Tachtig door Jaap Scholten

Verwachting en eerste reactie Ik heb het boek Tachtig van Jaap Scholten gekozen omdat ik dacht dat het in de geschiedenis zou spelen en dat leek me wel interessant. Het verhaal speelt zich echter gewoon in de jaren 90 af en het was niet zo leuk als ik verwacht had. Mijn aandacht voor het boek werd getrokken door de beschrijving in het Metropool Themaboek toen we een boek mochten uitkiezen. Ik vond het jammer dat we niet zelf een boek uit mochten kiezen maar dat we uit een lijst moesten kiezen. Mijn eerste reactie toen ik het boek uithad was eigenlijk: ‘Is dit nou het langverwachte einde??’ In het boek zaten wel komische stukken en ranzige beschrijvingen maar toch vond ik het niet zo leuk . Het boek ging alleen maar over de gedachten van de hoofdpersoon en dat vind ik meestal niet zo leuk. Zijn gedachten waren soms wel grappig maar doordat er veel flashbacks in het boek zaten was het erg verwarrend. Samenvatting De hoofdpersoon uit het verhaal is Frederik van H. Hij stamt af van een rijk textielbaronnengeslacht en is eigenlijk een beetje het zwarte schaap uit de familie. Hij heeft twee broers die beide een succesvolle baan en een gezin hebben. Frederik studeert nog en is niet van plan zijn studie af te maken. Als hij een weekje bij zijn moeder logeert vraagt ze hem om op het huis te passen omdat ze op reis gaat. In die tijd gaat Frederik bij familieleden langs om wat meer te weten te komen over zijn vader. Hij wordt er niet veel wijzer van. Alleen dat zijn vader als kluizenaar de Pyreneeën is ingetrokken. Tussendoor heeft hij ook nog en soort ruzietje met zijn vriendin Calanda, laat hij zich tot twee keer toe verleiden door een golfvriendin van zijn moeder (mevrouw Lopez Cardozo) en gaat hij naar een feest van zijn huisgenoot Elvis die ook nog even zijn werkplek laat zien. (slachtafvalverwerkingsbedrijf) Als het zover is dat het erediner voor de 80ste verjaardag van Frederiks oma gegeven wordt barst Frederik los. Hij schreeuwt over de tafels dat hij wel eens wil weten wat er met zijn vader gebeurd is. Een echte uitleg voor Frederik (en de lezer) komt er niet. Als Frederik naar buiten is gelopen komt er een oom naar hem toe en zegt: “Waarom begin je daar nu over. Iedereen weet toch wat er gebeurd is.” Hierna gaat Frederik er vandoor. Ik vond het allemaal erg vaag.
Analyse Tijd: Het verhaal is chronologisch verteld van dinsdag tot en met zondag. Er komen wel veel flashbacks in voor want Frederik blikt terug op zijn leven. Alles in het boek wordt heel precies beschreven. Bijvoorbeeld hoe Frederik zijn bord in de kast zet en de pindakaas opruimt etc. etc. Als Frederik een handeling verricht dan denkt hij eerst weer ergens aan en dan volgt er weer een flashback over vroeger. Deze flashback duurt dan weer twee pagina’s. Dit boek heeft dan ook een lange verteltijd. Ruimte: Het verhaal speelt zich af in Rotterdam in het studentenhuis waar Frederik woont en in Twente in de grote villa van zijn moeder waar hij logeert. Het is een heel groot verschil tussen de rommelige studentenflat en de superschone villa van zijn moeder. (Frederiks moeder heeft namelijk smetvrees) Het verhaal speelt gewoon in de jaren 90 en er wordt niet vermeldt wat voor jaargetijde het is. Ook over het weer wordt niks verteld. Personages: Frederik van H.: Is 23 jaar oud en stamt af van een rijke Twentse textielfamilie. Hij stopt met zijn studie en wil gen saai leven gaan leiden. Hij is op zoek naar zijn vader en zijn identiteit. Calanda: Is de vriendin van Frederik. Haar ouders komen uit Spanje en Frederik houdt eigenlijk niet van haar want hij vindt haar een zeikerige trut en denkt dat ze gestoord is. Frederik heeft er spijt van dat hij geen drie stappen plan heeft ontwikkeld om een meisje te dumpen. Mevrouw Lopez Cardozo: Is een golfvriendin van Frederik zijn moeder. Frederik vindt haar erg mooi en heeft een oogje op haar. Zij is eigenlijk ook een beetje gestoord. Oma van H.: Is de oma van Frederik. Zij is de enige waar Frederik nog een beetje mee lijkt op te kunnen schieten. Ze is erg aardig en sympathiek. Elvis: Is een huisgenoot van Frederik en werkt bij een slachtafvalverwerkingsbedrijf. Hij komt niet veel in het verhaal voor maar is gewoon een goede vriend voor Frederik. Perspectief: Het verhaal is geschreven in een ik-perspectief. Frederik ‘vertelt’ als het ware alles. Bijvoorbeeld: “Ik zet mijn bord in de kast” etc. etc. Het lijkt dan een beetje op een verslag en daardoor weet je net zoveel als dat Frederik weet. Je weet dan dus ook niet waar Frederik zijn vader is en waarom daar zo over gezwegen wordt in de familie. Dat maakt het boek wel spannender. Soms als Frederik terug denkt aan een mooie herinnering dan heeft hij het wel eens over ‘we’ als hij bijvoorbeeld met Elvis of met een van zijn broers samen is. Voorbeeld: “Elvis en ik wachtten dan tot we de overbuurvrouw de balkondeuren zagen openen. We zetten dan nog een extra pot koffie en gingen binnen voor het raam zitten kijken.” Stijl: Doordat de gedachten van Frederik beschreven worden is alles heel gedetailleerd verteld. Daardoor krijg je soms heel lange zinnen maar in de gesprekken van Frederik en zijn moeder zijn de zinnen vaak heel erg kort want Frederiks moeder belaagt hem altijd met vragen. Het taalgebruik en het woordgebruik is gewoon normaal en is niet bijzonder. Het is ook niet modern of ouderwets.
Spanning: In het verhaal wordt niet echt spanning opgebouwd. Alleen voor bepaalde situaties. Bijvoorbeeld als Frederik naar het huis van mevrouw Lopez Cardozo gaat om haar golfclubs terug te brengen wordt er spanning opgebouwd. Dat wordt gedaan door een groot huis, twee woeste Dobermann honden en het zwoele gedrag van mevrouw Lopez Cardozo. Ook op de verjaardag van Frederik zijn oma wordt het een beetje spannend. Niet door de ruimte of de personages maar doordat je benieuwd bent wat Frederik gaat zeggen. Titel: Het boek heet “Tachtig” omdat Frederik aan het einde van het boek naar de 80ste verjaardag van zijn oma gaat. De verjaardag komt steeds weer terug in het boek omdat Frederik twijfelt of hij Calanda er nou wel of niet mee naartoe zal nemen. Ook belt Calanda steeds op om te vragen wat ze dan aan moet trekken. Uiteindelijk neemt Frederik Calanda niet mee en houdt hij een toespraak over zijn familie en vraagt hij waarom er zo gezwegen wordt over het vertrek van zijn vader. De familie is niet onder de indruk en Frederik loopt weg. Motief: De motieven van het boek zijn twijfels en ook wel een beetje somberheid. Frederik twijfelt namelijk of hij zijn vader ooit nog zal zien en hij ziet de toekomst dan ook somber in. Frederik twijfelt ook of hij of hij wel van Calanda houdt en of hij haar mee zal nemen naar het erefeest van zijn oma. Thema: Het thema van het boek ‘Tachtig’ is de zoektocht van een dwarsliggende jongen naar een eigen identiteit, vrijheid en zijn vader. Frederik heeft last van familiehaat omdat ze zo zwijgen over de verdwijning van zijn vader. Frederik wil ook vrij en zelfstandig zijn. Daarom is het motto van het boek ook: “I wanna bite the hand that feeds me; I wanna bite that hand so badly.” Frederik wil namelijk niet dat Calanda en zijn moeder hem proberen te helpen. Omdat zijn moeder alles voor hem wil regelen en plannen wil hij graag zelfstandig zijn. Eindoordeel Uiteindelijk vond ik het boek “Tachtig” van Jaap Scholten best wel een leuk boek. Het was niet bijzonder leuk maar stom was het ook niet. Het gaat namelijk over de gedachten van een 23 jarige jongen en die kunnen soms best wel grappig zijn. Mijn eerste argument is dat het boek wel goed geschreven is. De zinnen zijn over het algemeen niet zo lang en daardoor leest het lekker snel door. De flashbacks voegen eigenlijk niet zoveel toe aan het verhaal maar de herinneringen zijn wel grappig en leuk om te lezen. Ten tweede is het een realistisch boek want alles wat Frederik overkomt en alles wat hij denkt kan ook in het echt voorkomen. Zijn gedachten zijn heel goed en uitgebreid beschreven. Vooral als hij zich laat verleiden door mevrouw Lopez Cardozo. Ook de details over Frederik zijn familiehaat en het gedrag van de familie zijn heel gedetailleerd uitgewerkt. Ten derde vond ik sommige passages heel goed geschreven. Zoals de beschrijvingen van het zonnen van de overbuurvrouw. Ook de gezellige beschrijving van wat er in de slachtfabriek allemaal gebeurde vond ik lollig. Het personage ‘Calanda’ vond ik goed beschreven en realistisch. Ze is eigenlijk best wel een zeikerig mens en dat is ook goed ‘neergezet’ door de schrijver. Tot slot kan ik dit boek wel aanraden als je gewoon iets te lezen wil hebben. Je moet er niet teveel bij nadenken want met de flashbacks door het verhaal is het best wel ingewikkeld.