Proeflezen van het typoscript “Mijn woestijn” van Waris Dirie Geachte mevrouw “Mijn Woestijn” is een ongelofelijk verhaal dat we zeker een kans moeten geven. Het is het levensverhaal van een voor het leven verminkte jonge vrouw. Waris is een nomadendochter die opgroeit in de woestijn van Somalië. Als ze vijf jaar is wordt ze, volgens de traditie, op de meest gruwelijke manier besneden. Als ze dan een aantal jaren later uitgehuwelijkt wordt aan een oude man, besluit ze te vluchten. Waris komt in Londen terecht bij haar oom waar ze als dienstmeisje werkt, tot ze ontdekt wordt als model. Ze wordt verliefd op een drummer en ze krijgen een zoontje Aleeke. Toen Waris in een interview met Marie Claire vertelde dat ze besneden was leidde dit wereldwijd tot vele reacties. De VN benoemde haar tot ambassadeur in de strijd tegen vrouwenbesnijdenis, en uiteindelijk leidde dit tot “Mijn woestijn”. Dit boek verdient dus volgens mij zeker een kans. Na haar interview met Marie Claire heeft Waris al zeer veel positieve reacties gekregen, en ik denk zelfs dat ze na de uitgaven van haar levensverhaal nog veel meer positieve reacties gaat krijgen. Bovendien vind ik dat mensen overal ter wereld horen te weten wat de gruwelen zijn van zo’n rituele besnijdenis, en dit boek is hier zeker een goed voorbeeld voor. Men leest namelijk hoe zo een dergelijke besnijdenis gebeurt, en hoe de besneden vrouwen er later mee omgaan. Daarnaast is het verhaal zeer boeiend en ontroerend. Het is een ijzersterke roman die je in een keer uitleest. Het mooie aan het leven van Waris is dat ze ondanks de vele jaren in het Westen zich toch nog altijd een Somalische voelt. Ze mist haar land en haar familie, en vooral dan haar moeder, verschrikkelijk, maar toch zou ze er nooit meer voorgoed naar kunnen terugkeren, omdat ze weet wat het rijke Westen haar te bieden heeft. Ook heeft het verhaal een zeer leuk en aangenaam einde. Waris keert voor een reportage van de BBC terug naar “haar” woestijn, waar ze haar moeder voor het eerst in vijftien jaar terugziet! Het is een ontroerend maar zeer vreugdevol wederzien! Dus beste Wies, gooi dit ongelofelijk moedig en sterk verhaal op de markt en u zult er heus geen spijt van krijgen! Hoogachtend,