1. Zakelijke gegevens: Auteur: Willem Frederik Hermans
Titel: Het behouden huis
Eerste druk: 1951
Aantal bladzijden: 79 pagina’s
Genre: Roman 2. Eerste reactie: Ik heb dit boek gekozen omdat ik van een aantal mensen had gehoord dat het een mooi boek was en omdat het 2 sterren is. Ik kende het boek zelf niet. Ik vond het best een mooi boek. In het begin vond ik het wat verwarrend bijv. Hij zegt op een gegeven moment dat de Russen langs kwamen en 5 soldaten uitzochten. Dus ik dacht voor een speciale klus ofzo, maar die werden gewoon geëxecuteerd. En ik begrijp niet helemaal waarom. Er werden ook veel dingen mooi omschreven of uitgelegd. Het begin las erg traag en begreep ik het niet helemaal, maar in het midden van het boek valt alles op z’n plaats. 3. Verdieping
3a Samenvatting Het verhaal speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog, waar een groep Partizaanse soldaten aankomt bij een verlaten dorpje. Een soldaat (de ik - persoon) krijgt de opdracht van zijn sergeant om het dorpje te gaan verkennen. Het is een verlaten dorp en er is geen bewoner te bekennen. De soldaat komt aan bij een geheimzinnig huis, wat een hem op een bepaalde manier aantrekt. Hij gaat naar binnen, en gaat het huis verkennen waarbij hij terecht komt in de badkamer, waar hij een bad neemt. Hij is al jaren niet meer in een normaal huis geweest. Als soldaat heeft hij alleen maar in barakken, tenten en gevangenissen geslapen en hij begint zich de eigenaar ven het huis te voelen. Hij kleedt trekt de kleren van de huidige eigenaar aan en dan kloppen er een paar Duitse soldaten bij hem aan en hij doet alsof hij de eigenaar van het huis is. De Duisters vinden hem moedig, omdat hij als enige bewoner in de stad is, en niet gevlucht is voor de oorlog. Hij mag van de Duitsers in 'zijn' huis blijven, als voor er enkele Duitse soldaten mogen “logeren”. De soldaat verkent het hele huis en komt erachter dat er een kamer is waar een slot op zit, de enige kamer waarvan hij niet weet wat er achter zit. Als hij op een dag gaat rondlopen in de stad komt hij terecht bij het Kurhaus waar hij een kat vindt. Hij neemt hem mee naar huis en ook hij is erg geïnteresseerd in de kamer met het slot. Hij gaat er steeds bij staan miauwen en dit maakt de vraag van de soldaat naar wat er achter de deur plaatsvindt nog groter. Op een dag staat er een man in de tuin. Het blijkt de echte eigenaar van het huis te zijn. Omdat de soldaat denkt dat de oorlog nog eeuwig kan duren, en hij voor altijd in het huis wil blijven, schiet hij de man dood. En wanneer hij zijn vrouw later aantreft, heeft hij alleen de mogelijkheid om haar ook te vermoorden waarna hij ze allebei verstopt. Op een dag ziet hij de sleutel in de geheimzinnige kamer zitten en hij maakt de deur gelijk open. Hij ontdekt dat er een oude man achter zit die in het huis is gebleven omdat hij zijn zeer zeldzame vissenverzameling niet achter kon laten. Hij dat hem niets een laat hem bij zijn vissen. Wanneer de oorlog bijna voorbij is komt er een Duitse generaal naar hem toe om te vertellen dat de Duitsers ingesloten en de soldaat neemt hem gevangen in zijn kelder. Hij trekt zijn Partizaanse legeruniform weer aan en hij naar de oude man en geeft hem een briefje met de tekst "Deutschland kaputt. Jetzt kommen die Sovjets. Nie mehr Heil Hitler sagen. Sonst machen die Russen Sie tot unt fressen Ihre Fische auf." Dan komen de andere Partizaanse soldaten bij het huis aan, en leven zich totaal uit. Ze breken het huis af en vinden de Duistse generaal waarna ze hem in elkaar slaan en ook de soldaat. Ze denken dat hij onder een hoedje heeft gespeeld met de Duistsers. Als hij is bij gekomen is gaat hij op zoek naar de oude man en gat naar buiten. De Partizanen hadden de Duitse kolonel en de vrouw van de eigenaar opgehangen. Daarnaast hing ook de oude man met het briefje wat de soldaat aan de oude man had gegeven aan zijn borst vastgespeld.
Personages De soldaat: Hij heeft geen naam. Hij is tussen de 25-30 jaar is. Komt uit Nederlander en is Partizaan. Hij had een technisch beroep en hij was al eens opgepakt voor spionage werkzaamheden. Hij is volgens mij een beetje gek in zijn hoofd, omdat hij de echte eigenaren vermoord. Aan de andere kant kan ik het wel begrijpen waarom hij het deed ( om zelf in leven te blijven) Bijfiguren: Yesero: Hij is een Spanjaard en hij is ook Partizaan. De Soldaat noemt hem zo omdat Yesero zijn beroep is (gipsbrander) hij weet niet hoe hij echt heet. De Duitse kolonel: Zijn naam weet je ook niet. Hij scheert zich elke dag om half zeven waardoor hij in een loopgraaf de helft van zijn pink heeft verloren omdat het zo donker in de loopgraaf was. De echte eigenaren van het huis: Een man en vrouw van in de 40 denk ik. De vrouw heeft geblondeerd haar en is dun. De man had twee fototoestellen om zijn nek hangen en een rugzak om. Verder wet ik niets van ze. De oude man: Hij is de vader van de echte eigenaar. Hij is 96 jaar en houdt van vissen. Hij is begonnen met het kweken van vissen op zijn zestiende. De man noemt de soldaat Herr Hauptmann ik weet niet waarom. 3b Onderzoek ven de verhaaltechniek Schrijfstijl: Het boek is af en toe in het ouderwets Nederlands geschreven wat het af een toe wat lastig maakt. Om sommige woorden te benadrukken zijn ze cursief gedrukt. De ruimte: Het boek speelt zich in het stadje. Het grootste deel in het huis. De verhaalfiguren: De hoofdpersoon is de ik – persoon waar je de naam niet van weet. Je weet ook niet hoe hij er uit ziet. Door zijn oorlogservaringen is hij een beetje contactgestoord geworden. Hij heeft nauwelijks contact met zijn medepartizanen (ook verschillende talen die ze spreken). Hij vindt zichzelf een 'smerige soldaat'. Zo denkt hij dat hij van de segeant dit bevel had gekregen: “Ik wil je zwarte smoel niet meer zien! Ik wil je stinkende vel niet meer ruiken! (blz.22/23) wat helemaal niet waar was, dat maakte hij er zelf van. Hij is ook best asociaal. Hij gaat zomaar een vreemd huis binnen en drukt zijn sigaret op de sofa uit. De moorden pleegde hij gevoelloos en gedraagt zich vreemd bijv. “Ik tikte de as af op het tapijt, maar niet zonder innerlijke afkeuring, ik die mijn neus gesnoten had in mijn hemd, nooit mijn handen waste voor het eten, om van tanden poetsen niet te spreken: ik die drie jaar gespuwd had waar ik wilde en wekenlang mijn gat niet afveegde”.(blz.27) Bijpersonen: In het verhaal zijn er vijf bijpersonen waar je weinig over te weten komt. In het begin verteld de ikpersoon over Yesero, een Spanjaard die ook Partizaan is. Hij is de enige met wie hij praat in het leger. Hij noemt om Yesero omdat hij dat was(beroep) “Yo yesero,’ antwoordde hij, ‘moi yesero!’ Omdat ik mijn schouders ophaalde, herhaalde hij het vreemde woord enige malen, alsof het zodoende een nieuw begrip voor mij worden zou. (blz.12) Dan heb je ook een Duitse kolonel. Het is best een opschepper en heeft sterke verhalen. ‘In de vorige oorlog begon het Engelse trommelvuur op een ochtend om kwart over zes. Om half zeven ging ik mij scheren. Het was te donker in de loopgraaf, ik ging hogerop staan. Dat heeft mij de helft van mijn pink gekost. (blz.38) Van de twee eigenlijke bewoners van het huis weetje alleen hun uiterlijk. Van de man eigenlijk ook bijna niets maar van de vrouw wel. “Zij deed een stap naar mij toe. Dun, geblondeerd haar zat strak om haar hoofd.(Blz.49) En dan is er nog de man met de vissen. Hij is 96 oud en doof en woont op de zolder. Hij noemt de soldaat Herr Hauptmann. “Laat mij hier blijven, Herr Hauptmann! Ik kan niet zonder mijn vissen en mijn vissen niet zonder mij. Ik heb er tachtig jaar aan gewerkt. Op mijn zestiende jaar ben ik er mee begonnen. De situaties
Er zijn niet echt veel situaties. Het begint met het stuk dat het leger het stadje binnenkomt en dat hij op expeditie wordt gestuurd. Dan komt hij bij het huis en gaat hij dat “onderzoeken” en dan is de oorlog afgelopen en wordt het huis verwoest en vindt de soldaat het huis ineens niet zo speciaal meer. De vertelwijze
Het boek is geschreven in ik-perspectief en wordt in chronologische volgorde verteld. 3c Op zoek naar de thematiek Oorlog: Het hele verhaal draait om de Tweede wereld oorlog. Daardoor komt hij in de eerste plaats in het huis terecht. Wanneer de oorlog over is vertrekt hij weer. “De Duitsers schoten uit alle richtingen op ons. Die yesero was ik toen al kwijtgeraakt.” (blz.13) Rust: Hij is naar het huis gegaan om toch wat rust te vinden die hij daarvoor niet had en om alleen te zijn. “Alleen zijn in een huis waar niemand kan komen om iets weg te nemen of te verplaatsen, het is genoeg om een leven tot succes te maken.”(blz.27) Overleven: Doordat hij in het huis bleef en zich voordeed als de eigenaar heeft hij de oorlog overleefd. Was hij mee gegaan dan was hij misschien vermoord. “Op het marktplein keek ik rond of niet ergens een begin werd gemaakt met het vestigen van een hoofdkwartier, waar ik mij zou kunnen melden. Ik wist precies wat ik zou zeggen, als ze mij vroegen waar ik al die maanden was geweest.”(blz.67) Thema: Om de oorlog te overleven moet je de rust opzoeken. Titelverklaring: Het boek heet het Behouden huis omdat het verhaal zich afspeelt in een dorpje waar een oorlog aan de gang is en veel kapotgeschoten wordt. Alleen het huis waar de ikpersoon zich heeft verborgen blijft gespaard. Pas als de Partizanen komen wordt het vernield en opgeblazen met een handgranaat
3d Plaats in de literatuurgeschiedenis

W.F. Hermans werd op 1 september 1921 geboren in Amsterdam. Hij studeerde fysische geografie aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam en werd in 1958 aangesteld als lector aan de Rijksuniversiteit van Groningen. In 1973 nam hij ontslag en ging naar Parijs om daar te schrijven. De laatste jaren van zijn leven woonde hij in Brussel en hij stierf op 27 april 1995. In het begin schreef hij veel gedichten. Hierna schreef hij voornamelijk recensies, essays en korte verhalen. In 1947 verscheen zijn eerste roman: Conserve. Daarna volgde er nog veel meer. Sommige van zijn boeken zijn verfilmd en is vertaald in onder andere het Zweeds, Engels en in het Duits. Hij schreef ook onder het pseudoniem “Age Bijkaart” en publiceerde met deze naam vanaf 1974 opstellen in Het Parool. Deze opstellen zijn later gebundeld in Boze brieven van Bijkaart in 1977. In datzelfde jaar nam Hermans de “Grote Prijs der Nederlandse Letteren” aan. Voor deze prijs nam hij geen enkele in ontvangst, dus deze was zeer speciaal
Hermans was fan van Multatuli, Kafka, Bordewijk en van de Duitse filosoof Wittgenstein. Van Wittgenstein heeft hij ook werken naar het Nederlands vertaald. In 1993 schreef hij het Boekenweekgeschenk: In de mist van het schimmenrijk. Andere werken van Hermans zijn: Kussen door een rag van woorden (debuut), Overgebleven gedichten (1968) De tranen der Acacia’s (1949), Nooit meer slapen (1966), Onder Professoren (1975), Ruisend gruis (1995, postuum verschenen) Het behouden huis (1952), De laatste roker (1991). 5. Beoordeling Ik vond het een mooi verhaal doordat dingen mooi werden omschreven. Af en toe was de taal wel wat moeilijk. “Wie alleen denkt, heeft maar half contact met zichzelf. Zien is waard, zien is alles. Zichzelf zien als een ander zou redding betekenen, maar altijd blijf je aan de verkeerde kant.” Het verhaal is erg realistisch geschreven. Ik zag alles als een film voor me wat het leuk maakte. De opbouw past goed in het verhaal. Het is gewoon chronologisch en daardoor goed te volgen. Het taalgebruik is voor het grootste deel wel goed te volgen. Af en toe kwamen er wat moeilijke woorden in voor, maar die heb ik gewoon opgezocht. “Ik liep naar het bad, de banjonet achter mij houdend”(blz.50) ik wist niet wat een banjonet was. Nu weet ik dat het een mes is die je op je geweer kan doen. Ik vind een erg goed boek. In het begin wat minder omdat ik het toen niet helemaal begreep, maar naar het einde toe vielen de stukjes op zijn plaats en begreep ik het. Ik zou andere mensen het boek ook aanraden omdat het een redelijk dun boek is, goed te lezen en het een mooi verhaal is.