A. Administratief De precieze titel van het boek is "Het rookoffer" De naam van de schrijfster is Tessa de Loo. Dit is een pseudoniem. Haar eigenlijke naam is: Johanne Martina Tineke Duyvene de Wit. De schrijfster is afkomstig uit Nederland Het boek is voor het eerst gepubliceerd in 1987. Ik heb de eerst druk gelezen. Het is gepubliceerd voor de stichting van het Nederlandse boek ter gelegenheid van de boekenweek 1987. Het boek telt 92 bladzijdes. De inleverdatum is 14-03-2000 en ik lever het in bij mevrouw van Vegchel. B. Samenvatting Deze samenvatting is gemaakt in de volgorde waarin de gebeurtenissen echt gebeurd zijn en niet zoals ze in het boek staan. Barbara is lerares Frans. In haar klas zit een jongen, Guido, die te perfect en te mooi is om waar te zijn. Ze mag hem daarom eerst niet, maar dan raken ze aan de praat over het boek Cheri. Dit boek gaat over een jongeman, die een verhouding heeft met een oudere vrouw. Hij verlaat haar voor een leeftijdsgenote, maar kan zijn ex niet vergeten en wordt doodongelukkig. Door de wederzijdse interesse in literatuur worden Barbara en Guido vrienden. Hij leent boeken van haar, ze bespreken ze en hij speelt stukjes na. Op kerstavond gaan ze dobbelen, wie een spelletje verliest moet iets uitrekken. Zo belanden ze samen in bed en begint er een liefdesrelatie, die niemand mag weten. Als Guido wordt geschorst wegens roken in de school, gaat hij overdag bij Barbara thuis zitten zodat zijn ouders er niet achter komen. Na drie dagen mag hij weer naar school, maar later wordt hij weer geschorst. Dit keer laat de school niets van zich horen en hij is daardoor erg chagrijnig. Er komt een lerarenvergadering en een stemming van de leraren om te beslissen of Guido weer op school mag komen. De leraren beslissen met een stem voor dat hij toch nog examen mag doen. De beslissende stem komt van Barbara terwijl zij altijd actie heeft gevoerd tegen roken in de school. Dat wekt wantrouwen op, vooral bij Beverman een collega van Barbara. Hij heeft een oogje op haar en loopt de hele tijd achter haar aan. Op een schoolfeest wordt zij bijna door hem aangerand. Beverman heeft er de pest in dat hij de stemming heeft verloren en vertelt op de volgende lerarenvergadering dat Barbara en Guido een relatie hebben. Dit weet hij omdat hij na het schoolfeest Barbara op wilde halen voor een vroege fietstocht hierbij trof hij Guido op het balkon van Barbara's huis aan. Nu de relatie uitgekomen is laat iedereen haar links liggen en Guido komt ook niet meer bij haar thuis. Ze krijgt brieven vol klachten en beschuldigingen van boze ouders en vieze foto's met jonge mannen erop. Guido komt op een avond langs om te vertellen dat hij niet meer zal komen omdat hij moet leren voor zijn eindexamen. Op school negeert hij haar. Barbara wordt gedwongen ontslag te nemen. Een paar maanden later komt Guido langs om nog wat boeken terug te brengen. Hij voert een toneelstukje op uit Cheri, waar Cheri zijn oudere minnares verlaat. Guido blijft die nacht wel slapen, maar sluipt 's ochtends weg als hij denkt dat Barbara nog slaapt. Zo is de relatie ten einde. Bij dit einde begint het boek eigenlijk.
C. Analyse De titel "Het rookoffer" kan je op verschillende manieren verklaren. Met het rookoffer wordt Barbara bedoeld, omdat zij ten onder gaat aan de gevolgen van de relatie met Guido. Met het rookoffer wordt Barbara bedoel, omdat juist zij als tegenstander van roken, het opneemt voor een jongen die op school rookt. Met het rookoffer wordt Guido bedoeld, omdat hij voor Barbara op het balkon gaat roken waarbij hun relatie wordt opgemerkt. Dit boek is geschreven in proza. Dit is zo omdat alle normale boeken in proza worden geschreven. Er is in dit boek duidelijk geen sprake van drama op poezie. Ik vind het moeilijk om te zeggen of dit boek nou een roman of een novelle is. Ik zelf zou het dan toch een novelle noemen, omdat er niet echt een karakter verandering plaats vindt bij de hoofdpersoon en omdat er erg weinig personen in dit boek meespelen. Personages Hoofdpersoon: Barbara Rozenmeyer. Zij is lerares Frans en krijgt een verhouding met een leerling, Guido. Zij is de hoofdpersoon omdat het verhaal vanuit haar standpunt verteld wordt. Aan haar gevoel en aan haar karakter wordt het meeste aandacht besteed zij is daarom ook een karakter en geen type. Bijpersonen: Guido Maenhout. Hij is een geniale leerling. Barbara krijgt een relatie met hem. Je zou hem ook als hoofdpersoon kunnen zien, maar het verhaal wordt echt vanuit Barbara verteld en Guido heeft hierin een hele andere rol. Daarom noem ik hem een bijpersoon. Je zou hem wel een karakter kunnen noemen want er komt wel meer dan een karaktertrek aan bod. Beverman. Hij is leraar aardrijkskunde en een collega van Barbara. Hij is verliefd op Barbara. Hij is een bijpersoon omdat hij niet het hele verhaal meespeelt. Hij is ook een type want er komt eigenlijk maar een karaktertrek aan bod en dit is jaloezie. Hij doet er alles voor om Barbara te krijgen hij verraadt ook de relatie tussen Barbara en Guido. Dit doet hij allemaal uit jaloezie voor Guido. Tijd Het boek speelt zich waarschijnlijk af in de jaren '80, want toen werd in veel steden het roken op grote scholengemeenschappen afgeschaft. Tussen het begin en het einde verloopt een schooljaar. Eigenlijk is dit dus tussen het einde en het begin, omdat het boek verkeerd om loopt. Het boek begint met een nieuwe klas waar Guido inzit en eindigt als hij zijn examen heeft gehaald. Het verhaal is niet chronologisch verteld, omdat het begint bij het einde en eindigt bij het begin. In de hoofdstukken verloopt de tijd wel chronologisch. Ja, in het boek zijn er enkele flashbacks. Dit is dan niet zo zeer een gebeurtenis uit het verleden, maar er wordt dan even teruggedacht aan iets dat in het verleden gebeurde. Vertelsituatie Je beleeft het verhaal door de ogen van Barbara. In dit boek is de personale vertelsituatie gebruikt. Ruimte Er wordt geen plaats verteld waar het verhaal zich afspeelt. Er zijn wel twee ruimtes waar het hele verhaal zich afspeelt. Dit is de school en het huis van Barbara. Hier spelen de eerste ontmoeting, het uitmaken, hun gezellige avondjes, de verschuilpogingen van Guido, de openbaring van de relatie en allerlei andere handelingen af. Opbouw Het verhaal is opgebouwd uit 12 hoofdstukken. Deze hoofdstukken hebben allemaal de naam van een of twee maanden. Er is bij dit boek geen epiloog en ook geen proloog. Omdat dit boek natuurlijk anders om is geschreven is het einde aan het begin. Dit einde is een gesloten einde, want de gebeurtenis waarover het hele boek gaat (de relatie tussen Guido en Barbara) stopt bij het einde. Guido heeft het uitgemaakt.
Thema Het centrale thema in dit boek is de liefde tussen een lerares en een leerling, dit is een onmogelijke liefde. Er zijn wel andere thema's aan te wijzen die een rol spelen in dit verhaal. Dat is bijvoorbeeld de jaloezie van Beverman. Ook angst speelt een rol, Barbara is bang over wat de relatie zal brengen en is bang dat het uit zal gaan. Wat dan ook gebeurt. 9. Taal (komt van bladzijde 53) Verdoofd door de angstaanjagende intensiteit van de droom bleef Barbara liggen. Langzaam drong Guido's aanwezigheid tot haar door. Ze lag met de rug naar hem toe. De vorige avond bij haar thuiskomst lag hij in haar bed en sliep. Ze had neer staan kijken op het slapende gezicht, waaruit de eerste symptomen van mannelijkheid verdwenen leken. Zijn huid had de halfmatte gaafheid van die van een kind. Af en toe trilden zijn oogleden. De half geopende lippen leken verbazing uit te drukken over iets dat hij in zijn slaap zag. Zijn haar lag in een sierlijke krans rond zijn hoofd, alsof een schilder hem als model voor 'De slapende Endymion' had gekozen en alles zo geensceneerd had. Hij was een geschenk, door een mirakel in haar bed terechtgekomen. Het kon niet anders of het zou slecht met haar aflopen, omdat ze aanvaard had alsof het haar toekwam. Behoedzaam als een moeder die over een ziek kind waakt was ze naast hem geschoven. Maar terwijl ze naar zijn ademhaling luisterde, schoof voor het beeld van de slapen het gezicht van Beverman, zoals het zich aan haar had voorgedaan op het moment dat hij het dicht bij het hare had gebracht, zeggende: 'Wij tweeen...' Met deze woorden, gonzend in haar hoofd, was ze in slaap gevallen. Ik heb gekozen om te laten zien dat er in dit boek bijna alles heel duidelijk beschreven wordt. Dat is ook hier te zien. Verder bevat het boek niet zulk moeilijk taalgebruik, alhoewel er soms woorden gebruikt worden die wij zelf niet zo snel zouden gebruiken. Bijvoorbeeld geensceneerd. D. Informatie over de schrijver Tessa de Loo is op 15 oktober 1946 geboren als Tineke Duyvene de Wit in Bussum. Na de middelbare school ging zij Nederlands studeren in Utrecht. Na de geboorte van haar zoon pakte ze haar studie weer op en begon met schrijven. Op dit moment woont zij in Portugal. In 1983 verscheen een verhaal genaamd 'De muziekles' in een literair tijdschrift, vanaf dit moment hanteert ze het pseudoniem Tessa de Loo. In 1983 verscheen ook haar eerste verhalen bundel 'De meisjes van de suikerwerkfabriek. Hiervoor kreeg zij een Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut. In 1985 verruilde zij het dorpsleven van Pieterburen voor het stadsleven in Amsterdam. Het eveneens gunstig ontvangen van haar eerste roman Meander (1986) was aanleiding om een boekenweekgeschenk te schrijven. Dit was het rookoffer dat in 1987 in grote oplage verscheen. Hierna verschenen nog: Het mirakel met de hond (novelle) Isabelle (roman) De tweeling (roman) hiervoor ontving ze de publieksprijs in 1994 Toen zat lorelei nog op de rots. Overeenkomsten Omdat er erg weinig over Tessa de Loo bekend is, is het moeilijk om overeenkomsten te ontdekken. Tessa de Loo wil haar verhaal vertellen uit het standpunt van de vrouw, daarom is het hoofdpersonage een vrouw. De vrouw staat dus degelijk centraal in dit verhaal en de auteur komt op voor de rechten van de vrouw. Waarschijnlijk is Tessa de Loo een feministe en schrijft zij daarom zulke boeken. Ook zou het kunnen zijn dat Tessa de Loo iets met buitenlandse talen en het buitenland heeft. Zelf woont zij in het buitenland en in dit boek is de hoofdpersoon een lerares Frans. Hier zou dus een overeenkomst kunnen zitten maar dit is wel ver te zoeken. Ik vond het vertelperspectief wel oke. Er werd nu ook af en toe van de personale vertelsituatie afgeweken naar de ik vertelsituatie, dit gaf op zich wel een leuk effect. Maar het had ook helemaal in de ik vertelsituatie geschreven kunnen worden. Misschien dat je zo wat meer van haar (Barbara, de hoofdpersoon) te weten was gekomen. Ik vond het boek echt heel raar opgebouwd. Je eerste gedachte is dat het wel leuk is. Maar als je dan eenmaal aan het lezen bent, begint het je te irriteren want er wordt over dingen uit het verleden vertelt maar dit heb je dan nog helemaal niet gelezen. Als je het andersom leest komt het boek veel beter tot zijn recht. Ik zou niet weten wat het doel van dit boek is. Je wordt niet aangespoord tot iets. Het dient alleen maar als amusement. Het boek voldeed absoluut niet aan mijn verwachtingen, ik had een veel spannender iets verwacht. Waar je wat sappige verhalen kreeg en allerlei meningen over dit alles en misschien ruzies over iets. Maar dat bleef uit. Het boek bouwt je spanning even op en dat komt er normaal een ontlading van deze spanning maar hier komt dat niet en zakt je spanning gewoon weer omdat er eigenlijk niets leuks verteld wordt. Ik zou het boek eigenlijk ook niet aanraden, omdat er wel leukere dingen zijn om te lezen. Op zich is het wel een leuk verhaal, maar op de verkeerde manier vertelt. Er zit te weinig spanning in. Ik zelf hou erg van probleemboeken en ik dacht dat dit ook wel zoiets zou zijn, maar dat is het helemaal niet. De problemen komen wel maar de oplossing wordt meteen aangenomen of er wordt geen probleem van gemaakt. Dit is bijvoorbeeld zo met de ouders van Guido die hebben eigenlijk weinig op de relatie tegen. Als ze dit nou wel hadden gehad was er een probleem geweest en blijf je bij het boek geboeid. Zo ook bij de keer als Barbara te horen krijgt dat ze haar ontslag moet indienen. Hier maakt zij geen probleem van en doet dat netjes. Het zou leuker zijn als ze bijvoorbeeld tegen de directeur inging. Het grappige is wel dat er niet gebeurd wat je verwacht. Je verwacht dat de ouders van Guido een probleem van de relatie zouden maken maar doen dit juist niet. En je denkt dat Barbara het heel erg vindt dat ze ontslagen wordt, maar dit vindt ze niet. Het is niet mijn bedoeling geweest om dit boek helemaal af te kraken, maar het trok mij persoonlijk erg weinig. Bij dit onderwerp had een veel leuker boek kunnen ontstaan, want het is voor ons (leerlingen) wel interessant. Jammer dat het boek ook zo'n rare volgorde had. Als dit anders was geweest was het al minder tegen gevallen.