Koning Arthur door Jaap ter Haar

Titelverklaring De titel zelf is Koning Arthur. Het lijkt mij nogal logisch dat deze titel is gebruikt omdat hij de belangrijkste persoon is, koning Arthur en zijn ridders om de ronde tafel. Ook zou het boek "Ridders van de ronde tafel" kunnen heten omdat daar eigenlijk de na- druk op wordt gelegd. Wat de Titel betekent? Dit is natuurlijk de naam van de Engelse Koning: Arthur. Info over het boek De schrijver is Jaap ter Haar, en hij heeft met behulp van de illustrator Hans G. Kresse deze (volgens mij) zeer mooie boek geschreven. Maar natuurlijk kun je nooit een boek maken en uitgeven zonder een uitgeverij, van dit boek is dat Unieboek BV/ van Holkema & Warendorf. Het jaar van uitgave is 1993 en het is maar de 2e druk. Even kort op een rij Schrijver: Jaap ter Haar

Illustrator: Hans G. Kresse
Uitgeverij: Unieboek BV /van Holkema & Warendorf
Jaar van uitgave: 1993
Druk: 2e Soort Boek Zelf denk ik dat het tot deze categorieën behoort: avonturenboek, levenswijze, historie. Ik zal de categorieën stuk voor stuk uitleggen. Avonturenboek: Als Arthur aan de macht komt zal hij veel tegenslagen krijgen en ook veel moeten vechten (vooral op het einde als hij tegen zijn zwager moet vechten). Hij beleeft dus veel avonturen. Levensbeschrijving: 1. Bijna het gehele verhaal gaat over koning Arthur en de door hem bedachte ronde tafel, koning Arthur is bijna overal als het over iets gaat. 2. Het gehele verhaal gaat erover dat Koning Arthur opgroeit en koning zal worden (onder de "opleiding" van Merlijn). Historie: Dit verhaal behoort tot de categorie historie omdat het in 't verleden (middeleeuwen) afspeelt. Inhoud van het boek Er was eens een goedaardige tovenaar en raadgever van Koning Uther, genaamd Merlijn. Dit was een zeer geheimzinnige man die door iedereen aangekeken werd als een rare man, maar ook als een zeer wijze man, hij leefde diep in het bos waar niemand kwam. Op een dag riep koning Uther Merlijn tot zich en zei: "Merlijn zeg mij wat te doen tegen de Saksen, want ze worden te sterk, en dan verliezen we de oorlog". "Ik zal U precies zeggen hoe U moet winnen," zei Merlijn, "maar in ruil daarvoor wil ik uw kind. Ik zal hem goed opvoeden en hem de koning na U maken." De koning fronste zijn wenk brouwen en liep te denken. "Oké" zei hij later, "maar dan wil ik wel absoluut zeker weten dat hij mijn opvolger wordt." En zo ging het. Merlijn vertelde de Koning de strategie en de koning won, maar kwam met een ziekte terug van zijn gevecht met de Saksen. Maar terwijl de koning aan het vechten was, leerde Merlijn Arthur al op jonge leeftijd vanalles wat hij nodig had om koning te worden. Hij groeide op, hij was een zachte edelmoedige jongen met veel vechttechnieken, hij was goed met het zwaard en goed met het kruis en boog. De jaren vlogen voorbij en op een gegeven ogenblik werd de koning ernstig ziek, enige dagen later stierf hij. Twee weken na de dood van koning Uther werd er een kampioenschap gehouden voor wie er Koning mocht zijn, want er was geen nakomeling (Merlijn had het geheim gehouden van Arthur). Uit alle streken kwamen een heleboel landheren en edelen die het koningschap op zich wilde nemen , Arthur was er een van. Na allerlei vechtpartijen en testen die je moest doen, werd Arthur de Koning. Het volk was blij met een nieuwe Koning maar, dat waren de edelen niet! Zij hadden nog nooit zo'n jonge koning gezien (hij was ook maar rondde 20 jaar jong) en daar waren ze het helemaal niet mee eens, wat kan zo'n klein mannetje nou? Ondertussen hadden de Saksen weer een leger opgesteld om de Engelsen mee aan te vallen. Toen dit nieuws bij koning Arthur terechtkwam begon hij direct met een nieuw leger te maken, want bij de vorige strijdslag was hij veel mensen en vooral paarden verloren. Uit het hele land kwamen mensen de eed aan de koning afleggen en zworen altijd voor hem te vechten. Toen het eenmaal zover was gingen ze op pad, op naar de Saksen. Ze waren er, koning Arthur vroeg eerst nog om te onderhandelen maar toen ze (de Saksen) dat niet wilden gingen ze aanvallen. Totdat er nog een 500 tal Engelsen stonden en geen enkele Saks meer stond werd het overwinningsteken gegeven, zij hadden gewonnen! Toen ze na de veldslag weer terug naar huis gingen gebeurde het: Op de weg terug moesten ze nog af en toe wat Saksen weghalen van belegeringen van huizen van Engelsen, maar toen ze op een dag een landheer bevrijde zag hij daar Guinivere, de dochter van de landheer dat een mooi meisje was. Nadat hij veel wandelingen mat haar had gemaakt nam hij haar mee naar het paleis. Ze gingen trouwen en eigenlijk was dàt de domste fout die Arthur kon maken. Omdat doordat hij met Guinivere was getrouwd was de broer van haar nu zijn zwager en hij was het kwade zichzelf, hij zat ook bij de ontevreden landheren en edelen, alleen liet hij dat niet merken. Hij stelde zich slim op, hij werd raadgever van de koning en de koning vertrouwde hem goed, maar ondertussen maakte hij geheime afspraken met de andere ontevreden landheren en edelen zodat zij zichzelf gingen samenspannen tegen de koning, en de landheren en de edelen die haalden een goed leger bij elkaar. Dus sir Modred (zo heette de zwager van de koning), werd sterker en sterker (het duurde wel jaren en jaren totdat hij zo sterk werd) hij werd zelfs zo sterk dat hij bijna even sterk was als de koning zijn leger, sir Modred was heel geduldig en wachtte het goede moment af om toe te slaan. De tijd was bijna al rijp en zijn plan kon bijna uitgevoerd worden. Zijn plan werkte als volgt: Hij had ontdekt dat sir Lanceloet een oogje had op de koningin, hij zou tegen sir Lanceloet zeggen dat de koningin hem wilde spreken (laat op de avond) en dat ze dan de lijfwachten erbij zouden halen, sir Lanceloet zou vluchten voor de koning en de koning zou hem met veel manskrachten achterhalen vooral omdat sir Lanceloet geliefd was bij de koning (hij zou denken dat hij hem in de maling had genomen). Als dan de koning weg was zou hij de macht overnemen en de legers van hem verzamelen in 1 grote plek, als koning Arthur dan terug kwam zou hij hem verslaan zodat hij de macht voor altijd zou werken. Dit plan werd de volgende dag in werking gezet (na 8 1/2 jaar voorbereiding). En 5 dagen later toen de koning ver genoeg weg was nam hij de macht over. Koning Arthur ging ogenblikkelijk terug naar Londen en viel aan. Toen ze eerst nog gingen onderhandelen - voor de strijd - glipte er een slang op de grond en toen koning Arthur die wilde doodmaken trok hij zijn zwaard, dit werd als verraad gezien en meteen ging iedereen de aanval in. En ineens klonk er een fel geschreeuw. De koning! Was door een pijl in zijn hart getroffen en was op slag dood. En opnieuw was er geen koning, Engeland was weer een land van de sterkste wint! En zo zou het waarschijnlijk wel langer blijven. Beschrijving van de Hoofdpersonen 1. karakters: Arthur: Zijn karakter was zachtmoedig, heldhaftig en liefdevol. Hij was een liefdevol mens die iedereen begreep, hij had respect voor de wat zwakkere in de maatschappij. Sir Modred: Zijn karakter was slecht, hij had geen respect, geen liefde. Bij hem gold de taal van de vuist. 2. Karakters: (mijn mening) Arthur: Ik vind zijn karakter een fijn karakter om mee om te gaan. Het zal ook wel (als dit verhaal waar was) een aardige man geweest zijn. Sir Modred: Dit vind ik nu een typisch voorbeeld van een slechte die misbruik maakt van zijn macht positie, het is gewoon een etter. 3. Kan ik mezelf in een van de personen herkennen, hoezo dan? Ja, in Arthur. Ik zelf kom (later als ik werk) ook voor op de wat "zwakkere", en daar komt ook nog bij dat ik tegen vrijwel iedereen - op een paar uitzonderingen na - aardig tegen iedereen ben. 4. Hoe gedraagt de hoofdpersoon zich tegen anderen? Arthur: Hij stelt zichzelf vriendelijk op tegen bijna iedereen en geeft iedereen het gevoel dat ze veilig bij hem zijn. Modred: Hij stelt zich achterbaks en stoer op, maar met uitzondering van de "hoge pieten". Ook is hij zo'n type waarvan je denkt, ik hou mijn mond maar want anders. 5. Hoe is de relatie tot anderen? Arthur: Iedereen is vriendelijk tegen hem en kan bijna altijd goed met hem opschieten. Ook heeft hij veel vrienden, waarvan hij het volledige vertrouwen heeft. Modred: Veel mensen waren bang voor hem, hij had een boel rijke ontevreden landheren / edelen bijeen geschraapt, maar bij hun was hij toch ook niet zo populair. 6. Hoe ontwikkelen de relaties zich in dit boek? De relaties in dit boek, ontwikkelen zich vrij langzaam. Een voorbeeld daarvan is, Sir Modred heeft langzaam aan toch het vertrouwen gewonnen van Arthur.
Waar en wanneer speelt het zich af? Plaats: Het hele verhaal speelt zich af in Engeland (Groot Brittanië). En de stad, waar het verhaal zich grotendeels zich afspeelt is Londen. Tijd: Het verhaal speelt zich af in de "riddertijd" (middeleeuwen) van Engeland. Heel precies kun je dit natuurlijk niet zeggen want dat wordt heel oppervlakkig besproken. Waarom daar of toen: Omdat dit verhaal is geschreven door een Engelse schrijver (lang geleden). Dus is het vrij logisch dat het zich ook in Engeland afspeelt. Dit verhaal duurt ongeveer 40 jaar. Taalgebruik 1. Is er veel direkte rede of niet? Ja, dat is er eigenlijk best wel veel. Koning Arthur denkt namelijk veel, en dat vertelt de schrijver dan ook. Er moeten ook veel beslissingen genomen worden, en daar heb je natuurlijk eerst een gesprek voor nodig. Eigen Mening: 1. Vind je het een goed boek, waarom wel/niet? Koning Arthur is best wel een mooi boek, maar niet echt heel goed (mooi) want er zit geen spanning in. 2. Heb je het boek met plezier gelezen, waarom wel/niet? Dit boek is een boek wat niet spannend is en toch nog lekker doorleest. Ik vind dit boek dus wel lekker om door te lezen. 3. Wat voor gevoelens worden er in dit boek beschreven? In dit boek worden liefdes gevoelens beschreven en gevoelens die te maken hebben met haat. 4. Leest het vlot of leest het saai? Ik vind dat dit boek vrij vlot door te lezen valt, want er staan geen overbodige zinnen in die wel in een hoop andere boeken staan. Informatie over de schrijver: Jaap ter Haar werd in 1922 in Hilversum geboren. Hij groeide op in een hecht gezin met vijf kinderen. Zijn moeder bracht haar kinderen de liefde voor het boek bij. Ze las hun veel voor, zelfs uit haar eigen dagboeken. Ter Haar was geen ster op school, hij speelde liever buiten en sportte graag. Desondanks behaalde hij zijn hbs-diploma in 1940. Niet lang daarna dook hij onder. Hij vluchtte naar Frankrijk en raakte daar enige tijd bij het verzet betrokken. Na de oorlog meldde hij zich aan bij de mariniers om het Verre Oosten te bevrijden. In Amerika werd hij opgeleid tot oorlogscorrespondent en in die functie werkte hij bij de mariniers in Schotland, Amerika, Malakka en Indonesië. Daar reed hij op een mijn. Als gevolg hiervan moest hij een nieroperatie ondergaan en werd hij afgekeurd.Terug in Nederland kreeg Ter Haar een baan bij de Wereldomroep: hij werd hoofd van de transcriptiedienst. Hij was inmiddels getrouwd met Ruutje Schurink en had in korte tijd vier kinderen gekregen. In zijn vrije tijd schreef hij korte verhalen die soms in Vrij Nederland of de Wereldkroniek verschenen.Bij de Wereldomroep verdiende Ter Haar niet veel en op aanraden van zijn baas stuurde hij een hoorspelletje voor kinderen naar de NCRV. Het ging over zijn eigen tweeling Saskia en Jeroen. Tot zijn schrik vroeg de NCRV meteen of hij voor een jaar wekelijkse afleveringen wilde schrijven. In 1953 werd de eerste aflevering uitgezonden. Hij had nooit voorzien dat de serie zo’n succes zou worden: er kwamen uiteindelijk 120 afleveringen. De echte Saskia en Jeroen werden nu overal herkend en hun schoolleven en vriendschappen begonnen eronder te lijden. Daarom stopte Ter Haar de serie, die het begin was van zijn carrière als ‘broodschrijver‘, zoals hij dat zelf noemde. Wel publiceerde hij de verhalen in boekvorm en ook hiervan verschenen vele deeltjes. Toen ook de verkoop van de Saskia en Jeroen-boekjes als een trein liep, waagde Ter Haar de sprong in het ongewisse te maken. Hij gaf zijn baan bij de Wereldomroep op en begon nu volledig van de pen te leven.Op de radio volgde de avonturen van Ernstjan en Snabbeltje die van Saskia en Jeroen op. De zoon van de hoorspelregisseur Wim Pauw en zijn eend stonden hiervoor model. Ook deze verhalen verschenen in boekvorm. Toen Ernstjan naar school ging, maakte Ter Haar een einde aan deze afleveringen en schreef hij de hoorspelserie Tuffy, over een klein radio- en televisiemannetje. Tuffy is nooit zo populair geworden als de twee voorgaande series. Eelke was de opvolger van Tuffy en werd weer heel geliefd bij de luisteraars. Eelkes vader is de boswachter en Eelke beleeft in dat bos allerlei avonturen, die in negen delen verschenen (1963-1965). Lotje woont in de dierentuin; haar verhalen komen op de radio na die van Eelke. Van Lotje komen twaalf deeltjes uit (1966-1968). Er werden een miljoen Lotje-boeken verkocht! De voorgaande series waren allemaal voor jonge kinderen bestemd. Op het moment dat zijn kinderen wat ouder werden, schreef Ter Haar ook twee series voor oudere kinderen: Tom Boerhave (1957) en De zes Falken (1960-1963). In 1957 verscheen Noodweer op de Weishorn!, het eerste jeugdboek waaraan geen hoorspel ten grondslag lag. In deze periode vroeg Ter Haars uitgever Kees van Dishoeck hem de geschiedenis van Amerika te schrijven. Ter Haar zag er aanvankelijk niets in; hij wist er immers niets van af. Toch verdiepte hij zich in het onderwerp en nam zich voor één hoofdstuk te schrijven om aan Van Dishoeck te bewijzen dat hij het niet kon. Dat pakte anders uit, het onderwerp kreeg hem te pakken. In 1959 verscheen De geschiedenis van Noord-Amerika. Ter Haar kreeg hiervoor een Amerikaanse reisbeurs en de Deutscher Jugendbuchpreis. Bovendien was dit boek het eerste van een serie historisch jeugdboeken: De geschiedenis van de Franse Revolutie (1961), De geschiedenis van het Romeinse keizerrijk (1961, samen met K.Sprey), De geschiedenis van Koning Arthur en de ridders van de Ronde tafel (1962), De geschiedenis van Napoleon (1963) en De geschiedenis van Rusland (1965). Voor de eerste vier delen van deze serie kreeg Ter Haar in 1964 de Koekenmarktprijs van de Bijenkorf.In 1965 werd Ter Haar uitgenodigd voor een schrijverscongres in Rusland, omdat hij de De geschiedenis van Rusland had geschreven. Daar ontmoette hij de Russische schrijver Boris Makarenko, die hem rondleidde op de begraafplaats van Peskaryowskoye. Daar liggen de stoffelijke resten van bijna 700.000 mannen, vrouwen en kinderen, die omgekomen waren bij het beleg van Leningrad. Zijn Russische collega vertelde hem aangrijpende verhalen over dit beleg. Zijn relaas inspireerde Ter Haar tot het schrijven van Boris (1966).Boris brengt op een aangrijpende manier de ervaringen van kinderen in oorlogstijd erg dichtbij. In 1967 kreeg het net niet de bekroning ‘Kinderboek van het Jaar’ van het CPNB. De jury kwam niet tot overeenstemming; ze kon niet kiezen tussen Kinderverhalen van Paul Biegel, De zevensprong van Tonke Dragt en Boris. Een groepje recensenten vond dit te gek voor woorden en kwam bij elkaar om zelf het beste kinderboek van het jaar aan te wijzen. Volgens dit groepje was dit Boris. De Rotterdamse kinderjury kwam tot dezelfde conclusie.Na het schrijven van Boris werkte Ter Haar bijna vijf jaar lang dag en nacht aan Geschiedenis der Lage Landen, dat in vier delen verscheen (1970-1971). Hij kreeg er de Nienke van Hichtumprijs voor. Dit boek was hem het dierbaarst, maar zorgde er uiteindelijk voor dat hij de pen neerlegde. Wat hij hierin geschreven had, kon hij naar zijn eigen idee nooit meer evenaren. Voor Het wereldje van Beer Ligthart (1973), een boek over een visueel gehandicapte jongen, kreeg hij een Gouden Griffel. Daarna stopt Ter Haar definitief met schrijven: hij wisselde de pen in voor het penseel. Vanaf dit moment schilderde hij alleen nog maar. In de jaren dat Ter Haar schreef, drukte hij een duidelijk stempel op de jeugdliteratuur. Hij was een van de auteurs die meewerkten aan de emancipatie van het kinderboek. Hij zorgde ervoor dat kinderboeken serieus genomen werden. De verhalen van Saskia en Jeroen behoorden tot de eerste verhalen waarin dagelijkse belevenissen van gewone kinderen centraal stonden – voor die tijd verschenen er alleen verhaaltjes over kabouters, beren en prinsesjes! Bovendien gaf Ter Haar de historische jeugdroman een ander aanzien. Het werd weer een genre dat de moeite waard was om te lezen. Voor deze wapenfeiten zullen de lezers van nu hem nog steeds dankbaar zijn!