La cantatrice chauve door Eugene Ionesco

Samenvatting: In ‘La cantatrice chauve’ komen in totaal 6 personen voor, Mme Smith, M Smith, Mme Martin, M Martin, Mary en le Pompier (brandweerman). Scène 1: Mme Smith en M Smith, allebei Engels, zitten samen in de Engelse huiskamer. Mme Smith vertelt heel veel aan M Smith, maar hij zegt niets terug. Hij leest zijn krant en klakt met zijn tong. Mme Smith vertelt onder andere dat ze eten heeft gekookt, omdat ze vanavond bezoek krijgen. Ze vertelt ook over Marys (huishoudster) kookkunst. Ze had de vorige keer wel lekker gekookt, maar het was nog niet helemaal perfect. De volgende keer zou zij, Mme Smith, haar aanwijzingen geven. Scène 2: Mary komt thuis van de bioscoop. Ze was een avondje wezen stappen met een man. Na de bioscoop was ze met hem brandewijn gaan drinken en hebben ze samen de krant gelezen. Mary vertelt dit aan Mme Smith en M Smith. Ook vertelt ze dat Mme Martin en M Martin voor de deur staan te wachten. Mme Smith zegt Mary dat ze ze dan snel binnen moet laten, want ze heeft erge honger en Mme Martin en M Martin zijn al te laat. Scène 3: Mary doet de deur open en zegt tegen het echtpaar Martin dat ze de volgende keer op tijd moeten komen. Ze zegt hun waar ze moeten zitten en vertrekt. Scène 4: Als Mme Martin en M Martin alleen op de gang zitten, kennen elkaar opeens niet meer. Ze blijken heel veel overeenkomsten te hebben. Ze komen uit dezelfde stad, Manchester, die ze beiden op dezelfde dag hebben achtergelaten. Ze blijken in dezelfde trein te hebben gezeten, in hetzelfde coupé, tegenover elkaar. Ze blijken elkaar toen zelfs te hebben gesproken. Ze wonen nu toevallig in hetzelfde appartement, in hetzelfde huis. M Martin bedenkt dat ze dan vast getrouwd zijn. Scène 5: Hier vertelt Mary het publiek dat Mme en M Martin niet getrouwd kunnen zijn, omdat de dochter van Mme Martin rechts een rood oog heeft en links een wit oog, terwijl M Martin’s dochter dat precies andersom heeft. Scène 6: M Martin zegt tegen Mme Martin dat ze alles wat er niet tussen hun is gebeurd moet vergeten en dat ze elkaar nooit meer moeten vergeten. Mme Martin vindt dat goed. Scène 7: Hier zien het echtpaar Smith Mme Martin en M Martin eindelijk. Als M Smith hun boos vraagt waarom ze 4 uur te laat zijn, begint het ‘hmm-en’ en vallen er stiltes. Ze komen met slappe smoezen. Dan beginnen ze toch maar aan een ‘normaal’ gesprek. Als Mme Martin dan iets wil vertellen wordt ze telkens onderbroken. M Martin probeert dan iedereen stil te krijgen, om zijn vrouw haar verhaal af te laten maken. Op een gegeven moment gaat de deurbel. Mme Smith doet open, maar er is niemand aan de deur. Als ze net weer zit, gaat de deurbel weer. Ze doet weer open, maar ook nu weer is er niemand aan de deur. Als ze net gaat zitten, gaat de deurbel voor de derde keer. Ook nu doet Mme Smith de deur open, maar niemand is er. Als de bel voor de derde keer gaat, vertikt zij het om de deur te openen. M Smith gaat dit keer. Er staat nu wel iemand voor de deur, le Capitaine des Pompiers (Brandweerman). Scène 8: Hier ontstaat een nutteloze discussie over of er altijd of nooit iemand voor de deur staat als de deurbel gaat. De brandweerman geeft beide partijen gelijk. Hij zegt dat er soms wel en soms niemand voor de deur staat en lost de discussie op. Dan wordt de brandweerman ondervraagt. Ze vragen hem hoe lang hij al voor de deur staat. Hij beweert dat hij er al 45 minuten staat, maar dat hij maar 2 keer heeft aangebeld. De eerste 2 keer heeft hij niet aangebeld. Hij heeft ook niemand gezien. De derde en vierde keer was hij het wel. De derde keer was er niemand voor de deur, want hij had zich achter de bosjes verstopt. Dat vond hij erg grappig, maar Mme Smith helemaal niet. Dan vertelt de brandweerman wat hij komt doen; branden blussen. Hij vroeg zich af of hier een brand was. Dat was niet zo. Wanneer hij weg wil gaan, vragen ze hem of hij nog even wil blijven. Dat vindt hij goed en komt met het idee om elkaar anecdotes te vertellen. Allen vertellen om de beurt een anecdote. Scène 9: Dan komt Mary binnenvallen. Zij wil ook een anecdote vertellen. Dit vindt de rest echter niet goed. Opeens zien Mary en de brandweerman elkaar en blijkt dat de Mary uit zijn anecdote deze Mary is. Ze kennen elkaar van vroeger, Mary was zijn eerste liefde. Mary wil geen anecdote meer vertellen, maar draagt een gedicht voor en gaat weer weg. Scène 10: Iedereen vond het gedicht mooi. Dan gaat de brandweerman weg. Scène 11: Mme Martin, M Martin, Mme Smith en M Smith krijgen allen genoeg van elkaar en kramen allerlei onzin uit van woede. Eigen mening: Ik vond het boekje wel niet moeilijk om te lezen, maar ik vond het niet echt leuk. Er zat bijna geen logica in de gesprekken, als je het al gesprekken kunt noemen. Het ging echt nergens over. Er zat geen duidelijk verhaal in. Bovendien klopt het ook niet helemaal, want uiteindelijk hebben ze nog niets gegeten, terwijl het echtpaar Smith erge honger had. Larimaquoi ? Larimarien ! ~ Jacques Prévert
Opdracht: 8 gedichten uitkiezen, samenvatten en zo mogelijk symboliek eruit halen. Quartier Libre
Ik heb mijn soldatenpet in de kooi laten liggen en ben uit mijn kooi gegaan met een vogel op mijn hoofd. Hierdoor begroeten de andere soldaten me niet. De commandant zegt ze dat ze dat wel moeten doen, waarna ze hun verontschuldigingen aanbieden en zeggen dat ze zich hebben vergist. Symboliek: De soldatenpet staat voor het soldaat zijn. Zonder soldatenpet wordt je niet als soldaat herkend. Le jardin
Duizenden jaren zouden niet voldoende zijn, om dat kleine seconde van eeuwigheid uit te leggen, waarin jij me hebt gekust en waarin ik jou heb gekust. Een ochtend in het licht van de winter in het park Montsouris in Parijs, op het land. Het land dat een hemellichaam is. Symboliek: Een kleine seconde wordt als eeuwigheid uitgebeeld, omdat dat een moment was, dat heel lang leek te duren. Ook het park Montsouris wordt veel groter uitgebeeld, omdat dit de plaats is, waar het gebeurde. De wereld draaide om deze kleine seconde op deze kleine park... Familiale
Het gaat over een gezin, een moeder, een vader en een zoon. Moeder breit, vader zit in zaken en zoon zit in het leger. Vader en moeder vinden dit normaal. Zoon vind niks. Hij denkt alleen maar aan de tijd wanneer hij uit het leger gaat. Het breien gaat door, de zaken gaan door, de oorlog gaat door. Moeder breit door, vader gaat door met zijn zaken, maar zoon gaat niet door. Hij is overleden in de oorlog. Vader en moeder gaan naar het kerkhof en gaan door met zaken doen en breien. Symboliek: Verplichte dienstplicht lijkt normaal, maar is het niet. Het is erg moeilijk voor de soldaten. Et la fête continue
Het gaat over een loodgieter. Hij heeft zijn zondagse pak aan en zingt opdat het donderdag is, terwijl het dinsdag is. Hij vindt het leven zo mooi. Als hij zijn werk af heeft, ziet hij ineens de zon schijnen. Hij rent naar buiten en zingt verder. Hij vergeet zelfs de consumpties af te rekenen. Symboliek: Het einde van een oorlog betekent: geen zoons die het leger in moeten, dus vreugde bij de mensen. Het leven is zoveel mooier zonder de oorlog. L’accent grave
Leerling Hamlet let niet op in de klas. De leraar is hier ontevreden over. Leerling Hamlet beantwoordt de vragen van zijn leraar erg bijdehand. Symboliek: To be or not to be. Le bouquet
Er wordt steeds een vraag gesteld, eerst aan een klein meisje, dan aan een jong meisje, aan een jonge vrouw en een oude dame. Het gaat eerst over de versgeplukte bloemen, gedroogde bloemen, verwelkte bloemen en dode bloemen. Symboliek: Een vrouw wordt vergeleken met een bloem; hoe ouder het wordt, hoe meer het aftakelt. Paris at night
Er zijn 3 lucifers nodig om je te zien in de nacht. De eerste om je hele gezicht te zien, de tweede om je ogen te zien en de laatste om je mond te zien. De duisternis om me alles te herinneren, terwijl je in mijn armen bent. Symboliek: de duisternis is oneindig, net als je gedachtengang. Pour toi mon amour
De ik-persoon in dit gedicht ging naar de markt om vogels, bloemen en een zware, ijzeren ketting te kopen voor zijn liefde. Ook ging hij naar de markt om slaven te kopen. Hij zocht zijn liefde, maar vond ‘m niet. Symboliek: Voor sommige mensen was slavenhouden een liefde, een hobby. Ze hielden er erg van.