Lanseloet van Denemarken door Onbekend

Beschrijvingsopdracht Motivatie boekkeuze: Het boek Lanseloet van Denemarken heb ik gekozen om duidelijke redenen. In ons lesboek stonden bij de stof over de literatuur in de stad vele voorbeelden over Lanseloet van Denemarken. Het verhaal werd kort samengevat en dat verhaal sprak mij redelijk aan. Ook moesten we een fragment lezen uit het verhaal en er een opdracht bij maken, ook deze keer vond ik het verhaal leuk. Bij de stof werd het ook al populairste abele spel beschreven en vooral goed aangeprezen. Toen we konden kiezen tussen een aantal teksten heb ik vervolgens om de bovengenoemde redenen Lanseloet van Denenmarken gekozen. Ook had ik niet al te veel interesse in de andere teksten. Korte weergave van de inhoud Lanseloet van Denemarken, vertaling van de diplomatische uitgave (Amsterdam 1969). Lanseloet is een voorname ridder die verliefd is op een edele, beschaafde en kuise jonkvrouw. Maar Sanderijn is van lage afkomst en minder rijk dan Lanseloet. Hij maakt avances, maar Sanderijn wil haar eer behouden en wijst hem af. De moeder van Lanseloet kan zijn schandalige verlangen niet aanzien en geeft hem raad. Hij moet stimuleren ziek te zijn terwijl zijn moeder Sanderijn naar hem toestuurt. Ze bedrijven de samen de liefde, waarna Lanseloet haar verstoot op advies van zijn moeder. Sanderijn verlaat het hof en ontmoet ver weg een andere ridder die haar hoofs ontvangt en behandelt. Lanseloet wordt overspoelt door spijt en wroeging en stuurt zijn dienaar Reinout eropuit om haar te zoeken. Deze vindt haar en vraag haar mee te gaan. Sanderijn wil niet meegaan en vertelt wat Lanseloet haar heeft aangedaan. Ze is nu getrouwd en met de hoofse ridder en wil niets meer met Lanseloet te maken hebben. Reinout keert terug en doet verslag bij Lanseloet. Zijn hart breekt van verdriet aan het idee haar nooit meer te zien en hij sterft.
Eerste persoonlijke reactie Het effect dat het verhaal mij gaf na het lezen was een mooi effect. Het verhaal is droevig, ontroerend, diepzinnig, leerzaam en zet je echt aan het denken. Ik vind het boek droevig door het droevige einde. Dat hij sterft van liefde vind ik het droevigste wat je kunt lezen in boeken. Het boek is ontroerend omdat het zo’n ontroerend verhaal is, dat zulke vreemde wendingen aanneemt. Sanderijn die wordt verstoten door de op dat moment “wrede” ridder. Vervolgens vindt ze haar geluk in de liefde en wordt ze volledig geaccepteerd. Als Lanseloet dan wroeging krijgt en uiteindelijk sterft kun je het niet laten sympathie voor hem te voelen. Dat vind ik zo ontzettend ontroerend en zo was mijn reactie dan ook. Het boek is diepzinnig door de vertaling van de werkelijkheid in beeldende taal die ze gebruiken. Het verhaal dat Sanderijn gebruikt om haar belevingen te vertellen van de boom met de tak en de geplukt bloem is zo vergezocht en diepzinnig. Het geeft overzicht over haar beleving zonder persoonlijk te worden. Het is zo diepzinnig dat ik me ineens bedacht dat je alles zo kunt vertellen. Ook heeft het boek veel psychologische diepgang. Het standenverschil tussen de geliefden en de keuze tussen lichamelijke begeerte en wezenlijke, echte liefde. En de keuze van Lanseloet voor het meest onhoofse gedrag. Dat het leerzaam is lijkt me ook logisch. Bijna alle verhalen zijn leerzaam. Je leert met de personen mee van de fouten die ze maken. Dat het boek je aan het denken zet is door alle aspecten in een. Het ontroerende, droevige, diepzinnige en leerzame zorgt dat het een indruk bij je achterlaat. Je denkt na over de betekenis van het verhaal, over het leven van de personen en natuurlijk over je eigen liefdesleven. Het verhaal heeft bij mij een plaatsje achtergelaten dat altijd nog van pas kan komen. Uitgewerkte persoonlijke reactie Onderwerp: Het onderwerp van de tekst is liefde, beter gezegd onmogelijke liefde. Ik vind dat onderwerp wel interessant en boeiend, omdat het vaak zo ontroerend is. Het is leuk om erover te lezen omdat het een onderwerp is wat er altijd al is geweest en ook altijd zal zijn. In de gehele geschiedenis kwam het voor door standenverschil, oorlogen, godsdiensten en zo kan ik nog wel even doorgaan. Iedereen die een hart heeft moet het volgens mij leuk vinden hierover te lezen. Het onderwerp ligt ook wel in mijn belevingswereld. Zowel liefde als onmogelijke liefde. Ik denk dat ik niet uit te leggen hoef hoe dat komt, het is bijna onmogelijk dat het niet in de belevingswereld van iemand ligt. Iedereen voelt liefde en ook onmogelijke liefde komt bij bijna iedereen wel eens voor. Ik denk er wel eens over na, dat komt mede doordat ik hier meer boeken over heb gelezen. In vele historische boeken staat dit onderwerp centraal. Denk maar aan Romeo en Juiliette of aan Tristan en Isolde, twee bekende historische verhalen over liefde en onmogelijke liefde, met hun bekende hoeveelheid portie tranen. Door het boek ben ik niet anders over het onderwerp gaan nadenken. Ik heb hierover meerdere boeken gelezen en deze gedachtegang had ik dus al opgenomen in mijn gedachten. Het boek heeft me niet echt nieuwe kanten van het onderwerp laten zien, het onderwerp komt vaker voor in boeken. Het is een afsplitsing van het onderwerp met een nieuwe invalshoek. Het is elke keer net anders, maar ik kan niet zeggen dat het me iets heel nieuws heeft laten zien. Wat wel apart was, maar niet nieuw is dat de oprechte en sterke liefde op het einde onbeantwoord blijft. Aan de andere kant is de liefde afgestorven. In het boek wordt een bepaalde visie over het onderwerp gegeven. Namelijk dat wie oprecht liefheeft, op gepaste wijze dient te spreken als hij zijn geliefde voor zich weet te winnen. Ik ben het helemaal met deze visie helemaal eens, er is niets zo erg als vernedering en afstoting. Je moet altijd en overal op gepaste en fatsoenlijke wijze met liefde omgaan. Gebeurtenissen: De belangrijkste gebeurtenissen in het boek zijn moeilijk te weergeven. Het is een kort verhaal waarin eigenlijk alles wel belangrijk is. Ik denk dat de allerbelangrijkste gebeurtenissen de gebeurtenissen zijn waarin een omstandiger zich met hun liefde gaat bemoeien. Doordat hun liefde niet aanvaart werd door omstandigers werd het niet officieel, omdat zijn moeder raad gaf werden ze uit elkaar gedreven en omdat een andere ridder haar hoofs behandelde wilde ze niet naar hem terugkeren. Hieruit kun je afleiden dat deze gebeurtenissen het verhaal de wending gaf die het uiteindelijk heeft aangenomen. Deze gebeurtenissen spelen de belangrijkste rol in het verhaal. De gevoelens en gedachten van de personages werden namelijk beïnvloed en verward door deze gebeurtenissen. Zonder de gebeurtenissen die het belangrijkste zijn zouden hun gedachten goed zijn geweest, maar dankzij deze gebeurtenissen was het niet het geval. Niet hun gevoelens en hun gedachten maar deze gebeurtenissen spelen dus de belangrijkste rol. De gebeurtenissen vloeien logisch uit elkaar en vertonen veel samenhang. Het verband is makkelijk te verklaren. Alle gebeurtenissen passen in elkaar en door de ene gebeurt de andere. Ze zijn het gevolg van elkaar. Bijvoorbeeld doordat Lanseloet op een onhoofse manier met Sanderijn omging verliet ze het hof en kwam ze de ridder tegen. Omdat de ridder hoofs met haar omging trouwde ze met hem en stierf Lanseloet uiteindelijk van verdriet. Hierin zie je dat alles logisch in elkaar past. De gebeurtenis in het boek die het meeste indruk op me heeft gemaakt is dat Lanseloet tot verkrachting en afstoting overging. Door het begin van het boek denk je dat de liefde tussen beide sterk is en vooral echte liefde is. Als hij haar dan afstoot en zo vernederd snap ik hem niet. Daarom heeft deze gebeurtenis zoveel indruk op me gemaakt. Ik bedoel maar, als je echte liefde voor iemand voelt, hoe kan het dan bestaan dat de lichamelijk verleiding dan zo erg zijn dat je haar verkracht en vervolgens afstoot?? Dit vind ik een onaanvaardbare en ontzettend schokkende gebeurtenis. Ik kan het niet beter omschrijven, ik kan het gewoonweg niet begrijpen dat iemand zoiets doet. Personages: De karaktereigenschappen van de hoofpersoon Lanseloet vind ik niet al te duidelijk beschreven. Het is een type, een neergezet personage met een bepaalde rol. Je leert hem niet goed kennen. Je weet zijn karakter oppervlakkig en niet echt in diepgang. Ik hem me er niet aan geërgerd bij dit boek, maar over het algemeen vind ik het wel belangrijk. Ook bij dit boek is het wel belangrijk, als het karakter duidelijker is kan je meer betrokken raken bij de personages en bij het verhaal. Bij verhalen als het deze blijf je een toeschouwer die het verhaal niet zelf meemaakt. Ik vind het natuurlijk wel jammer, omdat het me dan meer aangegrepen had. Dat ik me er niet aan geërgerd heb komt voornamelijk omdat het boek daar te kort voor is. Je kunt in een toneelstuk (abel spel) of een kort verhaal de karaktereigenschappen niet duidelijk maken. Dan wordt het te ingewikkeld en het is er gewoonweg te kort voor. Ik vind Reinout sympathiek, dat komt omdat hij de enige is die zich niet voor de waarheid verschuilt en zichzelf durft te zijn. Ook vind ik de ridder waarmee Sanderijn trouwt sympathiek. Hij accepteert haar zoals ze is en kijkt ook niet naar haar verleden. Degene die ik niet sympathiek vind is de rest van de personages. De moeder van Lanseloet, omdat ze de liefde van haar zoon niet accepteert en hem vreselijke raad geeft. Lanseloet vind ik niet sympathiek omdat hij zich zo laat manipuleren door de meningen van anderen en de raad van zijn moeder dat hij overgaat tot de ergste zonde. Sanderijn, omdat ze zo gevoelloos is dat ze op het einde absoluut geen medelijden heeft met het lot van Lanseloet. Zelfs na die erge vernedering vind ik dit raar. Ze is nu gelukkig en kan op zijn minst medelijden met hem hebben. In plaats daarvan blijkt haar hart van steen en laat ze hem ongelukkig en in waan van haar dood sterven. In dezelfde situatie zal ik heel anders reageren als de personages. Ik zal me nooit laten verleiden tot zo’n vreselijke daad als Lanseloet. Ik zal de liefde accepteren en anderen negeren. Iedereen moet het maar accepteren, aangezien je liefde niet kunt dwingen. Ook zal ik nooit wegvluchten zoals Sanderijn en de schaamte maar onder ogen zien. Toen ze al weggevlucht was bleek haar hart ook nog van steen voor degene waarvan ze hield. Dat ze niet terugging kan ik goed begrijpen, ze was nu tenslotte gelukkig en hij had haar een hoop pijn gedaan. Maar ze laat hem met een verzonnen verhaal sterven van ongeluk. In haar plaats had ik iets bedacht waardoor hij de afwezigheid van de liefde maar moest accepteren, en niet doodging van verdriet. De reactie van de personage is soms verspellend en soms niet. De moeder van Lanseloet is voorspelbaar, zij heeft in het verhaal de rol van de “bitch”. Ze drijft hem tot foutgedrag, wat heel voorspelbaar is. Lanseloet en Sanderijn zijn niet voorspelbaar. Hoewel ze typetjes zijn is hun reactie vaak onverwacht. Bijvoorbeeld zijn ommekeer en verdriet, de verkrachting van hem, haar afwijzing tot hulp op het einde en haar afwijzing tot liefde in het begin. Ik, als lezer, vind dit wel prettig. In bijna elk verhaal zit wel een typetje, en die moet gewoon voorspelbaar zijn. De hoofdpersonen moeten wat mij betreft niet voorspelbaar zijn. Als deze wel voorspelbaar zijn, krijg je een standaard verhaal. Dan zijn alle verhalen hetzelfde, en wordt je als lezer nooit meer verrast. Bouw: Ik vind het verhaal niet ingewikkeld van opbouw. Het verhaal is heel makkelijk en duidelijk opgebouwd, er is niks ingewikkelds aan. Dat komt doordat het verhaal kort is en eigenlijk een toneelstuk moet voorstellen. Deze moeten wel makkelijk zijn van opbouw. Ik vind het verhaal niet echt spannend. Het meeste is nogal voorspelbaar, hoewel er enkele momenten zijn waarop je wacht op een reactie, hoopt op een bepaalde reactie. Ook al is die reactie voorspellend. Omdat je niet persoonlijk betrokken raakt bij de personages is er geen kritische spanning. In het verhaal zitten weinig tot geen flashbacks. Er zijn momenten waarop iets uit het verleden opgehaald wordt, maar die momenten worden gewoon vertelt. Een personage vertelt dan iets uit het verleden en dat kan je geen flashback noemen. Ik vind dit niet of prettig of vervelend. Je moet naar het geheel van een boek kijken en wat de allereerste schrijven al goed heeft gezien is dat bij dit verhaal absoluut geen flashbacks passen. Het is oorspronkelijk bedoelt als een toneelstuk, en daarbij kan je geen flashbacks gebruikten. Dat is namelijk moeilijk uit te beelden en nog moeilijk te begrijpen voor het publiek. Een toneelstuk hoort eenvoudig, vooral voor het laag opgeleide volk in de middeleeuwen. Ook is een toneelstuk niet zo lang dus kan het niet al te ingewikkeld worden gemaakt. Een schrijfstijl bepaalt de sfeer en ook de flashbacks, ieder schrijven kiest dat individueel. Ik vind niet dat flashbacks een boek prettig of vervelend maakt. Het is allebei goed, als het maar bij het boek in kwestie past. De opbouw van de tekst past wel bij het onderwerp, maar persoonlijk vind ik dat het bij dit onderwerp niet uitmaakt. Een liefdesverhaal in de verledentijd is net zo ontroerend als een liefdesverhaal in de tegenwoordige tijd. Het hangt gewoon af van de rest van het verhaal en het doel van de schrijver. Met flashbacks wordt een verhaal ingewikkelder en daar kan een schrijver ontroering mee brengen. Ook kan tegenwoordige tijd ontroerend zijn, omdat je jezelf er makkelijker in kan verplaatsen. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van een alziend oog. Je beleeft het al toeschouwer en je kan de gedachten van geen van personages lezen. Je hoort ze praten en je kan overal meekijken, maar de gedachten zijn onleesbaar. Je ziet het niet door de ogen van één iemand of van meerdere personen, maar als toeschouwer. Iemand die overal is en het allemaal van een afstandje ziet gebeuren. Ik vind het in dit boek wel geslaagd. De personages gaan namelijk allemaal hun eigen weg dus dan zou je een hoop missen of de hele tijd moeten switchen van persoon. Al deze manieren vind ik goed te lezen, ik heb geen bepaalde voorkeur. Aan het slot is alles duidelijk, het slot heeft geen open einde. Ik vind het prettig als aan het slot niet alles duidelijk is. Op deze manier kun je nog nadenken over een eigeneinde, je eigen fantasie nog aanspreken. Zo blijft een verhaal langer hangen, omdat je onzeker bent over de toekomst van de personages. Ik vind het dus prettiger als er een open einde is.
Taalgebruik: In het boek vind ik het taalgebruik niet al te moeilijk. In de vertaling zitten wel ingewikkeld geformuleerde zinnen of zinnen in een rare vorm van schrijven, maar ik kon er altijd wijs uit komen. De verhouding tussen dialoog en beschrijving is dat er te veel dialoog is. Er is zeer weinig beschrijving, bijna alles bestaat uit gesprekken. Als er beschrijving is, dan staat de lokatie tussen haakjes achter de naam van de personage die spreekt. Af en toe worden in de gesprekken de lokatie beschreven, wat het verschil een klein beetje opheft. De tekst (de vertaling tenminste) leverde geen problemen op door ingewikkelde beeldspraak, symbolische verwijzingen of ‘duister’taalgebruik. Dit kwam wel voor in het verhaal (zie de eerste persoonlijke reactie), maar ik had hiermee totaal geen problemen. Het taalgebruik past niet goed bij de personages en het onderwerp. Iedereen houdt zijn taalgebruik beschaaft en hoofs. Een emotionele reactie is er bijna nergens, terwijl je dat wel zou denken van het onderwerp liefde. Daar hoort emotie bij, en als er emotie wordt erkent in het verhaal, wordt deze verborgen onder het nette taalgebruik. Dit verwacht je overigens wel weer bij de personages. Ze zijn allemaal edel en passen goed op hun taalgebruik. Dus het taalgebruik past goed bij de personages, maar niet bij het onderwerp. Verdiepingsopdracht De politieke, sociaal-economische en culturele achtergrond Volgens mij heeft de tekst geen relatie met politieke achtergronden. Ik heb niets in de tekst gevonden dat hiermee in verband zou kunnen worden gebracht, en dus heb ik niets wat ik hier zou kunnen uitwerken. Wat de relatie met de sociaal-economische en culturele achtergronden betreft kan ik veel verbanden leggen. De standentheorie komt naar voren door het probleem tussen Lanseloet en Sanderijn. De standentheorie geeft een beeld van een geordende samenleving waarin iedereen zijn plaats kent. Sanderijn behoort tot een lagere klasse dan Lanseloet. Lanseloet is een ridder terwijl Sanderijn in dienst is van zijn moeder. Sanderijn ziet in hij te hoog is voor haar en dat ze nooit samen kunnen zijn, dat hij haar zomaar kan laten stikken zonder haar eer. Ook zijn moeder ziet in dat Sanderijn te laat voor haar zoon is. Ze kan het niet accepteren dat haar zoon niet met een vrouw van zijn klasse en stand trouwt. Je ziet het feodale stelsel niet terugkomen in het verhaal. Wat de eercultuur betreft zie je dat ze allemaal hun eer willen behouden. Sanderijn wil niet dat Lanseloet haar berooft van haar eer. Als hij eerst tot haar kwam en haar daarna zou verlaten dan zou ze eerloos worden. Ook denkt Lanseloet aan zijn eer door zich iets aan te trekken van de meningen van anderen als hij Sanderijn tot zijn vrouw zou maken. De moeder van Lanseloet is bang dat haar eer ook minder wordt als haar zoon zich verlaagt tot een vrouw als Sanderijn. De tekst is overgeleverd in handschrift, in het Hulthemse handschrift. Wat symboliek betreft is het moeilijk zoiets uit een tekst te halen. Bij een toneelstuk kun je verwijzingen naar kleuren, licht en andere allerdaagse dingen maken, bij een verhaal is dat moeilijker. Je merkt aan het eerbehoud en het maagd zijn van Sanderijn dat er wordt verwezen naar het geloof, naar het ‘hogere’. Literatuur in de stad De tekst kun je een beetje in verband brengen met standentheorie. In de tekst is de liefde onmogelijk door het verschil in standen tussen Lanseloet en Sanderijn. Ze kennen allebei hun plaats in de maatschappij en hun plaatsen passen niet bij elkaar. Je komt niet de aspecten van de rol van de steden die steeds belangrijker werden in de standentheorie tegen. Beter kun je de tekst in verband bremgen met de processen van annexatie en adaptatie. Bij annexatie zie je dat de stedelijke elite lonkte naar de prestigieuze hoofse cultuur die ze wilde navolgen. Adaptatie betekent dat ze het tegelijkertijd aanpaste aan de eigen burgerlijke levenswijze en moraal. Dit zie je meer terug in het verhaal. Het hele verhaal door wordt gesproken op een hoofse manier, een manier die men wilde navolgen. Het onhoofse gedrag van Lanseloet en de schande die hij haar aandeed gaat over adaptatie. Men moet oppassen met de adaptatie, en zorgen dat het niet zover komt als met Lanseloet, die de hoofsheid helemaal naar zijn zin aanpaste. Ook zijn uit deze processen de abele spelen ontstaan, en Lanseloet van Denenmarken is het bekendste abele spel. De tekst behoort tot een bepaald genre, het is een abel spel. De eerste uitingen van wereldlijk ernstig toneel in de middeleeuwen. Het motief is liefde, de liefde tussen Sanderijn en Lanseloet. Deze liefde is gegroeid tot haat en eindigt met sterven van verdriet. Dit is een ernstig verhaal, zonder humor. De hoofdpersonen zijn bij abele spelen voorname personages en de toon is verheven, ernstig, hoofs. De hoofdpersonen uit dit verhaal zijn allebei van edel en ze blijven op een hoofse manier praten en laten nooit emoties hun taalgebruik vormen. Deze feiten wijzen goed aan dat het een abel spel is. Ik kan de tekst niet in verband met de rederijkers brengen en dat is uiteindelijk heel logisch. Dit toneelstuk ontstond toen er nog geen rederijkers waren, of ze waren nog niet op zo`n hoog positie zoals in latere eeuwen ( zestiende eeuw ). De rederijkers hadden aan het begin van de vijftiende eeuw niet zo grote invloed op de literatuur, dus er waren nog spelen die niets met de rederijkers te maken hadden. Dit toneelstuk is ontstaan in het einde van de 13e eeuw tot het begin van de14e eeuw. De functie die deze tekst heeft gehad voor het stedelijke publiek is vermaak en natuurlijk die van een les. De lessen die deze tekst bevat is dat als men oprecht liefheeft, men op gepaste wijze dient te spreken als hij zijn geliefde voor zich weet te winnen. Aan het einde van het spel vertelt een van de personages deze boodschap. Hij zegt letterlijk dat ze aan het spel een voorbeeld moeten nemen en hoe ze zich wel moeten gedragen. Evaluatie Mijn eerste mening is na de verdiepingsopdracht niet verandert. Mijn menig is alleen maar sterken en makkelijker te beargumenteren geworden. Dankzij de verdiepingsopdracht heb ik nu meer feiten waarmee ik mijn mening kan ondersteunen en ook is het me een stuk duidelijker geworden. Ik heb niet echt na het lezen van dit verhaal elementen tegengekomen die ik niet snapte omdat ik ineen andere tijd leef. Dus ik heb ook geen elementen die ik nog steeds niet snap na het uitvoeren van de verdiepingsopdracht. Ik heb op zich een groot inlevingsvermogen (al zeg ik het zelf) en kan mezelf goed in een omgeving verplaatsen. Historische boeken heb ik al vaker gelezen, boeken waarin de eer nog een grote rol speelt en de omgang tussen mensen anders is. Deze aspecten waren voor mij dus niet echt nieuw. Dat heeft denk ik wel in mijn voordeel gewerkt. Ik vind het boek een redelijk leuk boek. Ik heb leukere boeken gelezen, omdat deze nogal kort en dus niet zo persoonlijk is. Ook dat het van oorsprong een toneelstuk is heeft averechts gewerkt, het zorgt ervoor dat er minder beschrijving en minder persoonlijkheid is in het boek. Het boek was ook een boek met typetjes, wat op zich niet erg is, maar wel zorgt voor voorspelbaarheid en dus minder spanning. Ik vond het onderwerp heel interessant en ook was het boek ontzettend ontroerend. Het heeft dus positieve en negatieve kanten. Maar aangezien ik lezen leuk vind, blijf ik kijken naar de positieve aspecten en vind ik het een leuk boek. Ik ben tevreden over het uitvoeren van de beschrijving. Het boek is moeilijker te omschrijven dan een normaal boek, aangezien die dikker zijn. Het is een stuk moeilijker een boek te beoordelen dat korter is, aangezien deze niet zo uitgebreid is. Verder heb ik absoluut geen moeite gehad met het uitvoeren van de beschrijving en ben ik dus tevreden. Ook ben ik tevreden met het uitvoeren van de verdiepingsopdracht. Ik ben blij dat ik het allemaal redelijk duidelijk neer heb kunnen zetten en het eindresultaat ziet er naar mijn mening goed uit. Het lezen van een middeleeuws werk was absoluut geen lastige klus. Ik heb helemaal geen moeite gehad met het feit dat het boek uit de middeleeuwen kwam. Dat is volgens mij gewoon een kwestie van inlevingsvermogen. Ik heb geen aspecten die ik moeilijk, verwarrend of onduidelijk vond aan het boek. Dus ik kan ook geen oorzaak aanwijzen, wat ik op zich niet erg vind. Ik ben blij dat het me geen moeite koste een boek te lezen dat komt uit de middeleeuwen. Ik interesseer me daar ook wel voor, ik vind andere religies, culturen en tijden heel interessant. Het uitwerken van de verdiepingsopdracht was moeilijker dan de uitvoering van de beschrijvingsopdracht, maar wel leuker. Ik moest regelmatig informatie opzoeken over begrippen en opnieuw de stof even doorworstelen. Ik vond het wel leuker, omdat het leuk is de informatie te vertellen die je weet over de geschiedenis. Ik vond het op zich een klus die niet makkelijk was, maar ook absoluut niet moeilijk. Sommige dingen waren heel onduidelijk neergezet, maar naar alles logisch op een rijtje te hebben gezet heb ik wel het gevoel dat ik het goed heb begrepen. Dat ik niet over andere dingen aan het vertellen ben dan de bedoeling is. Ik heb het idee dat ik wel voldoende kennis en vaardigheden bezat. De vaardigheden ben ik zeker over, en de kennis heb ik voornamelijk tijdens het maken van de verdiepingsopdracht verschaart. Ik heb me opnieuw in de geschiedenis van de literatuur van de middeleeuwen moeten verdiepen zodra ik eraan begon, en toen bezat ik de kennis ook in voldoende mate. De volgende keer ga ik ervoor zorgen dat ik tijdens de les nog wat kan vragen over de verdiepingsopdracht. Het was niet helemaal mijn schuld, aangezien er wat lessen uitvielen, maar ik ben het wel van plan. Ik heb namelijk wat tijd verloren bij het oplossen van de onduidelijkheden, wat ik op zich zonde vindt. Verder ga ik niet veel anders doen, en ik hoop dat het ook helemaal niet nodig is.