A. Zakelijke gegevens. 1. Titel van het boek: Spijt 2. Naam van de auteur: Carry Slee. 3. Naam van de uitgever en jaar van verschijnen: Wolters-Noordhoff 1996 4. Aantal bladzijden: 143 bladzijden. 5. Titelverklaring: De titelverklaring kan je echt alleen maar geven als je het hele boek heb gelezen. Dan begrijp je het ook echt. Want je zou eerst denken dat het David is die spijt krijgt dat hij Jochem niet heeft geholpen maar hij is niet de enige. Ook de pesters krijgen spijt dat ze hem zo gepest hebben nadat hij zelfmoord heeft gepleegd. En de andere klasgenoten en leraren krijgen spijt dat ze er niks van hebben gezegd. 6. Vertel in minstens ½ A4’tje iets over de schrijver: Geboortedatum: 01-07-1949

Woonplaats: Bergen
Opleiding: H.B.S.B. Academie voor Expressie door woord en gebaar
Beroep: kinderboekenschrijfster
Werktijden: overdag van 9.00 tot 17.00 uur
Favoriete onderwerp: onrecht
Kleur ogen: blauw
Haarkleur: blond
Lengte: 1.69
Gewicht: 62 kilo
Hobbies: wandelen, lekker eten, sauna
Huisgenoten: Elles, Nadja, Masja, Doenja en kleine Fay
Lievelingseten: Couscous
Lievelingskleur: blauw
Favoriete muziek: zigeunermuziek
Favoriete kinderboek (als kind): Kruimeltje
Favoriete kinderboek (nu): Ik wil die Imme Dros
Favoriete dier: hond
Wens: Dat ik nog heel lang mooie boeken mag schrijven
Hekel aan: zeurpieten
Toekomstplannen: lekker veel schrijven
Carry Slee volgde een opleiding aan de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar in Utrecht. Toen ze haar diploma had werkte ze als dramadocent op een school in Utrecht. Samen met haar leerlingen verzon ze verhaaltjes. Dat ging ze thuis ook doen. Op een bepaald moment begon ze die verhaaltjes op te schrijven. Ze debuteerde in 1988 in Bobo en in 1989 kwam haar eerste boek. Ze nam ontslag bij haar baan in het onderwijs en ging alleen nog maar schrijven. In 10 jaar tijd heeft ze zo'n 40 boeken geschreven. Ze ontving van de Kinder- en Jonge Jury 13 prijzen; dat is een record. In 1999 en 2001 ontving ze zelfs de prijzen in alle drie de categorieën. Carry Slee heeft 2 dochters en woont in Bergen. Carry Slee schrijft boeken die voor kinderen heel herkenbaar zijn. Ze spelen zich af op school of in het gezin. In haar boeken voor hele kleintje spelen belangrijke gebeurtenissen in een gezin, dieren en de seizoenen een grote rol. Haar boeken voor oudere kinderen gaan vaak over een groepje vrienden op school die thuis en op school allemaal zo hun eigen problemen hebben. De boeken voor de oudste kinderen gaan over serieuze onderwerpen als pesten, zelfmoord, drugs, zinloos geweld en racisme. Haar boeken lezen makkelijk: ze zijn niet dik en de verhalen zijn spannend en grappig tegelijk. Onder de naam Sofie Mileau schreef ze drie moeilijkere boekjes, waar meer wordt ingegaan op het innerlijk van de hoofdpersonen. Carry Slee even aan het woord. Spijt

Mijn eerste boek voor 12+ werd Spijt. Dat heb ik geschreven naar aanleiding van een brief achter op de VPRO-gids. Een jongen schreef dat zijn buurmeisje zo erg werd gepest dat ze voor de trein is gesprongen. Ik schrok heel erg en dacht: hier moet ik iets aan doen. En toen heb ik Spijt geschreven. Ik hoop dat het een beetje helpt, dat kinderen inzien hoe erg pesten is en wat de gevolgen kunnen zijn. Zelf ben ik gelukkig nooit gepest. Het lijkt me heel erg. Spijt is twee keer bekroond, een keer door de Kinderjury en een keer door de Jonge Jury. Toen ik het schreef dacht ik niet dat het zo’n succes zou hebben. Ik vond het eigenlijk heel eng om voor grotere kinderen te schrijven. In het begin lukte het ook niet. Ik had het verhaal vanuit Jochem verteld en toen werd het niet interessant. Dat was een heel moeilijk moment. Ik wou het idee bijna verwerpen, maar gelukkig kwam ik erachter dat ik een ander perspectief moest nemen. Dat betekent dat ik vanuit David moest schrijven die niet het slachtoffer was, maar het ziet gebeuren. Toen ging het veel beter. B. Geef een korte duidelijke uitleg waarom je het boek gekozen hebt. Ik had het boek al eens eerder gelezen en ik vond het wel een leuk boek. Maar dat was niet echt de enige reden, ik kan het boek ook wel begrijpen. Iedereen maakt het wel eens mee dat er iemand gepest word en dat je dan een beetje moet kiezen meedoen of er gewoon bij staan en je mond houden. En ik kan me wel voorstellen dat als je dit boek gelezen hebt dat je er anders over denkt nou. C1. Een persoonlijke reactie. Ik vond het indrukwekkend boek, omdat als je hoort dat iemand gepest word dan denk je er niet zo diep bij na wat de gevolgen ervan zijn. Je weet wel dat iemand zich dan niet best voelt maar dat het zo erg kan zijn toch ook weer niet. Ook vond ik het een geloofwaardig boek, omdat pesten is een onderwerp dat ook echt gebeurd en zelfmoord word er ook genoeg gepleegd. Het is ook wel een spannend boek omdat als ze Jochem kwijt zijn dan wil je echt weten wat er met hem gebeurd is . C2. Samenvatting van de inhoud. David zit in klas 2a op de middelbare school. Hij zit ook in de redactie van de schoolkrant die ‘De Brugmug’ heet. In de redactie zitten, Niels, Vera, Manon en Youssef en 1 leraar. Niels is David’s beste vriend en Vera is het meisje waar David verliefd op is. In de klas van David zit ook een jongen die Jochem heet. Jochem is een jongen die dik is en daardoor ook veel gepest wordt door Remco, Justin en Sanne. De klassenleraar die gymnastiek geeft heeft een hekel aan Jochem. Het lijkt wel of Jochem zich niets aantrekt van al dat getreiter en soms lacht hij er zelfs ook om. In de brugklas ging al het gepest langs David heen, maar nu begint hij zich er iets van aan te trekken. De pesterijen worden ook wel steeds erger. Na de gym stalen ze zijn kleding terwijl Jochem aan het douchen was en ze hingen de kleren in een boom, zodat Jochem niet op de schoolfoto kon gaan. En zulke grappen doen ze iedere dag. David durft er alleen weinig aan te doen omdat hij bang is om dan zelf ook gepest te worden, maar hij zou het wel willen. Op een dag ziet David dat Jochem de krantenwijk van Justin doen, dat doet hij omdat hij dan niet meer gepest zou worden. Ook vertelt Jochem David iets meer over zichzelf en over dat hij maar 1 vriendin heeft, Nienke de Graaf. Het zit David allemaal toch niet lekker en hij zegt dat Jochem als hij geholpen wil worden, dat hij dat even tegen David moet zeggen. Het is de dag van de klassenavond. David wil twee dingen doen, Vera verkering vragen en zorgen dat Jochem niet meer gepest wordt. Op de klassenavond gaat David Vera zoeken. Als hij haar vind staat ze te zoenen met Youssef. Hij voelt zich ellendig en als hij naar buiten loopt en Jochem ziet die hem om hulp vraagt omdat ze hem tot hele erge dingen dwingen, zegt hij rot op! De volgende dag krijgen de leerlingen van de rector te horen dat Jochem de avond daarvoor niet is thuisgekomen en dat de politie naar hem op zoek is. David voelt zich schuldig omdat hij Jochem de vorige avond niet geholpen heeft en hij besluit op Jochem te gaan zoeken maar hij heeft daar wel hulp bij nodig. Hij besluit Nienke te bellen en samen gaan zijn op zoek naar Jochem. Nienke laat David alle geheime plekjes van Jochem zien, alleen is hij nergens te vinden. Dan blijft er maar één plaats over om Jochem te zoeken. Dat is bij het meer, want daar zit hij vaak als hij zich eenzaam voelt. Bij het meer aangekomen zien ze Jochems tas op het water drijven. Nienke barst in huilen uit en David probeert haar te troosten maar dat lukt niet erg goed want hij is zelf ook erg verdrietig. Na een poosje komt er een duikploeg om Jochem te zoeken. Als een tijdje later het lichaam van Jochem naar boven komt kan niemand het geloven. Hij is dood. Iedereen treurt, de één omdat hij Jochem niet geholpen heeft en de ander omdat hij niet gestopt is met pesten. David voelt zich het meest schuldig omdat hij zijn woord gebroken heeft. Een paar dagen later, na de begrafenis, waar de hele klas bij was, komt David met het idee om een pestlijn op te richten. De redactie is het er over eens dat ze wat moeten doen tegen het pesten op school. David, Vera, Manon, Niels en Youssef helpen daar aan mee. Een keer helpen ze een klein meisje dat wordt gepest door een paar grote jongens uit de buurt. En zo lukt het hen nog veel meer pesterijen op te laten houden. Op het laatst moet David een keer naar een meisje met liefdesproblemen. Het blijkt Vera te zijn die verliefd op hem is. En ze zoenen. Dan komen de andere van de pestlijn en samen drinken ze wat. C3. Leeservaring. 1. Onderwerp: Spreekt het onderwerp je aan? Is het een onderwerp waar je al eens over nagedacht hebt? Heeft het boek je nieuwe kanten van het onderwerp laten zien? Pesten is iets wat dagelijks gebeurd en ook al is het niet een leuk onderwerp, ik kan niet zeggen dat het me niet aanspreekt. En ja ik heb er al een over gedacht, en dat juist doordat het vaak genoeg gebeurt. Ik wist wel dat pesten erg is, maar toch vond ik het wel aangrijpend dat zelfmoord het gevolg ervan was. Die nieuwe kant laat je toch een nadenken. 2. Gebeurtenissen. Komen de gebeurtenissen logisch uit elkaar voort of is het verband moeilijk te verklaren? De gebeurtenissen komen uit elkaar voort. Jochem is dik, daarom gaan ze hem pesten. (dat is vast niet de enige reden want sommige mensen moeten gewoon iemand hebben die de pispaal is.) En juist doordat hij gepest wordt wil David heb helpen, maar hij doet het niet. Daardoor is Jochem ineens weg en moet David Nienke halen. En doordat niemand hem hielp pleegde hij zelfmoord. Dus het staat allemaal in verband met elkaar.
3. Personages. Reageren de personages voorspelbaar of juist helemaal niet? Wat vind je daarvan? Sommige personen zoals Tino (gymleraar)verbaasde me echt toen ik voor de eerste keer dit boek las. Je zou toch denken dat hij voor Jochem op zou komen, maar nee Jochem houdt niet van gym dus……… hij heeft maar pech. Dat vind ik dus helemaal verkeerd, je moet iemand niet beoordelen om het geen waar hij van houd of niet. Dat is net zoiets als dat je alleen maar op knappe jongens valt hoe onaardig ze ook zijn. Het gaat toch om innerlijk en ook een beetje uiterlijk. Je kunt toch beter een goede vriend of vriendin hebben waar je alles tegen kunt vertellen enzo en die een beetje knap is dan iemand die helemaal niet aardig is maar wel super knap en populair. 4. Bouw. Is het verhaal spannend? Ja het is zeker spannend. Zeker op het moment dat Jochem wordt vermist en dat David hem samen met Nienke gaat zoeken en ze alleen zijn tas vinden. Daarna komen de duikers maar het is nog steeds niet zeker of hij nog leeft. En dan vinden ze zijn lichaam. Dat is een heel spannend stukje. 5. Taalgebruik. Vind je dat de taal past bij de personages? Ja, er wordt ook een beetje moderne taal toegepast. En ook niet echt moeilijke woorden, die passen ook niet zo echt bij jongeren. Dat er niet zo moeilijk taalgebruik wordt toegepast moet je ook niet het boek met een woordenboek lezen en kun je het rustig op je gemak het in 1 keer uitlezen. Als het taalgebruik ook moeilijk is dan heb je meteen al minder plezier in het lezen. C4. Verwerkingsopdracht. Bespreekopdrachten. 1. Bespreek de personen, de rollen die ze spelen en laat zien welke relaties er bestaan en of die veranderen. Beschrijf nauwkeurig hoe de hoofdpersoon in de loop van het verhaal verandert. De personen reageren soms heel anders dan jij gedaan zou hebben. Bespreek uitvoerig hoe jij gereageerd zou hebben in minstens twee situaties die in het boek voorkomen. Ik vind voor deze vraag David het beste voorbeeld. Hij verandert namelijk veel in de relatie met Vera. En ook weet hij beter wat hij wil op het laatst. Situatie 1: David ziet Youssef met Vera zoenen. David loopt meteen naar buiten en is helemaal geschrokken. Ik zou ook schrikken ervan maar ik denk dat ik misschien meer van streek gereageerd zou hebben dan hem. Misschien dat ik het zou gaan vragen of ze het nou hebben ofzo. Situatie 2: David belt Nienke. Ik denk dat ik in deze situatie daar op het eerste moment niet meteen aan gedacht zou hebben. Misschien wat dagen later wel maar zeker niet meteen. Schrijfopdrachten. 1. Aan het eind van het verhaal blikt de hoofdpersoon (of een van de andere personages) in zijn/ haar dagboek terug op de gebeurtenissen. Verplaats je in die persoon en schrijf de dagboekbladzijden. Dagboek van David. Meneer Zwart kwam binnen en ik voelde dat er iets niet goed zat. Toen hij vertelde dat Jochem niet thuis was gekomen na het klassenfeest sloeg de schrik rond mijn hart. Ik heb mijn belofte verbroken door hem niet te helpen juist nu hij me zo hard nodig had. En ik was maar bezig met mezelf. Ik heb me maar ziek gemeld om hem te gaan zoeken. Ik heb zijn vriendin Nienke gebeld en samen zijn we hebben we Jochem gezocht. Het was een heel aardig meisje en we hebben veel gelachen tot we op een moment kwamen dat we nog maar naar 1 plek konden gaan kijken. Het meer. Toen we daar aankwamen riepen we Jochem maar hij kwam niet totdat opeens Nienke een kreet gaf. Ze zag Jochems tas en ik keek naar haar en zij naar mij. Volgens mij dachten we allebei het zelfde. Jochems tas dreef op het water en hij zelf is vermist. Toen de duikers er waren zat ik samen met Nienke maar de sfeer was niet meer zoals ervoor, het was meer een pijnlijke stilte. De ouders van Jochem huilden en ik moest moeite doen om ook niet te gaan huilen. Hoewel Jochem niet een echte vriend was voelde ik me alsof mijn beste vriend vermist was. Het was allemaal mijn schuld zo voelde het, en het was ook mijn schuld denk ik. Toen ik het lichaam zag wat de duikers vast hadden leek het wel of mijn hart stil stond. Ik zal altijd blijven denken aan deze dag. Het is een levenservaring die ik nooit zal vergeten.………