De laatste wagon door Bé Nijenhuis

1. De auteur. De schrijver van het boek Laatste wagon is Berend Nijenhuis. Berend Nijenhuis werd op 16 november 1914 geboren te Herenveen. Hij heeft in zijn leven verschillende banen gehad zo is hij vertegenwoordiger, verzekeringsinspecteur en klerk bij de plaatselijke gevangenis geweest. Ook heeft hij nog een baan gehad bij de Politieke opsporingsdienst en is hij redacteur van Trouw geweest. Daarna is hij schrijver geworden. Hij heeft in zijn boeken veel ervaringen van het leven in de boeken verwerkt, behalve van de oorlogsperiode. Hij heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog in een concentratiekamp gezeten, maar daar heeft hij niks van in zijn boeken verwerkt. Hij heeft alleen te kennen gegeven dat die periode een moeilijke tijd was en hij eronder geleden heeft. Berend Nijenhuis is op 1 januari 1972 overleden aan een longziekte. 2. Titel. Laatste wagon.
3. Titelverklaring. Tampy Burgerheem is door een aantal mensen gek gemaakt. En ze twijfelt aan haar eigen verstand. Maar aan het einde van het boek komt psychiater Kruyfschoot haar te hulp. Tampy stapt dan als het ware in de ‘laatste wagon’. Het is haar laatste kans om er psychisch weer bovenop te komen. 4. Eerste druk. 1954 5. Genre. Het boek is een psychologische roman. De gevoelens van de personen in het boek komen duidelijk naar voren. 6. Plaats in literatuurgeschiedenis/stroming. Het boek is geschreven in de periode na de tweede wereldoorlog. 7. Perspectief. Het is een auctoriaal verhaal. De verteller komt zelf niet in het verhaal voor maar hij weet alles. Hij overziet alle gebeurtenissen en kent de gedachten en gevoelens van de verhaalfiguren. 8. Tijd van handeling. Het verhaal wordt verteld in niet chronologische volgorde. Je springt telkens weer naar een ander stukje verhaal. Het verhaal begint met een stukje dat aan het einde van het boek weer voorkomt. Het verhaal speelt zich denk ik in een jaar af. Eerst werkt Tampy voor meneer Hovenius, daarna beland ze in de gevangenis. Daar zit ze negen maanden. En de rest van het verhaal speelt zich denk ik in een paar maanden af. In welk jaartal het is verhaal zich afspeelt weet ik niet. Ik weet alleen dat het zich niet lang na de tweede wereld oorlog afspeelt. 9. Plaats van handeling. Het verhaal speelt zich op verschillende plaatsen af. Onder andere in het warenhuis van meneer Hovenius, in de gevangenis van Roermond, in het pension Dekelaar, in het kosthuis van meneer en mevrouw Snuitjes, in de trein en in het restaurant Lucullus.
10. Beschrijving/ karakter hoofdpersoon. De hoofdpersoon in het boek is Tampy Burgerheem. Ze had een iets te breed gezicht om mooi te zijn. En ze had zeer donkerblauwe, nogal ernstige, iets te wijd geplante ogen. Aan het begin van het verhaal is Tampy psychisch nog helemaal in orde. Maar in de loop van het verhaal gaat het steeds minder goed met haar. Maar ze blijft God zien als haar redder. Voor de rest heb ik over haar karakter niet veel kunnen vinden in het boek. 11. Samenvatting. Het boek gaat over Tampy Burgerheem. Tampy werkt als secretaresse in een warenhuis. De directeur van dat warenhuis is meneer Hovenius. Meneer Hovenius is een dikke man met een ongelukkig huwelijk. Hij wordt verliefd op Tampy. Hij laat haar overwerken om zoveel mogelijk bij haar te kunnen zijn. Op een dag blijkt er geld uit de kluis van het warenhuis te zijn gestolen. De politie zoekt uit wie het gedaan heeft. En Tampy heeft het geld in haar tas zitten. Tampy krijgt negen maanden celstraf. Ze denkt hier veel terug aan het verleden, aan de tijd dat haar ouders nog leefden. Ze krijgt ook een dominee op bezoek, genaamd Strikweerda. Maar die jaagt ze weg. Ze wil niks met God te maken hebben. Na negen maanden mag Tampy uit de gevangenis. Ze gaat in een pension wonen. De eigenares van de pension is mevrouw Dekelaar. Er wonen nog meer mensen in het pension; meneer en mevrouw Vliestra, Frank de Weijde en Douwe Bimsma. Ze eten gezamenlijk. AL snel laat Frank merken dat hij Tampy wel ziet zitten en hij vraagt of ze een keer zin heeft om mee te gaan naar de bioscoop. Tampy vindt het best. Maar ze maakt Frank heel goed duidelijk dat ze niks met hem wilt en niet verliefd op hem is. Op een dag is het ontzetten noodweer en Tampy is erg bang. Ze vraagt of Douwe haar wil beschermen omdat ze zo bang is. Maar het loopt niet zo goed tussen hen. Ze liggen elkaar niet zo denken ze. Maar Tampy komt erachter dat ze verliefd op Douwe is. Tampy is ondertussen ook nieuwsgierig naar God geworden want Douwe is een zeer gelovige man. En ze gaat bidden. Douwe komt erachter dat hij echt verliefd op Tampy is en hij verbreekt zelfs zijn verloving. En ze zoenen met elkaar onder de kersenkraam. Tampy is dolgelukkig dat ze haar verleden kan vergeten. Maar bij haar nieuwe baan bij Jacksons houthandel komen ze achter haar verleden. Daarom verteld Tampy haar verleden toch ook maar aan Douwe. Dan loopt Tampy weg. Ze gaat op zoek naar een andere kamer en komt terecht in een pension van een vreemd mannetje. Ze slaapt daar een nachtje. Die nacht ziet ze voor het eerst het beest. Ze blijft maar een nacht in het pension want de pensioneigenaar valt haar lastig. Dan weet ze niet meer wat ze moet doen. En ze besluit dat ze meneer Vliestra moet opbellen. Dat doet ze maar meneer Vliestra is overleden. Dan besluit ze haar oude baas, meneer Hovenius, maar te bellen. Maar die heeft zichzelf net op de toilet opgehangen. Tampy vindt dat zij de schuldige is voelt zich erg ellendig. Ze gaat naar een restaurant genaamd Lucullus. Ze valt in het restaurant flauw en de baas van het restaurant helpt haar. Zijn naam is Lievering. Hij geeft haar ook een baan in het restaurant als serveerster. Ze gaat weer opzoek naar een slaapplaats en komt terecht bij meneer en mevrouw Snuitjes. Tampy ziet elke nacht op de muur het enge beest op de muur die ze eerder ook al had gezien in het vorige pension. Mevrouw Snuitjes stuurt haar naar de psychiater en ze komt terecht bij meneer Bloemers. Hij vertelt haar dat ze niet bang moet zijn voor het beest en er goed naar moet kijken om te ontdekken wat het is. Op een dag zit ze in de trein en ze komt daar een vrouw tegen genaamd Silva Groger. Ze praten met elkaar en wisselen adressen uit. Ze komt Silva nog een keer tegen bij een wijnhandelaar waar ze voor haar werk heen moest. Maar Silva doet net alsof ze haar niet erkent. Diezelfde dag komt ze nog een meisje van haar werk, Nora, tegen in den Haag en die doet ook net alsof ze Tampy niet kent. Tampy wordt zo wijs gemaakt dat ze gek is. Ze krijgt ook een keer een brief met als afzender mevrouw Snuitjes of ze haar wil helpen die middag en dan moet ze naar de Driehoofdenstraat toe komen. Tampy gaat daar heen want ze wil de lieve mevrouw Snuitjes wel helpen. Als de dan bij het huis in de Driehoofden aankomt. Ziet ze geen mevrouw Snuitjes maar in het huis ziet ze het beest weer dat ze ook 's nachts in haar kamer zag. Nu denkt Tampy echt dat ze gek is geworden. Als ze de volgende morgen weer op haar werk is heeft meneer Lievering weer een zakenreisje voor haar. Ze moest weer naar de wijnhandelaar meneer Conraads. Meneer Lievering had haar een hoop geld meegegeven maar dat blijkt nep te zijn. Dan haalt meneer Conraads een foto uit zijn zak en laat die aan Tampy zien. Tampy ziet zichzelf op de foto, maar toch is ze het niet. Meneer Conraads zegt dat het haar dubbelganger is. Conraads chanteert Tampy dan. Ze moet van hem mee met Silva op reis. Dan gaat ze met Silva mee. Ze zitten in de trein. Dan gaat Tampy naar de toilet. Dan opeens wordt ze helemaal gek en ze springt uit de trein en vlucht. Dan besluit ze om zelfmoord te gaan plegen. Ze gaat met de bus naar de brug. Als ze bij de bushalte staat te wachten staat er ook nog een man bij de bushalte. De man heet Kruyfschoot en is psychiater. Hij vindt dat Tampy zich maar eigenaardig gedraagt. Hij volgt haar en ze komen bij de brug. Tampy wilt zelfmoord plegen. Maar ze wil nog hoger klimmen en dan valt ze. Ze valt ongeveer drie of vier meter naar beneden. Ze overleeft het, een echt Godswonder. Ze gaat naar het ziekenhuis. Meneer Kruyfschoot is met haar naar het ziekenhuis gegaan. Hij praat met Tampy. En ze vertelt hem alles. Ook komen ze erachter wat het beest nou was. Het was de ventilator op het kantoor van meneer Hovenius. Haar verleden en de reden van de diefstal komen allemaal naar boven en zo kan Tampy deze periodes uit haar leven afsluiten. 12. Thema en motieven. Thema: Conflict tussen God en mensen. Motieven: Het spionagecomplot probeert Tampy psychisch kapot te maken. Door middel van het beest op de muur en ze ziet Silva en Nora en die ontkennen dan dat ze haar kennen. Tampy heeft veel redenen om te twijfelen aan God. Ze maakt zoveel ongelukkige dingen mee. Maar ze blijft in God geloven. En beschouwt Hem als haar enige redder. 13. Bedoeling van de auteur. Ik denk dat de schrijver wil laten zien dat hoe moeilijk je het ook hebt, God er altijd is. Hij laat dat zien in het boek doordat Tampy God toch altijd als haar redder ziet en als het enige lichtpuntje in haar leven. 14. Eigen mening. Ik vond het geen leuk boek om te lezen. Het is erg ingewikkeld. Je springt telkens weer naar een ander stukje verhaal. Het is erg moeilijk om het verhaal te volgen. Er komen ook ontzettend veel mensen in het boek voor, dat is ook erg lastig.