Lord of the flies door William Golding

1. Samenvatting Het verhaal 'heer der vliegen' gaat over een groep jongens die na een vliegtuigcrash, waarvan de reden het gehele verhaal onbekend blijft, op een schijnbaar onbewoond eiland terechtkomen. Twee jongens, Ralph en een andere jongen die 'Biggie' wordt genoemd, vermoeden dat ze op een eiland zijn terechtgekomen. Ze komen als eerste aan op het strand van het eiland. Daar roept Ralph de overlevenden van de vliegtuigcrash bijeen door een oorschelp te bespelen. Wanneer de overlevenden zijn verzameld, blijkt dat veel jongens niet meer dan kleuters zijn; en wat belangrijker is, de jongens komen tot de conclusie dat er geen volwassenen zijn. Dit is bepalend voor de rest van het verhaal. De jongens zijn zo vastgeklampt aan een soort gezaghebbende, dat er ook meteen een leider wordt aangesteld. Er wordt een soort van primitieve stemming gehouden. Hoewel een volwassen persoon Biggie zou aanstellen als leider omwille van zijn intellectuele vermogens, komt hij niet eens aan de verkiezingen te pas. De jongens twijfelen alleen tussen Ralph en Jack Merridew. Ralph is voor hen degene die de overlevenden heeft verenigd en vooral, hij is degene die de oorschelp beheerst. Dit maakt een grote indruk op hen. Jack wint ook hun aandacht doordat hij de leider is van een koor dat hem gehoorzaamt en vooral, de jongens hebben respect voor deze 'geüniformeerde overmacht', zoals Golding het beschrijft. Jack komt als winnaar uit de verkiezingen en zou samen met Biggie, die al vanaf het begin Jacks rechterhand is, een goed leider zijn. De oorschelp wordt een object dat iedereen die het vast heeft recht tot spreken geeft. Tijdens de tweede vergadering, nadat Ralph, Jack en een derde jongen Simon het eiland verkend hebben en dan ook tot de constatatie zijn gekomen dat het wel degelijk een eiland is legt Ralph aan de jongens uit dat ze een vuur zouden moeten aanleggen, zodat voorbijvarende schepen de rook zouden kunnen zien. Hierop lopen de jongens joelend weg om hout te sprokkelen. Er wordt een vuur aangelegd op het hoogste punt van het eiland. Daar is er een eerste woordenwisseling die gaat over de waarschijnlijkheid van hun redding. Een van de 'kleintjes', zoals de troep kleuters genoemd wordt, komt om bij het aanleggen van het vuur om. Tijdens het aanleggen van het vuur steekt twijfel de kop op. Biggie probeert tevergeefs de situatie te overlopen en klampt zich vast aan de kracht van de schelp, die door sommigen al direct genegeerd wordt. Biggie wordt op dit moment zeer onpopulair bij de rest van de groep. Hij kan enkel nog op een beetje respect van Ralph rekenen. Na het vuur is onderdak een prioriteit voor aanvoerder Ralph. Jack gaat hiertegen in en beweert dat voedsel en het jagen op varkens noodzakelijker is. Bij deze moeilijkheden komt nog bij dat de kleintjes beweren dat er een 'slangenbeestje' in het woud zit. Ze huilen en krijsen 's nachts. Ralph kan hen niet overtuigen dat er helemaal geen beestje is. De kleintjes dragen een dergelijk grote schrik in zich dat zelfs leiderfiguren als Jack, Ralph en Simon zelf beginnen te twijfelen of het beest echt wel niet bestaat. Na overleg wordt beslist dat een deel van de groep ouderen zal jagen en een deel voor het vuur zal zorgen. Jacks obsessie voor jagen blijft hem parten spelen. Door een klein succes bij het jagen op varkens raakt hij de gedachte om te jagen niet meer kwijt. Hij verzuimt zijn plicht om voor het vuur te zorgen en gaat met zijn koor jagen. Op een moment als Ralph en Biggie aan het zwemmen zijn zien ze in de verte een schip. Er is echter geen rook omdat Jack gaan jagen is en het vuur uitgegaan is. Ralph is woedend op Jack. Hun relatie verzuurt nu in sneltempo. Jack raakt ook steeds meer geobsedeerd door het beest van de kleintjes, die ondertussen grienen en spelen en zich volstoppen met vruchten. Er komt een afscheuring in de groep door de twee verschillende meningen van de leidersfiguren Jack Merridew en Ralph. Jack richt een eigen kamp op met zijn gevolg. Ze worden bedreven in de jacht en genieten een groeiende populariteit hierdoor. Jacks groep gedraagt zich als een bende wilden en in een opwelling vermoorden ze een jongen, Simon. De enige troef die Ralph en Biggie's groep nog heeft is de bril van Biggie, waarmee het vuur gemaakt wordt. Jack laat deze bril op een nacht stelen. Een groot deel van het gevolg van Ralph laat zich verleiden door het vlees van Jack en loopt over naar het andere kamp. Op het moment dat de bril van Biggie gestolen wordt, is de groep nog maar met vier ouderen. Met de kleintjes wordt al lang geen rekening meer gehouden. Ralph wilt de bril gaan opeisen omdat hij het rooksignaal wilt blijven uitzenden. Als ze aankomen bij het kamp van Jack blijkt dat deze tot barbaars gedrag is vervallen. Na een felle woordenwisseling wordt Biggie verpletterd door een rots en valt hij op de klippen. De tweelingbroers Sam en Eric worden tot het wildendom gedwongen, waardoor Ralph als enige overblijft. Ralph wordt nu een onuitgesproken vijand van Jacks groep, en ze besluiten hem op te jagen. Hun doel is werkelijk hem te doden. Ralph komt dit te weten van Sam en Eric. Hij vlucht de jungle in. De groep van Jack opent de jacht op Ralph. Hij weet een aantal keren te ontkomen, tot Jack het woud in brand laat steken. Opgejaagd door het vuur en vooral de wilden, loopt hij naar het strand. 'Hij struikelde over een wortel en het gekrijs dat hem achtervolgde werd steeds nog hoger. Hij zag een hut die in lichterlaaie raakte en het vuur knetterde aan zijn rechterschouder en daar was het geschitter van water. Toen sloeg hij tegen de grond, rolde om en om in het warme zand, drukte zich plat met een arm omhoog om af te weren, en probeerde om genade te roepen. Hij wankelde overeind, krampachtig bedacht op nieuwe verschrikkingen, en keek tegen een reusachtige pet met een klep aan. Het was een pet met een wit deksel, en boven de groene tint van de klep zat een kroon een anker, een gouden loog. Hij zag witte stof, epauletten, een revolver, een rij vergulde knopen langs de voorkant van een uniform' Wat hier gebeurt is werkelijk fantastisch. Doordat de wilden het gehele eiland in brand hadden gestoken, zag een boot de rook en kwam hij naar het eiland. Ralphs uiteindelijke doel is dus ingewilligd. 2. personages A. Karakters Ralph is degene die het meeste wegheeft van een goed leider. Hij heeft zowel het uitzicht van een leider als enig gezond verstand. Hij denkt democratisch en is ook een democratisch leider. Hij houd rekening met de mening van anderen. Hij is zeker van zichzelf en is ook overtuigd dat zijn doel het juiste is. Hij weet zich te beheersen en laat zich niet verleiden tot het jagen zoals de anderen. Indien Jack niet op het eiland geweest zou zijn, zou Ralph een goed leider geweest zijn met voldoende gezag. Hij probeert zolang mogelijk duidelijk te maken dat het vuur wel degelijk belangrijk is. Ralph kan het meest geassocieerd worden met een volwassene. Dit komt voor het grootste deel door zijn eigen intelligentie. Hij krijgt het meest sympathie van de lezer

Jack Merridew is een tiran. Hij is verwend, heeft een hoge eigendunk, en kan amper gezag verdragen. Hij komt helemaal niet sympathiek over bij de lezer. Zijn karakter is ook het meest eenvoudig te beschrijven, omdat hij door een ding geobsedeerd raakt, namelijk door het jagen. Hij vervalt tot barbaars gedrag. Hij heeft een dergelijk groot charisma dat hij de rest van de groep absurde dingen kan laten doen, tot het vermoorden van Simon en Biggie toe. Zijn verkrampt denken leid hem tot primitiviteit, en hij sleurt een heel gevolg mee in zijn denken. Biggie is wat mij betreft de held van het verhaal. Hij heeft het meeste invloed ondervonden van de wereld van volwassenen en gaat hier verstandig mee om, hoewel hij soms wat naïf overkomt. Hij heeft een zeer meelijwekkend karakter. Hij heeft Astma, Heeft zeer slechte ogen en een bespottelijk uitzicht. Ondanks de bescherming die hij van Ralph krijgt, wordt hij toch totaal verdrukt door Jack. Hij wordt afgesnauwd door Jack en zijn gevolg, en is door zijn handicaps ook niet populair bij de rest van de groep. Hij gebruikt Ralph als zijn spreekbuis, maar dit lukt niet volledig. Hij klampt zich volledig vast aan de schelp en het recht tot spreken daarmee, en verwijst voortdurend naar de gestelde regels, ook op het moment dat deze totaal geen waarde meer hebben. Uit een aantal dingen in het verhaal kunnen we opmaken dat hij een dramatisch leven heeft gehad. Hij sterft ook een zeer dramatische dood. De drie personages vormen een duidelijk drieluik. Biggie zit verstokt bij het denken; dit is een logisch gevolg van zijn handicaps, Jack zit verstokt bij het doen. Ralph vormt hier de gulden middenweg, maar wordt hierbij gehinderd door Jack Merridew. Door dit drieluik krijgt het verhaal een zeer interessante psychologische ondergrond waarop het steunt. B. Relatie tussen de personages De relatie tussen de drie belangrijkste personages is vrij ingewikkeld. Zoals eerder gezegd is Ralph een soort speelbal tussen Biggie en Jack. De beginsituatie is als volgt: Ralph heeft in het begin niet echt een menig over Biggie. Hij vindt hem geen last, maar draagt hem ook niet meteen sympathie toe. Met Jack komt Ralph wel goed overeen in het begin. Dit komt vooral door doordat ze samen het eiland verkend hebben en een gemeenschappelijk euforisch gevoel ondervinden doordat er geen volwassenen op het eiland zijn. Over het eiland: 'Met schitterende ogen, open monden, triomfantelijk, genoten ze van hun bezitneming. Zij voelden zich verheven: waren vrienden.' De relatie tussen Biggie en Jack is al meteen duidelijk. Van Jacks kant is er niets dan vijandigheid tegenover Biggie. Biggie zelf voelt dit niet tegenover Jack, maar voelt zich vooral onrecht aangedaan. Langzaamaan verzuurt de relatie tussen Ralph en Jack. Naar het einde toe komt dit in een stroomversnelling terecht. De haat die Jack in zich draagt, is vele malen groter dan die van Ralph. Het verslechten van hun relatie volledig toe te schrijven aan Jack. Ralph van zijn kant is dan weer genoodzaakt beroep te doen op Biggie, die als laatste overblijft van zijn getrouwen. Hun denken komt voor een stuk overeen, alsook hun doelstelling. C. Doelstellingen der personages Het mooie aan de doelstelling van Jack en Ralph is dat deze dezelfde is, ze willen namelijk beiden de situatie overleven. Ze willen dit beiden echter op een totaal andere manier tegemoetkomen. Ralph is er van overtuigd dat er vroeg of later een schip voorbij zal varen, en zijn doel is duidelijk te maken dat zij zich er bevinden. Jack kijkt veel kortzichtiger. Hij denkt aan de dag van morgen, maar kijkt niet wat er volgende week zal komen. De manier waarop Jack zijn doel benadert, wordt een ware obsessie. De doelstelling van Ralph, overleven dus, wordt naar het einde toe pijnlijk confronterend. Hij ondervind de directe dreiging van Jack en zijn jagers. Het doel van Jack verandert ook op het einde van het verhaal. Zijn eerste doel wordt het vermoorden van Ralph. En daar komt het weer iets prachtigs in het verhaal. Om zijn doel te bereiken, steekt Jack het woud in brand. Daardoor wordt het doel van Ralph bereikt. De rook wordt gezien vanop een schip en Ralph wordt gered dankzij deze zet van Jack. De conclusie hierbij kan zijn dat het doel niet zozeer belangrijk is, maar de manier waarop deze bereikt worden is ronduit schitterend 3. Taal A. Zinsbouw De zinsbouw is zeer leesbaar. Er is een afwisseling tussen conversaties tussen personages en het beschrijven van de situatie. De conversaties zijn ook zeer goed opgebouwd. Het is duidelijke, eenvoudige kindertaal. Ook mooi is dat de stijl van het gesprek met de officier op het einde van het verhaal opeens weer 'gewoon' is, maar op dat moment komt het als zeer streng en geciviliseerd over. B.Woordgebruik Het woordgebruik is zéér goed. Bij momenten magistraal. Bij de gesprekken tussen de kleintjes worden natuurlijk kinderlijke woorden gebruikt zoals 'pappie' en 'slangenbeestje' maar dit geeft een apart karakter aan de gesprekken. De woordenschat is niet onnodig moeilijk gemaakt, en maakt het boek aangenaam leesbaar. Maar deze twee dingen komen pas samen tot hun recht. De prachtige landschaps- beschrijvingen, zeer levendige passages, poëtische beschrijvingen, emotionele zinnen, dramatische situaties; ook situaties gezien door de ogen van de kinderen. Het lijkt wel of het boek helemaal niet vertaald is, maar oorspronkelijk in het Nederlands geschreven werd.
C. Drietal mooie zinnen Dit is zeer moeilijk, aangezien het mooie in dit boek in passages voorkomt, en een zin die weggerukt is uit de context niet tot zijn recht komt. Het eerste tafereel speelt zich af op het moment dat een groep jongens terugkomt van de jacht. Ze spelen dit na en gaan volledig op in hun spel. 'Au! Hou op! jullie doen me pijn!' Het dikke eind van een speer viel op zijn rug terwijl hij tussen hen in ronddribbelde. 'pak hem!' Ze pakten hem bij zijn armen en benen. Ralph, meegesleept door een plotselinge onduidelijke opgewondenheid, snaaide Erics speer en porde ermee naar Robert. 'Maak hem dood! Maak hem dood!' Opeens was Robert aan het schreeuwen en worstelde met de kracht van doodsnood. Jack had hem bij zijn haar en zwaaide met zijn mes. Achter hem was Roger aan het vechten om dichterbij te komen. De zang steeg ritueel, zoals op het laatste moment van een dans of jacht. 'Slacht het zwijn ! Keel z'n kop ! Slacht het zwijn ! Beuk hem lijk !' Ook Ralph vocht om dichterbij te komen, om een handvol van dat bruine kwetsbare vlees te pakken te krijgen. Het verlangen om te knijpen en pijn te doen was overweldigend. Jacks arm daalde neer; de hijgende kring juichte en deed het reutelen van een stervend varken na. Toen lagen ze stil, hijgend, luisterend naar Roberts benauwde snikken. Het tweede beschrijft de val van Biggie
Ralph hoorde het grote rotsblok lang voordat hij het zag. Hij werd een schok in de aarde gewaar die hem bereikte door zijn voetzolen, en het knappende geluid van stenen boven op de rotspunt. Toen stuitte het monsterachtige rode ding langs de engte en hij gooide zich plat op de grond terwijl de stam krijste. Het rotsblok schampte Biggie van kin tot knie: de schelp barstte in duizend witte stukjes en hield op te bestaan. Biggie zei niets en zelfs zonder een kik te kunnen zeilde hij naast de rots door de lucht en draaide onderwijl om zijn as. Het rotsblok stuiterde tweemaal en was verdwenen in het bos. Biggie viel vijftien meter en kwam op zijn rug terecht op de vierkante rode rots in zee. Zijn hoofd ging open en er kwam spul uit dat rood werd. Biggies armen en benen trokken een beetje, zoals die van een varken nadat het gekeeld is. Toen ademde de zee weer uit in een lange, trage zucht, het water kookte wit en roze over de rots; en toen het week, weer terugzuigend, was het lichaam van Biggie verdwenen
Het derde beschrijft de enorme ontlasting op het einde van het verhaal
Ralph keek hem zwijgend aan. Een ogenblik had hij een vluchtig beeld van de vreemde betovering waarmee de stranden eens bekleed waren geweest. Maar het eiland was opgeschroeid als dood hout -Simon was dood- en jack had... De tranen begonnen te vloeien en snikken schokten door hem heen. Hij gaf zich voor de eerste keer op het eiland nu aan hem over; grote huiverende krampen van verdriet die zijn hele lichaam schenen te verwringen. Zijn stem verhief zich onder de zwarte rook voor de brandende puinhoop van het eiland; en aangestoken door deze aandoening begonnen de andere jochies mee te schokken en te snikken. En midden tussen hen, met een smerig lichaam, een woeste haardos en een ongesnoten neus, huilde Ralph om het einde van de onschuld, de duisternis van het mensenhart, en de val door de lucht van de trouwe, verstandige vriend die Biggie heette. 4. Auteur William Gerald Golding werd geboren te St. Columb Minor (Cornwall) in 1911 en stierf in 1993. Zijn vader was een schoolmeester met een sterke innerlijke overtuiging van politiek en een sterk geloof in de wetenschap. William Gerald Golding begon al op zijn 7e jaar met schrijven, maar gehoorzaamde zijn ouders door eerst Natuurwetenschappen en Engels te gaan studeren op Brasenose College in Oxford. Één jaar voordat hij zijn "Bachelar of Arts" zou halen kwam zijn eerste dichtbundel uit. Na zijn studie ging Golding in Londen werken, alwaar hij toneelstukken begon te schrijven en in 1939 werd hij docent Engels op de Bishop Wordsworth's School. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging hij in dienst bij de Marine, waar hij o.a. heeft geholpen bij het tot zinken brengen van de Bismarck en de invasie op Normandië. In veel werken van Golding onthuld hij de donkere kant van de menselijke geest wanneer geïsoleerde individuen of kleine groepen in extreme situaties worden geplaatst. Zijn pessimisme is hem ingegeven door de gebeurtenissen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog en het inzicht opgetekend als schoolmeester in het gedrag en functioneren van kinderen. Hij was geschokt toen hij zag wat mensen elkaar kunnen aan doen, en welke gewelddadige natuur ze hebben. In Salisburg schreef William Golding vier boeken, maar deze werden niet gepubliceerd. Zijn roman "Lord of the flies", die zich in de nabije toekomst gedurende de oorlog afspeeld" werd eerst door 21 uitgevers afgekeurd voor het in 1954 verscheen. Het boek was onmiddellijk een succes in Groot-Brittannië en werd een Bestseller in het Amerika van de 50iger jaren. Het boek is in vele talen vertaald en zowel in 1963 als in 1990 verfilmd. In 1961 gaf het boek hem de mogelijkheid te stoppen met lesgeven en zich volledig met het schrijven bezig te gaan houden. In 1983 won hij onverwachts de Nobel Prijs voor Literatuur. En in 1988 werd William Gerald Golding geridderd. Tot slot overleed hij te Perranarworthal op 19 juni 1993. Zij laatste roman, 'The Double Tongue' (De dubbele taal), werd in 1995 uitgegeven. 5. Kern De kern van het verhaal handelt over psyche van een kind, en hoe kinderen zich aanpassen in een gezagloze omgeving. Het boek handelt ook over goede en kwade in ieder mens, en hetgeen daartussen. Je ziet ook dat de schrijver gelooft dat een maatschappij zonder regels en wetten een maatschappij is die niet leefbaar is. Vanaf het moment dat de regels niet meer worden nageleefd, is er een ontwikkeling van complete chaos. Als je het boek gewoon leest zonder er verder bij na te denken gaat het over een groep jongens die een benarde situatie proberen te overleven. De manier waarop dit gebeurd is dan interessant. Ik denk echter dat de echte kern van het verhaal zeer veel complexer is, maar dat ik geen ervaren genoeg lezer ben om deze te begrijpen. Dat gevoel had ik althans. 6. Eigen mening Heer der vliegen is zonder meer een meesterwerk. Je hoeft geen voorkennis te hebben van de Nobelprijs die William Golding voor het boek kreeg om dat te beseffen. Het boek leest zeer gemakkelijk en de evolutie gaat geleidelijk en is aanvaardbaar realistisch. Vooral de beschrijvingen van bepaalde situaties zijn zéér goed geschreven. Het verhaal op zich is al prachtig, en de onderliggende symboliek is verbazingwekkend. Ik had dan nog het gevoel dat een groot deel van de symboliek mij ontging. Een verklarende lijst zou ik dus zeker geapprecieerd hebben, hoewel dit natuurlijk een deel van het zelf ontdekken wegneemt. Hoe meer je over het boek nadenkt, hoe beter het wordt. Het blijft enorm lang hangen. Dat komt voor een deel door de heel levendige en visuele beschrijvingen van William Golding. Naar het einde toe komt alles in een stroomversnelling terecht en wordt in elke zin de spanning opgedreven; op het einde is er dan die opluchting, verlossing, juist van datgene dat als verlossing werd gezien, namelijk een eiland zonder volwassenen. Het is een boek dat iedereen kan lezen maar ik denk dat iedereen het anders opvat, andere dingen ziet en belangrijk vind. Ook de drie verschillende karakters Jack, Biggie en Ralph zijn zeer interessant. Als ik het boek nu opnieuw zou lezen zou ik hier ook meer op letten. Conclusie: een prachtig boek dat je meer dan een keer kan lezen. Wat mij ook opviel is dat het boek eigenlijk perfect is om te bespreken; het past perfect in het kader van wat we moesten bespreken.