond bekend dat hij met Anne verder wil en ze willen gaan trouwen. Vanaf dat moment voelt Anne zich verantwoordelijk voor Cécile en gaat haar leven steeds meer beheersen. Zo mag ze bijvoorbeeld niet meer met Cyril omgaan, omdat ze continu aan haar examens moet werken. Cécile wil dat Anne en haar vader uit elkaar gaan dus ze verzint een plan. Ze wil namelijk niet onder Anne haar regels moeten leven. Cécile verzint een plannetje om dit te bewerkstelligen. Elsa en Cyril doen alles om hier bij te helpen, omdat ze geloven dat Anne een verschrikkelijk mens is. Daarnaast wil Elsa ook graag zelf de vader van Cécile terug. En Cyril wil graag met Cécile trouwen, hoewel Cécile daar niet echt warm voor loopt. Hij denkt dat dat mogelijk is zodra hij Cécile van Anne verlost heeft. Daarom spreken ze af dat Elsa zich voordoet als het vriendinnetje van Cyril, zodat de vader van Cécile jaloers op hem wordt en Anne zal laten vallen voor Elsa. Het plan blijkt te werken. Cyril en Elsa worden steeds ‘per ongeluk’ betrapt door Cécile, haar vader en Anne. Raymond begint er steeds meer moeite mee te krijgen. Uiteindelijk kan hij de verleiding niet meer weerstaan en laat hij zich verleiden door Elsa en laat Anne vallen. Anne betrapt de twee, terwijl ze aan het zoenen zijn in het bos en vlucht met een auto naar Parijs. Als ze met tranen weg gaat krijgt Cécile toch wel medelijden met Anne. Onderweg krijgt Anne een verkeersongeluk, wat haar fataal wordt. Het is niet duidelijk of het een gewoon ongeluk was, of misschien wel een zelfmoord actie. Het was sowieso een heel gevaarlijk verkeerspunt. Cécile gelooft dat het haar schuld is, omdat zij heeft gezorgd dat haar vader Anne liet gaan. Op de begrafenis ontmoet Cécile Cyril weer. Het is de laatste keer dat ze elkaar zien, alles is over tussen hen. De twee lopen elkaar gewoon voorbij zonder ook maar iets te zeggen. Er is geen verliefdheid meer over. De toekomst is weer als vroeger, gewoon Cécile en haar vader. Elsa heeft niets meer met hun. Na een tijdje kunnen ze voorzichtig praten over de dood van Anne en leven ze weer normaal verder. Raymond krijgt uiteindelijk weer een nieuwe vriendin, en Cécile ontmoet Phillippe, de neef van Anne. Ze heeft hier een leuke tijd mee. Cécile merkt dat ze door al deze gebeurtenissen veel is veranderd, ze heeft een nieuwe emotie leren kennen. Ze begroet deze emotie met de volgende woorden: bonjour tristesse. Verwerkingsopdracht Ik ga in deze opdracht de volgende vraag behandelen: ”Waarom wil Cécile Anne uit haar leven verbannen, terwijl ze haar graag mag en weet dat haar toekomst er dan rooskleurig uit ziet?” Om daar achter te komen ga ik het volgende uitzoeken: Wat voor gevoelens heeft Cécile tegenover de relatie van Anne en haar vader. Hoe vat Cécile de bemoeienissen van Anne op. Waarom durft Cécile niet tegen Anne in te gaan om haar eigen gevoelens duidelijk te maken. Is Cécile tevreden met deze afloop van de relatie. Het is duidelijk dat Anne een grootse toekomst voor Cécile op het oog heeft. Ze wil dat ze gaat studeren en zoveel mogelijk uit het leven haalt als er in zit. Ook laat ze Cécile zien dat een heleboel mensen je leven niet meer inhoud kunnen geven en dat je ze daarom maar beter uit de weg kunt gaan. Anne heeft dus het beste met haar voor. Ook haar vader dacht er goed aan te doen om een relatie met Anne te beginnen. Dit blijkt wel uit het volgende citaat; pag.135 “Elle lui paraissait la maîtresse idéale, la mère idéale pour moi”. Ze weet dus ook dat haar vader deze relatie ook voor haar doorzet. Je zou dan ook verwachten dat Cécile blij is met de relatie tussen Anne en haar vader. Terwijl ze toch het volgende zegt als ze nadenkt over haar toekomst met Anne: pag 132 “Je me rendis compte que j’excluais Anne de ce futur; je ne pouvais, je ne parvenais pas à l’y mettre. Dans cet appartement en pagaïe, tantôt désolé, tantôt envahi de fleurs, retentissant de scènes et d’accents étrangers, régulièrement encombré de bagages, je ne pouvais envisages l’ordre, le silence, l’harmonie qu’apportait Anne partout comme les plus précieux des biens. J’avais très peur de m’ennuyer à mourir.” Hieruit blijkt dus dat Anne eigenlijk het hele leven van Cécile op haar kop gaat zetten en dat Cécile daar eigenlijk geen zin in heeft. Ze vindt het prima zoals het nu is en ze is bang dat als Anne ik haar leven komt dat alles heel saai wordt en ze geen lol meer kan hebben. Ze is zich dus sterk bewust van de nadelen van de verloving van haar vader. Anne zal dus voor veel veranderingen in haar leven zorgen, maar hoe staat Cécile tegenover deze bemoeienissen van Anne. Het volgende citaat geeft waar Cécile denkt dat deze bemoeienis vandaan komt: pag 105 “Car elle avait autant de difficultés à s’occuper de moi, à me dresser, qu’à admettre mes défaillances. Rien ne la poussait à ce rôle de tuteur, d’éducatrice, si ce n’est le sentiment de son devoir; en épousant mon père, elle se chargeait en même temps de moi.” Ze denkt dus dat Anne als enige reden heeft om zich over haar te ontfermen dat ze dat min of meer verplicht is al ze met haar vader van Cécile trouwt. Maar dat ze het eigenlijk liever niet deed, omdat ze niet de drijfveer had om een toegewijd opvoedster te zijn voor Cécile. Daarom waardeert Cécile niet alles wat Anne voor haar doet. Als Cécile het niet eens is met de ingrijpingen van Anne in haar leven, waarom zegt ze er dan niet gewoon iets van? Cécile heeft heel veel bewondering voor Anne en weet dat ze altijd een weerwoord heeft. Daarom houdt ze vaak wijselijk haar mond. Het volgende citaat geeft een voorbeeld van een gesprek tussen Cécile en Anne en hoe Anne het voor elkaar krijgt om Cécile te laten zitten met haar argumenten; pag 34 “~Anne, dis-je, vous n’allez pas me faire ça, ma faire travailler par ces chaleurs… ces vacances qui pourraient me faire tant de bien…~ Elle me regarda avec fixité un instant, puis sourit mystériuesement en détournant la tête. ~ Je devrais vous faire “ça”… même par ces chaluers, comme vous dites. Vous ne m’en voudriez que pendant deux jours, comme je vous connais, et vous auriez votre examen.~ ~Il y a des choses auxquelles on ne se fait pas~, dis-je sans rire. Elle mel lança un coup d’oeil amusé et insolent et je me recouchai dans le sable, pleine d’inquiétudes.” Zoals hieruit blijkt weet Cécile vaak niet meer terug te zeggen als Anne haar gelijk haalt. Ze weet gewoon dat ze niet tegen haar in kan gaan. Dat kan erg frustrerend zijn voor iemand en zo kan je dus makkelijk een wrok tegen iemand ontwikkelen. Cécile denkt dus niet altijd even positief over Anne, maar wat vindt ze daardoor de afloop van dit liefdesverhaal op deze manier. Vindt ze het tragisch of heeft ze er vrede mee? Uit het volgende fragment blijkt dat ze er zeker me zit dat het leven van Anne op zo’n manier aan z’n eind is gekomen: pag 153 “Nous parlions un peu d’Anne parfois: ~ Tu te rapeles , le jour que…~Nous en parlions avec précaution, les yeux détournés, par crainte de nous faire mal ou que quelque chose, venant à se déchlencher en l’un de nous, ne l’amène aux paroles irréparables.” Ze zijn dus nog erg voorzichtig als het gaat over Anne, want ze weten van elkaar dat ze nog nare gevoelens hebben over haar dood. Ze mijden het onderwerp liever om over te praten. Verder laat Cécile ook weten dat ze blij is dat ze haar oude leven weer heeft opgepakt; pag 153 “La vie recommença comme avant, comme il était prévu qu’elle recommencerait. Quand nous nous retrouvons, mon père et moi, nous rions ensemble, nous parlons de nos conquêtes.” Ze heeft dus weer lol met haar vader en kan weer haar gang gaan alsof het hele gebeuren met Anne nooit was gebeurd. Zoals uit alles blijkt wil Cécile Anne dus uit haar leven hebben, omdat ze niet wil dat haar leven verandert. Ze wil lol blijven maken met haar vader en zich vrij kunnen blijven gedragen. Ze wil niet een moeder die haar op haar vingers tikt als ze zich niet als een voorbeeldige dochter gedraagt. Zo vindt ze het bijvoorbeeld niet terecht dat Anne zoveel druk op haar legt om dit jaar haar examen te halen. Het heeft er dus niet mee te maken dat ze Anne niet mag, want ze weet ook wel dat alles goed bedoeld is, maar ze wil gewoon dat haar leven hetzelfde blijft zoals het nu is. Ze wil niet iemand die de juiste weg voor haar uitstippelt, maar ze wil haar leven volgens haar eigen behoeftes kunnen leven. En als Anne met haar vader trouwt kan dat niet. Beoordeling In dit boek is veel te lezen over een uitbundig en vrij leven. Iets wat in de tijd dat dit boek geschreven werd nog niet zo vaak voorkwam. Toen dit boek voor het eerst uit kwam van het vrij revolutionair. Niet eerder werd op zo’n manier over vrije liefde, wisselende seksuele contacten en seks voor het huwelijk zonder ernstige consequenties geschreven. Men was enigszins geschokt door dit boek. Vandaag de dag is dat schokkende effect al en stuk minder, maar het verhaal is zeker niet minder gewaardeerd. Ik was zeker onder de indruk van het leven van Cécile en snap goed waarom het tot de literatuur behoort. In het boek was duidelijk te merken dat het tot de realistische stroming behoort. Cécile gaat namelijk continu uit van het feit dat alle gebeurtenissen gebeuren omdat dat zo door het lot is bepaald. Ze gelooft niet dat ze zelf daar verdere invloed op heeft. Ook wordt duidelijk dat ze zich door haar emoties laat lijden en dat voor lief neemt. Ze probeert haar gevoelens niet verder te verklaren. Dit zijn allemaal kenmerken van een realistische roman. Het taalgebruik in het boek vond ik vrij moeilijk, vooral door de eindeloze opeenvolgingen van bijvoeglijk naamwoorden. Hierdoor had ik regelmatig wel wat moeite om het stuk tekst een plaats te geven in het verhaal. Verder is mijn mening over het boek niet veranderd na de verwerkingsopdracht. Bronvermelding 1. Françoise Sagan ~ Bonjour tristesse
2. Encarta encyclopedie
3. Aantekeningen realisme